مهندسی عمران امیرکبیر (امیرکبیر)
سال:1397 | دوره:50 | شماره:4 |تعداد مقالات:19

سرریزهای گابیونی به دلیل سازگاری با محیط زیست و تاثیر مستقیم بر پارامترهای کیفی رودخانه ها و از طرفی در دسترس بودن و سادگی اجرا و طراحی، طی سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق پارامترهای هیدرولیکی سرریز گابیونی لبه پهن با شیب های جانبی در حالت جریان آزاد شامل ضریب دبی، پروفیل سطح آب و حجم دبی درون گذر از محیط متخلخل به صورت عددی مورد بررسی قرار گرفته اند. در مجموع 21 مدل مختلف شامل 7 هندسه ی مختلف سرریز با سه تخلخل مختلف 43%، 44% و %46 و هرکدام در 6 تا 10 دبی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که افزایش قطر ذرات به افزایش همزمان دبی درون گذر، ضریب دبی جریان و در نتیجه افزایش افت منجر می شود. همچنین اینکه افزایش مساحت محیط متخلخل که در نتیجه ی تغییر زوایای خارجی بالادست و پایین دست سرریز از 60 تا 0 درجه هستند، باعث کاهش ضریب دبی و نیز دبی درون گذر خواهد شد. در انتها با استفاده از آنالیز رگرسیون غیر خطی چند متغیره روابطی تجربی برای محاسبه ضرایب دبی و دبی درون گذر از این سرریزها ارائه شده است.

بر اساس آمار و اطلاعات موجود و با توجه به رشد جمعیت و همچنین توسعه روزافزون کشاورزی، یک روند صعودی در برداشت از منابع آب های سطحی و زیرزمینی در دشت های مختلف کشور از جمله مهاباد برای تامین نیاز آبی منطقه وجود دارد. استفاده بهینه تلفیقی از منابع آب های سطحی و زیرزمینی یکی از راه های فراهم آوردن این نیاز آبی در مواقع بحران و خشکسالی است. در این تحقیق یک مدل مدیریتی بر مبنای تکنیک های موثر بهینه سازی و شبیه سازی برای حل مسئله بهینه سازی توسعه داده شده است. ابتدا تغییرات سطح ایستابی آب های زیرزمینی دشت مهاباد با استفاده از نرم افزار GMS شبیه سازی شد. سپس بر اساس نتایج بدست آمده، از این شبیه سازی، شبکه عصبی مصنوعی آموزش داده شد، تا در سیستم شبیه سازی – بهینه سازی مورد استفاده قرار گیرد. جهت حل مسئله بهینه سازی نیز از الگوریتم ژنتیک استفاده گردید. نتایج بدست آمده حاکی از قدرت و کارایی مدل در حل مسائل بزرگ مقیاس و بهره برداری تلفیقی بهینه از منابع آب های سطحی و زیرزمینی دشت مهاباد است. بر اساس نتایج بدست آمده از تحقیق و اجرای مدل کمی بهره برداری تلفیقی بهینه، سهم تقریبی آب تامینی از منابع آب، به ترتیب 13/5 درصد مربوط به آب های سطحی و 86/5 درصد مربوط به آب های زیرزمینی است. بنابراین نیاز آبی منطقه باید بر اساس این درصدها تامین گردد، تا منابع آب در حالت تعادل قرار گیرد.

فسفر از عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان و از آلاینده های مهم با منشاء غیرنقطه ای است که از مناطق مسکونی، صنعتی، زمین های کشاورزی و رواناب های شهری سرچشمه می گیرد. فسفر در اثر فرسایش و حرکت رواناب از حوضه ها خارج شده و وارد منابع آب می شود. در این پژوهش، خروج فسفر از حوضه های با کاربری متفاوت در استان گیلان مورد بررسی قرار گرفت. حوضه ها شامل دیوشل، کمسار، جوکلبندان، سراوان و سنگر بودند. نمونه برداری از رواناب حوضه ها طی یک سال (به صورت ماهانه) از نقطه خروجی آن ها صورت گرفت. مقدار EC و pH، مواد جامد کل، محلول و معلق به روش وزنی و سه نوع فسفر کل، فسفر محلول و فسفر همراه ذرات اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین هدر رفت فسفر کل در بهمن ماه (228/0 میلی گرم بر لیتر) در حوضه سنگر با عمده کاربری جنگل و زراعی رخ داده است. تغییرات فسفر در حوضه ها وابسته به میزان بارندگی ماهانه است و با افزایش میزان بارندگی مقدار خروجی فسفر افزایش می یابد. بیشترین میانگین فسفر محلول خارج شده از حوضه ها مربوط به جوکلبندان با کاربری غالب جنگل (36/0 میلی گرم بر لیتر) و سراوان با کاربری جنگل و فعالیت های صنعتی (33/0 میلی گرم بر لیتر) است. همچنین بیشترین هدررفت فسفر همراه ذرات نیز در اردیبهشت در حوضه سنگر (192/0 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شد. میزان فسفر خروجی از این حوضه ها به اندازه ای می باشد که بتواند باعث پدیده غنی شدن منابع آبی و در نتیجه سبب کاهش کیفیت آنها شود.

هر ساله با وقوع سیلاب در نقاط مختلف جهان، تعداد زیادی از پل ها درست زمانی که بیش ترین نیاز به آن ها به عنوان راه های ارتباطی به مناطق آسیب دیده می باشد، تخریب می گردند. بخش زیادی از این تخریب ها در اثر آبشستگی اطراف پایه های آن ها بوده است. فرسایش و جابجایی ذرات بستر در اثر جریان آب را آبشستگی گویند. طی این فرآیند حفره ای در اطراف پایه ها تشکیل شده که عمق آن تا رسیدن به عمق تعادلی، مرتبا افزایش می یابد. برای انجام این تحقیق از فلومی به طول m6 عرض cm73 و شیب کف نزدیک به صفر در آزمایشگاه هیدرولیک دانشگاه شهید چمران اهواز استفاده شد. به منظور کاهش عمق آبشستگی گروه پایه ها صفحه هایی با ضخامت ناچیز موسوم به طوقه در اطراف گروه پایه ی وسط، نصب شد. طوقه های مورد استفاده دارای چهار درصد بازشدگی 0 % (طوقه ساده)، 30 %، 50 % و 70 % بودند که در سه تراز روی بستر، D5/0 و D بالای بستر مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایش ها تحت شرایط جریان زلال و با سه عدد فرود 12/0، 14/0 و 16/0 صورت گرفت و نتایج با حالت بدون طوقه مقایسه شد. نتایج نشان داد طوقه ساده بر روی بستر با راندمان 95 درصد و طوقه 70 % مشبک در تراز D5/0 نسبت به سطح بستر به ترتیب 95% و 86% آبشستگی را نسبت به حالت بدون طوقه، کاهش دادند.

میراگرهای فلزی از پرکاربرد ترین ابزارهای اتلاف انرژی هستند که در انواع سازه های ساختمانی و غیر ساختمانی نظیر پل ها استفاده می شوند. تسمه های فلزی U شکل یکی از این نوع میراگرهاست که از اتصال معمولا پیچی ورق فولادی خمیده شده به شکل U به صفحات اتصال بالا و پایین شکل می گیرد. از ویژگی های این میراگر، تغییرمکان و شکل پذیری قابل ملاحظه اعضای آن تحت بارهای رفت و برگشتی است. این ابزار می تواند تحت بارگذاری رفت و برگشتی تک محوری در راستای تسمه قرار گیرد و یا تحت بارگذاری های چند محوره در راستاهای دلخواه و ازجمله عمود بر راستای تسمه قرار داشته باشد. در این پژوهش تاثیر تعداد و آرایش پیچ های اتصال و برخی پارامترهای ابعادی میراگر U شکل در رفتار چرخه ای آن موردبررسی قرارگرفته و قابلیت استهلاک انرژی آن در بارگذاری های رفت و برگشتی نظیر زلزله ارزیابی می شود. برای این منظور از شبیه سازی رفتار غیرخطی این ابزار در نرم افزار اجزای محدود آباکوس استفاده می شود. طبق نتایج عددی حاصل، وجود پیچ و تعداد و آرایش آن در بارگذاری عمود بر راستای تسمه U شکل می تواند اثرات چشم گیری بر رفتار حاصل داشته باشد؛ درحالی که در بارگذاری هم راستای تسمه در نظر گرفتن جزئیات پیچ و مهره در مدل سازی عددی و تعداد و آرایش آن تاثیر ناچیزی بر نتایج حاصل دارد. درنهایت نشان داده می شود که اگر شرایط و تعداد اتصالات پیچی به درستی مدل شود، می توان چیدمان دایره ای این میراگر را که برای بارگذاری های دوجهته استفاده می شود، از مجموع چند حالت ساده تر نتیجه گرفت.

از آنجایی که در جریان فرآیند تولید سیمان مقدار نسبتا زیادی گاز دیاکسید کربن آزاد می شود و با توجه به این که این گاز یکی از آلاینده های اصلی محیط زیست و از جمله گازهای گلخانه ای به حساب می آید، پیدا کردن جایگزین مناسب برای سیمان در ساخت بتن موضوعی پراهمیت است. استفاده از بتنهای ژئوپلیمری از جمله راهکارهای نوین مطرح شده به عنوان جایگزینی برای بتنهای معمولی با سیمان پرتلند می باشد. در واقع در ساختار این دسته از بتن ها سیمان به عنوان ترکیب اصلی محسوب نمی شود و آنچه ترکیب آنها را تشکیل می دهد، دو بخش اصلی ماده پایه و ماده فعالساز است. در این تحقیق سرباره کوره آهنگدازی به عنوان ماده پایه و دو محلول پتاسیم هیدروکسید با غلظت 6 مولار و سدیم سیلیکات )آب شیشه( با مدول سیلیکاتی 33/2 به عنوان مواد فعال ساز مورد استفاده قرار گرفته اند. برای ارزیابی این نوع بتن 5 طرح اختلاط بتن ژئوپلیمری با هدف شناخت تاثیر مقدار ماده پایه )سرباره( و همچنین اثر آب به مواد سیمانی انتخاب شده اند. یک طرح اختلاط بتن معمولی با سیمان پرتلند نیز برای مقایسه این دو نوع بتن در نظر گرفته شده است. در این تحقیق، خواص بتن تازه با استفاده از آزمایش افت اسلامپ و خواص مکانیکی بتن سخت شده از طریق اندازه گیری مقاومت فشاری در سنین 7، 28، 90 و 180 روز ارزیابی گردیده است. همچنین نفوذپذیری بتن ها به وسیله آزمایش جذب موئینه آب در سنین 7، 28 و 90 روزه اندازه گیری شده است. آزمایش های مقاومت الکتریکی، مهاجرت تسریع شده یون های کلراید و تعیین ضریب انتشار با استفاده از پروفیل نفوذ یون های کلراید برای بررسی دوام این نوع بتن ها در برابر نفوذ یون های کلراید به کار گرفته شده اند. براساس نتایج عملکرد بتن های ژئوپلیمری در برابر تغییرات ماده پایه و نسبت آب به مواد سیمانی نسبتا مشابه بتن های معمولی می باشد. از سوی دیگر از مقایسه این دو نوع بتن مشاهده می شود که بتن های ژئوپلیمری مقاومت و دوام نسبتا بهتری نسبت به بتن های معمولی با سیمان پرتلند را دارا می باشند.

راه آهن نقش عمده ای در جابجایی بار نسبت به سایر شیوه های حمل ونقل دارد و از طرفی استفاده بهتر از منابع راه آهن می تواند موجب کاهش هزینه ها و عوارضی مانند انتشار آلاینده ها ناشی از حمل ونقل در شبکه راه آهن شود. گروه بندی مناسب بار به مفهوم تجمیع واگن های باری در ایستگاه های تشکیلاتی راه آهن و جابجایی آن ها در قطاری مشترک در شبکه راه آهن است. گروه بندی مناسب واگن های باری با طرح زمان بندی اعزام مناسب در شبکه راه آهن می تواند موجب استفاده بهتر از توان کششی لوکوموتیوهای دیزلی به منظور کاهش مصرف سوخت و کاهش آلاینده های آن ها شود. در این مقاله با تدوین یک برنامه نرم افزاری، شبکه راه آهن ایران برای ارزیابی گروه بندی و حرکت بار شبیه سازی شده است. به منظور دستیابی به نتایج دقیق اثر گروه بندی بار، مدل شبیه سازی این مطالعه با در نظرگیری هم زمان سه مسئله وابسته به هم زمان بندی، گروه بندی و تشکیل قطار ساخته شده است. در این مطالعه با توجه به تقاضای واقعی حمل کالا در کشور و سیاست های مختلف گروه بندی و زمان بندی حرکت قطار، هشت سناریو علاوه بر گزینه عدم انجام کار تعریف گردیده و انتشار آلاینده هایHC، CO، 〖 NO〗 _x، PM، 〖 SO〗 _2 و〖 CO〗 _2 برای هریک از این سناریوها بدست آمده است. تحلیل شبیه سازی این سناریوها نشان می دهد انتخاب همزمان سیاست عدم گروه بندی غیرضروری و سیاست زمان بندی انعطاف پذیر منجر به کاهش بیشتر در هزینه های ناشی از آلاینده های مورد مطالعه می گردد.

نفوذ کربن دی اکسید تا سطح آرماتور در سازه های بتن آرمه، منجر به خوردگی آرماتورها می شود. میزان غلظت کربن دی اکسید در محیط برروی زمان شروع خوردگی اثرگذار است. بر اساس ادبیات فنی، میزان غلظت کربن دی اکسید موجود در جو می تواند بر اثر تغییرات آب وهوایی از ppm 379 در سال 2005 با نرخ های رشد متفاوتی به ppm 1000 درسال 2100 افزایش یابد. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از روش مونت کارلو احتمال شروع خوردگی آرماتورهای سازه های بتنی در طی زمان محاسبه شود و همچنین اثر در نظر گرفتن تغییرات غلظت کربن دی اکسید در جو و میانگین دمای زمین، بر روی زمان شروع خوردگی، مورد توجه قرار گیرد و با حالتی که تغییرات عوامل مذکور برای محاسبه زمان شروع خوردگی در نظر گرفته نمی شود، مقایسه شود. بر اساس نتایج تحلیل ها، احتمال شروع خوردگی با در نظر گرفتن هر یک از دو سناریوی معتبر برای افزایش غلظت کربن دی اکسید، تفاوت چندانی نمی کند. اما مقایسه نتایج حالت هایی که غلظت کربن دی اکسید متغیر می باشد با حالتی که غلظت کربن دی اکسید ثابت در نظر گرفته شود نشان داد که احتمال شروع خوردگی در یک زمان مشخص برای هر یک از حالات غلظت ثابت و متغیر کربن دی اکسید می تواند تفاوت قابل توجه ای داشته باشد. همچنین مشاهده شد که تغییرات میانگین دما اثر قابل توجه ای بر روی زمان شروع خوردگی ندارد.

جایگزینی بخشی از سیمان با مواد زائد صنعتی به خصوص در بتن های با حجم بالای مواد سیمانی همچون بتن های فوق توانمند می تواند اثرات مثبتی از لحاظ زیست محیطی و بهبود خواص به ارمغان آورد. لیکن تاثیر برخی از این مواد همچون پسماند باطله زغال-سنگ و سرباره مس بر خواص بتن های فوق توانمند مورد بررسی جدی قرار نگرفته است. مطالعه حاضر به بررسی تاثیر چندین ماده جایگزین سیمان با عملکرد پوزولانی کاملا متفاوت از رده بسیار فعال (همچون دوده سیلیسی) تا تقریبا غیرفعال (همچون پودر سنگ سیلیس) بر خواص بتن های فوق توانمند پرداخته است. دمای عمل آوری 70-100 درجه سانتیگراد احتمال تشکیل دیرهنگام اترینگایت را تشدید می کند، لذا دماهای عمل آوری 60 و 90 درجه سانتیگراد به عنوان دماهای عمل آوری با احتمال خطر پایین و بالا از لحاظ احتمال تشکیل دیرهنگام اترینگایت در مقایسه با دمای استاندارد 25 درجه سانتیگراد انتخاب شده اند. برای مقایسه نرخ واکنش پوزولانی مواد از روش رسانایی الکتریکی استفاده شده است. نتایج این مطالعه در خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری و مدول گسیختگی، مشخصات دوام شامل انتشار تسریع شده یون کلراید و بررسی ریزساختاری با عکس های میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام پذیرفته است. نتایج نشان می دهند که استفاده از حرارت برای تمام مواد جایگزین سیمانی مذکور به جز دوده سیلیسی می تواند سبب کاهش مقاومت و افزایش نفوذ یون کلراید بتن های فوق توانمند شود. مقاومت های بدست آمده از عمل آوری حرارتی ° C60 و ° C90 تغییرات چندانی نسبت به یکدیگر نداشته است در حالی که استفاده از عمل آوری حرارتی ° C90، انرژی بیشتری نسبت به عمل آوری حرارتی ° C60 احتیاج دارد و خطر دیرهنگام اترینگایت را تشدید می کند.

این نوشتار برآنست که طیف های طراحی استاندارد 2800 را با مقایسه با ضوابط استاندارد نیوزیلند به دلیل شباهت های ظاهری نظیر دو پارامتری بودن مورد ارزیابی قرار دهد. هر دو استاندارد شتاب های طیفی با احتمال ده درصد در پنجاه سال را بازتاب می دهند. موارد ارزیابی شامل شتاب مبنای طرح (A) در استاندارد 2800 و فاکتور خطر (Z) در استاندارد نیوزیلند می باشد. شکل های طیفی در بازه های شتاب ثابت و حداکثر سرعت ثابت روی انواع چهارگانه خاک و پارامتر اعمال اثرات جهت داری در حوزه نزدیک N (T) در استاندارد 2800 و N (D, T) در استاندارد نیوزیلند می باشند. با استفاده از روش مبتنی بر تحلیل خطر، مقادیر شتاب های طیفی استاندارد 2800 با اعمال اثرات جهت داری بطور کیفی ارزیابی شده است. نتایج کیفی این مقاله نشان میدهد که مقادیر شتاب های طیفی استاندارد 2800 در زمان تناوب های میانی (تا 2 ثانیه) باید افزایش و در زمان تناوب های بلند (بزرگتر از 2 ثانیه) باید کاهش داده شود. به بیان دیگر شتاب های طیفی برای ساختمان های با ساخت و ساز فراوان در حوزه نزدیک کمتر از مقدار مورد نیاز است.

اکثر روش های بهسازی خاک پرهزینه، زمان بر، از لحاظ اجرایی سخت و از لحاظ محیط زیستی نیز خسارات زیادی به طبیعت وارد می کنند. بهسازی زیستی یکی از روش های نوین بهسازی خاک است که خیلی از مشکلات مذکور را ندارد. این روش بر پایه تولید میکروبی رسوب کربنات کلسیم استوار است. نقش باکتری در این روش ترشح آنزیم اوره آز و تسریع هیدرولیز اوره است. با افزودن یون کلسیم به یون کربنات تولید شده در فرآیند هیدرولیز اوره، رسوب کربنات کلسیم تشکیل می شود. در این مطالعه کارایی روش بهسازی زیستی در بهسازی ماسه سست و خشک به روش تزریق سطحی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی قابلیت و موفقیت تزریق، آزمایش هایی مانند مقاومت تک محوری، کشش غیرمستقیم (برزیلی)، درصد کربنات کلسیم، سرعت موج برشی و غیره انجام گردید. نتایج بیانگر این است که بهسازی زیستی موجب سیمانی شدن ماسه و افزایش مقاومت آن شده است. بعلاوه روش تزریق سطحی، قابلیت سیمانی کردن و تثبیت ماسه سست را تا عمق مورد نظر دارد. عمق تزریق و اصلاح خاک تابع روش اجرا و تعداد تزریق و بسیاری عوامل دیگر است. نتایج آزمایش ها نشان داد که افزایش مقاومت و نیز درصد کربنات کلسیم تشکیل شده با افزایش عمق کاهش می یابند. همچنین نتایج نشان می دهد افزایش مقاومت ناشی از بهسازی زیستی تنها به مقدار کلسیت تشکیل شده بستگی ندارد بلکه محل تشکیل رسوب و تعداد پیوندها اثر بیشتری دارند.

استفاده از بهینه سازی به کمک ترکیب شبکه عصبی و الگوریتم ژنتیک ( GA) برای تعیین دقیق آستانه لغزش پایداری شیروانی و حجم بهینه عملیات خاکریزی سدهای خاکی با استفاده از پارامترهای حاصله از نرم افزار PLAXIS شاکله ی اصلی این مقاله را تشکیل می دهد. در این تحقیق ضریب پایداری شیروانی سد خاکی با شبکه عصبی تعیین و با خروجی های نرم افزار المان محدود PLAXIS مقایسه شده است. پارامترهای مورد استفاده برای تعیین این ضریب اصمینان شامل ارتفاع سد( H(، عرض تاج سد ( B)، شیب دامنه سد ( Ө )، زاویه اصطکاک داخلی( φ )، وزن مخصوص خاک( γ ) و چسبندگی خاک (c)می باشند. با مدل سازی شبکه عصبی و اعمال پارامترهای مذکور بعنوان ورودی، بهترین توابع در لایه های پنهان که کمترین خطا را در تعیین خروجی داشتند، تعیین گردید. برای آموزش و آزمون شبکه از اطلاعات بدست آمده از 150 مدل سد خاکی در نرم افزار PLAXIS استفاده گردید. تحلیل پایداری شیروانی به منظور تعیین ضریب اطمینان در سطح لغزش مورد نظر و تعیین محتمل ترین فرایند گسیختگی و کمترین ضریب اطمینان مربوط به آن، انجام می گیرد، که کاربرد الگوریتم ژنتیک در این تحقیق، تعیین محتمل ترین فرایند گسیختگی آستانه لغزش) تعیین حداقل ضریب اطمینان( می باشد. همچنین، یکی دیگر از کاربردهای الگوریتم ژنتیک در این تحقیق، بهینه کردن حجم عملیات خاکریزی سد می باشد به گونه ای که، حداقل ضریب اطمینان )آستانه لغزش( حاصل شود. در این تحقیق، برای استفاده آسان تر مهندسان از ابعاد پیشنهادی، با استفاده از مشخصات مختلف خاک در خاکریز سد، برای ارتفاعهای متفاوت تحلیل صورت گرفت و نتایج به صورت نمودارها و جداول ارائه شده، که با استفاده از این نمودارها می توان ابعاد و حجم بهینه خاک را بدون مراجعه مستقیم به برنامه بدست آورد.

بطور کلی تسلیح خاک یکی از روش های بهبود مقاومت خاک با قرار دادن عناصر مسلح کننده در جهت مقابله با ضعف کششی خاک می باشد. در سالهای اخیر مطالعات زیادی بر روی کاربرد خاک مسلح و ظرفیت باربری خاک های دانه ای صورت گرفته است. در اکثر موارد دیده شده است که مطالعات به خاکریز مسلح شده با ژئوسنتتیک ها و تسمه ها و نوارهای فلزی و یا حتی قطعات و ضایعات لاستیکی محدود شده و استفاده از ضایعات پلاستیکی در خاکریزها در نظر گرفته نشده است. در این پژوهش به بررسی اثر استفاده از ضایعات پلاستیکی در بهبود ظرفیت باربری خاک های دانه ای پرداخته شده است. متغیرهای در نظر گرفته شده در این پژوهش شامل استفاده از یک نوع از ضایعات پلاستیکی یکبار مصرف در درصدهای وزنی متفاوت به صورت تسلیح نامنظم (تصادفی) و تسلیح منظم (با لایه بندی مشخص)، در خاکریز دانه ای می باشد. این پژوهش به صورت آزمایشگاهی کوچک مقیاس بوده و از دستگاه CBR بهره گرفته شده است. نتایج نشان میدهد که با قراردادن قطعات ضایعات پلاستیکی در خاک ماسه ای، ظرفیت باربری افزایش قابل توجهی یافته است. مقادیر بهینه بین 2 تا 5/2 درصد وزنی از قطعات پلاستیکی نسبت به ماسه، به دست آمده است و همچنین شرایط انرژی لازم نیز جهت رسیدن به درصد بهینه و نیز رفتار تنش-کرنش خاک مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد که با افزایش درصد وزنی قطعات پلاستیکی به 2 تا 5/2 درصد به ترتیب در شرایط توزیع نامنظم و منظم، ضریب الاستیسیته خاک تا حدود 234 و152 درصد افزایش می یابد.

سیستم دیوار دیافراگمی مرکب، جهت بهینه تر شدن عملکرد دیوار دیافراگمی بتنی ابداع شده است. در این سیستم از ترکیب شمع نگهبان فولادی در داخل دیواره بتنی استفاده می شود. یکی از ملزومات طراحی مناسب، داشتن دانش و اطلاعات کافی در زمینه رفتار سازه مورد نظر است. به همین علت این نیاز احساس شد تا با مطالعه پارامتریک، رفتار دیوار دیافراگمی مرکب، مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش، با ساخت مدل عددی با استفاده از نرم افزار FLAC2D، به بررسی عوامل موثر بر رفتار دیوار دیافراگمی مرکب مهار شده در حالت بهره برداری پرداخته شده است. از مدل رفتاری دانکن-چنگ اصلاح شده برای مدلسازی رفتار بارگذاری-باربرداری خاک، از المان کابل برای مدلسازی مهار پیش تنیده و المان تیر برای مدلسازی پروفیل های فولادی استفاده گردید. صحت سنجی مدل عددی با استفاده از اطلاعات دیوار حائل ساخته شده توسط لیم و بریود در سال 1999 انجام شد. نتایج تحلیل مدل ها، به صورت بررسی تغییرات جابجایی دیوار متناسب با تغییرات مشخصات هندسی سازه نگهبان (دیوار دیافراگمی مرکب) استخراج شده است. پارامترهای مورد بررسی شامل سختی شمع نگهبان فولادی، طول آزاد و گیردار مهار پیش تنیده، زاویه مهار پیش تنیده با افق، فاصله افقی شمع نگهبان فولادی و فاصله ردیف اول مهار از تاج گود است. با مقایسه پارامترهای مختلف مشاهده شد که در حالت بهره برداری تغییرات سختی خمشی شمع نگهبان و تغییرات طول ناحیه گیردار مهار به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را بر روی ماکزیمم جابجایی افقی دیوار دارد. یافته های این پژوهش برای طراحی و درک بهتر رفتار تغییرشکلی دیوار دیافراگمی مرکب با مهار پیش تنیده مفید است.

شکل پی به علت نحوه گسترش تنش در خاک زیر پی و تغییر در مکانیزم گسیختگی خاک، نقش تعیین کننده ای در ظرفیت باربری یک سیستم شالوده داراست. محدودیت منابع جهت گیری طراحی ها را به استفاده از روش های نوین به منظور بهره گیری از حداقل مصالح برای دستیابی به حداکثر کارآیی سوق داده است. هدف این تحقیق مطالعه و بررسی رفتار ژئوتکنیکی پی مرکب حلقوی پوسته ای و مقایسه آن با پی های حلقوی است. برای رسیدن به این منظور تعدادی آزمایش بر روی پی های مرکب حلقوی پوسته ای با زوایای پوسته مختلف به صورت مدلسازی آزمایشگاهی در سه حالت ماسه سست، متوسط و متراکم انجام شده است. برای بررسی اثر وجود تیر لبه و همچنین محل قرارگیری آن بر روی ظرفیت باربری پی مرکب، از دو نوع پی با زاویه پوسته 120 درجه با تیر لبه در دو ناحیه محیطی و میانی استفاده شده است. نتایج بدست آمده حاکی ازآن است که بار نهایی پی های مرکب بیشتر از پی حلقوی است و با افزایش زاویه پوسته، مقدار بار نهایی کاهش یافته است. همچنین بازدهی پوسته ها در خاکهای با تراکم کمتر مطلوبتر است. یک رابطه جهت پیش بینی ظرفیت باربری نهایی پی مرکب نیز ارائه شده است. با افزودن تیر محیطی به پی مرکب ضمن رفتار بهتر این پی ها در نشستهای لحظه گسیختگی، افزایش بازدهی پوسته در همه تراکم ها نسبت به پی مرکب فاقد تیر محیطی مشاهده شده است. بنابراین وجود پوسته و تیر لبه در پی حلقوی باعث بهبود و تقویت ظرفیت باربری نهایی گردیده است.

در سنگ ها ترک های ریزی وجود دارد، هنگامی که سنگ ها تحت بارگذاری قرار می گیرند تنش ها در نوک ترک ها متمرکز شده و باعث گسیخته شدن سنگ قبل از رسیدن به مقاومت نهایی آن می شود. به مقدار بحرانی ضریب شدت تنش در نوک ترک، چقرمگی شکست گفته می شود. مقاومت کششی سنگ ها ضعیف است به همین دلیل، مود I (مود کششی) بحرانی ترین حالت بارگذاری است. در برخی مواقع سنگ ها به طور مداوم گرم شدن-سرد شدن را تجربه می کنند. از این رو تعیین اثر تعداد سیکل های گرم شدن – سرد شدن بر روی چقرمگی شکست مود I که هدف این تحقیق است لازم و ضروری است. برای رسیدن به این هدف بر روی نمونه های نیم دایره ای سه نوع سنگ طبیعی شامل ماسه سنگ، سنگ آهک و آندزیت آزمایش خمش سه-نقطه ای برای تعیین چقرمگی شکست مود I انجام گرفته است. برای بررسی بیشتر یک سری نمونه بتنی نیز مورد آزمایش قرار گرفته است. نمونه ها 1، 5 و 10 سیکل تا 700 درجه سانتیگراد گرم و سپس سرد شده اند. بر روی نمونه ها در دمای محیط (25 درجه سانتی گراد)، یک سری آزمایش نیز انجام شده است. سرعت افزایش دما برای نمونه ها در کوره الکتریکی، 15 درجه سانتی گراد بر دقیقه و متناسب با افزایش دما در فرآیند آتش سوزی در نظر گرفته شده است. چقرمگی شکست برای نمونه سنگ آندزیت، ماسه سنگ و سنگ آهک تحت شرایط سیکلی کاهش می یابد. به این صورت که، بعد از اعمال سیکل های گرم شدن و سرد شدن، میکروترک ها در نمونه سنگ ها گسترش می یابد که این باعث افزایش تخلخل موثر و کاهش سرعت امواج P در نمونه سنگ ها می گردد.

نیروگاه های بادی به عنوان بخشی از پروژه های زیربنایی، نقش مهمی در توسعه اقتصادی-اجتماعی کشور دارند. با توجه به ضریب نفوذ بالای نیروگاه های بادی در شبکه های قدرت، لازم است تحلیل ریسک و در کنار آن مطالعات اقتصادی نیز انجام شود. در مقاله حاضر مدیریت ریسک پروژه مبنی بر فازهای مختلف پروژه های نیروگاهی با تأکید بر فاز ساختمان و نصب و با در نظرگیری مدیریت ریسک در پروژه های نیروگاهی ارائه شده است. بر این اساس با انجام مطالعه موردی در نیروگاه بادی منجیل ابتدا مهمترین ریسک های فاز ساختمان و نصب در این پروژه با در نظرگیری ریسک های مختلف قراردادی شناسا یی شده و سپس با ارائه مدل مدیریت ریسک به ارزیابی شدت اثر، احتمال کشف و احتمال وقوع ریسک ها و اثر آن بر روی اهداف اصلی پروژه مورد مطالعه یعنی زمان، کیفیت، هزینه و ایمنی پرداخته شده است. علاوه بر این مدلی جهت اولویت بندی ریسک های شناسا یی شده در این پروژه براساس نظرات گروهی و روش AHP ارائه گردیده و نتایج حاصله به دست آمده است. پس از تعیین اولویت ریسک های شناسایی شده برنامه های واکنش با پاسخ به ریسک های بحرانی و مهم ارائه شده و نتایج اقدامات واکنشی و بازنگری در برنامه مدیریت ریسک با ارائه پیشنهاداتی ثبت گردیده است.