شیلات
سال:1398 | دوره:72 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مطالعه حاضر با هدف مقایسه ترکیب و تنوع گونه ای آبزیان صید شده در گرگورها در اعماق و زمان های غوطه وری متفاوت در فصل زمستان انجام شد. این مطالعه در بندر بوشهر و در اسفند ماه 1395 صورت پذیرفت. گرگور مورد استفاده دارای اندازه چشمه 4-5/3 سانتی متر، سطح مقطع 150 سانتی متر، ارتفاع 92-87 سانتی متر، اندازه دهانه خارجی 79-70 سانتی متر و اندازه دهانه داخلی 36-35 سانتی متر بود. مقایسه های ترکیب گونه ای براساس وزن و تعداد و مقایسه های تنوع گونه ای طبق شاخص شانون بررسی شد. ترکیب گونه ای آبزیان صید شده در گرگورها شامل 12 گونه از ماهیان استخوانی متعلق به 7 خانواده، 1 گونه از سخت پوستان و 1 گونه از نرم تنان (ماهی مرکب ببری) بود که در اعماق همچنین زمان های غوطه وری مختلف تفاوت معنی داری داشت (05/0> p). شاخص شانون گرگورها برای اعماق 40-25 متر و 25-10 متر به ترتیب (S. D. 362/0± )421/1 و (S. D. 345/0± )229/1 بود. این شاخص برای زمان های غوطه وری 14-8 روز و 8-2 روز به ترتیب (S. D. 302/0± )441/1 و (S. D. 393/0± )228/1 بود. شاخص شانون بیانگر تنوع زیستی بیشتر گرگورها در اعماق 40-25 متر نسبت به 25-10 متر و همچنین زمان های غوطه وری 14-8 روز نسبت به 8-2 روز بود (05/0˃ p). در فصل زمستان با ورود ماهی مرکب ببری به صیدگاه های گرگور در بندر بوشهر، اثرگذاری بالای آن بر ترکیب گونه ای گرگورها قابل مشاهده است؛ زیرا این گونه مسئول بیشترین عدم تشابه ایجاد شده در ترکیب گونه ای اعماق همچنین زمان های غوطه وری متفاوت بود. ضمناً با در نظر گرفتن اثر متقابل عمق و زمان غوطه وری، بیشترین مقادیر شاخص شانون در گرگورهای اعماق 25-10 متر همراه با 8 تا 14 روز غوطه وری مشاهده خواهد شد.

تی ال آر5 ام (TLR5m) یکی از اعضای خانواده پروتئین­ های گیرنده­ های تول شکل است که در سیستم ایمنی، فلاژلین موجود در ساختار اندام تحرکی بسیاری از پاتوژن­ ها را تشخیص داده و منجر به فعالسازی ایمنی اولیه و اکتسابی می­ شود. وجود چندشکلی تک نوکلئوتیدی (SNP) در این ژن در افراد مختلف می­ تواند منجر به تفاوت در نحوه پاسخ دهی ایمنی به پاتوژن ها گردد. در این مطالعه بخشی از ژن تی ال آر 5 ام ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با استفاده از روش واکنش زنجیره­ ایی پلیمراز و توالی­ یابی و انطباق توالی­ ها مورد بررسی قرار گرفت و شش چند شکلی شامل سه تفاوت تک نوکلئوتیدی (2412 T/A)، (2415 T/A)، (2385 G/A) و سه چندشکلی حذف و اضافه (حذف/اضافه C، C/T 2091)، (حذف/اضافه T 2566)، (حذف/اضافه C 2102) در توالی این ژن شناسایی شد. برای بررسی ارتباط بین این چندشکلی­ ها با نحوه پاسخ دهی ایمنی در ماهی قزل آلای رنگین کمان، چالش با باکتریAeromonas هیدروفیلا (Aeromonas hydrophila) بصورت درون صفاقی ترتیب داده شد و پارامترهای خونی شامل میزان فعالیت جزء سی سیستم کمپلمان، میزان لیزوزیم، میزان هماتوکریت، هموگلوبین، ام­ سی­ اچ­ سی (MCHC)، ام­ سی­ وی (MCV) و ام­ سی­ اچ­ سی (MCHC) مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی ارتباط بین پارامترهای خونی و چندشکلی­ های شناسایی شده نشان دادکه وجود دو چندشکلی (حذف/اضافه C، C/T 2091) و (حذف/اضافه T 2566) با میزان بالاتر فعالیت جزء سی کمپلمان در افراد مورد آزمون، همبستگی معنادار نشان می­ دهد. با توجه به نتایج بدست آمده می­ توان پیشنهاد داد که چندشکلی (حذف/اضافه C، C/T 2091) و نیزحذف/اضافه T 2566 می­ توانند بعنوان نشانگر­ های ژنتیکی در انتخاب مولدین مقاوم در برابر باکتری Aeromonas، در برنامه­ های به گزینی مولدین، بکار روند.

این مطالعه به­ منظور بررسی اثر متقابل سیستم پرورش (بیوفلاک و بدون فلاک) و افزودنی­ های غذایی (یوکا، کنوکارپوس، پالونیا و شاهد) بر عملکرد رشد و تغذیه، فعالیت­ های آنزیمی و کیفیت آب محیط پرورش میگو پاسفید انجام شد. میگوی پا سفید با میانگین وزن 07/0± 47/1 گرم و 37/0± 00/7 سانتی­ متر در 24 مخزن با حجم آبگیری 50 لیتر برای 30 روز ذخیره­ سازی شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و هر یک با 3 تکرار بود که شامل؛ بیوفلاک+ 1% عصاره­ های گیاهی یوکا (BY)، کنوکارپوس (BCO) و پالونیا (BP)، شاهد (BC) و بدون بیوفلاک+ 1% عصاره­ های گیاهی یوکا (Y)، کنوکارپوس (CO) و پالونیا (P)، شاهد (C). تفاوت معنی­ داری بین پارامترهای تولید میگو در بین تیمارها وجود نداشت. بیشترین وزن (14/0± 66/4 گرم) و کمترین ضریب تبدیل غذایی (04/0± 92/0) برای میگوهای پرورش یافته در تیمار BCO بدست آمد. بیشترین سطح آمیلاز، لیپاز و پروتئاز در تیمارهای Y و BY به­ دست آمد. عصاره گیاه یوکا در جیره غذایی منجر به کاهش آمونیاک شد. نتایج نشان داد که ازعصاره Conocarpus erectus برای تقویت رشد و از عصاره Yucca schidigera برای بهبود کیفیت آب می­ توان در سیستم بیوفلاک استفاده نمود.

جایگزینی آرد گندم با پودر پروتئین ماهی سیم در پاستا به میزان 0، 5، 5/7، 10، 15 و20درصد به منظور ارزیابی اثر آن بر کیفیت پخت و خصوصیات شیمیایی نمونه های غنی سازی شده انجام شد. نتایج نشان داد که با بکار گیری پودر ماهی در پاستاهای میزان پروتئین (70/0± 91/25) و چربی (50/0± 94/6) افزایش می یابد، کاهش زمان پخت (30/13 دقیقه) و افزایش افت پخت (2/8درصد) در مقایسه با پاستای شاهد نیز مشاهده شد. به غیر از پاستای 20درصد پودر ماهی، افت پخت در اکثر پاستاها در محدوده مجاز (8درصد) بود. لذا، نتایج نشان داد که امکان به کارگیری پاستای غنی شده با پودر پروتئین ماهی، با توجه به ویژگی های فنی، در صنایع غذایی به منظور بهبود پاستای تولیدی وجود دارد.

در این پژوهش، تاثیر تلفیق نسبت های متفاوت سوریمی ماهی کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) و گوشت گاو بر ویژگی های فیزیکو-شیمیایی و حسی برگر تلفیقی تولیدی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور برگرها در 5 تیمار با نسبت های (درصد) متفاوت سوریمی با گوشت گاو تولید ((0: 100)، (25: 75)، (50: 50)، (75: 25) و (100: 0))، تهیه شد. سپس از نظر ترکیب تقریبی، بافت، ظرفیت نگهداری آب و عوامل حسی ارزیابی شد. براساس نتایج بدست آمده، افزایش سهم گوشت قرمز در تیمارها موجب بالا رفتن میزان چربی و خاکستر و افزایش سهم سوریمی در تیمارها موجب ازدیاد مقدار پروتئین و رطوبت در برگرها شد (P<0/05). همچنین با افزودن سهم سوریمی در ترکیب برگرها، میزان ظرفیت نگهداری آب آن ها بطور معنی درای افزایش یافت. نتایج ارزیابی بافت نشان داد، افزایش سهم سوریمی، موجب کاهش شاخص های سختی، خاصیت صمغی و قابلیت جویدن برگرها می شود، بطوریکه میزان این شاخص ها در تیمارهای 50، 100 و 75 درصد سوریمی با تیمار شاهد (تیمار100 درصد گوشت قرمز)، از لحاظ آماری اختلاف معنی دار نشان دادند (P<0/05). براساس نتایج ارزیابی حسی، شاخص های طعم، بو و رنگ در تمامی تیمارها دارای امتیاز بالایی بود و علیرغم تفاوت اندک در نتایج حاصله، این شاخص ها اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان ندادند (P>0/05). بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی حسی و کلیه شاخص های مورد بررسی، دو تیمار دارای 50 و 75 درصد سوریمی از مطلوبیت بالاتری برخوردار بودند.

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تغذیه با کنجاله بذرکتان بر عملکرد رشد و شاخص های خونی تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) صورت پذیرفت. به همین منظور تعداد 32 تاسماهی پرورشی با میانگین وزن 38/53 ± 06/955 گرم به طور تصادفی در هشت مخزن فایبرگلاس (500 لیتری) در چهار تیمار و دو تکرار توزیع و با جیره ای حاوی یکی از سطوح صفر (شاهد)، 5 (F5)، 10 (F10) و 15 (F15) درصد کنجاله بذرکتان در جیره به مدت شش ماه تغذیه شدند. در انتهای آزمایش نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در شاخص های رشد وجود ندارد. در بین شاخص های خون شناسی تعداد گلبول قرمز و هماتوکریت افزایش معنی داری در F15در مقایسه با گروه شاهد داشتند اما هموگلوبین، میانگین حجم یک گلبول قرمز، میانگین هموگلوبین یک گلبول قرمز و میانگین درصد غلظت هموگلوبین در یک گلبول قرمز تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج حاصل از بررسی گلبول های سفید نشان داد کاهش معنی داری در تعداد گلبول های تیمار شاهد وجود داشت و همچنین افزایش معنی داری در تعداد لنفوسیت و نوتروفیل به ترتیب در گروه های شاهد و F15 مشاهده شد. اما تفاوت معنی داری در تعداد مونوسیت و ائوزینوفیل وجود نداشت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد افزودن کنجاله بذرکتان به جیره تاسماهی سیبری فارغ از اثرگذاری روی رشد، قادر به ایجاد تغییرات هماتولوژیک خواهد بود.

به منظور مطالعه ویژگی های استخوان شناسی نازک ماهی تیگره (Chondrostoma regium) تعداد 12 نمونه نازک­ ماهی از رودخانه­ های کارون، کرخه و جراحی در حوضه تیگره توسط الکتروشوکر و تور پره صید شدند. پس از بیهوشی در محلول گل میخک%1، در فرمالین %10 بافری تثبیت و سپس به منظور مطالعه استخوان­ شناسی، شفاف­ سازی و با آلیزارین­ رد و آلسیان­ بلو رنگ­ آمیزی شدند. سپس ویژگی­ های استخوان­ شناسی این گونه توصیف گردید. ساختار اسکلتی این گونه تفاوت­ هایی را در فرم استخوان­ های فکی و پیش­ فکی، مربعی، ساده، پراپروانه­ ای، قاعده­ ای پس­ سری و دم­ لامی با دیگر کپورماهیان نشان داد. در استخوان پیش­ فکی فقط یک زایده دیده می­ شود. زایده خلفی استخوان فکی به سمت پایین متمایل شده است. بخش قدامی استخوان پراپروانه­ ای باریک و بلند می­ باشد. زایده حلقی­ خلفی استخوان قاعده­ ای پس­ سری بلند، کشیده و تقریباً مستطیلی­ شکل است. صفحه خردکننده شکمی استخوان قاعده­ ای پس­ سری بزرگ و پهن می­ باشد. قسمت قدامی استخوان دم­ لامی باریک، کشیده و دوشاخه است. استخوان مربعی بلند و توسعه­ یافته و استخوان ساده تقریباً بلند و کشیده است. این موارد می­ توانند به عنوان ویژگی­ های استخوان­ شناسی قابل تشخیص این گونه در نظرگرفته شوند.

با توجه به اثرات ضدمیکروبی خیارهای دریایی و فراوانی گونه Holothuria leucospilotaدر آب های خلیج فارس، در این تحقیق علمی به بررسی خواص ضد باکتریایی ترکیب بتا آمیرین استخراج شده از خیار دریایی پرداخته شده است. عصاره استونی از پودر خشک خیار دریایی تهیه شد، سپس جداسازی ترکیب بتا آمبرین با استفاده از ستون کروماتوگرافی سیلیکاژل و شناسایی آن با استفاده از کروماتوگرافی لایه نازک و کروماتوگرافی گازی انجام شد. اثرات ضدباکتریایی با آزمون رقت لوله ای، روی سویه های باکتریایی؛ اشرشیاکلی، سودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا نمونیا، پروتئوس ولگاریس، سالمونلا تیفی، استافیلوکوکوس آرئوس، باسیلوس سوبتیلیس، باسیلوس سرئوس، نوکاردیا برازیلینسیس مورد سنجش قرار گرفت. ترکیب بتاآمبرین با فرمول شیمیایی C30H48O به مقدار 98 درصد در فرکشن شماره 11 شناسایی شد. این ترکیب در غلظت برابر 1000 ماکروگرم در میلی لیتر منجر به مرگ باکتری های باسیلوس سوبتیلیس و باسیلوس سرئوس و در غلظت 2000 ماکرو گرم در میلی لیتر منجر به مرگ باکتری های استافیلوکوکوس آرئوس و سالمونلا تیفی شده است. بنابراین ترکیب بتا آمبرین استخراج شده از خیار دریایی H. leucospilota می توانند به عنوان انتخاب مناسب برای تولید داروهای ضدباکتریایی مورد استفاده قرار گیرد.