مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1396 | دوره:24 | شماره:3 (مسلسل 85) |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: یکی از درمانهای اصلی رینوسینوزیت مزمن عمل جراحی به وسیله اندوسکوپی می باشد. خونریزی حین عمل جراحی به علت کاهش دید جراح باعث افزایش عوارض عمل خواهد شد. ﺑﺮای داﺷﺘﻦ فیلد ﻣﻨﺎﺳﺐﺟﺮاﺣﯽ اﻧﺪوﺳﮑﻮﭘﯽﺳﯿﻨﻮس، ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮﻧﺮیزی ﺿﺮورت دارد. ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم ایﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻣﻘﺎیسه اﺛﺮﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﻧﺴﺒﺖﺑﻪ دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین ﺑﺮ ﮐﯿﻔﯿﺖﻓﯿﻠﺪ ﺟﺮاﺣﯽ در ﺑﯿﻤﺎران ﮐﺎﻧﺪید ﻋﻤﻞ اﻧﺪوﺳﮑﻮﭘﯿﮏﺳﯿﻨﻮس ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.مواد و روش ها: در این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﮐﺎرآزﻣﺎیی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ سه سوکور 60 ﺑﯿﻤﺎر ﮐﺎﻧﺪید ﺟﺮاﺣﯽ اﻧﺪوﺳﮑﻮﭘﯽﺳﯿﻨﻮس ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ دو ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین و ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ. در ﮔﺮوه دریافت ﮐﻨﻨﺪه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﺑﺎ دوز 50 mg/kg ﺑﻤﺪت ده دﻗﯿﻘﻪ و ﺑﺎ دوز 15 mg/kg/h اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد.در ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﺑﺎ دوز 1mic/kg ﺑﻤﺪت ده دﻗﯿﻘﻪ و ﺑﺎ دوز 0.6 mic/kg/h اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد. وﺿﻌﯿﺖﻫﻤﻮدیناﻣﯿﮏﻫﺮ دو ﮔﺮوه در دﻗﺎیق 1، 5، 15، 30، 60، ﭘﺲ از ﻟﻮﻟﻪﮔﺬاری ﺗﺮاﺷﻪﺛﺒﺖ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎیج ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS ویرایش 16 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰیه و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.یافته ها: 20 ﻧﻔﺮ 7/66% در ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪتومیدین و 18 ﻧﻔﺮ 60% در ﮔﺮوه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ (P=0.592). ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﺳﻨﯽ اﻓﺮاد ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮمیدین 37.93 ﺳﺎل و در ﮔﺮوه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم 39.56 ﺳﺎل ﺑﻮد (P=0.250). ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ زﻣﺎن ﺟﺮاﺣﯽ در ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین 79.03±41.8 دﻗﯿﻘﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪﮔﺮوه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم 87.30±15.09دﻗﯿﻘﻪﺑﻮد (P=0.003). ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ فشار شریانی Mean arterial pressure (MAP) در ﺗﻤﺎم زﻣﺎن ﻫﺎی ﺳﻨﺠﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﺠﺰ زﻣﺎن اول در ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین ﮐﻤﺘﺮ از ﮔﺮوه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیوم ﺑﻮد ﮐﻪ اﺧﺘﻼف ﻓﻘﻂ در زﻣﺎن اول ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه ﻣﻌﻨﯽ دار ﻧﺒﻮد. ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اشباع اکسیژن خون محیطی (peripheral oxygen saturation (SpO2 در ﺗﻤﺎﻣﯽ زﻣﺎن ﻫﺎ ﺛﺒﺖﺷﺪه ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه ﺗﻔﺎوﺗﯽ از ﻧﻄﺮ آﻣﺎری ﻧداشت. ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ درﻃﻮل ﺟﺮاﺣﯽ و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﺷﺪت درد در ﮔﺮوه دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین ﮐﻤﺘﺮ از گروه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﺑﻮد. در ﮔﺮوه ﺳﻮﻟﻔﺎت ﻣﻨﯿﺰیم ﻧﺴﺒﺖﺷﺎﻧﺲ ﺧﻮﻧﺮیزی درﺟﻪ ﺳﻪ ﺑﻪ درﺟﻪ دو 6 ﺑﺮاﺑﺮ اﻓﺮادی ﺑﻮد ﮐﻪ داروی دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین دریاﻓﺖﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ (19.1، 1.89: %95 CI، OR=6.00)نتیجه گیری: ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎیج این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ داروی دﮐﺴﻤﺪﺗﻮﻣﯿﺪین در ﮐﻨﺘﺮل وﺿﻌﯿﺖﻫﻤﻮدیناﻣﯿﮏﺑﯿﻤﺎران ﺟﺮاﺣﯽ اﻧﺪوﺳﮑﻮﭘﯽﺳﯿﻨﻮس ﮐﺎرایی ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ دارد و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪﻓیلد ﺟﺮاﺣﯽﺑﻬﺘﺮی ﻓﺮاﻫﻢﮐﻨﺪ.

سابقه و هدف: پمپ های افلاکسی بعنوان یکی از مهمترین خطوط ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی در عصر جدید شناخته شده اند. استافیلوکوک اورئوس یکی از گروه های باکتریایی دارای پمپ های افلاکسی میباشد. فعالیت این پمپها توسط ژن های خاصی کد میشود. هدف از این مطالعه تعیین الگوی فوتیپی و مولکولار عامل پمپ های افلاکسی در ایزوله های بالینی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین می باشد.مواد و روش ها: 302 باکتری استافیلوکوک اورئوس از نمونه های مختلف بالینی جمع اوری شد. 145 ایزوله مقاوم به متی سیلین با استفاده از روش های دیسک دیفیوژن سفوکسیتین (30 میکروگرم) و همچنین تعیین حداقل غلظت مهاری با استفاده نوارهای E-test سفوکسیتین، تعیین شدند. جهت شناسایی ژن های عامل مقاومت به ژیراز ها و افلاکس پمپ ها از روش Multiplex PCR استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 145 ایزوله استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین بیشترین فراوانی مربوط به آنتی بیوتیک های نورفلوکساسین و سیپروفلوکساسین بود. همچنین، ژن norA در 39 ایزوله بالینی (25.82 درصد)، ژن norB در 12 ایزوله بالینی (9.97 درصد)، ژن norC در 41 ایزوله بالینی (49.15 درصد)، ژن grlA در 75 ایزوله بالینی (49.66 درصد)، ژن grlB در 37 ایزوله بالینی (26.50 درصد)، ژن gyrA در 58 ایزوله بالینی (38.41 درصد) و ژن gyrB در 19 ایزوله بالینی (12.58 درصد) مثبت بودند.نتیجه گیری: حضور پمپ های افلاکسی در سویه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوک اورئوس، زمینه ظهور باکتری های دارای مقاومت چند گانه را فراهم کرده است.

سابقه و هدف: درد یک شکایت شایع پس از اعمال جراحی می باشد که استفاده از ضد دردها قبل از ترومای جراحی ممکن است در پیشگیری از افزایش حساسیت محیطی و مرکزی موثر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر پیشگیرانه ایبوپروفن و سلکوکسیب برکاهش درد و مصرف مسکن پس از اعمال جراحی پایین شکم در بیماران دارای اعتیاد به مواد مخدر است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 114 بیمار معتاد به مواد مخدر کاندید جراحی پایین شکم پس از کسب رضایت آگاهانه به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. یک ساعت قبل از عمل توسط پرستاری که این داروها را درکپسول قرارداده بود، به بیماران در گروه اول 200 میلی گرم سلکوکسیب خوراکی و به گروه دوم 400 میلی گرم ایبوپروفن خوراکی و به گروه سوم پودر نشاسته به عنوان دارونما داده شد. میزان درد در فواصل یک و شش ساعت بعد از عمل توسط خط کش ده سانتی متری با مقیاس اندازه گیری درد به روش VAS ثبت شد و مقدار مخدر مصرفی پس ازعمل نیز ثبت گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماری مربوطه و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در یک ساعت پس از عمل، میانگین نمره درد در بین سه گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار نداشت اما میانگین نمره درد در شش ساعت پس از عمل در هردوگروه مصرف کننده ایبوپروفن وسلکوکسیب در مقایسه با پلاسبو پایین تر بود (P=0.001)، (P=0.005). تهوع و استفراغ بعد از عمل در سه گروه تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: علیرغم تفاوت معنی دار نمره درد در سه گروه، دوز مخدر مصرفی بین گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین، در بیماران معتاد به مواد مخدر، تجویز پیشگیرانه داروهای ضد التهاب غیر استروییدی تاثیری نخواهد داشت.

سابقه و هدف: هپسیدین یک پروتئین فاز حاد است که از کبد ترشح می شود و با افزایش احتباس آهن در داخل ماکروفاژها و کاهش جذب آهن توسط پاتوژن ها مانع تکثیر آنها می شود. اگرچه در مورد نقش هپسیدین مطالعات فراوانی انجام شده است اما اطلاعات در مورد نقش آن در بروسلوز بسیار محدود است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح سرمی هپسیدین در بیماران بروسلوز در مقایسه با افراد سالم می باشد.مواد و روش ها: کلیه بیماران بروسلوز مراجعه کننده به درمانگاه یا بخش عفونی بیمارستان سینا از فروردین 1395 تا بهمن 1395 وارد مطالعه شدند. همچنین افراد سالم که جهت چک آپ یا بعنوان همراه بیمار مراجعه می کردند، ضمن این که از نظر سن و جنس همسان سازی شدند، بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از کلیه افراد نمونه خون گرفته شد و سطح سرمی هپسیدین بر اساس روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، علائم بالینی و آزمایشگاهی برای کلیه افراد تکمیل شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار Stata 11 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 42 بیمار مبتلا به بروسلوز و 42 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. شایعترین علائم بالینی تب (%76) و آرترالژی (%69) بود. همچنین 55% بیماران 1.160 Wright > و 60% آنان 80/12 ME > داشتند. بروسلوز عارضه دار در 12 بیمار (%28.6) دیده شد. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیمار 42.46±11.77 و در گروه کنترل 17.33±4.21 بود. میزان هپسیدین در گروه بیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.001). در گروه بیمار از 42 نفر، 12 نفر عارضه دار و 30 نفر بدون عوارض بودند. میانگین سطح سرمی هپسیدین در گروه بیماران عارضه دار 41±10.1 و در گروه بدون عارضه 43±12.4 بود. تفاوت معنی داری بین این دو گروه از نظر سطح سرمی هپسیدین وجود نداشت.نتیجه گیری: افزایش سطح سرمی هپسیدین در بروسلوز می تواند به عنوان یک بیومارکر تشخیصی برای تایید التهاب و بیماری فعال در نظر گرفته شود. برای بررسی نقش هپسیدین به عنوان مکانیسم دفاعی میزبان و اثرات احتمالی آن در پاتوژنز بیماری مطالعات بیشتری لازم است.

سابقه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی شایع ترین اختلال کبدی در جوامع صنعتی می باشد، به طوری که شیوع آن در مردم اروپا و خاورمیانه در دامنه ای بین 15 تا 35 درصد است. این بیماری یکی از مهمترین علل مرگ و میر ناشی از بیماری های کبدی می باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین اثرات شش هفته تمرینات توام هوازی و مقاومتی بر برخی پارامترهای عملکرد کبدی مردان میانسال مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 16 مرد میانسال دارای کبد چرب غیرالکلی (سن 36.62±6.5 سال، وزن 85.48±5.43 کیلوگرم، نمایه توده بدنی 28.75±1.30 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی به دو گروه ورزشی و کنترل تقسیم شدند. برنامه ورزشی شامل شش هفته و سه جلسه در هفته تمرینات توام هوازی و مقاومتی بود. وزن بدن، نمایه توده بدنی، سطوح خونی آنزیم های آسپارتات ترانسفراز و آلانین ترانسفراز، سونوگرافی کبدی، ماکزیمم اکسیژن مصرفی، نسبت کمر به باسن، و درصد چربی بدن، در ابتدا و پس از شش هفته ارزیابی شدند. داده ها توسط آنالیز کوواریانس یک سویه با مقادیر پیش آزمون به عنوان متغییر کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها: گروه ورزشی علی رغم عدم تغییر معنی دار مقادیر سونوگرافی کبدی و آلانین ترانسفراز، بهبودهای معنی داری در وزن بدن، نمایه توده بدنی، آسپارتات ترانسفراز، ماکزیمم اکسیژن مصرفی، نسبت کمر به باسن، و درصد چربی بدن پس از شش هفته تمرینات نشان داد (P<0.05). گروه کنترل در هیچ یک از این متغییرها تفاوت های معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: شش هفته تمرینات ورزشی به دلیل بهبود برخی آنزیم های کبدی و ترکیب بدن احتمالا می تواند درمان مناسبی برای بیماری کبد چرب غیرالکلی مردان میانسال باشد.

سابقه و هدف: تعداد فریم ترومبولیز در انفارکتوس میوکارد (TFC) شاخصی عینی و کمی از جریان عروق کرونر است و کسر ذخیره جریانی (Fractional Flow Reserve; FFR) نیز یک شاخص برای تنگی اپیکاردیال شریان کرونری ناشی از یک ضایعه خاص می باشد. امروزه FFR معتبرترین ابزار برای تصمیم گیری در مداخلات کرونری می باشد. با این حال، هزینه آن نسبتا بالا است و توسط شرکت های بیمه در کشور ما پرداخت نمی شود. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین TFC اصلاح شده (CTFC) و FFR در بیمارانی است که همزمان تحت آنژیوگرافی کرونر و اندازه گیری FFR برای ضایعات عروق کرونر متوسط قرار می گیرند.مواد و روش ها: مطالعه گذشته نگر مقطعی حاضر شامل اطلاعات 24 بیمار (16 مرد، و 8 زن با میانگین سنی 57.7 سال) بود که برای تنگی عروق کرونری متوسط خود تحت اندازه گیری FFR قرار گرفتند. بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی اخیر، اکتازی عروق کرونر و کندی جریان کرونر از مطالعه خارج شدند. FFR با اندازه گیری فشار متوسط کرونری دیستال به تنگی نسبت به فشار متوسط آئورت به وسیله سیم فشاری تعیین شد. همچنین در کلیه بیماران محاسبه TFC با شمارش تعداد فریم های آنژیوگرافیکی که باید طی شود تا ماده حاجب که بیشتر از 70 درصد لومن شریانی را در فریم اول پر کرده است به لندمارک انتهایی از پیش تعریف شده رگ مربوطه برسد، انجام شد. در شریان نزولی قدامی رقم بدست آمده به عدد 7/1 تقسیم شد.یافته ها: پانزده بیمار دارای درگیری در LAD، هفت بیمار RCA و دو بیمار LCX بودند. میانگین CTFC و FFR به ترتیب 20.6 و 0.90 بود. نتایج نشان داد که میان CTFC و FFR رابطه خطی معنی داری وجود ندارد (P=0.514، r=0.14).نتیجه گیری: با توجه به اینکه هیچ ارتباط معنی داری بین CFTC و FFR وجود ندارد، CTFC نمی تواند به عنوان یک شاخص مستقل برای تصمیم گیری در مداخلات عروق کرونر استفاده شود.

سابقه و هدف: کنه های سخت یکی از مهم ترین اکتوپارازیت های اجباری خون خوار مهره داران، متعلق به رده عنکبوتیان می باشند که در انتقال عوامل بیماری زایی از قبیل آربو ویروس ها، باکتری ها و انگل ها به انسان و حیوانات در ایران و سراسر دنیا نقش دارند. به همین منظور این مطالعه با هدف شناسایی و تعیین انتشار و پراکندگی کنه های سخت در یک منطقه، به منظور پایش برنامه کنترل آن ها و در نتیجه پیشگیری از بیماری ها انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی نمونه برداری از نقاط مختلف بدن دام و در چهارفصل از چهار جهت جغرافیایی وپنج روستای شهرستان فامنین طی سال 95- 1394 انجام گردید. کنه ها ابتدا با استفاده از محلول کلروفرم تحریک و سپس بوسیله پنس از دام های اهلی جدا شدند و با استفاده از کلید تشخیص معتبر اقدام به تشخیص نمونه ها در سطح جنس و گونه گردید.یافته ها: در این بررسی از 800 دام موردمطالعه شامل گاو، گوسفند و بز، 150 مورد آلودگی مشاهده شد (18.7 درصد). از274 کنه جمع آوری شده تعداد 259 کنه سخت شامل چهار جنس هیالوما، درماسنتور، ریپی سفالوس و همافیزالیس تشخیص داده شد. بیشترین تنوع گونه ای با چهار گونه مشتمل بر هیالوما اسکوپنس (هیالوما دتریتوم)، هیالوما آسیاتیکوم، هیالوما مارژیناتوم و هیالوما آناتولیکوم به جنس هیالوما تعلق داشت. جنس هیالوما با (73.74 درصد) بالاترین وفور بعدازآن جنس درماسنتور با (15.05 درصد)، ریپی سفالوس (10.03 درصد) و جنس همافیزالیس با (1.15 درصد) کم ترین وفور را داشته است.بیشترین وفور کنه ها با تعداد 152 عدد مربوط به فصل بهار بوده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر حضور متنوعی از کنه های سخت در منطقه بود و بیشترین وفور آنها در فصل بهار مشاهده شد. با توجه به اهمیت این کنه ها در انتقال انواع بیماری ها به انسان ونشخوارکنندگان اهلی، مسوولین بهداشتی و سازمان های ذی ربط باید اقدامات بهداشتی مناسب جهت کنترل و مبارزه با این انگل های خارجی را به عمل آورند.

سابقه و هدف: بیماری بهجت یک اختلال التهابی با علت نامعلوم است. پلی مورفیسم های مختلفی از ژن های پیام رسانی یوبی کوئیتین ازجمله پلی مورفیسم rs4936742 ژن UBASH3B با بیماری بهجت در ارتباط هستند. UBASH3B در تنظیم منفی مسیرهای پیام رسان پایین دست گیرنده سلول T دخیل است. هدف از این مطالعه بررسی همراهی پلی مورفیسم rs4936742 ژن UBASH3B با بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، همراهی پلی مورفیسم (T>C) rs4936742 ژن UBASH3B در 70 بیمار مبتلا به بهجت و 60 فرد سالم از جمعیت شمال غرب ایران که ازنظر جغرافیایی، جنس و سن باهم تطابق داشتند با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. جهت ارزیابی اطلاعات از آزمون های مربع کای و فیشر استفاده شد.یافته ها: فراوانی ژنوتیپ TT در افراد بیمار 24نفر (34.29 درصد) و در افراد سالم 11نفر (18.33 درصد) با P=0.004 و همچنین فراوانی ژنوتیپ CC در افراد بیمار و سالم به ترتیب 14نفر (20 درصد) و 27 نفر (45 درصد) با 0= P است. فراوانی آلل T نیز در افراد بیمار و سالم به ترتیب 80 نفر (57.15 درصد) و 44 نفر (36.67 درصد) با P=0.001 و فراوانی آلل C در افراد بیمار و سالم به ترتیب 60 نفر (42.85 درصد) و 76 نفر (63.33 درصد) حاصل شد (P=0.002).نتیجه گیری: مطابق نتایج به دست آمده، افراد حامل ژنوتیپ TT در ژن UBASH3B خطر ابتلا به بیماری بهجت را 2.325 برابر نسبت به افرادی که ژنوتیپی غیر از TT دارند افزایش می دهد.

سابقه و هدف: آکانتامبا آمیبی فرصت طلب ساکن آب، خاک و هوا است. این آمیب می تواند در افراد دارای نقص سیستم ایمنی باعث آنسفالیت آمیبی گرانولوماتوز و در افرادی که ازلنز تماسی چشم استفاده می کنند ایجاد کراتیت آمیبی کند. تعدادی از ژنوتیپ های آکانتامبا بیماری زا و برخی غیر بیماری زا هستند. این مطالعه باهدف تعیین فراوانی و شناسایی ژنوتیپ های آکانتامبا در آب استخرها وحوضچه های شهر خرم آباد با روش های کشت، PCR و توالی یابی در سال 1395 انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 84 نمونه از آب استخرها و حوضچه های خرم آباد جمع آوری شد. نمونه ها از فیلترهای سرنگی نیتروسلولز 0.45 میکرونی عبور داده شده و سپس فیلتر در محیط کشت آگار غیرمغذی 1.5 درصد پوشیده با باکتری کشته شده. اشریشیا کلی و دمای 27oC کشت داده شدند. پس از استخراج DNA ازنمونه های مثبت، جهت شناسایی آکانتامبا واکنش PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی صورت گرفت. به منظورتعیین ژنوتیپ های آکانتامبا، محصول PCR نمونه های مثبت تعیین توالی گردید.یافته ها: از84 نمونه آب جمع آوری شده از استخرها و حوضچه های شهر خرم آباد تعداد 50 نمونه (59.5%) دارای نتیجه کشت مثبت بودند که پس از استخراج DNA و انجام PCR 35 نمونه (41.7%) از نظر آکانتامبا مثبت بودند. پس از تعیین توالی محصولات PCR، مشخص شد که 17 نمونه دارای ژنوتیپ T4 (48.57%) و 18 نمونه (51.42%) دارای سایر ژنوتیپ های آکانتامبا می باشند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد شیوع بالای انواع آکانتامبا، بخصوص نوع بیماریزای آن، در استخرهای خرم آباد می تواند منشاء آلودگی برای انسان باشد. حدود نیمی از ژنوتیپ های یافت شده از نوع بیماری زا (ژنوتیپ T4) وعامل اصلی کراتیت آکانتامبایی می باشند. این منابع آبی به عنوان عامل بالقوه خطر برای سلامت عمومی بوده و تلاش متصدیان بهداشتی به منظورآموزش و پیشگیری از آلودگی ضروری است

سابقه و هدف: ریلاین فایبر پست ها با کامپوزیت های قابل سیلان جهت تقویت دیواره های ضعیف ریشه دندان های درمان ریشه شده به کار می رود. هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر ریلاین فایبر پست با دو نوع کامپوزیت قابل سیلان بر مقاومت به شکست دندان های درمان ریشه شده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 30 دندان سانترال سالم فک بالا انتخاب شد. درمان ریشه برای همه دندان ها انجام شد و تاج هر یک از دندان ها از 2 میلی متر بالای CEJ قطع شد. سپس دندان ها به دو گروه مساوی (15 N =) تقسیم شدند. در گروه یک، دندان های درمان ریشه شده با فایبر پست های تقویت شده با کامپوزیت قابل سیلان دارای حجم فیلر کم (Alite) و گروه دوم با کامپوزیت قابل سیلان با حجم فیلر بالا (Grandio) ترمیم شدند. فایبر پست های ریلاین شده سمان شدند و با استفاده ازماده Core Max II باز سازی شدند. مقاومت به شکست تمام نمونه ها با استفاده از دستگاه یونیورسال با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی دندان ها با سرعت 0.5 mm/min برحسب نیوتن اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 18 و شاخصهای آمار توصیفی، آزمونهای کولموگروف - اسمیرنوف، t مستقل و در سطح معنی داری P=0.05 تحلیل شدند.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست گروه1 (Alite) 476.47±155.26 و برای گروه 2 (Grandio) 674.87±155.26 نیوتن بود. اختلاف آماری معنی داری میان مقاومت به شکست دو گروه وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، کامپوزیت قابل سیلان باحجم فیلر بالا (Grandio) مقاومت به شکست دندان درمان ریشه شده با ریشه ضعیف را نسبت به کامپوزیت قابل سیلان با حجم فیلر کمتر (Alite) بسیار افز ایش می دهد.

سابقه و هدف: کمپیلوباکتر ها گونه ای از باکتری های مشترک میان انسان و طیور هستند که عموما عامل ایجاد بیماری های مختلف از جمله گاستروانتریت، در انسان می باشند. به نحوی که سیستم گوارشی طیور دارای میزان بالایی از این باکتری است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع گونه های کمپیلوباکترژژونی و کمپیلوباکترکلی در کبد طیور بسته بندی شده و آماده برای عرضه به عموم و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و در فصل بهار سال 1395 در شهر همدان انجام شد. تعداد 80 نمونه کبد مرغ بسته بندی شده در فروشگاه های عرضه کننده گوشت و مشتقات طیور، از سطح شهر همدان جمع آوری گردید که ابتدا مرحله غنی سازی نمونه های کبد در محیط بروسلا براث انجام شد و سپس جداسازی با استفاده از محیط انتخابی کمپیلوباکتر سلکتیو آگار صورت گرفت. در مرحله بعد به وسیله تست های تشخیصی شیمیایی و مشاهده مستقیم در زیر میکروسکوپ صحت باکتری های مورد نظر تایید گردید و تست آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن جهت تشخیص مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها انجام شد.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که از 80 عدد نمونه کبد مورد بررسی، شیوع 90 درصدی را کمپیلوباکتر ها دارا هستند. که از این میزان شیوع 73.61 درصد کمپیلوباکترژژونی و 26.39 درصد کمپیلوباکترکلی مشاهده شد. بیشترین میزان مقاومت ایزوله ها به آنتی بیوتیک کوتریموکسازول 10 میکروگرمی به میزان 79 درصد و بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک جنتامایسین 10 میکروگرمی به میزان 99 درصد مشاهده گردید. از 12 نوع دیسک آنتی بیوتیکی مورد استفاده بیشترین میزان مقاومت ایزوله ها به آنتی بیوتیک کوتریموکسازول 10 میکروگرمی و بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک جنتامایسین 10 میکروگرمی مشاهده گردید.نتیجه گیری: میزان شیوع کمپیلوباکترژژونی و کمپیلوباکترکلی در کبد طیور بسته بندی عرضه شده در شهر همدان نسبتا بالا بوده و مصرف کنندگان باید دقت بالایی زمان پخت و مصرف این ماده غذایی داشته باشند و می توانند با پخت کبد مرغ در دمای بالای 70 درجه سانتیگراد به مدت 20 دقیقه و شست و شوی صحیح وسایل مورد استفاده قبل از طبخ و پخت از انتشار این باکتری جلوگیری کنند و بهتر است در صورت امکان افراد دارای نقص سیستم ایمنی، سالمندان و کودکان از خوردن کبد طیور خودداری نمایند.

سابقه: انکیلوبلفارون فیلیفرم آدناتوم، یک آنومالی نادر است که با اتصال کامل یا ناکامل پلک های فوقانی و تحتانی مشخص میشود. انکیلوبلفارون معمولا یک یافته مجزا است ولی گاهی اوقات همراه با سایر آنومالی ها یا به صورت یک سندرم مشخص مشاهده میشود وعامل ایجاد کننده آن هنوز مشخص نشده است.معرفی بیمار: بیمار نوزاد پسر جهار روزه که به گفته والدین قادر به باز کردن چشم راست از بدو تولد نبوده است. در معاینه پلک های فوقانی و تحتانی بیمار توسط یک باند پوستی نازک به هم متصل شده بود. سابقه فامیلی بیماری خاصی را نداشت. جهت درمان در شرایط استریل اتاق عمل اتصال پلک ها پس از گرفتن باند توسط فورسپس، با قیچی آزاد شد. سایر معاینات چشم در معاینه زیر بیهوشی نرمال بود.نتیجه گیری: انکیلوبلفارون یک آنومالی مادرزادی است که می تواند باعث تنبلی چشم شود همراهی آن با آنومالی های مادرزادی دیگر عامل مرگ و میر آنهاست. درمان زودرس آن ها با انجام یک جراحی ساده از تنبلی چشم پیشگیری می کند.