پوست و زیبایی
سال:1394 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع ترین شکل ریزش مو در مردان است و مینوکسیدیل موضعی یکی از دو نوع درمان دارویی رایج برای آن است که مورد تایید اداره غذا و داروی ایالات متحده می باشد. ارزیابی بی خطری ترکیبات موضعی مینوکسیدیل با بررسی میزان حساسیت پوستی بر روی داوطلبین انسانی انجام می پذیرد. شاخص های بیوفیزیکی به عنوان یک روش سریع و غیرتهاجمی جهت بررسی بی خطری استعمال محصولات پوستی موضعی کاربرد دارد.روش اجرا: این مطالعه برروی 15 داوطلب سالم انجام شد. داروی مورد مطالعه نوعی فرمولاسیون موضعی مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه 7% است. در این مطالعه پس از استعمال داروی موردنظر برروی پوست ساعد افراد شرکت کننده، میزان تغییرات رخ داده بر شاخص های میزان تبخیر آب از اپی درم، رطوبت لایه شاخی، pH، محتوای ملانین و محتوای هموگلوبین (قرمزی) به کمک آزمون های بیومتری پوست و با استفاده از دستگاه MPA 580CutometerÒ، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در شاخص های میزان تبخیر آب از اپی درم (p=0.191)، رطوبت لایه شاخی (p=0.692)،(p=0.613) pH ، محتوای ملانین (p=0.533) و محتوای هموگلوبین (p=0.579) پوست قبل و بعد از مصرف محلول موضعی مینوکسیدیل 5%+بابونه 7% مشاهده نشد.نتیجه گیری: مصرف موضعی محلول مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه 7% سبب افزایش قرمزی (اریتم) و تغییر در سایر شاخص های اندازه گیری شده در پوست نگردید، بنابراین می توان نتیجه گرفت که محلول موردنظر ایمن است و می توان آن را برای مصرف توصیه نمود.

زمینه و هدف: تریکوموناس واژینالیس از شایع ترین عفونت های مقاربتی زنان و مردان در جهان است. بر اساس دانسته های مولفان آمار مستندی از شیوع تریکومونیازیس و عوارض آن در زنان استان قم وجود ندارد.روش اجرا: در این مطالعه مقطعی با دو روش مشاهده گسترش مرطوب (wet mount) و ITS-PCR عفونت با ت. واژینالیس در نمونه تهیه شده با سواب از کانال واژینال زنان مراجعه کننده به بیمارستان زنان شهر قم مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین، بررسی میکروسکوپی سلول ها و باکتری ها روی گسترش رنگ آمیزی شده انجام شد.یافته ها: از مجموع 300 نمونه تهیه شده از داوطلبان مراجعه کننده به بیمارستان زنان 7 نمونه (2.67%) با روش گسترش مرطوب و 34 نمونه (11.3%) با روش ITS-PCR مثبت شدند. صحت نتایج PCR با توالی یابی قطعه ژنی ITS ت. واژینالیس در محصول PCR تایید شد. در مقایسه انجام شده با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک دوتایی بین افراد مبتلا و غیرمبتلا به تریکومونیازیس و با محاسبه نسبت شانس (Odds ratio [OR]) و فاصله اطمینان 95%، وجود سابقه تولد نوزاد نارس (671.9-2.8 CI: 95%،OR=43.3 )، سابقه سقط جنین (544.2-15.8 CI: 95%،OR=91.8 )، پارگی زودهنگام کیسه آب (222.9-2.1 CI: 95%، OR=21.8)، احتمال مشاهده سلول های اپیتلیال (197.3-6.9 CI: 95%،OR=36.9) و گلبول سفید (665.2-2.8 CI: 95%،OR=43.3) در گسترش رنگ آمیزی شده، در مبتلایان بیش از غیرمبتلایان به تریکومونیازیس بود.نتیجه گیری: در مقایسه با گسترش مرطوب، آزمایش ITS-PCR روشی حساس و قابل اطمینان در ردیابی عفونت ت. واژینالیس در زنان است. فراوانی قابل توجه تریکومونیازیس بر اهمیت برنامه غربالگری در زنان استان قم تاکید می نماید. با مراجعه به موقع و تشخیص صحیح تریکومونیازیس به ویژه در زنان میانسال می توان از عوارض احتمالی آن بر بارداری پیشگیری کرد.

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع ترین علت ریزش مو بعد از بلوغ است. شیوع بیماری های همراه با آن در مبتلایان به این بیماری به طور فزاینده ای در حال شناسایی است که از مهم ترین آن ها می توان سندرم متابولیک و بیماری های قلبی عروقی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید به عنوان مشخصه ای برای تشخیص زودهنگام آترواسکلروز در زنان بود.روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی روی 54 زن، 27 نفر مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک و 27 نفر شاهد سالم انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی افراد در پرسش نامه از پیش تدوین شده ثبت و ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه گیری شد. پس از گردآوری اطلاعات، ارتباط ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با آلوپسی آندروژنتیک با استفاده از آزمون های t مستقل و Mann-Whitney در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین±انحراف معیار سن گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر 28.8±6.6و 28.1±6.7سال بود. هرچند نتایج به دست آمده نشان دهنده بالاتربودن ضخامت لایه اینتیما مدیای کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معنی داری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید یافت نشد (p>0.05). هم چنین، رابطه آماری معنی داری بین ضخامت لایه اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید و سن شروع بیماری، شدت آلوپسی و الگوی آلوپسی یافت نشد (p>0.05).نتیجه گیری: هرچند نتایج این مطالعه معنی دار نشد ولی بالاتربودن ضخامت لایه اینتیما مدیای کاروتید در مبتلایان به آلوپسی آندروژنتیک را می توان به عنوان عاملی برای پیش بینی بیماری های قلبی عروقی مدنظر داشت.

زمینه و هدف: کمبود اطلاعات مادران در زمینه راه های پیشگیری از سالک در ابتلا به این بیماری نقش مهمی دارد، لذا اقدامات پیش گیرانه زمانی موثر خواهد بود که مادران آگاهی لازم و نگرش مثبت درخصوص بیماری و نحوه پیش گیری از آن را داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزش بر آگاهی و نگرش مادران این منطقه در زمینه سالک و راه های پیشگیری از آن انجام گرفت.روش اجرا: مطالعه حاضر مطالعه ای نیمه تجربی بود. 120 نفر زن متاهل بالای 15 سال که در سال 1388 به مرکز بهداشتی درمانی آب و برق شهر مشهد مراجعه کرده بودند در سه گروه سخنرانی، بحث گروهی و شاهد، مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه تدوین شده توسط پژوهشگر بود. ارزیابی اثر مداخله آموزشی در زمان های قبل، بلافاصله بعد و یک ماه بعد از آموزش انجام گرفت.یافته ها: میانگین امتیاز آگاهی قبل از آموزش در بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت معنی دار نداشت (p=0.71) ولی بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله آموزشی اختلاف معنی داری میان سه گروه در میانگین امتیاز آگاهی وجود داشت (p=0.001). هم چنین، تفاوت معنی داری در امتیاز نمره نگرش بین دو گروه سخنرانی و بحث وجود داشته و اختلاف معنی داری در میانگین امتیاز نگرش بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله مشاهده شد (p=0.001).نتیجه گیری: به طور کلی یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که آموزش فردی و گروهی برای مادران بر دانش و نگرش آن ها موثر است، از این رو ارائه برنامه آموزش بهداشت هم چون بحث گروهی و سخنرانی توصیه می گردد. با توجه به افزایش بازده آموزشی در روش بحث گروهی، این روش جهت ماندگاری بیشتر اثرات آموزش بر آگاهی و نگرش مادران توصیه می گردد.

هدف: سرطان پوست شایع ترین سرطان در ایران بوده و ملانوم بدخیم از خطرناک ترین انواع سرطان پوست است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی تصاویر (Spatial Thermographic Imaging [STI]) در افتراق ضایعات خوش خیم و بدخیم پوستی بود.روش اجرا: مطالعه حاضر روی 110 تصویر STI تهیه شده از ضایعات مشکوک به ملانوم بدخیم صورت گرفت و تشخیص خوش خیمی یا بدخیمی ضایعه بر اساس تشخیص تغییرات بافتی با استفاده از فیلترهای texture صورت گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از این روش تصویربرداری با نتایج آسیب شناختی بیوپسی پوست مقایسه شد.یافته: در 110 نمونه ی مورد مطالعه به روش STI، ملانوم بدخیم پوست در 2مرد و 1 زن تشخیص داده شده است. صحت نشخیصی STI، برابر %98 تعببن شد.نتیجه گیری: STI به عنوان یک روش غیرتهاجمی و احتمالا مقرون به صرفه بالقوه برای تشخیص ملانوم بدخیم پوست بر اساس تغییرات مشاهده شده در بافت، مطرح می گردد.

نتایج نهایی زیبایی خطوط برش جراحی برای پزشک و بیمار از اهمیت زیادی برخوردار است. از سیستم های لیزری مختلفی برای بهبود روند ترمیم زخم و پیش گیری و درمان اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئید استفاده شده است. طی سال های اخیر مطالعات متعددی بر درمان زودرس محل برش های جراحی با استفاده از سیستم های لیزری جهت دستیابی به نتیجه بهتر دلالت دارند. ازجمله این فناوری ها استفاده از ترمیم پوست به کمک لیزر (Laser Assisted Skin Healing [LASH]) بلافاصله بعد از جراحی به منظور ایجاد تغییرات مثبت در روند فیزیولوژی ترمیم زخم و تغییر مسیر نسبی پدیده ترمیم به سوی بازسازی بافتی و ایجاد حداقل اسکار ممکن است. به نظر می رسد استفاده از انرژی حرارتی لیزر در مراحل اولیه روند ترمیم زخم (متعاقب برش پوستی) سبب ایجاد تغییرات اساسی در روند ترمیم می شود.در این مقاله، مروری بر این روش، مطالعات انجام شده روی حیوان و انسان، مکانیسم های احتمالی اثربخشی این روش و پیشرفت های جدیدی که در زمینه ارتقای دستگاه ها بر اساس تیپ های پوستی مختلف و انتخاب پارامترهای لیزری بهینه انجام شده است، خواهیم داشت

لیشمانیوز عفونت انگلی داخل سلولی است که سومین عفونت فرصت طلب در بیماران مبتلا به ایدز در سراسر جهان است. در این مقاله به معرفی خانم 30 ساله ای می پردازیم که مورد شناخته شده ای از بیماری ایدز می باشد و به دنبال ایجاد ضایعات پوستی متعدد به شکل پاپول و ندول در ناحیه صورت، بازو و شانه، تشخیص لیشمانیوز منتشر برای بیمار مطرح گردید.در بررسی با PCR نوع انگل، لیشمانیا تروپیکا گزارش شد. بیمار تحت درمان با آمفوتریسین B تزریقی و پارمومایسین نیوزومال موضعی به مدت 3 هفته قرار گرفت که به ضایعات بدون اسکار بهبود یافتند.بیمار چند ماه بعد به دلیل قطع خودسرانه داروهای ضد ایدز با عود ضایعات مراجعه کرد که نهایتا به دلیل سپسیس و آمبولی ریه فوت شد.