پژوهش و سازندگی
سال:1385 | دوره:19 | شماره:1 (پی آیند 70) در زراعت و باغبانی |تعداد مقالات:17

در این پژوهش ابتدا تعدادی بذر به طور متوالی در شرایط استریل کشت و پرورش داده شد. بذرها در شرایط طبیعی جوانه زدند و پس از یک ماه دانه رسته ای که از نظر سرعت رشد یکسان بودند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. گروه تیمار در مرحله رویشی در معرض میدان مغناطیسی ثابت با شدت 30 میلی تسلا در یک بازه زمانی 10 روزه و هر روز به مدت 5 ساعت قرار گرفت و سپس نمونه ها جهت انجام آنالیزهای شیمیایی در زمان های مناسب برداشت گردید. بر بنای نتایج به دست آمده، میدان مغناطیسی ثابت با شدت 30 میلی تسلا می تواند عاملی برای تحریک رشد بعدی در گیاه کلم قرمز باشد. قرار گرفتن گیاه در مرحله رویشی در معرض میدان مغناطیسی ثابت با شدت 30 میلی تسلا سبب کاهش فعالیت آنزیم PAL، کاهش لیگنین و افزایش فنل های متصل به دیواره در هر دو بخش هوایی و ریشه گردید که تاخیر در بلوغ و کاهش چوبی شدن دیواره ها در این اندام ها را تحت تاثیر میدان مغناطیسی پیشنهاد می کند. میدان مغناطیسی مزبور همچنین سبب افزایش محتوای آنتوسیانین بخش هوایی و کاهش محتوای قند محلول در هر دو بخش هوایی و ریشه گردید.

به منظور دستیابی به مناسب ترین تراکم بوته پیاز و همچنین مشخص کردن میزان مطلوب مصرف کود نیتروژن، این تحقیق با استفاده از کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های زراعی 1378 و 1379 در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی جیرفت و کهنوج به مرحله اجرا درآمد. کود نیتروژن به عنوان فاکتور اصلی در پنج سطح شامل N4=135, N3=90, N2=45, N1=0 و N5=180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و تراکم بوته به عنوان فاکتور فرعی در چهار سطح شامل D3=667, D2=500, D1=250 D4=1000, هزار بوته در هکتار مورد بررسی قرار گرفتند. رقم پیاز مورد مطالعه هیبرید پریماورا بود. نتایج سال اول نشان داد که اثر سطوح کود نیتروژن بر عملکرد محصول معنی دار بود به طوری که بالاترین عملکرد از مصرف 135 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به میزان 50.231 تن به دست آمد. همچنین اثر تراکم بوته بر عملکرد سوخ در سطح 1% معنی دار شد و بالاترین عملکرد سوخ از تراکم 667 هزار بوته در هکتار به میزان 44.013 تن در هکتار به دست آمد. اثر متقابل بین تراکم بوته و کود نیتروژن در سال اول حاکی از برتری تیمار N5D3 با عملکرد 57.57 تن در هکتار بود. نتایج سال دوم نشان داد که اثر مقادیر کود نیتروژن بر عملکرد در سطح آماری 5 درصد معنی دار شده و بالاترین عملکرد از مصرف 135 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به میزان 65.02 تن در هکتار حاصل شد. اثر تراکم بوته بر روی عملکرد در سطح آماری 1% معنی دار شد و حداکثر عملکرد از تراکم های 667 هزار و یک میلیون بوته در هکتار به دست آمد. در مجموع دو سال متوالی حداکثر عملکرد از مقادیر 135 و 180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به ترتیب 57.63 و 54.30 تن در هکتار حاصل گردید. همچنین بالاترین عملکرد از تراکم 667 هزار بوته به میزان 53.45 تن در هکتار حاصل شد. در ارزیابی اثر متقابل بین تراکم بوته و کود نیتروژن در دو سال آزمایش، بهترین ترکیب تیماری مصرف 180 کیلوگرم کود نیتروژن خالص در هکتار با تراکم 667 هزار بوته در هکتار با تولید 73.45 تن سوخ بود لذا این تیمار درمنطقه جیرفت قابل توصیه می باشد.

نظام تحقیقات کشاورزی در هدف غایی خویش پاسخگویی به موقع، صحیح و شفاف به مسایل، مشکلات و انتظارات بهره برداران و ذینفعان کشاورزی را دنبال می کند. اما دراین خصوص به دلیل تنوع و تعدد مسایل، مشکلات و انتظارات و از سویی دیگر به علت وجود محدودیت های فراوانی نظیر محدودیت های مالی، زمانی، نیروی انسانی، تجهیزات و غیره قادر به پاسخگویی کامل و همه جانبه نمی باشد. لذا ضرورت بهینه سازی توان پاسخگویی نظام مذکور از طریق اولویت بندی طرح ها به عنوان یک چالش جدی و اساسی همواره پیش روس مسوولین و مدیران ذیربط قرار دارد. دراین مقاله با معرفی فرآیند تحلیل سلسله های مراتبی (AHP) به عنوان یکی از روش های مشهور تصمیم گیری چند شاخصه چگونگی ترکیب شاخص های کمی و کیفی در اولویت بندی طرح های تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند نشان داده شده است. در این مقاله به منظور پیاده سازی روش مزبور پس از بررسی مبانی و روش های اولویت بندی تحقیقات کشاورزی شاخص های نهایی تصمیم گیری مشخص و پس از ترسیم درخت سلسله مراتب تصمیم، اولویت طرح های پژوهشی موجود دراین موسسه تعیین گردیده است. داده های مورد نیاز به کمک پرسشنامه مقایسات زوجی و توسط خبرگان و محققان موسسه تهیه و با استفاده از نرم افزار Expert Choice مراحل محاسباتی انجام گرفته است. براساس نتایج حاصل شاخص های توسعه پایدار، توسعه علمی، امکان پذیری انجام تحقیق و توسعه اقتصادی به ترتیب با ضرایب اهمیت  0.374،0.304 ،0.194 و0.159 اولویت های موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند را تشکیل می دهند. به علاوه زیر شاخص های حفظ ذخایر ژنتیک (0.14)، حفظ پایه منابع (0.136)، دستیابی به دانش و تکنولوژی (0.131) و دستیابی به محصولات و خدمات جدید (0.113) بیشترین اولویت را کسب کرده اند. براین اساس اولویت طرح های تحقیقاتی موسسه به ترتیب بیماری ریزومانیا و کرلی تاپ چغندرقند (0.276)، تنش های محیطی چغندرقند (شوری و خشکی) در ایران (0.169) بررسی کمیت و کیفیت چغندرقند (0.166) بررسی مقاومت به ریزوکتینا در ارقام و لاین های چغندرقند در شرایط درون شیشه و مناطق آلوده (0.137)، بررسی خصوصیات مهم اگزونیمی- فیزویولوژی چغندرقند ایران (0.135) و در نهایت بررسی کمیت و کیفیت محصول چغندرقند در دو سیستم آبیاری نشتی و میکرو (0.118) عنوان می شود.

تریپس های مرکبات از جمله آفاتی هستند که به ویژه درمناطق نیمه خشک به ارقام مختلف مرکبات خسارت وارد می کنند. در این تحقیق با توجه به ناشناخته بودن گونه یا گونه های تریپس موجود روی مرکبات منطقه جیرفت و کهنوج، اقدام به جمع آوری و شناسایی این گروه از حشرات از روی ارقام مختلف مرکبات و سایر گیاهان همراه گردید و پس از انجام مراحل آماده سازی نمونه ها، تعیین گونه صورت پذیرفت. براین اساس، گونه های شناسایی شده متعلق به دو خانواده Thripidae و Phlaeothripidae بودند. این گون ها عبارتند از:Odontothrips confusus, Thrips tabaci, Scirtothrips Thrips meridionalis, Haplothrips flavicinctus همچنین مشخص شد در بین گونه های مذکور S. citrii و پس از آن T. tabaci دارای بیشترین درصد فراوانی در باغ های مرکبات مناطق مورد بررسی بودند.

به منظور مطالعه اثر روش کشت با عمیق کار پرسینگ دیم و سانتریفوژ بر حفظ ذخیره بذر خاک و عملکرد بیولوژیکی در 6 رقم یونجه یکساله، آزمایشی در سال های 1380 و 1381 در قالب طرح اسپلیت پلات بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در 2 سال در ایستگاه تحقیقات هواشناسی کشاورزی خرم آباد اجرا شد. به این ترتیب که 6 رقم یونجه یکساله به عنوان عامل اصلی و 2 روش کشت به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان می دهد روش کشت با عمیق کار پرسینگ دیم با تسریع در سبز شدن بذر استقرار مناسب تر گیاهچه ها و ایجاد تراکم گیاهی مطلوب دارای عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه و بانک بذر خاک بهتر از روش کشت دستپاش است. رقم Caliph از گونه Medicage truncatula غنی ترین بانک بذر خاک را ایجاد کرد و رقم Rigidula از گونه Medicago rigidula دارای بیشترین عملکرد بیولوژیکی بود، ولی به دلیل دیررسی و عدم تکمیل دوره رشد زایشی خود دارای بانک بذر خاک ضعیفی بود.

بیماری لکه قهوه ای، یکی از مهم ترین بیماری های بذرزاد برنج است. دو گونه از قارچ به عنوان عامل بیماری شامل Bipolaris oryzae و Bipolaris victoriae قبلا از استان گیلان، گزارش شده بودند. مطالعه 342 جدایه به دست آمده از شالیزارهای استان گیلان، دو گونه دیگر شامل B. indica و B. bicolor را به عنوان عوامل ایجاد کننده بیماری به گونه های قبلی اضافه نمود. اساس شناسایی، صفات مورفولوژیک قارچ مانند رنگ کلنی، شکل، رنگ و ابعاد کنیدیوم و کنیدیوفور، فرآیند تشکیل کنیدیوم و نحوه جوانه زنی آنها بود. گونه B. victoriae از بیشترین فراوانی در استان گیلان برخوردار بود و بعد از آن به ترتیب گونه های .oryzae, B. bicolor Bو B. indica قرار داشتند. آزمایش بیماریزایی جدایه های این چهارگونه، روی نشانه های برنج در محیط دسیکاتور انجام گرفت که نشان داد که این قارچ روی برنج، بیماریزا بوده و موجب بروز علایم مشخص بیماری کله قهوه ای برنج می گردد. از این 342 جدایه، 180 جدایه به وسیله PCR-RFLP، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای انجام این کار از دو دسته آغازگر وسه آنزیم برشی استفاده گردید. ابتدا DNA کل جدایه های مزبور استخراج و در یک برنامه حرارتی دردستگاه ترموسایکلر، تکثیر و سپس با آنزیم های برشی، برش داده شدند. براساس تجزیه کلاستر به روش UPGMA 4 گروه انگشت نگاری DNA مشخص شدند که به ترتیب گونه های B. victoriae با 85%، B. oryzae با 10%، B. bicolor با 3% و B. indica با 2% فراوانی را در برگرفتند. سطوحی از پلی مورفیسم در بین DNA جدایه های مختلف قارچی مشاهده گردید که این پلی مورفیسم، هم در درون گونه ها و هم در بین گونه های قارچی وجود داشت. الگوی باندهای DNA نتوانست همبستگی مستقیم بین پلی مورفیسم و شرایط آب و هوایی یا مناطق جغرافیایی را نشان دهد. از این رو، به کارگیری روش PCR-RFLP برای تفکیک قارچ ها در سطح گونه ای، مفید بوده و نتایج درخشانی را برای ارزیابی بعدی از جمله معرفی ارقام مقاوم فراهم می کند.

به منظور ارزیابی سیستم آبیاری قطره ای و مقایسه آن با آبیاری سطحی، آزمایشی به صورت استریپ اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل 12 ترکیب سطوح 3 فاکتور شامل دو طول 90 و 120 متر نوار به عنوان فاکتور افقی و دو دور آبیاری براساس 25 و 40 میلیمتر تبخیر از تشتک به عنوان فاکتور عمودی و تیمار فاصله لترال با سه سطح 0.5، 0.6 و 0.7 متر به عنوان کرت فرعی روی محصول گندم در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسلام آباد کرمانشاه در سال زراعی 82-1381 اجرا شد. عملکرد محصول، یکنواختی پخش آب و ارزیابی اقتصادی سیستم آبیاری قطره ای و سطحی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه آماری از بین ترکیبات مختلف، تیمار 70-40-90 (فاصله نوارها، درصد نیاز آبی، طول لترال) را با بیشترین عملکرد ترکیب تیماری برتر نشان داد. تحلیل اقتصادی دو روش آبیاری نشان داد هر چند نسبت منفعت به هزینه در آبیاری سطحی بیشتر از آبیاری قطره ای بدست آمد، اما بهره وری مصرف آب به ازای هر واحد آب مصرفی در آبیاری قطره ای (2.57) در مقایسه با روش سطحی (1.38) حدود دو برابر بود. نتایج این آزمایش اجرایی بودن روش آبیاری قطره ای درگندم را به خوبی نشان داد. با توجه به وسیع بودن آزمایش و اکتفا نکردن به شرایط مرسوم آزمایشات تحقیقاتی، نتایج این بررسی با اطمینان بسیار بیشتری قابل تعمیم خواهد بود. براساس این نتایج و سایر مزایای این سیستم های شامل صرفه جویی در منابع و مدیریت بهتر، ارزان تر و قابل کنترل تر گسترش این سیستم ها قابل توصیه می باشد.

از نظر اقتصادی گل محمدی مهم ترین گیاه دارویی و معطر ایران است ریزازیادی این گیاه از نظر ایجاد گلستان هایی با درصد مشخصی از ماده موثره و همچنین در برنامه های اصلاحی از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین به منظور بررسی تکثیر درون شیشه ای گل محمدی اثر دو محیط کشت MS و WPM، همچنین غلظت های متفاوت سیتوکینین های BAP و TDZ و اکسین شامل IBA و IAA برتکثیر درون شیشه ای گل محمدی مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصل از سترون سازی ریزنمونه ها نشان داد که بهترین زمان نمونه گیری تابستان و پاییز است. در فصل تابستان و پاییز بهترین تیمار سترون سازی استفاده از کلرید مرکوریک 0.1% به مدت زمان 5 دقیقه بود. در مرحله شاخه زایی محیط کشت MS بر WPM برتری داشت. بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد، BAP با غلظت 5 میلی گرم در لیتر و TDZ با غلظت 0.1 میلی گرم در لیتر بود. در صورتی که استفاده از هورمون های IAA و IBA با غلظت های متفاوت تاثیری کمی بر شاخه زایی داشتند. این تحقیق روش ریز ازدیادی شاخه گل محمدی از طریق کشت بافت و با ضریب ازدیاد 5.9 را از جوانه های شاخه ارایه نمود.

به منظور ارزیابی و طبقه بندی صفات مورفولوژیک و مورفوفیزیولوژیک ژنوتیپ های گندم نان در هر دو شرایط تنش و بدون تنش خشکی 567 ژنوتیپ گندم نان در قالب طرح مشاهده ای با چهارتکرار کشت شدند. دو تکرار به عنوان محیط تنش و دو تکرار نیز به عنوان محیط بدون تنش در نظر گرفته شد. تجزیه به عامل ها براساس روش تجزیه به مولفه های اصلی و چرخش و ریماکس نشان داد که چهار عامل اول درمحیط تنش روی هم رفته 89.6 درصد و درمحیط بدون تنش 87.5 درصد از تغییرات متغیرهای مورد بررسی را توجیه می نمایند. در محیط تنش عامل اول 42.8 درصد از واریانس میان صفات را به خود اختصاص داده و نقش مهمی در توجیه تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد دانه سنبله ایفا نمود. از این رو این عامل به عنوان عامل عملکرد دانه سنبله نام گذاری گردید. عوامل دوم، سوم و چهارم نیز در محیط تنش 20، 17 و 10 درصد از تغییرات موجود بین صفات را توجیه نموده و به ترتیب به عنوان عامل عملکرد دانه گیاه، تراکم سنبله و انتقال آسیمیلات ها نام گذاری شدند. در محیط بدون تنش نیز عامل اول 35 درصد از واریانس موجود بین صفات را به خود اختصاص داده و نقش مهمی در توجیه تغییرات عملکرد دانه گیاه و سنبله، شاخص برداشت گیاه و سنبله، تعداد دانه درسنبله و ارتفاع گیاه ایفا نمود. این عامل تحت عنوان عامل عملکرد دانه گیاه نام گذاری گردید. عوامل دوم، سوم و چهارم 25.5، 16.6 و 11 درصد از تغییرات صفات را توجیه نموده و به ترتیب به عنوان عوامل تولید، انتقال آسیمیلات ها و تراکم سنبله نام گذاری شدند. به طور کلی نتایج نشان دهنده تاثیر عوامل محیطی مختلف بر عوامل استخراج شده، درصد توجیه تغییرات بین صفات توسط عوامل و صفات همبسته باهر عامل می باشد.

به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری بر گیاه توت در استان گیلان، آزمایش حاضر طی سال های 80-1379 براساس طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار (بدون آبیاری، آبیاری معادل 60%، 80%، 100%، 120% و 140% تبخیر از سطح تشتک کلاس A)، در توتستان مرکز تحقیقات کرم ابریشم ایران به اجرا در آمد. هر سال اندازه گیری های لازم از قبیل وزن شاخه و برگ، وزن برگ و وزن شاخه به ازای هر اصله درخت و تعداد برگ به طول شاخه و میانگین سطح برگ از هر تیمار در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت بین تیمارها در هیچ یک از متغیرهای کمی یاد شده به غیر از میانگین طول شاخه (در سطح 5%) و میانگین سطح برگ (در سطح 1%) معنی دار نبوده است. در حالی که نتایج مقایسه میانگین هر یک از متغیرهای فوق به روش دانکن، به غیر از متغیر تعداد برگ به طول شاخه، سطوح آماری متمایزی را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (p<0.05). به طوری که تیمارهای آبیاری شده با رژیم های آبیاری 120 و 140 درصد تبخیر از سطح تشتک، راندمان بهتری را در خصوص متغیرهای یاد شده داشتند.

جنس Salsola با داشتن 100 گونه بزرگترین جنس در زیر خانواده Salsoloideae می باشد. مطالعات کاریولوژی انجام شده نشان داد که عدد کروموزومی در گونه های 2n=18 S. incanescens, S. turkestanica S. dendroides در گونه های 2n=36, S. crassa, S. kali, S. tomentosa می باشند. کاریوتیپ گونه های مطالعه شده تقریبا شبیه به هم بوده، دو گونه S. crassa و S. kali با 15 جفت کروموزوم متاسانتریک و 3 جفت کروموزوم ساب متاسانتریک از سایر گونه ها تقارن کاریوتیپ کمتری دارند. درگونه S. tomentosa با 17 جفت کروموزوم متاسانتریک و 1 جفت کروموزم ساب متاسانتریک و S. turkestanica با 8 جفت کروموزم متاسانتریک و یک جفت کروموزوم ساب متاسانتریک تقارن کاریوتیپ افزایش یافته و دو گونه S. incanescens، dendroides با 9 جفت کروموزوم متاسانتریک تقارن کاریوتیپ بیشتری از دیگر گونه ها داشتند.

مشارکت کشاورزان در تامین مالی خدمات ترویج کشاورزی به سرعت در حال تبدیل به یک پارادایم جدید در بحث های سیاست توسعه روستایی می باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تمایل کشاورزان به مشارکت در تامین مالی ترویج کشاورزی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهشن کشاورزان منطقه ورامین (واقع دراستان تهران) می باشد. پاسخگویان، 294 نفر از کشاورزان پنبه کار منطقه ورامین بودند که به روش نمونه گیری تصادفی با انتساب متناسب با جمعیت پنبه کاران از 15 روستای سه بخش منطقه ورامین انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای بود که به روش مصاحبه تکمیل شد. آلفای کرونباخ برای بخش اصلی پرسش نامه یعنی گویه های مربوط به سنجش تمایل کشاورزان به پرداخت هزینه های ترویج کشاروزی، 0.76 بود. یافته های تحقیق نشان داد که کشاورزان در صورت وجود یک سیستم قراردادی روشن که سودآوری خدمات را برای آنها تضمین کند، موافق با مشارکت در تامین مالی ترویج کشاورزی هستند. عوامل موثر بر تمایل کشاورزان به مشارکت درتامین مالی ترویج عبارتند از: سن کشاورزان، سطح تحصیلات ایشان، تجربه در کشت پنبه، وسعت زمین زیر کشت و نیاز کشاورزان به اطلاعات.

با توجه به اینکه عملیات کاشت در شرایط دیم به نسبت به کشت آبی متفاوت بوده و حفظ و نگهداری رطوبت در جوانه زدن و استقرار گیاه حایز اهمیت می باشد. به همین جهت در ساختمان بذر کارها از چرخ های فشار دهنده برای افزایش تماس بذر با خاک استفاده می شود. به منظور بررسی اثر چرخ فشار دهنده و رطوبت خاک روی سبز شدن و استقرار گیاه گندم در شرایط دیم آزمایشی در ایستگاه کشاورزی بخش اندیکا از توابع شهرستان مسجد سلیمان در سال زراعی 82-1381 انجام گردید. طرح آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با فاکتور رطوبت در سه سطح (7.1% -14.3% -20.6%) و فاکتور وزن چرخ ها در چهار سطح ( 10.5- 10.2-8.3 -5.4 کیلوگرم بر هر سانتیمتر از عرض چرخ فشار دهنده) با استفاده از دو نوع بذر کار در سه تکرار انجام شد. مطالعه و بررسی اثر چرخ های فشار دهنده و رطوبت خاک بر روی جوانه زدن و استقرار گیاه نشان داد که میزان جوانه زدن تحت تاثیر رطوبت خاک و فشردگی خاک روی بذر قرار دارد. میزان جوانه زدن تحت تاثیر رطوبت خاک و فشردگی در سطح احتمال 1% معنی دار بود. بدین صورت که بیشترین میزان جوانه زدن با میانگین 85% در تیمار رطوبت 14.3% و وزن 5.4 kg/cm از عرض فشار دهنده به دست آمد و کمترین میزان جوانه زدن با میانگین 60.5% درترکیب رطوبت 20.6% و وزن 10.5 kg/cm ازعرض چرخ فشار دهنده حاصل گردید. در مقایسه سطوح مختلف فشارهای اعمال شده، کمترین جوانه زدن مربوط به وزن 10.5 kg/cm از عرض چرخ فشاردهنده بود. همچنین جوانه زدن برای چرخ فشار دهنده ای که وزن آن قابل تغییر و تنظیم بود در مقایسه با چرخ فشار دهنده ای که وزن ثابتی اعمال می کرد به طور معنی داری متفاوت بود.

اثر کشت مخلوط و تک کشتی ارقام یونجه یکساله بر عملکرد بیولوژیک و بانک بذر خاک در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار درایستگاه تحقیقات هواشناسی خرم آباد در 2 سال زراعی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سیستم تک کشتی و کشت مخلوط 6 رقم یونجه یکساله بود. در حالت تک کشتی هر رقم به صورت جداگانه دریک کرت آزمایشی کشت شد و در حالت کشت مخلوط درهر کرت آزمایشی از مخلوط دو رقم یونجه یکساله استفاده گردید که بذرها به نسبت 50:50 با هم مخلوط شدند. نتایج نشان داد که کشت مخلوط یونجه های یکساله نسبت به تک کشتی آنها با توان تولید بذر بیشتر و دارای بانک بذر خاک غنی تر و زادآوری طبیعی موفق تری در سیستم تناوبی غله- لگوم هستند. در میان سیستم های کشت مخلوط، مناسب ترین تیمار کشت مخلوط دو رقم Caliph از گونه Medicago truncatula و Robinson از گونه Medicago scutellata بود. بین تیمارهای تک کشتی نیز رقم Caliph از گونه Medicago truncatula دارای غنی ترین بانک بذر خاک شد.

آزمون های فنوتیپی، بیوشیمیایی، تغذیه ای و بیماریزایی روی 48 جدایه عامل پژمردگی سیب زمینی جمع آوری شده از شهرستان های جیرفت، کهنوج، بم، بافت و بردسیر نشان داد که عامل این بیماری در نواحی جنوب استان کرمان، باکتری Relstonia solanacearum می باشد. این جدایه ها از همگونی نسبتا بالایی برخوردار بودند و تنها در 24 خصوصیت فنوتیپی و تغذیه ای واکنش های متفاوت نشان دادند. بر اساس توانایی جدایه ها در استفاده از منابع کربنی لاکتوز، مالتوز و سلوبیوز، عدم توانایی استفاده از مانیتول، سوربیتول، دولسیتول، ترهالوز و رایبوز، تولید رنگدانه شبه ملانین، عدم تولید گاز از نیترات، لهانیدن سیب زمینی، بیماریزایی نسبت روی سیب زمینی، گوجه فرنگی و بادمجان و عدم بیماریزایی روی فلفل، توتون و بادام زمینی، تمامی جدایه ها به بیوتیپ A- 2 (فنوتیپ B بیووار 2) و نژاد 3 این باکتری تعلق دارند. نقوش الکتروفورزی پروتیین های سلولی جدایه های مورد بررسی، از تشابه بالایی برخوردار بوده و تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند. آزمون سرولوژیکی نشت دو طرفه در آگار با استفاده از آنتی سرم پلی کلونال، منجر به تفکیک جدایه ها به سروار (Serovar) نشد و تمام جدایه ها به دلیل شباهت زیاد، در یک گروه قرار گرفتند.