اعضای هیات علمی مهم ترین سرمایه دانشگاه ها و موسسه ها آموزش عالی محسوب می شوند و سرمایه گذاری در برنامه های آموزشی و بهسازی این افراد بسیار حائز اهمیت است. تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع بهسازی اعضای هیات علمی در دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می باشد که برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اعضای هیات علمی تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی در مناطق 8 و 12 بوده که 360 نفر از آنها ازطریق روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شده اند. ابزار تحقیق از نظر روایی محتوایی و بر اساس نظر تعدادی از اساتید صاحب نظر در حوزه آموزش عالی مورد تائید قرار گرفت و برای تعیین پایایی پرسش نامه نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آن برابر 0.81 به دست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS نسخه 11.5 انجام شد. نتایج نشان داد که از 13 مانع بهسازی هیات علمی، میانگین 8 مانع بالاتر از میانگین متوسط بوده است. از طرف دیگر نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد که مهم ترین موانع شامل در نظر نگرفتن نیازها و اولویت های اعضای هیات علمی، عدم حمایت لازم از طرف مدیران ارشد دانشگاه ها، اجباری بودن برنامه ها و نبودن آزادی عمل برای انتخاب آنها و فقدان انگیزه و مشوق های لازم بوده است. بررسی متغیرهای جمعیت شناختی نیز نشان داد که هیچ کدام از متغیرهای جنس، سابقه هیات علمی، درجه علمی و رشته تحصیلی ارتباط معنی داری با موانع بهسازی هیات علمی نداشتند. در پایان نیز با استفاده از نتایج به دست آمده پیشنهادهایی ارائه شد که با به کارگیری آنها می توان در جهت اثربخشی بیشتر برنامه های بهسازی هیات علمی گام برداشت.