Journal of Sports and Motor Development and Learning
Year:2014 | Volume:6 | Issue:1|Papers Count:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر غنی سازی) ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهه سالم در این پژوهش شرکت داشتند که به صورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروه های آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط های غنی ویژه خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش اول در محیط غنی سازی شده به لحاظ «ادراکی- حرکتی و موسیقی»، گروه دوم در محیط غنی سازی شده «ادراکی- حرکتی» و گروه سوم در محیط غنی سازی شده «موسیقیایی» قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی درشت و ظریف از مقیاس رشد حرکتی پی بادی (نسخه دوم) استفاده شد. در تحلیل داده ها از متغیرهای معادل سنی این آزمون استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد، بین میانگین نمره های معادل سنی در حرکات درشت (P=0.001) و میانگین نمره های معادل سنی در حرکات ظریف (P=0.001) در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های حاصل نشان می دهد که تجربه ادراکی- حرکتی و موسیقی بر رشد حرکتی به طور کلی و بر معادل های سنی حرکات درشت و ظریف به طور اختصاصی تاثیر مثبت دارد. بنابراین، شرایط محیطی و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت های حرکتی پایه ای و بنیادی اطفال شرکت کننده در سه گروه تمرین بود.

فعالیت های زندگی روزانه از اساسی ترین اجزای زندگی و بازگوکننده جنبه مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت های زندگی روزانه سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعه آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونه آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تاییدی) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، تحلیل مولفه اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و LESREL انجام گرفت. در نتیجه تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیت های درشت (9 گویه)، فعالیت های شخصی (7 گویه)، فعالیت های اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیت های ظریف (4 گویه) و فعالیت های شست وشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافته های تحلیل عاملی تاییدی نیز این نتایج را تایید کرد. این پنج عامل در مجموع 75.90 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 50.38 درصد، عامل دوم 11.06 درصد، عامل سوم 6.30 درصد، عامل چهارم 4.675 درصد و عامل پنجم 3.485 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیت های زندگی روزانه سالمندان نام گذاری شد. محاسبه ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط 30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصله 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاس های 1 تا 5، همبستگی بین 0.97 تا 0.76 و برای نمره کل مقیاس 0.97 به دست آمد که نشان دهنده پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 0.96 را به دست داد و نشان دهنده پایایی درونی عالی این مقیاس است. به طور کلی، این نتایج تایید کرد که مقیاس فعالیت های زندگی روزانه سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازه گیری توانایی و معلولیت سالمندان است.

آزمون های نیمرخ حالات خلقی نشان می دهند، بازیکنانی که دچار آسیب دیدگی می شوند، از نظر روانی نیز تاثیر می پذیرند. در موارد آسیب های شدیدتر، افت سلامت روانی و تمایل به افسردگی غیرمعمول نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر آسیب بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران بود. بدین منظور 54 نفر از بازیکنان تیم پرسپولیس در دو رده سنی بزرگسالان و امید در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامه POMS قبل و بعد از آسیب دیدگی بازیکنان و توسط پزشک تیم جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون t وابسته در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همه بازیکنان تیم پرسپولیس در طول فصل 92 – 91 حداقل یک آسیب را متحمل شده اند. همچنین نتایج نشان داد که قبل از آسیب نیمرخ حالات خلقی آنها همانند نمودار کوه یخی مورگان بود که بعد از آسیب دچار وارونگی شد و نیز تفاوت معناداری بین نیمرخ خلقی بازیکنان قبل و بعد از آسیب مشاهده شد (P=0.0001). یافته های این تحقیق نشان می دهد که میانگین نیمرخ حالات خلقی بازیکنان بعد از آسیب دچار تغییراتی شده و سطح تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی آنها افزایش یافته است، درحالی که سرزندگی آنها کاهش یافته است.