طب جانباز
سال:1389 | دوره:3 | شماره:10 |تعداد مقالات:9

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش های ایمن سازی در برابر استرس و آموزش روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفته است.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان بود. به منظور انجام این پژوهش، 45 نفر نوجوان پسر از میان جامعه فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر اصفهان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب و با روش تصادفی به گروه های آزمایشی ایمن سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی و کنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر).روش پژوهش آزمایشی بود. مداخلات آموزشی روان شناختی برروی گروه های آزمایش انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده عبارت از پرسشنامه بهزیستی – روان شناختی برومند، مولوی و پرسشنامه روان شناختی ریف و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود.داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مداخله با روش ایمن سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی درمقایسه با گروه کنترل در مرحله پیش آزمون – پس آزمون و پیش آزمون – پیگیری بر بهزیستی روان شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر بود (p=0.023).نتیجه گیری: روش ایمن سازی در مقابل استرس نسبت به آموزش روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی کارآمد تر بود.

مقدمه: تاب آوری که سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است و سبک های دلبستگی که شیوه تمایل افراد به برقراری نوعی رابطه نزدیک با افرادی معین و داشتن احساس امنیت بیشتر است، جایگاه ویژه ای در حوزه خانواده و بهداشت روانی به خود اختصاص داده است. بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و تاب آوری در همسران جانبازان که فشارهای ویژه ای را متحمل می شوند حایز اهمیت است.هدف: با توجه به وجود فشارها و استرس های موجود در خانواده های جانبازان، هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین سبک های دلبستگی و تاب آوری همسران جانبازان می باشد.مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش 60 نفر از همسران جانباز شهر شیراز است که به شیوه تصادفی منظم انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری CD-RIS، سبک های دلبستگی بزرگسالان RAAS و مشخصات دموگرافیکی استفاده شد.یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و میزان تاب آوری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<0.0001). بین دلبستگی ناایمن اجتنابی و میزان تاب آوری رابطه منفی و معنادار وجود دارد (p<0.001) و بین دلبستگی ناایمن اضطرابی و میزان تاب آوری رابطه معنادار وجود ندارد (p<0.28).بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که سبک دلبستگی ایمن پیش بینی کننده میزان تاب آوری همسران جانبازان است و افرادی که دارای این سبک می باشند از میزان تاب آوری بیشتری برخوردارند. همسرانی که دارای سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی هستند از میزان تاب آوری کمتری برخوردارند و داشتن سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی تاثیری بر میزان تاب آوری ندارد.

مقدمه: دست یابی به دو هدف در تمامی افرادی با قطع عضو از اهمیت زیادی برخوردار است. توانا ساختن فرد برای راه رفتن و بازگشت فرد به محیط اجتماعی. درپی از دست دادن اندام، بازگشت به زندگی با پروتز و دیگر تکنولوژی های حرکتی یک فرآیند پیچیده توانبخشی است. متاسفانه اطلاعاتی دال برسطح عملکردی افرادی با قطع عضو و وضعیت سلامت آنان در دست نیست تا بتوان برنامه ریزی و شکل گیری برنامه های درمانی و توانبخشی این افراد را شکل داد.هدف: مطالعه بررسی سطح عملکردی جانبازان هشت سال دفاع مقدس استان کرمان و وضعیت سلامت آنان.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و برروی 54 نفر از جانبازان با قطع یک طرفه اندام تحتانی از بالای زانو استان کرمان انجام گرفت. روش جمع آوری داده ها با استفاده از سیستم دسته بندی عملکرد 5 سطحی که برای توصیف توانایی های عملکردی فرد با قطع عضو اندام تحتانی است، انجام شد. همچنین ارزیابی وضعیت سلامت عمومی جانباز از جنبه بیماری هایی که روی میزان راه رفتن فرد تاثیرگذار هستند، شامل قطع عضو اندام فوقانی، بیماری قلبی، فشار خون، درد یا آرتروز پای مقابل، کمر درد، بیماری تنفسی، ضایعات شیمیایی، بیماری عصبی - روانی نیز بررسی شد.یافته ها: بر طبق نتایج گزارش شده %77.77 افراد دارای درد یا آرتروز پای مقابل، %74.07 افراد کمر درد، %24.07 افراد دارای بیماری تنفسی و ضایعات شیمیایی بودند و %55.55 بیماری عصبی - روانی داشتند. %7.41 افراد در سطح فعالیت یک، %25.92 افراد در سطح دو، %57.41 افراد در سطح سه و %9.26 افراد در سطح چهار قرار داشتند.نتیجه گیری: شایع ترین مشکل سلامت جانبازان استان کرمان درد یا آرتروز پای مقابل بود و به دنبال آن کمر درد و بیماری عصبی - روانی بود. همچنین سطح فعالیت بیش از نیمی از جانبازان مطالعه حاضر در سطح سه قرار داشت که فرد توانایی یا پتانسیل راه رفتن با سرعت های متفاوت را داشت.

هدف: هدف اصلی در این مطالعه تعیین اثرات درمانی بریس های میلواکی و توراکولومبوساکرال بر روی حس خویشتن بینی و رضایت از درمان نوجوانان دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه جهت ارزیابی های حس خویشتن بینی و رضایت از درمان از پرسشنامه SRS-22 استفاده شد که اختصاصا جهت بررسی متغیرهای سلامت وابسته به کیفیت زندگی بیماران دارای بدشکلی های ستون فقرات طراحی شده است. در این مطالعه 63 بیمار اسکولیوزی شرکت داشتند که بر اساس مورد تجویز تحت درمان با یکی از بریس های میلواکی (n=31) و توراکولومبوساکرال (n=32) قرار گرفته بودند. افراد شرکت کننده در این دو گروه بر اساس سن و شدت قوس اسکولیوزی با هم جور شدند.یافته ها: اختلالات حس خویشتن بینی در گروه میلواکی بیشتر از گروه توراکولومبوساکرال بوده است اما این اختلاف جزئی بوده و به لحاظ آماری معنادار نمی باشد (p=0.7). همچنین بیماران گروه میلواکی نسبت به گروه توراکولومبوساکرال رضایت بیشتری از درمان خود داشته اند که البته اختلاف در این حوزه نیز جزئی بوده و معنادار نمی باشد (p=0.8).بحث و نتیجه گیری: بطور کلی تجویز بریس کیفیت زندگی جمعیت مورد مطالعه را به یک اندازه کاهش داده است که تاثیر آن در پسران شدیدتر از دختران بوده است. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه SRS-22 در مطالعه حاضر نشان می دهد که اختلالات حس خویشتن بینی نزد نوجوانانی که به مدت 6 تا 12 ماه از بریس استفاده نموده اند شدیدتر است اما با گذشت زمان نگاه افراد به خویشتن بهبود می یابد. به نظر می رسد افراد با انحناهای اسکولیوزی شدیدتر نیازمند توجهات بیشتری نیز هستند.

هدف: این پژوهش به منظور مقایسه عزت نفس و بهزیستی روانی در جانبازان ورزشکار گروهی، انفرادی و غیرورزشکار استان بوشهر انجام شد.مواد و روش ها: از 2242 جانباز بالای 25 درصد استان بوشهرتعداد 327 نفر آزمودنی به صورت تصادفی انتخاب شد و در سه گروه جانبازان ورزشکار گروهی 109نفر، انفرادی 109 نفر و غیرورزشکار 109 نفر قرار گرفتند. سپس پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و بهزیستی روانی دیکن توسط آن ها تکمیل گردید.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین سه گروه مورد مطالعه در متغیرهای عزت نفس و بهزیستی روانی تفاوت معنی داری وجود داشت. آزمون تعقیبی توکی نشان داد که گروه های ورزشکار نسبت به گروه غیرورزشکار نمره بالاتری در هر دو متغیر داشتند.نتیجه گیری: جانبازان ورزشکار در مقایسه با جانبازانی که ورزش نمی کردند عزت نفس و بهزیستی روانی بالاتری داشتند.

هدف: به منظور دستیابی به خدمات بهتر، آگاهی از میزان رضایت جانبازان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران مورد نیاز بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی و پیمایشی است و جامعه آماری در این تحقیق جانبازان استفاده کننده از خدمات مراکز بهداشتی درمانی بنیاد جانبازان شهر تهران در طول مدت سال 1389 بوده است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بوده و حجم نمونه، 149 نفر انتخاب گردید و 145 پرسشنامه مورد تایید و پردازش قرار گرفت. در تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد.یافته ها: این مطالعه نشان داد که کیفیت خدمات مراکز بهداشتی و درمانی در چهار شاخص قابلیت اطمینان، قابلیت اعتماد، پاسخگویی و همدلی در سطح مطلوب و در بعد عوامل محسوس در سطح نامطلوبی بوده است.بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد به عوامل مرتبط با عوامل محسوس توجه بیشتری شود، همچنین کیفیت خدمات در سایر ابعاد حفظ و بهبود یابد.

هدف: اپی تلیوم راه هوایی به عنوان سد فیزیولوژیکی بدن به مبارزه با عوامل مخاطره زای بیرونی در بیماری های ریوی از جمله بیماری ریوی انسدادی مزمن (COPD) می پردازد و به نظر می رسد این مکانیسم از طریق تغییرات در بیان ژن های درگیر در التهاب صورت می گیرد. رادیکال های آزاد اکسیژن که نقش مهمی در بیان پروتئین های التهابی دارند، ازطریق فعال شدن فاکتور رونویسی پروتئین فعال کننده نوع 1 (AP-1) سبب رونویسی ژن های سیتوکین و ژن های التهابی می شوند. سولفور موستارد نیز به عنوان یک عامل مخاطره زای بیرونی به طور مشابه سبب افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن می شود. با توجه به گستردگی سیتوکین ها و پروتئین های التهابی، بر آن شدیم تا بیان فاکتور رونویسی سیتوکین ها وپروتئین های التهابی را به دنبال افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن پس از مواجهه با سولفور موستارد بررسی کنیم و برای این منظور از متداول ترین منومر فاکتور رونویسی AP-1 یعنی C-fos استفاده کردیم.مواد و روش ها: بیان ژن C-fos در 20 نمونه مصدوم شیمیایی و 10 نمونه کنترل مورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج mRNA از سلول های راه هوایی، از mRNA تخلیص شده، cDNA ساخته شد و بیان ژن C-fos مورد بررسی قرار گرفت. به منظور مطالعه میزان افزایش بیان ژن C-fos در نمونه های شیمیایی نسبت به کنترل، از تکنیک Real-Time PCR استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بیان ژن C-fos در دیواره راه های هوایی مصدومین شیمیایی نسبت به افراد کنترل به دنبال مواجهه با سولفور موستارد افزایش می یابد اما این افزایش بیان در سطح mRNA با توجه نتایج به دست آمده از تحلیل آماری معنی دار نیست (p>0.05).بحث: بررسی های فوق نشان داد بیان ژن C-fos در دیواره راه های هوایی مصدومین شیمیایی افزایش یافته است و این افزایش بیان ممکن است به دنبال افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن پس از مواجهه با سولفور موستارد باشد اما این افزایش بیان چشمگیر نیست و این امر ممکن است به دلیل کاهش سطح آنتی اکسیدان ها که یک فعال کننده بارز AP-1 هستند، باشد.

مقدمه: در پی از دست دادن اندام، ارایه برنامه های توانبخشی، پروتز، وسایل کمکی و آموزش برای بازگرداندن عملکرد به فرد دچار قطع عضو بسیار حایز اهمیت است. دردهای مزمن و همیشگی ناشی از قطع عضو می تواند سبب محدودیت های روحی و جسمی فرد شود. با وجود میزان شیوع بالای دردهای مختلف در افرادی با قطع عضو، اطلاعات جامعی از میزان شیوع آنها در دست نیست. شیوع بالای درد ممتد در افرادی با قطع عضو نیاز به برنامه های توانبخشی و درمانی برای بهبود درد دارد.هدف: بررسی اختلالات بلند مدت قطع عضو و میزان رضایت جانبازان با قطع عضو بالای زانوی یک طرفه از پروتز کنونیشان در استان گیلان.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بوده و بر روی 38 نفر از جانبازان با قطع یک طرفه اندام تحتانی از بالای زانو استان گیلان دعوت شده به اردوی تفریحی - درمانی انجام گرفت. روش جمع آوری داده ها با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه Prosthesis Evaluation Questionnaire بوده که روایی و پایایی آن در زبان انگلیسی مورد تایید است. همچنین میزان رضایت از پروتز فعلی افراد با گزینه های خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم سنجیده شد.یافته ها: %78.95 افراد از حس خیالی، %60.53 از درد خیالی، %44.74 درد در اندام باقیمانده، %76.32 درد در اندام مقابل و %60.53 کمردرد داشتند. %15.38 از افراد از سوکت پروتز خود رضایت خیلی زیاد داشتند.نتیجه گیری: طبق مطالعه حاضر بیشترین شیوع درد در قطع اندام تحتانی به ترتیب مربوط به حس خیالی، درد در اندام سمت مقابل، درد اندام خیالی و کمردرد، و درد اندام باقیمانده می شود. در این مطالعه بیش از نیمی از افراد از پروتز خود رضایت متوسط به بالا را گزارش کردند.