میکروبیولوژی دامپزشکی (پژوهشنامه دامپزشکی گرمسار)
سال:1398 | دوره:15 | شماره:1(پیاپی 38) |تعداد مقالات:16

گیاه بومادران جزء قدیم ترین گیاهان دارویی شناخته شده می باشد که به دلیل وجود ترکیبات شیمیایی خاص هم در طب سنتی هم در طب مدرن استفاده های گوناگونی برای آن ذکر شده است. یکی از مهم ترین خواص دارویی بومادران، تاثیرات ضد میکروبی آن بر طیف گسترده ای از عوامل بیماری زا در انسان و حیوان است. در این مطالعه هدف استخراج و شناسایی اجزای اصلی اسانس برگ بومادران و ارزیابی فعالیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی اسانس می باشد. نتایج حاصل از بررسی اجزاء اسانس به روش GC/MS تعداد 58 ترکیب را در اسانس برگ اثبات کرد که بورنئول (%32/12)، 1، 8 سینئول (%51/10)، β-پینن (%33/9) و α-پینن (%82/8) ترکیبات عمده را تشکیل می دادند. اسانس به شدت رادیکال دی فنیل پیکریل هیدرازیل (IC50 =0. 94 μ g/ml) را کاهش داد. در رابطه با فعالیت ضد میکروبی اسانس، حساس ترین میکروارگانیسم ها قارچ ها و سپس باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و مقاوم ترین آن ها باکتری های گرم منفی تشخیص داده شدند (MIC=0. 45-7. 20 mg/ml). این مطالعه تایید کرد که اسانس برگ بومادران دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی در In Vitro بود. بنابراین می توان استفاده از آن را به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان و نگهدارنده در فرآورده های غذایی پیشنهاد نمود.

به منظور بررسی و مقایسه تاثیر سرد کردن بر کاهش بار میکروبی لاشه طیور با روش غوطه وری در آب خنک، محلول پراکسید هیدروژن و استفاده از گاز ازن، مجموع 45 لاشه مرغ گوشتی کشتار شده شده از یک واحد تولیدی در کشتارگاه طیور واقع در استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری و به سه گروه تقسیم شدند. تعداد 15 قطعه لاشه به مدت 60 دقیقه در خنک کننده حاوی آب سرد (شاهد) و 15 قطعه لاشه به مدت 60 دقیقه در خنک کننده حاوی 02/0پراکسید هیدروژن و 15 قطعه لاشه دیگر داخل محفظه ای تحت تاثیر گاز ازن با غلظت 7 میلی گرم در دقیقه قرار داده شدند. به منظور ارزیابی بار میکروبی از هر لاشه متعلق به گروه های آزمایشی یک سوآپ از ناحیه پوست سینه جمع آوری گردید و نمونه ها تحت آزمایش های استاندارد بیوشیمیایی یا میکروبی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد در گروه های مصرف کننده پراکسید هیدروژن و گاز ازن کاهش معنی داری در تعداد کلی فرم ها و استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به گروه شاهد و کاهش در تعداد کلی کپک ها و مخمر ها مشاهده شد. نتایج به دست آمده از بررسی حاضر نشان داد پراکسید هیدروژن در مقایسه با گاز ازن در خصوص کاهش تعداد کلی فرم ها، کپک ها و مخمر ها و استافیلوکوکوس اورئوس موثرتر واقع شده است. به صورت کلی می توان بیان کرد استفاده از پراکسید هیدروژن و گاز ازن اثرات قابل توجهی بر کاهش بار میکروبی لاشه طیور و حفظ کیفیت آن در خط تولید کشتارگاه دارد.

مطالعه حاضر با هدف تایید مولکولی، تعیین تیپ کپسولی و بررسی 12 عامل مهم حدت شامل ompH، oma87، sodA، sodC، hgbA، hgbB، exBD-tonB، nanB، nanH، ptfA، pfhA و toxA 18 جدایه طیوری پاستورلا مولتوسیدا از مناطق مختلف ایران به همراه یک سویه از ارگانیسم که از موارد همه گیری پاستورلوز در مناطق شمالی کشور جداسازی شده بود، و نیز بررسی کشندگی جدایه های حاد در جنین و نیمچه ماکیان طراحی گردید. برای تایید مولکولی جدایه های مورد آزمایش از پرایمرهای اختصاصی ژن kmt1 و برای تعیین تیپ کپسولی و شناسایی عوامل حدت آن ها از روش PCR چندگانه و پرایمرهای اختصاصی ژن های مسئول بیوسنتز کپسول و ژن های کدکننده عوامل حدت ارگانیسم بهره برده شد. تمام جدایه ها از نظر مولکولی تایید شدند ولی از نظر تیپ کپسولی، 16 جدایه (8/88 درصد) به همراه سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز متعلق به تیپ A بوده و دو جدایه (1/11درصد) غیرقابل تیپ بندی بودند. آزمایش شناسایی عوامل حدت نشان داد که 100 درصد جدایه ها دارای شش ژن حدت sodC، hgbA، hgbB، nanB، nanH و ptfA می باشند. ژن های oma87، exBD-tonB، ompH، sodA و pfhA نیز به ترتیب در 4/94، 4/94، 3/83، 6/66 و 7/27 درصد از جدایه ها حضور داشتند درحالی که هیچ کدام از آن ها حامل ژن toxA نبودند. جهت تعیین میزان کشندگی 50 درصد جدایه ها برای جنین ماکیان (Chicken embryo lethal dose 50) (CELD50) و نیز محاسبه دوز کشندگی 50 درصد آن ها در ماکیان (Lethal dose 50) (LD50)، رقت-های مختلف پنج جدایه حاد واجد اکثر ژن های حدت و نیز سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز به ترتیب به تخم مرغ های جنین دار و نیمچه های تخم گذار تلقیح گردیدند. بر اساس نتایج محاسبه CELD50، با اینکه هر شش جدایه قادر به تلف نمودن جنین ماکیان بودند ولی سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز به عنوان حادترین جدایه مشخص گردید. نتایج آزمایش تعیین LD50 نشان داد که هیچ کدام از پنج جدایه حاد قادر به تلف نمودن پرندگان تحت آزمایش نبودند در حالی که میزان LD50 سویه جداشده از موارد همه گیری پاستورلوز 101×5 واحد تشکیل دهنده پرگنه به ازای هر پرنده (cfu/case) محاسبه گردید و این سویه به عنوان حادترین جدایه تحت بررسی شناسایی شد. یافته های پژوهش جاری نشان داد با اینکه جدایه های پاستورلا مولتوسیدای طیور ایران حاوی اغلب ژن های حدت بوده و حادترین آن ها قادر به تلف نمودن جنین ماکیان نیز بودند ولی هیچ کدام از این جدایه ها توانایی عفونی سازی نیمچه ماکیان را نداشته و حدت سویه های جداشده از پرندگان مبتلا به شکل فوق حاد بیماری در طی همه گیری ها، به مراتب بالاتر می باشد. داده های مطالعه حاضر می تواند در طراحی واکسن های جدید و کارآمدی که قادر به ایجاد محافظت قابل قبول در جمعیت های دامی باشند، مفید واقع گردد.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد میکروبی عصاره آبی، اتانولی، متانولی، استونی، کلروفورمی و اتیل استات حاصل از برگ گیاه صبر زرد (Aloe vera) بر روی دو باکتری بیماری زای ماهی، ویبریو کلرا (Vibrio cholerae) و لیستریا مونوسایتوژنز (Listeria monocytogenes) بود. عصاره گیاه صبر زرد با استفاده از دستگاه روتاری بدست آمد و باکتری های ویبریو کلرا و لیستریا مونوسایتوژنز از کلیکسیون قارچ و باکتری ایران تهیه شدند. حداقل غلظت کشندگی (MBC) و حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) عصاره ها با روش رقت سازی در چاهک تعیین گردید. همچنین قطر هاله مهاری با استفاده از روش دیسک گذاری تعیین شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره آبی گیاه صبر زرد، علی رغم خواص مهاری و کشندگی علیه لیستریا مونوسایتوژنز، هیچگونه تاثیری بر ویبریو کلرا نداشت. بیشترین خواص مهار کنندگی و کشندگی علیه هر دو باکتری مورد مطالعه، مربوط به عصاره کلروفورمی صبر زرد بود، هرچند تاثیر ضد باکتریایی آن بر لیستریا مونوسایتوژنز، بیشتر بود. عصاره کلروفومی حتی در رقیق ترین حالت نیز دارای خاصیت مهارکنندگی بود. به همین ترتیب، بیشترین قطر هاله مهاری عصاره صبر زرد مربوط به حلال کلروفورم و علیه لیستریا مونوسایتوژنز بود. با توجه به اینکه صبر زرد به راحتی به صورت خوراکی مصرف می شود و با توجه به قابل دسترس بودن و قیمت مناسب آن، امکان استفاده از آن به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک های مرسوم و مواد شیمیایی ضد عفونی کننده استخر های پرورشی وجود دارد.

لاکتوکوکوس گارویه عامل بیماری لاکتوکوکوزیس یکی از مهمترین باکتری های بیماری زا در ماهیان به حساب می آید. بررسی حاضر با هدف مطالعه اثر بازدارندگی غلظت های مختلف اسانس گیاه مرزه بختیاری و مرزه خوزستانی بر بیان ژن کپسول (epsD) باکتری لاکتوکوکوس گارویه عامل بیماری لاکتوکوکوزیس ماهیان انجام پذیرفت. به منظور انجام این مطالعه، باکتری دارای ژن epsD در مجاورت حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) اسانس ها برابر با μ l/ml 12/0 قرار گرفت و میزان بیان ژن مربوطه با استفاده از Real Time PCR بررسی گردید. نتایج نشان داد که بیان ژن در باکتری های مجاورت داده شده با غلظت MIC اسانس ها کاهش یافت. نتایج همچنین حاکی از کاهش بیان ژن مذکور متعاقب افزایش غلظت اسانس بود. اگر چه میزان تأثیر مرزه بختیاری بر بیان ژن کپسول بیش از مرزه خوزستانی بود. از این رو استفاده از اسانس مرزه بختیاری و مرزه خوزستانی به منظور کنترل و پیشگیری بیماری لاکتوکوکوزیس به-واسطه ممانعت از بیان ژن کپسول توصیه می شود.

فلور باکتریایی آب و سطح بدن ماهی نقش مهمی در بروز بیماری های باکتریایی داشته و بعنوان عوامل بیماریزای ثانویه باکتریایی نامیده می شوند. این باکتری ها در صورت ایجاد شرایط مساعد ناشی از استرس های مختلف فعال شده و می توانند تلفات بالایی را ایجاد نمایند. در این تحقیق از سطح بدن (پوست و باله) و آبشش 70 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان 300 تا 500 گرمی از 7 مزرعه پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان واقع در جاده هراز حد فاصل لاریجان-پلور توسط سواپ های استریل نمونه برداری انجام شد. آب کلیه مزارع از رودخانه هراز تامین می شد. سوآپ های سطح بدن و آبشش هر ماهی بطور جداگانه در ظروف شیشه ای درپوش دار حاوی PBS (Phosphate Buffer solution) استریل به آزمایشگاه حمل شدند و روی محیط های کشت TSA (Tryptic Soy Agar)، Plate Count Agar و MacConkey Agar کشت داده شدند. هر کدام از نمونه ها در دو پلیت TSA جهت نگهداری در شرایط هوازی و بیهوازی در دمای 25 درجه سانتیگراد و یک پلیت مک کانکی فقط در شرایط هوازی جهت اطمینان از عدم حضور باکتریهای گرم منفی کشت داده شد. برای جداسازی باکتری های مزوفیل و ساکروفیل از محیط Plate count agar در شرایط دمایی 13 و 37 درجه سانتیگراد استفاده شد. 9 گونه باکتری از سطح بدن و آبشش ماهیان جدا شد (شامل: Staph. areus, Staph. saprophyticus, Staph. epidermidis, E. coli, Bacillus cereus, Aeromonas hydrophila, Proteus mirabilis, Pasteurella multocida, Psuedomonas aeruginosa). باکتری E. coli در تمامی نمونه های کارگاه ها از پوست و آبشش جداشد. درکارگاه های مختلف اختلاف معنی دار از نظر تعداد گونه باکتری جدا شده بین سطح بدن و آبشش مشاهده نشد (P>0. 05). بین کارگاه های مختلف نیز، اختلاف معنی داری بین نوع باکتری های جداشده وجود ندارد (P>0. 05). بجز باکتری E. coli که در همه کارگاه ها از پوست و آبشش تمامی نمونه ها جدا گردید و نیز باکتری P. aeruginosa که از فراوانی منظمی برخوردار نبود، در بقیه موارد درصد آلودگی به گونه های جداشده از کارگاه های بالادست بسمت پایین از روند افزایشی برخوردار بود. جداسازی این باکتری ها می تواند نشان از آلودگی آب رودخانه به فاضلاب های شهری و خانگی باشد.

توکسوپلاسما گوندی تک یاخته ای اجباری داخل سلولی است که می تواند طیف وسیعی از حیوانات خونگرم را به عنوان میزبان های واسط آلوده کند. گربه ها میزبان نهایی هستند. شیوع سرمی آنتی بادی این انگل در پرندگان می تواند معیاری مناسب برای آلودگی محیط باشد. در این مطالعه تیتر سرمی ایمونوگلوبولین G (IgG) به روش الایزا در 168 نمونه سرم جوجه های گوشتی ارجاعی به کشتارگاه صنعتی طیور سمنان و 30 نمونه سرم مرغ های با پرورش آزاد که از محل های نگهداری مختلف در سمنان جمع آوری شده بودند، سنجیده شد. %9/39 جوجه های گوشتی ارجاعی به کشتارگاه سمنان و %7/96 مرغ های با پرورش آزاد دارای تیتر سرمی IgG توکسوپلاسما بودند. در مقایسه دو گروه مورد مطالعه در مربع کای، اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (P<0. 0001). نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع سرمی آنتی بادی توکسوپلاسما در مرغ های سمنان نسبتا بالا می باشد که در مرغ های با پرورش آزاد به آلودگی خاک به اووسیست انگل و در جوجه های گوشتی به مشکلات مدیریتی در مرغداری ها و دسترسی گربه به عنوان میزبان نهایی به منابع آب و غذای پرندگان پرورشی مربوط می شود.

دراین پژوهش 42رأس گاو واکل (گروه آزمایشی) و18رأس گاوسالم (گروه شاهد) آماده تلقیح هلشتاین فحل ازیکی ازدام پروری های خراسان رضوی فراهم شد. خون از ورید زیردمی اخذ وسرم آن ها پس ازجداسازی منجمد وهمراه با لیزابه فحلی به آزمایشگاه ارسال شد. در آزمایشگاه، غلظت استرادیول سرم به کمک روش RIA و دیگر مشخصات لیزابه با مشاهده مستقیم (کش آمدن و شفاف بودن) ویا به کمک میکروسکوپ (سرخسی شدن و نظم کریستال ها) و همچنین نتیجه کشت باکتری شناسی تعیین شد. نتایج نشان داد که میانگین کش آمدن (cm) (9/0=P, 3/0± 3/3, 4/0± 1/3, 3/0± 25/3, 2/0± 15/3)، میانه سرخس شدن ساده (3/0=P, 3, 2, 3, 5/2)، میانه سرخسی شدن بررسی شده بافتوشاپ(1/0=P, 4, 4, 3, 3)، میانه منظم بودن کریستال ها (85/0=P, 2, 2, 2, 2)، میانه شفاف بودن لیزابه (06/0=P, 2, 2, 5/1, 2) و میانگین غلظت استرادیول(pg/ml) (7/0=P، 3 ± 3/5، 5/1 ± 4، 7/1 ± 7/4، 4/2 ± 8 ) به ترتیب ازچپ به راست درگروه واکل غیرآبستن(34راس)، واکل آبستن(8 راس)، سالم غیرآبستن (10 راس) وسالم آبستن (8 راس) بود. توزیع دام ها دردرجات مختلف شاخص های بررسی شده در لیزابه فحلی معنی دار نبود(05/00. 05) درحالیکه اشرشیا کلی، کلبسیلا، تروپرلا پیوژنز، استافیلوکوک های بتا همولتیک به طور معنی داری از گروه واکل ها بیشتر جدا شد (P=0. 00). از این مطالعه نتیجه گیری شد که از میان شاخص های بررسی شده تنها درجه متوسط سرخسی شدن بررسی شده با فتوشاپ با میزان آبستن شدن و واکل نبودن دام ها ارتباط داشت.

یکی از عوامل مهم ایجاد تلفات تخم های ماهیان در تفریخگاه ها آلودگی با قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا است. مالاشیت سبز پرکاربرد ترین دارو در مبارزه با این قارچ بوده که امروزه سرطانزا بودن آن تایید شده است. هدف از این پژوهش بررسی اثرات ضد قارچی عصاره های بابونه و بومادران در مقایسه با مالاشیت سبز در کنترل آلودگی تخم های قزل آلای رنگین کمان با قارچ ساپرولگنیا است. در این مطالعه با استفاده از روش های Micro Broth Dilution Test و کشت قارچ در محیط کشت جامد، حداقل غلظت مهار کننده رشد (MIC) و حداقل غلظت کُشنده (MFC) در برابر قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا برای عصاره بابونه به ترتیب 100 میلی گرم در میلی لیتر و 150 میلی گرم در میلی لیتر و برای عصاره بومادران بترتیب 150 میلی گرم در میلی لیتر و 200 میلی گرم در میلی لیتر تعیین شد. سپس تخم های قزل آلای رنگین کمان در چهار تیمار (شاهد، دو تیمار عصاره گیاهی و یک تیمار مالاشیت سبز) تقسیم شدند و در دوره انکوباسیون روزانه یک ساعت تحت تاثیر غلظت های MFC هر عصاره و 1 میلی گرم در لیتر مالاشیت سبز قرار گرفتند. تلفات تخم ها در مراحل لقاح تا چشم زدگی، چشم زدگی تا تفریخ و کل دوره انکوباسیون مقایسه شدند. نتایج نشان داد تلفات تخم ها در هر مرحله در تیمار مالاشیت سبز بطور معنی داری کمتر از شاهد و بومادران بود (05/0p˃ ) اما با تیمار بابونه تفاوت معنی داری نداشت (05/0p˃ ). معنی دار نبودن تلفات و درصد تفریخ تخم ها در تیمار بابونه (%26/0± 90/75) نسبت به مالاشیت سبز (%32/2± 97/77)، نشان داد که عصاره بابونه با اثرات ضد قارچی، داروی طبیعی مناسبی برای جایگزینی مالاشیت سبز در تفریخگاه های تخم ماهیان است.

اشرشیاکلی یکی از مهمترین میکروب های بیماری زا در انسان و پرندگان محسوب می شود. جدایه های اشرشیاکلی بیماریزای پرندگان (APEC) و اشرشیاکلی بیماریزای دستگاه ادراری (UPEC) قادر به بیماریزایی خارج از محیط روده می باشند. این جدایه ها صفات مشترکی دارند. این احتمال وجود دارد که انتقال برخی از خصوصیات مشترک بین میزبان های مختلف، در اپیدمیولوژی بیماری در انسان و طیور حائز اهمیت باشد. در مطالعه حاضر، شیوع 4 ژن وابسته به حدت (sitA، iutA، traT و tsh) در 26 جدایه APEC و 25 ایزوله UPEC جدا شده از موارد بالینی مشکوک به عفونت اشرشیاکلی در آذربایجان غربی به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) بررسی گردید. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار minitab 15 انجام گرفت. فراوانی ژن های حدت در جدایه های APEC و UPEC به ترتیب در مورد ژن traT %2/96 و %64، ژن sitA %5/88 و %76، ژن iutA %6/84 و %68، و tsh %5/61 و %16 می-باشد. ژن های حدت traT و sitA به ترتیب در جدایه های APEC و UPEC بالاترین فراوانی را داشتند. تنوع زیادی از حضور ژن های حدت در این جدایه ها مشاهده شد. ترکیب iutA-sitA-tsh-traT بیشترین فراوانی ژن های حدت را در بین جدایه های بیماریزای پرندگان داشت. در مورد جدایه های بیماریزا در عفونت ادراری انسان، بالاترین فراوانی را ترکیب iutA-sitA-traT داشت. این احتمال وجود دارد که ژن های حدت بین طیور و انسان انتقال یابند. ضروری است تا مطالعات بیشتری انجام گیرد و اهمیت چنین احتمالاتی را در اپیدمیولوژی بیماری در انسان و طیور ارزیابی نماید.

ویروس برونشیت عفونی (IBV) عامل بیماری ویروسی حاد تنفسی در طیور همراه با رال های تنفسی و سرفه و عطسه می باشد. کرونا ویروس ها طیف گسترده ای از بیماری های تنفسی، روده ای، کبدی، عصبی با حدت های مختلف در گربه ها، سگ ها، خوک ها، جوندگان، گاو، پرندگان و انسان ایجاد می کنند. ویروس برونشیت عفونی عامل بسیار واگیردار بیماری برونشیت عفونی در طیور می باشد. کرونا ویروس ها توانایی نوترکیبی و جهش زیادی دارند. توالی یابی ژنS1 برای مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی و مشخصات ژنوتیپی ویروس برونشیت عفونی کاربرد دارد. به منظور فراهم شدن درک بهتری از اپیدمیولوژی مولکولی ویروس برونشیت عفونی در ایران جدایه های ژن S1 ویروس برونشیت عفونی طیور که در مزارع گوشتی در استان اردبیل جمع آوری شده بود، در این مطالعه توالی یابی شد. در سال 1395 در محدوده استان اردبیل 30 عدد سواب نای از گله های گوشتی به صورت تصادفی برای ردیابی و تعیین ژنوتیپ ویروس جمع آوری گردید. سپس RNA آنها با استفاده از کیت تخلیص RNA استخراج گردید. ساخت cDNA با روش RT-PCR صورت گرفت و محصول RT-PCR با روش Nested-PCR با پرایمرهای کد کننده5'UTR، تکثیر شد. این کار جهت شناسایی ویروس برونشیت عفونی صورت گرفت. برای تعیین ژنوتیپ نمونه های مثبت (توالی یابی ژن گلیکوپروتئین S) با ارسال به شرکت کره ای انجام شد. 70 درصد نمونه های نایی مثبت بودند که در ادامه شناسایی سروتیپ ها بر اساس پروتکل های موجود انجام شد. در این مطالعه مراحل استخراج و RT-PCR بر روی نمونه های مشکوک مثبت چندین بار تکرار شد. می توان نتیجه گرفت که کرونا ویروس در بین گله های گوشتی کشور در حال چرخش است. در طول مراحل آزمایش از دو کنترل منفی شامل کنترل منفی استخراج و کنترل منفی واکنش RT-PCR استفاده گردید. آنالیز ژنتیکی بر اساس توالی نوکلئوتیدی بخش بسیار تغییر پذیر ژن S1 نشان داد که میزان کلی عفونت 65-70% بود و این ژنوتیپ ها با این درصد مشخص شد: (واریانت2 (IS/1494), 52. 3%، 793/B 33. 5%, MASS 9. 5%، QX 4. 7% )

آدنوویروس های پرندگان به طور گسترده ای در گله های تجاری جهان پراکنده هستند و گستره ی وسیعی از حدت و علائم بالینی را نشان می دهند. برخی جدایه های آدنوویروس مرغی می توانند عامل بیماری هپاتیت به همراه گنجیدگی (IBH) باشند. اهمیت حضور ویروس عامل IBH علاوه بر خسارات اقتصادی، همراهی آن با سایر بیماری های ویروسی هست. تضعیف سیستم ایمنی به دنبال درگیری با ویروس بیماری بورس عفونی (IBDV) بیماری زایی ویروس عامل IBH را تسهیل می کند و علاوه بر این، درگیری هم زمان ویروس کم خونی عفونی ماکیان (CIAV) با ویروس عامل IBH میزان جراحات قلبی و تلفات را افزایش می دهد. میزان مرگ و میر در بیماری ویروس عامل IBH ممکن است به 10 ٪ برسد، اما در بعضی موارد تا 30 ٪ هم گزارش شده است. مطالعه حاضر برای اولین بار به شناسایی ویروس IBH به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و حضور ژن هگزون در ناحیه متغیر LOOP1 در ماکیان گوشتی استان اصفهان پرداخته شد. در این راستا 69 نمونه کلینیکی از 35 مرغداری مختلف در هشت شهرستان استان، با علائم کبدی موردبررسی قرار گرفت، درمجموع پنج نمونه مثبت (25/7 ٪ ) از سه شهرستان کاشان، اردستان و گلپایگان در آزمایش PCR تأیید شدند و وجود آلودگی برای اولین بار در استان اصفهان تأیید گردید.