شیلات
سال:1389 | دوره:63 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

این پژوهش به منظور بررسی رابطه ترکیب بیوشیمیایی و بازدهی فیله با اندازه ماهی کپور دریای خزر (Cyprinus carpio) صورت گرفت. بدین منظور 58 عدد ماهی تهیه و مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین اندازه ماهی و محتوای رطوبت فیله آن رابطه رگرسیونی معکوس برقرار بود، اما بین اندازه با محتوای چربی، انرژی و بازدهی فیله در وزن تر رابطه رگرسیونی مثبت وجود داشت. بین اندازه ماهی و محتوای پروتئین و خاکستر فیله نیز رابطه ای وجود نداشت. محتوای رطوبت فیله با محتوای چربی، پروتئین و انرژی رابطه رگرسیونی معکوس داشت. نتایج نشان داد که اندازه ماهی با محتوای چربی و بازدهی فیله در وزن خشک رابطه رگرسیونی مثبت دارد. پارامترهایی از فیله که با اندازه ماهی و میزان رطوبت آن دارای رابطه هستند، بدون هزینه بالا و به سرعت جهت اهداف مورد نظر قابل اندازه گیری خواهد بود.

جهت ارزیابی توانایی مولدین نر ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) در تولید شهب با کیفیت مناسب، خصوصیات کیفی شهب شامل: میزان تولید اسپرم (حجم شهب، تراکم اسپرم و اسپرماتوکریت)، خصوصیات تحرک اسپرم (درصد و مدت تحرک اسپرم) و pH شهب طی اسپرم کشی های متوالی در فصل تخمریزی بررسی شدند. در این رابطه، مولدین تگ گذاری شده چهار مرتبه طی فصل تخمریزی اسپرم کشی شدند. بر اساس نتایج حاصله، با افزایش دفعات اسپرم کشی مقادیر حجم شهب، تراکم اسپرم و اسپرماتوکریت کاهش معنی داری داشتند. pH شهب و درصد و مدت تحرک اسپرم ها نسبتا ثابت بوده و تنها در آخرین اسپرم کشی کاهش معنی داری داشتند. بعلاوه روابط مثبت و معنی داری بین حجم شهب، تراکم اسپرم و اسپرماتوکریت و نیز بین مدت تحرک اسپرم و pH شهب مشاهده شدند.

در این بررسی که طی یک دوره 5 ماهه از اسفند 85 لغایت تیر ماه 86 انجام شد، دو نوع گرگور آزمایشی به ترتیب با اندازه چشمه سیمی (5 cm) مدل B و (cm 7) مدل C با گرگور سنتی یا شاهد با اندازه چشمه سیمی (cm 3.5-4) مدل A در 6 تیمار 50 تایی توسط دو فروند لنج گرگورگذار در آبهای استان بوشهر مورد مقایسه قرار گرفتند.، در مجموع تعداد 1755 عدد ماهی، مربوط به 30 گونه از 14 خانواده توسط سه نوع گرگور صید و مورد بیومتری واقع شدند. گیش پهن با %41.37 نسبت به سایرین بیشترین میزان و سایر گونه ها به ترتیب کوپر، سنگسر معمولی، شانک زردباله، گیش بزرگ، هامور معمولی و سرخو مالاباری بودند. بر همین اساس؛ در گرگور شاهد %90.99 از نظر تعداد و %99.70 از نظر وزنی و در مدل B؛ %95.56 از نظر تعداد و %93.15 از نظر وزنی و در گرگور مدل C؛ %93.83 از نظر تعداد و %87.19 از نظر وزنی متعلق به این 7 گونه بودند. متوسط صید یک گرگور بر ماه (CPUE) به ترتیب 1.8 در گرگور شاهد، یک در گرگور B و 0.6 کیلو گرم بر گرگور ماه در گرگور C بدست آمد. در اردیبهشت گرگور شاهد با CPUE 3.9 کیلو گرم بر گرگور ماه بیشترین مقدار صید را دارا بود. نتایج حاصله از آنالیز واریانس یکطرفه (LSD) نشان داد که گرگور مدل C نسبت به دو گرگور شاهد و B اختلاف معنی داری دارد (P<0.05). از نظر میانگین وزن و طول نیز علاوه بر گرگورC ، گرگور B با گرگور شاهد اختلاف معنی داری دارد (P<0.05). با توجه به نتایج حاصله و خروج بسیار زیاد ماهیان از گرگور نوع C (چشمه 7 سانت)، این گرگور در حال حاضر توجیه اقتصادی نداشته و برای ترویج و ادامه کار مناسب نیست و می بایست تحقیقات بعدی بر روی گرگور نوع B با افزایش مقاومت سیم گرگور و کاهش زمان ماندگاری در آب صورت گیرد.

به منظور بررسی ساختار و غربالگری جمعیت مولدین ماهی قزل آلای رنگین کمان کارگاه شهید باهنر کلاردشت بر اساس حضور یا عدم حضور نشانگرهای ریزماهواره پیوسته با صفت مقاومت به ویروس IHN در این مولدین، تعداد 92 نمونه از بافت باله دمی مولدین در فصل تکثیر تهیه و پس از استخراج DNA از نمونه ها، به تکثیر این جایگاه های ریزماهواره پرداخته شد. واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) برای تکثیر ریزماهواره های پیوسته با صفت مقاومت به ویروس IHN در مولدین، به منظور بررسی حضور یا عدم حضور این نشانگرها بر اساس دو پرایمر Ssa94NVH و Ssa7NVH انجام گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش حضور نشانگرهای Ssa94NVH و Ssa7NVH را در این جمعیت به ترتیب 95.46 و 98.49 درصد گزارش نمودند. تعداد چند شکلی های تولید شده برای این دو نشانگر نیز به ترتیب شامل 11 و 4 چند شکلی بود. در بررسی حضور دو نشانگر مذکور به تفکیک جنسیت در دو جنس نر و ماده بر اساس نشانگر Ssa94NVH به ترتیب 92.4 و 97.5 درصد و بر اساس نشانگر Ssa7NVH به ترتیب 100 و 97.5 درصد حضور این نشانگرها نشان داده شد.

تالاب ها از اکوسیستم های پرتولید جهان هستند. از موجودات مهم در تالاب ها زئوپلانکتون ها هستند که غذای زنده مغذی برای لارو ماهی به شمار می آیند. ارزش غذایی زثوپلانکتون ها در دریاچه ها بر اساس ترکیب گونه ای، ساختار جمعیتی و خصوصیات فیزیک و شیمیایی آب در فصول گوناگون سال تغییر می نماید. هدف از این مطالعه؛ اندازه گیری ترکیب اسیدهای آمینه زثوپلانکتون های آب شیرین در تالاب حنا در طی 4 فصل بود. نمونه برداری در اواسط هر فصل بوسیله تورکشی عمودی با استفاده از تور پلانکتونگیری (چشمه 140 میکرون، قطر 25 سانتی متر) از تابستان 1386 تا بهار 1387 انجام شد. سخت پوستان زثوپلانکتونی غالب در تالاب حنا شامل آنتن منشعب ها (3 گونه از جنس Daphnia و از جنس های Moina و Ceriodaphnia وBosmina هر کدام یک گونه) و پاروپایان (شامل جنس های Microcyclops،Acanthocyclops ،Allocyclops ،Macrocyclops ، Metacyclops و Cyclops) بودند. نتایج نشان داد که میانگین اسیدهای آمینه ضروری در بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب برابر 28.7، 31.0، 31.6 و 34.5 درصد و میانگین اسیدهای آمینه غیرضروری به ترتیب برابر 71.3، 69.0، 68.4 و 67.0 درصد از کل اسیدهای آمینه می باشد. بالاترین میانگین مقدار اسیدهای آمینه ضروری در طی دوره مطالعه مربوط به آرژنین 8.9، 10.7، 4.1، 5.5 درصد: ترئونین 6.4، 4.9، 6.2، 7.0 درصد: تیروزین 4.6، 4.7، 4.1، 3.3 درصد و متیونین 2.4، 2.2، 1.6، 4.1 درصد به ترتیب در بهار، تابستان، پاییز و زمستان بود. از سوی دیگر، گلوتامیک 21.4، 18.9، 18.3، 18.7 درصد: آلانین 16.9، 15.6، 14.8، 12.8 درصد و آسپارتیک 12.3، 13.0، 12.1، 11.3 درصد ترتیب در بهار، تابستان، پاییز و زمستان بالاترین مقادیر را در مقایسه با دیگر اسیدهای آمینه غیرضروری داشتند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که ترکیب اسیدهای آمینه زئوپلانکتون های جمع آوری شده از تالاب حنا در فصول مختلف سال تغییر می نماید.

استفاده از غذاهای زنده در پرورش لارو آبزیان مختلف نه تنها نیازهای غذایی جانور را تامین می کند بلکه به دلیل همخوانی با رژیم غذایی طبیعی ماهی و تقویت فعالیت آنزیم های دستگاه گوارش آبزیان که در دوران لاروی ضعیفتر از حیوان بالغ می باشد، مورد توجه می باشد. بعلاوه غذای زنده با افزایش قابلیت هضم غذای کنسانتره در لارو آبزیانی که به تنهایی قدرت هضم مناسبی ندارند، باعث افزایش بازدهی رشد و بقا می شود. در این تحقیق اثر پنج جیره غذایی مختلف شامل غذای کنسانتره (تیمار 1)، سیست دکپسوله آرتمیای دریاچه ارومیه (تیمار 2)، ناپلی آرتمیا (تیمار 3)، مخلوط غذای کنسانتره و سیست دکپسوله (تیمار 4) و مخلوط غذای کنسانتره و ناپلی آرتمیا (تیمار 5) هر کدام با سه تکرار، طی یک دوره پرورش سه هفته ای بر روی میزان رشد، درصد بقا، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، پروفیل اسید های چرب و میزان پروتئین لارو ماهی قزل آلا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشانگر تفاوت معنی دار بین گروه های تیمار از نظر رشد لاروها (0.05>P) بود. به این صورت که میزان رشد لاروها در گروه تغذیه شده با ناپلی آرتمیا بالاتر بوده و اختلاف معنی داری با سایر تیمارهای غذایی و نیز ضریب تبدیل غذایی پایین تری (FCR=0.82) دارد. این در حالیست که لاروهای تغذیه شده با غذای کنسانتره کمترین میزان رشد را داشته اند و ضریب تبدیل غذایی بالاتری (FCR=1.04) نسبت به بقیه گروههای تیماری از خود نشان دادند. بالاترین درصد بازماندگی مربوط به گروههای تغذیه نموده با ناپلی آرتمیا (تیمار 3) و مخلوط کنسانتره با ناپلی آرتمیا (تیمار 5) بود که اختلاف معنی داری (0.05>P) با سایر تیمارهای تغذیه ای داشتند.

در این مطالعه تاثیر نوکلئوتید جیره بر مقادیر کورتیزول و گلوکز سرم خون قبل و بعد از تست استرس حاد (شامل کاهش حجم آب و قطع هوادهی به مدت 6 ساعت، دستکاری و در معرض هوا قرار دادن به مدت 2 دقیقه) در فیل ماهیان جوان پس از اتمام دوره پرورش 62 روزه مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان با پنج سطح نوکلئوتید (0، 0.15، 0.25، 0.35 و 0.50 درصد جیره) با سه تکرار در هر تیمار (30 عدد ماهی به ازای هر تانک) با وزن متوسط 0.5 ± 12.57 گرم به مدت 62 روز پرورش داده شدند. طبق نتایج؛ میزان اولیه کورتیزول قبل از تست استرس بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. پس از استرس حاد مشخص گردید مقدار کورتیزول بطور معنی داری نسبت به قبل از استرس افزایش می یابد. کمترین پاسخ مربوط به تیمار 0.35 درصد (1.86 ± 13.33 نانوگرم کورتیزول در میلی لیتر) و بیشترین پاسخ مربوط به تیمار شاهد ( 3.18± 32.33 نانوگرم کورتیزول در میلی لیتر) بود (P<0.05). در مورد گلوکز اختلاف معنی داری بین تیمارها قبل از انجام آزمایش وجود نداشت. پس از انجام تست استرس نیز تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد، بطوریکه حداقل آن در تیمار 0.15 درصد به میزان 18.01 ± 148 میلی گرم در دسی لیتر و حداکثر آن در تیمار 0.50 درصد به میزان 6.81 ± 163 میلی گرم در دسی لیتر مشاهده گردید. میزان بقا پس از تست استرس در کلیه تیمارها 100 درصد بود. با توجه به نتایج بدست آمده؛ نوکلئوتید جیره تاثیر مثبتی بر پاسخ به استرس به خصوص در مورد اثر بر کورتیزول داشته و اضافه نمودن 0.15 تا 0.35 درصد این ماده به جیره در شرایط پرورشی و در محدوده وزنی مورد نظر برای فیل ماهیان جوان مفید میباشد.