این آزمایش با هدف بررسی تاثیر فاصله ردیف و تراکم بوته بر تغییرات رطوبت خاک، عملکرد گندم و کارایی مصرف آب در شرایط کشت دیم با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در منطقه انبار الوم در سال 88-1387 انجام شد. تیمارهای استفاده شده شامل 4 تراکم بوته (125، 250، 375 و 500 بوته در مترمربع) و دو فاصله ردیف کشت (12.5 و 25 سانتی متر) بودند. نتایج نشان داد که مقدار رطوبت خاک در فاصله ردیف های 25 سانتی متر در مرحله خروج برگ برچم (19.61 درصد) بیش از فاصله ردیف های 12.5 سانتی متر (17.82 درصد) بود. همچنین مقدار رطوبت خاک در اواسط مرحله ساقه رفتن در تراکم های 250، 375 و 500 بوته در مترمربع (به ترتیب 26.82، 25.66 و 25.11 درصد) بیش از تراکم 125 بوته در مترمربع (23.32 درصد) بود. فاصله ردیف های 25 سانتی متر و افزایش تراکم از 125 تا 375 بوته در مترمربع، سبب افزایش عملکرد دانه (حدود 9.5 و 46 درصد)، تولید ماده خشک (6.5 و 50 درصد)، کارایی مصرف آب در تولید دانه (0.7 و 3.7 کیلوگرم در هکتار بر میلی متر) و کارایی مصرف آب در تولید ماده خشک (2 و 17.5 کیلوگرم در هکتار بر میلی متر) در واحد سطح گردید. در مجموع، کشت گندم در این شرایط (کشت دیم، خاک شور و بارندگی حدود 250 میلیمتر در طول فصل رشد) با فاصله ردیف های 25 سانتی متر با ایجاد فشردگی بیش تر از طریق تراکم بوته ها روی ردیف و ارتفاع بیش تر آن ها نسبت به فاصله ردیف های 12.5 سانتی متر و افزایش تراکم تا 375 بوته در مترمربع با فراهم نمودن پوشش کامل تر سطح خاک نسبت به تراکم 125 بوته در مترمربع در مراحل بعد از ساقه رفتن تا قبل از گلدهی، می توانند با کاهش نفوذ تشعشع خورشید بر سطح خاک، مقدار تبخیر را کاهش و ذخیره رطوبت در خاک را افزایش دهند. ذخیره بیش تر رطوبت در خاک در مراحل حساس قبل از گلدهی، سبب افزایش تولید ماده خشک، عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در تولید دانه و ماده خشک می شود.