پژوهنده
سال:1390 | دوره:16 | شماره:4 (پی در پی 82) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف: به نظر می رسد استفاده از مکمل های ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرین های شدید می کاهد. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر مکمل های ویتامینی معدنی بر آنزیم های ضد اکسایشی، مالون دی آلدیید، و عملکرد دختران شناگر نخبه در سنین بلوغ بود.مواد و روش ها: آزمودنی های تحقیق حاضر، 24 دختر شناگر نخبه (سن12.93±1.22 )، عضو تیم های باشگاهی کرج و تهران بودند. آزمودنی ها به طور تصادفی، به دو گروه تجربی و گروه گواه تقسیم شدند. هر گروه در برنامه تمرین سنگین شنا، 3.5 تا 4 کیلومتر در هر جلسه، به مدت 1 ماه شرکت کردند (3 جلسه در هفته به مدت 4 هفته). نمونه گیری خون، قبل و پس از دوره تمرینی برای ارزیابی آنزیم های ضد اکسایشی، صورت گرفت. رکورد کرال 100 متر در آغاز و پایان دوره تمرینی، ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل و همبسته استفاده شد.یافته ها: میزان آنزیم های ضد اکسایشی در گروه تجربی، افزایش داشت. اما این افزایش تنها در مورد سوپراکسید دیسموتاز، معنی دار بود (p<0.04). همچنین آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گروه گواه، کاهش معنی داری را نشان داد (p<0.01). در مقایسه بین گروهی نیز سوپراکسید دیسموتاز (p<0.04) و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (p<0.002) تغییر معنی داری را در پایان دوره نشان دادند. تغییر معنی داری در مالون دی آلدیید و عملکرد شناگران، در دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از مکمل در مرحله ای که تمرینات سنگین شنا انجام می گیرد، موجب بهبود عملکرد برخی آنزیم های ضد اکسایشی، در دوران بلوغ دختران می شود که می تواند مورد توجه مربیانی قرار گیرد که در سطوح بالا فعالیت می کنند.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع گسترده چاقی در ایران و در سراسر جهان و افزایش عوارض و بیماری های ناشی از آن، شناخت روش های موثری که بتواند عوامل خطرزا و عوارض ناشی از آن را در افراد چاق کاهش دهد، می تواند کاربردهای بسیار مهمی از نظر بالینی داشته باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات 3 ماه تمرین های مقاومتی پیشرونده، بر غلظت لپتین و اینترلوکین-6 در مردان چاق بود.مواد و روش ها: در یک کار آزمایی نیمه تجربی، 20 مرد چاق (BMI³30) 20-30 ساله از بین افراد داوطلب، انتخاب و به طور تصادفی، در 2 گروه تمرین های مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. افراد گروه تمرین مقاومتی، یک برنامه مقاومتی پیشرونده را که شامل 8 حرکت مقاومتی بود، 3 جلسه در هفته و به مدت سه ماه انجام دادند. 5 میلی لیتر خون پس از 14-12 ساعت ناشتایی شبانه، در دو مرحله پیش از آزمون و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از ورید آنتی کیوبیتال برای سنجش غلظت های لپتین و اینترلوکین-6 سرم، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی همبسته و تی مستقل، در سطح معنی داری p£0.05 تحلیل شد.یافته ها: پس از 3 ماه تمرین های مقاومتی، سطوح لپتین سرمی، کاهش معنی دار یافت (از 21.23±4.86 نانوگرم بر دسی لیتر به 16.21±5.36 نانوگرم بر دسی لیتر؛ p=0.007) غلظت اینترلوکین-6 سرمی نیز کاهش معنی دار داشت (از 8.53±0.29 پیکوگرم بر میلی لیتر به 5.32±0.81 پیکوگرم بر میلی لیتر؛ p=0.0004). در حالی که تغییرات غلظت لپتین، 19.91±6.91 نانوگرم بر دسی لیتر، در مقابل 20.31±7.39 نانوگرم بر دسی لیتر (p=0.463) و اینترلوکین 6، 9.51±0.62 پیکوگرم بر میلی لیتر، در مقابل 9.61±0.67 پیکوگرم بر میلی لیتر (p=0.641) در گروه کنترل در این زمان، از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انجام تمرین های مقاومتی طولانی مدت، باعث کاهش معنی دار غلظت لپتین و اینترلوکین-6 می شود. ینابراین پیشنهاد می شود این تمرین ها می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر و کم هزینه در کنترل درصد چربی و ترکیب بدن وزن مردان جوان چاق، مورد استفاده قرار گیرد. بر این اساس، به مردان جوان چاق توصیه می شود به طور منظم به اجرای تمرین های مقاومتی بپردازند.

سابقه و هدف: اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ADHD) یک اختلال عصبی رفتاری شایع در کودکان بوده که کنش وری - روانی اجتماعی کودک را در زمینه های مختلف تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی تحت تاثیر قرار می دهد. اختلال های روان پزشکی زیادی به صورت همبود با این اختلال، وجود دارند که سبب افزایش شدت مشکلات بعدی در این کودکان می شود. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر وجود اختلال های همبود بر پاسخ به درمان متیل فنیدیت در کودکان مبتلا به ADHD بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر در گام اول، یک پژوهش توصیفی و در مرحله دوم، یک کار آزمایی بالینی بود. تعداد 50 نفر از کودکان سنین 12-6 سال، مبتلا به ADHD که به کلینیک روان پزشکی کودک و نوجوان دکتر شیخ مشهد مراجعه کردند، از طریق نمونه گیری به روش پذیرش متوالی انتخاب شدند. تشخیص اختلال ADHD و اختلال های روان پزشکی همبود، بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR و نیز استفاده از آزمون تشخیصی K-SADS با استفاده از مصاحبه بالینی، توسط فوق تخصص روان پزشک کودک و نوجوان انجام شد. پس از اخذ رضایت از مادران، با توجه به وزن و سن کودک، دوز مناسبی از داروی متیل فنیدیت برای آنان شروع شد و به مدت 4 هفته ادامه یافت. قبل از شروع درمان، فهرست ADHD-RS توسط مادر بیمار تکمیل و سپس بعد از 4 هفته، برای بررسی اثر درمان، آزمون مجددا توسط مادر تکمیل شد. میزان بهبودی و پاسخ دهی، بر مبنای قضاوت بالینی روان پزشک و آزمون ها انجام شد. تحلیل داده های این پژوهش، توسط آزمون های مک نمار و کای دو، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد.یافته ها: از 50 بیمار مبتلا به این اختلال، 60 درصد به درمان پاسخ خوب دادند. همچنین نتایج، حاکی از آن بود که 72 درصد از آزمودنی ها، حداقل دارای یک اختلال همبود بودند که از این تعداد، اختلال های اضطرابی با 58 درصد، اختلال های ایذایی با 54 درصد، اختلال های تیک با 12 درصد و اختلال های دفع با 10 درصد، بیشترین میزان همبودی را با اختلال ADHD نشان دادند. کودکان ADHD بدون اختلال همبود، در مقایسه با کودکان ADHD با اختلال های همبود، به درمان متیل فنیدیت، بسیار بهتر پاسخ دادند (p<0.05). در بررسی میزان پاسخ دهی به این درمان در هر یک از اختلال های همبود با ADHD، نتایج نشان داد که در اختلال اضطرابی و اختلال ایذایی، بین دو گروه پاسخ ده خوب و ضعیف، تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05) و در اختلال تیک و اختلال دفع، این تفاوت معنی دار نبود (p>0.05) و نیز بین سن، جنسیت و نوع اختلال ADHD، در دو گروه با و بدون اختلال های همبود، با توجه به پاسخ دهی به درمان، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: وجود اختلال های روان پزشکی همبود باADHD ، منجر به تغییر پاسخ دهی به درمان متیل فنیدیت شده و میزان پاسخ دهی به این نوع درمان دارویی را کاهش می دهد. همچنین پاسخ به این نوع درمان، ممکن است وابسته به نوع اختلال همبود باشد.

سابقه و هدف: شرکت در برنامه آموزش و مشاوره قبل از ازدواج، ممکن است اولین تماس زوجین با نظام سلامت باشد. درک و رضایتمندی آنها از این خدمت، نقش موثری در ادامه استفاده از خدمات بهداشتی خواهد داشت. هدف از این مطالعه، تعیین شکاف در کیفیت برنامه آموزشی مشاوره پیش از ازدواج، از دیدگاه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره پیش از ازدواج دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1389 بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی - مقطعی، 1200 نفر از زوجین شرکت کننده در مراکز آموزشی مشاوره پیش از ازدواج با نمونه گیری غیر تصادفی، انتخاب و با استفاده از پرسشنامه SERVQUAL مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و با کمک آزمون های ویلکاکسون، تی مستقل، آنالیز واریانس و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p-value برای معنی دار شدن از نظر آماری، کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سن زوجین 25.5±4.8 سال بود. %65.8 آنها زن و %34.2 مرد بودند. %56.5 شرکت کنندگان، تحصیلات دیپلم و یا بالاتر از دیپلم داشتند. بین کیفیت خدمت مورد انتظار و خدمت دریافت شده، شکاف منفی (-0.1) وجود داشت. بیشترین شکاف کیفیت در بعد تضمین (-0.23) و کمترین شکاف در بعد همدلی (-0.04) بود. بین میانگین امتیاز شکاف کیفیت و جنسیت و همچنین سابقه شرکت در کلاس، تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت ولی در سطوح مختلف تحصیلی، تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به شکاف منفی بین خدمت مورد انتظار و خدمت دریافت شده، نظام سلامت باید در ارتقای کیفیت برنامه آموزش و مشاوره قبل از ازدواج، انتظارات زوجین را در نظر بگیرد.

سابقه و هدف: کمبود منابع ایجاب می کند که برای رسیدن به سطح قابل قبولی از سلامت، این منابع محدود به طرح های پژوهشی دارای اولویت، اختصاص داده شود. از این رو تعیین اولویت های پژوهشی در مراکز پژوهشی، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. هدف این مقاله، گزارش اولویت های پژوهشی مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1388 است.مواد و روش ها: این پروژهش با مشارکت 48 نفر از اعضای هیات علمی و سایر ذینفعان، در سال های 1388 انجام گرفت. فرایندی که برای تعیین اولویت های پژوهشی به کار برده شد، بر پنج اصل استوار بود. این اصول شامل مشارکت ذینفعان، تحلیل وضعیت موجود و برآورد نیازها، مشخص کردن عناوین پژوهشی، امتیاز دهی بر اساس معیارها و تعیین اولویت ها بر اساس بیشترین توافق بود، این روش با تغییرات اندکی در جهت عملی بودن، از مدل پیشنهادی کارگروه سازمان جهانی بهداشت (The Council on Health Research for Development, COHRED) اقتباس شده بود.یافته ها: بیست بیماری به عنوان اولویت های مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به دست آمد. اولویت های پژوهشی به دست آمده به ترتیب اولویت، شامل انفارکتوس قلبی، فشارخون بالا، آنژین ناپایدار، آترواسکلروزیس، دیس لیپیدمی، نارسایی قلبی، آنژین صدری پایدار، سندروم متابولیک، عوارض کرونری بای پاس، آمبولی ریه، بیماری های دریچه قلبی، پیشگیری از ترومبوز ورید عمقی، تب روماتیسمی، شوک کاردیوژنیک، آریتمی های قلبی، ایست قلبی و مرگ ناگهانی قلبی، بیماری های عروق محیطی، سنکوپ، آنژیوپلاستی و والوپلاستی و بیماری های قلبی از نظر اپیدمیولوژی، اتیولوژی، عوامل خطر، پیشگیری، بازتوانی، عوامل اجتماعی - قتصادی، آگاهی و نگرش مردم نسبت به عوامل خطر و پیشگیری است.نتیجه گیری: وجود لیست اولویت ها و پایبندی به آن، موجب می شود که موضوعات پژوهشی به سوی اولویت ها هدایت شده و در نتیجه از منابع محدود، بیشترین بهره وری حاصل شود.

سابقه و هدف: با وجود شیوع بسیار بالای بیماری های مچ دست و استفاده عمومی از ارتزهای پیش ساخته موجود در بازار، اطلاع دقیقی در مورد میزان بی حرکتی ناشی از آنها وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان محدودیت حرکتی حاصل از چهار نوع ارتز پیش ساخته رایج، در افراد سالم بود.مواد و روش ها: 40 دانشجوی دانشکده توانبخشی (22 دختر و 18 پسر) در محدوده سنی 25-19 سال در این مطالعه شرکت داشتند. دامنه حرکتی مچ دست راست به وسیله الکتروگونیامتر اندازه گیری شد. سپس 4 نوع ارتز (تکنوتن، طب و صنعت،LP  وOppo ) به طور تصادفی بر روی دست نمونه ها بسته شد. هر فرد تا حد امکان، مچ دست خود را خم (Flexion) و باز (Extention) می کرد. هر حرکت سه بار انجام شد و بین هر ارتز، 60 ثانیه برای استراحت در نظر گرفته شد. آزمون آنووا با اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: آنالیز داده ها نشان داد که میانگین دامنه خم کردن (p<0.001) و باز کردن (p<0.001) چهار ارتز، تفاوت معنی داری داشت. آزمون بونفرونی نشان داد که میانگین دامنه خم کردن در ارتز (40±10) Oppo به طور معنی داری کمتر از ارتز طب و صنعت و تکنوتن بود (به ترتیب p<0.003 و p<0.02). همچنین میانگین دامنه باز کردن در ارتز طب و صنعت (10±52) با ارتز LP و تکنوتن، تفاوت معنی داری داشت (به ترتیب p<0.001 و p<0.006).نتیجه گیری: هیچ کدام از ارتزهای پیش ساخته، منجر به بی حرکتی نمی شوند. بنابراین توجه درمانگران به ویژگی های ارتز، قبل از تجویز و تناسب آن با دست استفاده کننده، بسیار حائز اهمیت است.

سابقه و هدف: نارسایی عملکردی دریچه میترال (Functional mitral regurgitation, FMR) به علت تغییر شکل بطن چپ، کشیده شدن (Tethering) و محدب شدن (Tenting) لت قدامی دریچه میترال عارض می شود. بیماری عروق کرونر یکی از دلایل مهم FMR به دلیل کشیده شدن است. تعیین FMR و شدت آن یکی از عوامل مهم پیش آگهی بیماران است. روش های متعددی برای تعیینFMR  و شدت آن وجود دارد، از جمله این روش ها، اندازه گیری سطح زیر تحدب لت قدامی دریچه میترال(Anterior Mitral Leaflet Concavity Area, AMLCA)  است.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 32 بیمار انتخاب شدند که 19 نفر آنها مرد بودند با تشخیص تنگی کرونری سه رگ (Three vessel disease, 3VD) و کاندید جراحی پیوند عروق کرونر،(Coronary Artery Bypass Graft; CABG) ، با یا بدون عمل جراحی دریچه میترال بودند و در ونتریکولوگرافی،FMR  داشتند. سطح زیر تحدب لت قدامی دریچه میترال (AMLCA) با اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک(Transthorasic Echocardiography, TTE)  در نمای محور طولی قلب (Long axis view, LAX) تعیین شد و رابطه بین شدت نارسایی دریچه میترال (MR) و AMLCA با ضریب همبستگی اسپرمن تعیین و بر اساس آنالیز Roc Curve نقطه برش (Cut-off Point) یک دهم سانتی متر مربع تعیین شد. آنالیز آماری با استفاده از SPSS نسخه 15 انجام شد.یافته ها: در بیماران مورد مطالعه، سطح AMLCA با TTE، از 0.1 تا 0.43 سانتی متر مربع، اندازه گیری شد (نقطه برش 0.1 سانتی متر مربع). همبستگی قوی مابین AMLCA و شدت FMR در اکوکاردیوگرافی TTE در نمای LAX، نشان داده شد (r=0.89). رابطه بین FMR و AMILCA یک رابطه خطی ساده بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که AMLCA در اکوکاردیوگرافیTTE  و نمای LAX امکان تشخیص سریع و قابل اعتماد نارسایی دریچه میترال ناشی از بیماری عروق کرونری را فراهم می سازد و از لحاظ کمی نیز با شدت نارسایی دریچه میترال، همبستگی دارد.

سابقه و هدف: با توجه به مراجعه بیماران با لنگش عصبی و اهمیت نتایج درمانی در این بیماران و اطلاعات محدود در مورد نتایج آن در کشور، اهمیت اطلاع از آن و نیز به منظور تعیین نتایج لامینکتومی در مبتلایان به لنگش عصبی بر اساس نمره بندی NCOS (Neurogenic Claudication Outcome Score)، مطالعه حاضر در مورد مراجعین به چند بیمارستان، طی سال های 89-1387 انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مرور موارد انجام گرفت. کلیه بیمارانی که با تشخیص لنگش عصبی، تحت جراحی لامینکتومی قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیمارانی که حداقل سه ماه از درمان آنها گذشته بود، فراخوان شدند و نتیجه درمان، بر اساس نمره بندیNCOS ، بررسی و افزایش 20 رتبه ای بعد از عمل این مقیاس، به عنوان لامینکتومی موفق، تلقی شده و نقش عوامل مرتبط با موفقیت یا عدم موفقیت، در آنالیز رگرسیون مشخص شد. در ضمن، میزان رضایت بیماران نیز بررسی شد.یافته ها: طی مدت دو سال، مطالعه روی 84 بیمار واجد شرایط انجام گرفت. سن بیماران 11±61 (بین 30 تا 84 سال) بوده و بیماران، حداقل یک سال پیگیری شدند. تغییرات متوسط رتبهNCOS ، قبل و بعد از عمل 42.7±18.7 بود و بین NCOS قبل و بعد از عمل، ارتباط معنی داری دیده شد (P<0.0001). آنالیز رگرسیون نشان داد که نمره بیشترNCOS  قبل از عمل، سن و جنسیت بیماران، در پیش آگهی درمان نقش دارند (P<0.0001). %90 بیماران از نتیجه عمل، رضایت داشتند.نتیجه گیری: لامینکتومی برای بیماران لنگش عصبی، مفید و موثر است و به نظر می رسد پارامترهای NCOS قبل از عمل، سن و جنسیت بیماران در پیش آگهی نتیجه لامینکتومی، موثر است. از این رو، انجام تحقیقات تحلیلی بیشتر در این زمینه، توصیه می شود.