راشگو ماهیان از مهم ترین ذخایر کفزی در سواحل دریای عمان می باشند که از اهمیت به سزایی برخوردارند و پژوهش در مورد آن ها ضروری به نظر می رسد. گشت به وسیله شناور تحقیقاتی فردوس 1 انجام گرفت. محدوده مورد مطالعه، از منطقه میدانی (58 درجه و 55 دقیقه) تا خلیج گواتر (61 درجه و 25 دقیقه) و از عمق 100-10 متر بود. مساحت منطقه مورد بررسی، 1164 مایل مربع دریایی بود که از غرب به شرق به 5 منطقه (D ,C ,B ,A و E) با فاصله 30 دقیقه طول جغرافیایی تقسیم و در هر منطقه لایه های عمقی 20-10 متر، 30-20 متر، 50-30 متر و50- 100 متری مشخص گردیدند. در هر گشت تحقیقاتی، تعداد ایستگاه ها تعیین و با تور ترال کف به مدت یک ساعت تورکشی انجام و بعد نمونه برداری صورت گرفت و وضعیت صید در واحد سطح (CPUA) و بیوماس گونه های راشگو ماهیان به تفکیک لایه های عمقی برآورد گردید که بیش ترین میانگین صید در واحد سطح برای یک گونه در یک اشکوب مربوطه به راشگوی 5 رشته ای (مخطط) در اشکوب B به میزان 8387.25 کیلوگرم و کم ترین را نیز راشگوی 6 رشته ای (6 خط) در اشکوب D به میزان 1.02 کیلوگرم در مایل مربع داشت. گونه 6 خط در اشکوب های C و E هیچ صیدی نداشت و راشگوی معمولی (Eleutheronema tetradactylum) بیش ترین مقدار خود را در E به مقدار 571.78 کیلوگرم در مایل مربع به دست آورد. شاخص میانگین صید در واحد سطح به صورت لایه های عمقی نیز نشان داد که راشگوی 6 خط (Polydactylus sextarius) با 1 کیلوگرم در عمق 30-20 متر کم ترین و با 5358 کیلوگرم بیش ترین میزان صید در واحد سطح در عمق 50-30 متر بودند. مقادیر بحرانی p برای مقایسه هم زمان صید در واحد سطح نشان داد که راشگوی مخطط (P. plebeius) در اشکوب ها و راشگوی معمولی در لایه های عمقی اختلاف معناداری داشتند و راشگوی 6 خط بر خلاف اشکوب در عمق اختلاف معناداری داشت. با توجه به مقدار CPUA محاسباتی می توان به حضور گله ای به نسبت قوی راشگو ماهیان در مناطق عمیق 100-30 متر (بیاهی تا دماغه میدانی) اشاره نمود.