مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1390 | دوره:18 | شماره:4 (مسلسل 62) |تعداد مقالات:14

مقدمه و هدف: واضح است که کشیدن دندان با درد همراه است. داروهای متفاوت با روش های متفاوتی به منظور تسکین درد بعد از کشیدن دندان مورد استفاده قرار گرفته است. ایبوپروفن یک ضد درد غیر مخدر است و استامینوفن به عنوان یکی از پرمصرف ترین ضد دردها جهت تسکین دردهای متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر استامینوفن، ایبوپروفن و ترکیب این دو دارو در تسکین دردهای دندانی به دنبال کشیدن دندان تحت بی حسی موضعی در کودکان انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده 105 کودک 11-6 ساله که به منظور کشیدن دندان مولر به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی همدان مراجعه کرده بودند پس از اخذ رضایتنامه از والدین و گرفتن تاریخچه، دقیقا وزن شدند. کودکان این مطالعه اولین تجربه دندانپزشکی آنان بود. بصورت تصادفی در 3 گروه 35 تایی قرار گرفتند: گروه اول: شربت استامینوفن با دوز15 mg/kg ، گروه دوم شربت ایبوپروفن با دوز 5 mg/kg و گروه سوم شربت استامینوفن با دوز 7.5 mg/kg بهمراه شربت ایبوپروفن با دوز 2.5 mg/kg یک ساعت قبل از کشیدن دندان دارو به کودک خورانده شد و بلافاصله بعد از کشیدن دندان و 15 دقیقه بعد میزان درد کودک طبق جدول (CHEOPS) ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده تحت برنامه SPSS ویرایش پانزدهم و با استفاده از آزمونهای آماری من ویتنی یو، مجذور کای و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین سنی کودکان تحت بررسی در گروه شربت استامینوفن 8.62±1.81 سال، در گروه شربت ایبوپروفن 8.45±1.68 سال و در گروه شربت استامینوفن توام با شربت ایبوپروفن 1.27±8.71 سال بود. ترکیب جنسی کودکان تحت بررسی دختر / پسر در گروه شربت استامینوفن 48.6% / 51.4%، در گروه شربت ایبوپروفن 48.6% / 51.41% و در گروه شربت استامینوفن توام با شربت ایبوپروفن 34.4% / 65.7% بود. میانگین رتبه دردهای دندانی بلافاصله بعد از کشیدن دندان در گروه دارویی اول برابر 33.19، در گروه دارویی دوم برابر 37.81 و درگروه دارویی سوم برابر 47.86 بود. میانگین رتبه های درد 15 دقیقه بعد از کشیدن دندان در گروه دارویی استامینوفن 35.10، ایبوبروفن 35.90 و توام آنها 40.83 بود.نتیجه نهایی: گروهی که شربت ایبوپروفن و گروهی که شربت استامینوفن را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروهی که شربت استامینوفن توام با ایبوپروفن را مصرف نموده بودند، اثر تسکینی بیشتری در درد دندان، بلافاصله و 15 دقیقه بعد از کشیدن دندان از خود نشان دادند (0.05>P). تفاوت آماری معنی داری در تسکین درد دندانی بلافاصله و 15 دقیقه بعد از کشیدن دندان در گروهی که به تنهایی استامینوفن 15 mg/kg و ایبوپروفن mg/kg 5 را دریافت کرده بودند مشاهده نشد.

مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس بیماری شایعی است که تقریبا 1.5 میلیون نفر در ایران به آن مبتلا میباشند. با توجه به عوارض داروهای شیمیایی، گرایش به استفاده از گیاهان رو به افزایش است. از میان گیاهان دارویی می توان به گزنه اشاره کرد. هدف از این مطالعه تعیین اثر عصاره هیدروالکلی گزنه بر مقاومت به انسولین و برخی از عوامل التهابی در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور بود که بر روی 50 مرد و زن مبتلا به دیابت نوع 2، با میانگین سنی52.39±13.75  سال صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم بندی شدند. آنان از 100 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن عصاره گزنه یا دارونما به صورت منقسم در سه نوبت به مدت دو ماه استفاده کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه سطوح انسولین ناشتا و برخی از عوامل التهابی (اینترلوکین 6 (IL-6)، فاکتور نکروز توموری (TNF-α) و (high sensitive C-Reactive Protein (hsCRP سرم اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده ها توسط SPSS نسخه 18 و با استفاده از آزمونهای آماری تی و کولموگرف - اسپیرنوف انجام شد. P<0.05 در تمام اندازه گیری ها معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: hsCRP و IL-6 در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، در پایان مطالعه کاهش معنی داری را نشان داد (P<0.05). سطوح TNF-α، انسولین ناشتا و حساسیت به انسولین در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، تغییر معنی داری را نشان نداد.نتیجه نهایی: عصاره هیدروالکلی گزنه پس از دو ماه مداخله سبب کاهش hsCRP و IL-6 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شد.

مقدمه و هدف: پدیده ارتباط اضافه وزن و چاقی با عوامل متابولیک تهدید کننده قلبی-عروقی در دوره نوجوانی با ملاحظه الگوهای حرکتی گوناگون و نامنظم، توجه پژوهشگران را به خود معطوف کرده است. هدف این مطالعه تعیین متغیرهای بیوشیمیایی و آنتروپومتریک خطرساز قلبی-عروقی، حجم فعالیت بدنی روزانه بر پایه تعداد گام و آمادگی هوازی پسران نوجوان وزن نرمال و اضافه وزن می باشد.روش کار: 56 پسر نوجوان بطور مساوی در دو گروه اضافه وزن-چاق به عنوان گروه ریسک پذیر (n=28) و گروه وزن نرمال (n=28) جای گرفتند. چربی خون، گام های روزانه، ترکیب بدن و آمادگی هوازی به روش استاندارد اندازه گیری شدند و اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری و آزمونهای مناسب تجزیه و تحلیل گردیدند.نتایج: مقادیر TG، TC، LDL-C و VLDL–C پلاسمایی و نسبت های TC/HDL-C و LDL-C/HDL-C گروه نرمال کمتر از گروه وزن مازاد بود (به ترتیب 0.05>P و0.005 >P). ظرفیت هوازی گروه وزن نرمال بیش از گروه وزن مازاد بود (0.001=P). گامهای روزانه پسران نوجوان اضافه وزن (868±12617 گام در روز) کمتر از همتایان وزن نرمال (1159±14941 گام در روز) بود (0.001=P).نتیجه نهایی: به نظر می رسد پسران نوجوان می توانند با انتخاب سبک زندگی فعال (14941±1159.81 گام در روز) در کاهش ریسک فاکتورهای بیوشیمیایی و آنتروپومتریک خطر ساز قلبی-عروق گام بردارند.

مقدمه و هدف: اسینتوباکتر بومانی که به چندین دارو مقاومت نشان می دهد، یک عامل مهم عفونت بیمارستانی در سراسر دنیا بوده و برای بهداشت عمومی تهدید می باشد. مطالعات مکانیسم های مقاومت داروئی در این باکتریها نشان داد که ژنهای مقاومت داروئی بروی اینتگرون ها قرار دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین نقش اینتگرون کلاس 2 در الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی اسینتوباکتر بومانی ایزوله شده از بیمارستان های شهر تهران بود.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در 3 بیمارستان بزرگ شهر تهران بروی 500 نمونه کلینیکی در طی مدت 10 ماه (اسفند 1388 تا آذر 1389) انجام شد. در آزمایشگاه، پس از شناسائی اسینتوباکتر بومانی با استفاده از روش های کشت و بیوشیمیائی، تعیین حساسیت این باکتریها به 13 آنتی بیوتیک با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و بر اساس معیار CLSI انجام شد. سپس با استفاده از پرایمرهای Int2F/R جهت بررسی انتشار ژن هایی که حاوی اینتگرون کلاس 2 هستند، PCR انجام گردید. در نهایت ارتباط بین وجود اینتگرون کلاس 2 و مقاومت داروئی مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: از مجموع 500 نمونه کلینیکی، 50 مورد (71.5%) اسینتوباکتر بومانی، 12 مورد (17%) اسینتوباکتر لوفی و 8 مورد (11.5%) سایر گونه های اسینتوباکتر تشخیص داده شدند. در تست آنتی بیوگرام، اسینتوباکتر بومانی مقاومت بسیار بالائی نسبت به سفی پیم، سفتازیدیم، آزترونام، نورفلوکساسین، سیپروفلوکساسین، اوفلوکساسین و آمیکاسین نشان داد. همچنین مقاومت کمتری نسبت به ایمی پنم، جنتامیسین، آمپی سیلین- سولباکتام، پایپریسیلین- تازوباکتام مشاهده شد. مروپنم و توبرامایسین، موثرترین آنتی بیوتیک ها در این بررسی بودند. در 41 مورد (82%) از نمونه ها اینتگرون کلاس 2 شناسائی شد. همچنین ارتباط معنی داری میان اینتگرون ها و مقاومت به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، نورفلوکساسین، اوفلوکساسین، سفتازیدیم، سفپیم، آزترونام و آمیکاسین مشاهده شد.نتیجه نهائی: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که اینتگرون کلاس 2 بطور وسیعی در بین اسینتوباکتر بومانی ایزوله شده در شهر تهران انتشار دارد و نقش مهمی در اکتساب مقاومت به چند دارو در این باکتری ها دارد. بنابراین مونیتورینگ مقاومت داروئی ناشی از اینتگرون ها به خصوص کلاس 2 با استفاده از PCR، در پروتکل های کنترل عفونت ناشی از سویه های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به چند دارو در بیمارستانهای مختلف شهر تهران دارای اهمیت می باشد.

مقدمه و هدف: ملاتونین مهمترین هورمون مترشحه غده اپی فیز، به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی پتانسیل بالائی جهت خنثی سازی سموم دارویی دارد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر ملاتونین بر کیفیت اسپرماتوژنز و پارامترهای اسپرم در بیضه موش بالغ تحت درمان با استیل سلیسیلیک اسید (ASA) می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی موش های نر NMRI به 4 گروه تقسیم شدند: 1) کنترل 2) تحت درمان با 3 ASA) تحت درمان با ملاتونین 4) تحت درمان با ASA و ملاتونین. ASA به میزان mg/kg 50 از طریق گاواژ برای مدت 14 روز و ملاتونین به میزان mg/kg 10 بصورت داخل صفاقی به مدت 5 روز تجویز می شد. موش های کنترل از طریق گاواژ نرمال سالین دریافت می کردند. 15 روز پس از درمان بیضه و اپیدیدیم تشریح شد. ارزیابی ها از طریق جدول جانسون و مطالعه پارامترهای اسپرم انجام شد. آنالیزهای آماری از طریق آزمون ANOVA صورت گرفت.نتایج: موش های تحت درمان با ASA در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی داری در درجه بندی جدول جانسون و کیفیت اسپرماتوژنز (0.05>P)، و پارامترهای اسپرم (0.001>P) داشتند. ملاتونین در گروه 4، بصورت معنی دار بلوغ لوله های سمی نیفروس (0.05>P)، کیفیت و کمیت پارامترهای اسپرم را در مقایسه با گروه 2 افزایش داد (0.05>P).نتیجه نهائی: چنین به نظر می رسد که تجویز داخل صفاقی ملاتونین به مدت 5 روز، یک عامل مهم برای بهتر کردن کیفیت اسپرماتوژنز و پارامترهای اسپرم موش، در بیضه تحت درمان با ASA می باشد و این عمل از طریق کاهش دادن استرس های اکسیداتیو صورت می گیرد.

مقدمه و هدف: تشخیص صحیح توده های تخمدانی از نظر احتمال بدخیمی گاهی مشکل است و علت آن نمای متنوع این توده ها میباشد. تشخیص صحیح قبل از جراحی در برنامه ریزی درمانی مناسب برای بیمار بسیار مفید است. هدف از مطالعه حاضر تعیین افزایش دقت پیش بینی بدخیمی توده های تخمدان با افزودن مقدار CA125 به یافته های سونوگرافی است.روش کار: در یک مطالعه مقطعی ابتدا با استفاده از مدل پیش بینی بدخیمی با استفاده از یافته های سونوگرافی و سپس با ساختن مدل جدید بر مبنای سونوگرافی و مقدار CA125 سرم، سطح زیر منحنی ROC (Recessive Operative Characteristics) دو روش از نظر دقت تشخیص در گروه بیماران 430 نفری جراحی شده توده تخمدان با استاندارد مقایسه گزارش پاتولوژی تعیین و مقایسه گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 و توسط آزمون رگرسیون لوجستیک انجام شد.نتایج: مدل جدید OMPS2 بدین شکل محاسبه شد (OMPS2=OMPS1+1.444(CA125=36-200) or +3.842 (CA125>200) (AUC (Area under Curve منحنی ROC پیش بینی بدخیمی با فرمول OMPS2 معادل 84.3% و نسبت به فرمول OMPS1 که معادل 78.1% است، افزایش دارد.نتیجه نهائی: افزودن اندازه گیری CA125 به نتایج سونوگرافی در پیش بینی بدخیمی توده های تخمدان نسبت به در نظر گرفتن سونوگرافی به تنهایی به دقت تشخیص می افزاید.

مقدمه و هدف: آسیب ناشی از سرسوزن و اشیا نوک تیز یک خطر شغلی مهم در میان کارکنان بهداشتی و از علل مهم انتقال پاتوژن محسوب می شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان آسیب در میان کارکنان درمانی بیمارستانهای آموزشی شهر همدان بود.روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 700 نفر از کارکنان در معرض خطر، بین سالهای 1388 لغایت 1389 انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای طراحی شد و در 5 بیمارستان آموزشی شهر همدان توزیع گردید. در این پرسشنامه افراد وقوع آسیب و مشخصات آن را در طی 12 ماه قبل از مطالعه ذکر کردند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری و توسط روشهای آماری توصیفی و آزمونهای X2 و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میزان بروز آسیب سرسوزن و اشیا نوک تیز 24.1% بود. در مجموع، 83.6% از شرکت کنندگان یک دوره کامل واکسیناسیون در برابر هپاتیت B را دریافت کرده بودند. بیشترین احتمال آسیب، در گروه سنی 34-30 سال (33.3%) بود و این احتمال در زنان بیشتر از مردان بود (به ترتیب 27.3% و 17.3%). 48.5% از موارد در حین رگ گیری یا گرفتن نمونه خون از بیمار رخ داده بود.نتیجه نهایی: آسیب سرسوزن و اشیا نوک تیز در بین کارکنان درمانی بیمارستانها شایع است. برنامه های مناسب آموزشی با هدف پیشگیری از حوادث سرسوزن و نحوه دفع زباله های پزشکی می تواند خطر ابتلا افراد در معرض خطر را کاهش دهد.

مقدمه و هدف: لیشمانیوز توسط تک یاخته اجباری داخل سلولی از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. این بیماری در بیش از نیمی از استانهای کشور ایران گزارش شده است. ناقلین بیماری گونه های مختلفی از پشه خاکی ها هستند. شناسایی ناقلین بیماری و داشتن اطلاعات کافی در خصوص آنها جهت اجرای برنامه کنترل اهمیت بسزایی دارد.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در سال 1387 در شهرستان دامغان انجام شده است. از ابتدای فروردین لغایت پایان آبان پشه خاکی ها هر 15 روز یکبار بوسیله تله های چسبان از اماکن داخلی و خارجی صید شده اند. سر و دو بند انتهایی پشه خاکی ها جدا و با استفاده از پوری روی لام مونته و تعیین هویت شده اند. سایر قسمت های بدن جهت جستجوی انگل لیشمانیا در فرایند استخراج DNA قرار گرفته و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی kinetoplast DNA با روش Nested PCR آزمایش شده اند.نتایج: مجموعا 6110 پشه خاکی از  8گونه مختلف صید شده اند. بیشترین وفور مربوط به فلبوتوموس پاپاتاسی بوده است (46.7%). آزمایشات مولکولی 280 پشه خاکی جهت تعیین آلودگی نشان داد که تعداد 28 پشه خاکی (10%) آلوده به انگل لیشمانیا ماژور بوده اند که 24 پشه، فلبوتوموس پاپاتاسی (85.7%) و 4 پشه فلبوتوموس کوکازیکوس (14.3%) بوده است. بالاترین میزان آلودگی پشه خاکی ها از لانه جوندگان (42.9%) بوده است. آلودگی پشه خاکی ها در شهریور ماه بیشتر از ماههای دیگر بوده است (89.3%).نتیجه نهایی: وفور بالای پشه خاکی فلبوتوموس پاپاتاسی وآلودگی آن به انگل لیشمانیا ماژور ثابت می کند که این گونه ناقل اصلی و قطعی می باشد. آلودگی فلبوتوموس کوکازیکوس به انگل لیشمانیا ماژور در لانه جوندگان نیز نشان می دهد این گونه به عنوان ناقل ثانویه در بین جوندگان نقش دارد. بیشترین آلودگی پشه خاکی ها در شهریور ماه بوده لذا رعایت حفاظت شخصی در این ماه اهمیت بیشتری دارد. با توجه به وفور ناقلین و آلودگی بالای آنها انجام اقداماتی جهت کاهش وفور پشه خاکی ها و کاهش گزش انسان توصیه می شود.

مقدمه و هدف: رویکردهای مختلفی برای درمان اختلال بیش فعالی- نقص توجه (ADHD) وجود دارد که می توان از بین آن ها به دارو درمانی، رفتار درمانی، آموزش مدیریت خانواده و نروفیدبک اشاره نمود. مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر بخشی شیوه های درمانی نروفیدبک و ریتالین بر مشکلات سلوک و شاخص بیش فعالی آزمون کانرز انجام شده است.روش کار: این مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی بدون کنترل بود که جامعه آماری آنرا کودکان مبتلا به اختلال ADHD ساکن شهر تهران تشکیل میدادند. از بین مراجعه کنندگان به کلینیک تخصصی روانپزشکی کودک، بیست کودک مبتلا به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس اهداف پژوهش در دو گروه درمانی ریتالین و نروفیدبک قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه قبل و بعد از ارائه درمان توسط مقیاس درجه بندی کانرز (فرم 48 سوالی والدین، CPRS-48) ارزیابی گردیدند و اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی و روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: یافته های مطالعه حاضر نشان میدهد که بین اثر بخشی دو روش درمانی ریتالین و نروفیدبک بر بهبود مشکلات سلوک تفاوت معنادار وجود دارد ((P=0.009 به نحوی که درمان با ریتالین تاثیر بیشتری نسبت به نروفیدبک در بهبود مقیاس سلوک داشته است لیکن بین این دو روش درمانی برای بهبود شاخص بیش فعالی کودکان ADHD، تفاوت معنادار وجود ندارد (P=0.187).نتیجه نهایی: بطورکلی با توجه به تاثیر مطلوب تر ریتالین نسبت به نروفیدبک بر طیف خاصی از علائم و نشانه های این اختلال می توان عنوان نمود که اولویت درمانی می بایست بر اساس نوع، دامنه و شدت علائم و نشانه ها انتخاب گردد.

مقدمه و هدف: افسردگی از شایع ترین اختلالات روانی در میان دانشجویان می باشد که در این بین مدارک و شواهد موجود دال بر وجود سطح بالایی از افسردگی در بین دانشجویان رشته های پزشکی است. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین خودکارآمدی عمومی، میزان حمایت اجتماعی درک شده و افسردگی در بین دانشجویان می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که بر روی 235 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت طبقه بندی با انتساب متناسب انجام گرفته و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد (تست افسردگی بک، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه حمایت اجتماعی درک شده) استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13 و توسط آزمون های آماری مناسب تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: در کل 37 درصد از دانشجویان درجات مختلفی از افسردگی را نشان دادند. بین خودکارآمدی و افسردگی (0.581-p=0.000 r=)، حمایت اجتماعی و افسردگی (0.617-p=0.000 r=) رابطه آماری معنی دار معکوسی مشاهده شد. بین محل سکونت و افسردگی رابطه معنی داری دیده شد (t=6.69 df=233 p=0.000) به طوریکه افسردگی در دانشجویان ساکن خوابگاه بیشتر بوده است.نتیجه نهایی: به نظر می رسد که توجه به نقش حمایت اجتماعی در کاهش افسردگی بتواند نتایج سودمندی را به دنبال داشته باشد. همچنین با آموزش خودکارآمدی به دانشجویان می توان وضعیت سلامت روان آنان را بهبود بخشید.

مقدمه و هدف: بررسی حاضر با هدف دستیابی به تصویری جامع از شیوع مصرف اکستازی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال تحصیلی 86-1385 صورت گرفته است.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی بوده که در آن 950 نفر از دانشجویان بصورت سرشماری انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارجمع آوری داده ها پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و مصرف اکستازی بود که توسط دانشجویان تکمیل شد. داده ها در بانک اطلاعاتی ثبت شده و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های توصیفی آنالیز شدند و برای تعیین همبستگی از آزمون مجذور کای استفاده شد.نتایج: از 930 دانشجوی مورد مطالعه 798 نفر اصلا قرص اکستازی مصرف نکرده بودند ولی در مقابل 132 نفر (18 نفر همیشه، 58 نفر فقط یک بار و 56 نفر گاهی به صورت تفننی) مصرف کرده بودند در نتیجه میزان شیوع نقطه ای مصرف قرص اکستازی در بین دانشجویان 14.19 درصد بود. 233 نفر از آنان اصلا با واژه اکستازی آشنا نبودند و در مقابل 116 نفر از طریق کتب علمی، 56 نفر اینترنت، 489 نفر رسانه های عمومی، 28 نفر دوستان و 2 نفر از طریق خانواده با واژه اکستازی آشنا شده بودند. بین مصرف قرص اکستازی و متغیرهایی نظیر: سطح سواد والدین، سکونت در خوابگاه دانشجویی، شرکت در محافل دوستانه، مصرف سیگار، مصرف قلیان، مصرف حشیش، مصرف تریاک رابطه آماری معنی داری وجود داشت.نتیجه نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان دادمیزان شیوع نقطه ای مصرف قرص اکستازی در بین دانشجویان 14.19% بود که به مداخله هدفمند و برنامه ریزی جهت پیشگیری و کاهش عوارض این معضل نیازمند است.

مقدمه: متانول مایعی سمی می باشد که در بسیاری از محلولهای پاک کننده و ضد یخ یافت می شود. مسمومیت با آن بعد از خوردن این مایعات به قصد خودکشی و یا به صورت تصادفی و گاهی به علت مصرف مشروبات الکلی تقلبی و یا سایر مشروبات الکلی مشاهده شده است. مسمومیت با متانول باعث اسیدوز شدید، کوری، اختلال نورولوژیک، پارکینسونیسم و مرگ می شود. CT اسکن و MRI قادر به نمایش عوارض توکسیک آن روی مغز می باشند. نکروز بازال گانگلیا و ضایعات ماده سفید زیر کورتکس مکرر ترین یافته ها می باشند.معرفی بیمار: بیمار مردی است 20 ساله که چندین ساعت بعد از خوردن الکل با کاهش سطح هوشیاری به بخش اورژانس آورده شده بود. یافته های CT و MRI مغزی بیانگر مسمومیت با متانول بودند. بیمار با نکروز و خونریزی دو طرفه پوتامن و ضایعات ماده سفید زیر کورتکس دچارپارکینسونیسم، پاراپلژی وپلی نوروپاتی شده بود که این عوارض بعد از مسمومیت با متانول به ندرت دیده میشوند. بعد از پیگیری چهار ماهه بیمار، علایم نورولوژیک وی اصلاح نشده اند و کماکان در منزل به مراقبت کامل پرستاری نیاز دارد.نتیجه نهایی: سوء مصرف مشروبات تقلبی، یکی از علل مسمومیت با متانول می باشد. با توجه به ایجاد سمیت تاخیری (بعد از 12-24 ساعت) و مراجعه دیررس بیماران ممکن است در آنها سکل مغزی، اختلال بینایی، پارکینسونیسم، پاراپلژی و پلی نوروپاتی ایجاد شود. بهترین درمان ،پیشگیری است که این امر با دادن آموزش و آگاهی به مردم امکان پذیر می باشد. عوارض این مسمومیت برگشت ناپذیر است که این موضوع اهمیت پیش گیری از طریق آموزش دادن را پر رنگ تر می کند.