پژوهش و سازندگی
سال:1382 | دوره:16 | شماره:1 (پی آیند 58) در زراعت و باغبانی |تعداد مقالات:22

در این تحقیق سعی شده است تاثیر پنج عامل مربوط به خاک (EC, pH، فسفر، پتاسیم و نیتروژن) بر روی شاخص های کیفی علوفه (انرژی کل، پروتئین خام، NDF و ADF) دو گونه Vicia tetrasperma و Trifolium repens بررسی گردد. برای این منظور پارک جنگلی نور که اطراف آن محل چرای دامهای بومی به خصوص گاوها می باشد انتخاب گردید و از دو گونه در مرحله گلدهی کامل نمونه برداری شد. نمونه های خاک نیز تا عمق ریشه دوانی برای هرگونه برداشت شد. نتایج بدست آمده نشان داد از بین متغیرهای خاکی، نیتروژن خاک بیشترین همسویی رابا شاخص های کیفیت علوفه دارد و از بین شاخص های کیفیت، افزایش درصد پروتئین بیشترین همسویی را با نیتروژن خاک دارد و با افزایش نیتروژن خاک پروتئین علوفه افزایش و NDF و ADF و فیبر خاک کاهش و در نتیجه کیفیت علوفه افزایش می یابد.

بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق تراکم گیاه در منطقه 30000 بوته در هکتار بود. میانگین ارتفاع این گیاه 196 سانتیمتر، تعداد کاپیتول در بوته 29.9 عدد، تعداد دانه در کاپیتول 195.3 عدد، قطر کاپیتول 4.75 سانتیمتر، سطح تاج پوشش در هر پایه 0.685 متر مربع و وزن هزار دانه 21.62 گرم به دست آمد. مقدار سیلی مارین و سیلی بین موجود در دانه های این گیاه در منطقه بهداشت نور به ترتیب 1.63 و 6.17 درصد بود. مطالعات فنولوژیک نشان داد که شروع رشد از اوایل مهرماه بوده و مرحله رویشی و تشکیل برگهای طوقه ای تا اواخر اسفند ماه ادامه داشت. ساقه دهی از اوایل فروردین، گلدهی در دهه اول اردیبهشت و زمان بذردهی این گیاه در اوایل خرداد می باشد.

علیرغم گستره وسیع مناطق خشک و بیابانی در ایران مطالعات کمی در مورد ویژگی های این زیست بوم و اجزا آن صورت گرفته است. در این تحقیق جهت مطالعه بازتابهای طیفی خاکهای مختلف موجود در حاشیه پلایا و تهیه نقشه پوشش اراضی، از جدیدترین داده های رقومی ماهواره لندست 7 (ETM+) به تاریخ 29 تیر ماه 1379 و ردیف، گذر 162.35 استفاده گردید. منطقه مورد مطالعه در شرق استان سمنان و جنوب شرق دامغان واقع شده است. جهت مطالعه خاکها از روش رقومی – بصری (DVI) استفاده گردید. بر طبق این روش ابتدا با کمک روش های مختلف پردازش و تفسیر چشمی انواع تصاویر رنگی، واحدهای طیفی همگن خاک جدا گردیدند. در مرحله بعد با مراجعه به صحرا و با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی ویژگی های صحرایی و خصوصیات واحدهای یادداشت گردید. براساس اطلاعات صحرایی و سایر اسناد و مدارک 19 کلاس مختلف طیفی (13 کلاس خاک، 4 کلاس fan و 2 کلاس پوشش گیاهی) تعریف و از هر کلاس نواحی تعلیمی انتخاب گردید سپس بر اساس تحلیل نمودار دو بعدی هر یک از کلاسها و میزان تفکیک پذیری آنها، طبقه بندی حداکثر احتمال با 4 رویکرد و ترکیب باندی صورت گرفت. نتایج طبقه بندی نشان داد. که دقت رویکرد دوم مشابه رویکرد اول می باشد و حتی در بعضی کلاسها دقت بالاتری بدست آمد. رویکردهای سوم و چهارم به دلیل اختلاطهای طیفی بعضی از واحدها دارای دقت کلی پایینی بودند. ترکیبات باندی فوق نقش کلیدی باند ترمال در تفکیک برخی کلاسها را به خوبی نشان دادند. در نهایت با ادغام برخی کلاسها نقشه پوشش اراضی منطقه تهیه گردید.

تعیین کیفیت علوفه گونه های موجود در مراتع یکی از مهمترین عواملی است که جهت مدیریت صحیح مراتع لازم و ضروری است. مهمتریت شاخصهای کیفی گیاهان را، ADF, NDF الیاف خام، پروتیین خام و هضم پذیری می دانند. تحقیق حاضر در منطقه جواهرده رامسر که از مراتع ییلاقی استان مازندران با ارتفاع 2500 متر از سطح دریا و بارندگی 700 میلی متر در سال می باشد، انجام گرفته است. در این تحقیق با نمونه برداری از دو گونه Coronilla varia و Trifolium pretense در دو مرحله گلدهی و بذردهی از مراتع قرق این منطقه در هشت تکرار، شاخصهای کیفی ADF, NDF، الیاف خام (فیبر)، پروتیین خام و انرژی کل اندازه گیری گردیدند. خاک منطقه ریشه گونه ها نیز نمونه برداری و پس از انتقال به آزمایشگاه pH, EC، پتاسیم، فسفر و ازت آن اندازه گیری شد. جهت بررسی تغییرات کیفیت در دو مرحله رویشی و جهت بررسی روابط موجود بین عوامل خاکی و شاخصهای کیفی دو گونه داده های بدست آمده وارد نرم افزار SPSS تحت ویندوز گردیدند و تجزیه واریانس و رگرسیون شدند. نتایج نشان داد که کیفیت هر دو گونه در مرحله گلدهی بسیار بیشتر از مرحله بذردهی می باشد افزایش پروتئین و کاهشADF, NDF و فیبر در مرحله گلدهی تاکیدی بر این امر است. کاهش کیفیت علوفه گونه Trifolium pratense از مرحله گلدهی به مرحله بذردهی محسوس تر از گونه Coronilla varia می باشد به طوری که کیفیت علوفه گونه اول در مرحله گلدهی بیشتر از گونه دوم است ولی در مرحله بذردهی برعکس می گردد. همسویی و همبستگی معنی داری به جز در چند مورد جزیی بین فاکتورهای خاکی و عوامل کیفی گونه مشاهده نشد و فقط همسویی بین ازت خاک و پروتئین، فیبر و انرژی در گونهCoronilla varia  مشاهده گردید، یعنی با افزایش ازت خاک، پروتیین و انرژی افزایش و فیبر کاهش یافت.

برای آگاهی از ساختار کروموزومی برخی از ارقام زراعی جو در ایران، بذر 14 رقم از مرکز تحقیقات کشاورزی استان اصفهان تهیه و در پاییز سال 1378 در مزرعه آزمایشی دانشگاه اصفهان کشت گردید. پس از بررسی صفات ریخت شناسی آنها، با استفاده از روش استاندارد مطالعه کروموزوم ها، سلول های مریستمی نوک ریشه مورد مطالعه قرار گرفت. کاریوتیپ آنها، حداقل در 10 یاخته مریستمی بررسی گردید. مطالعات کاریولوژیک شامل اندازه گیری طول کروموزوم ها و نسبت بازویی هر کروموزوم انجام شد. سپس با استفاده از برنامه کامپیوتری Statistica آنالیز خوشه ای با روش Ward با ضریب فاصله اقلیدسی بر روی آنها انجام گردید. و فنوگرام مربوط براساس میزان شباهت بین ارقام مزبور با استفاده از نسبت بازویی کروموزوم ها ترسیم شد. در این فنوگرام ارقام مربوط به گونه H.distichon از ارقام مربوط به گونه H.vulgare جدا شدند. نتایج حاصل از این پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و با نتایج پژوهش های دیگر مقایسه گردید.

با توجه به کاربرد هم زمان صفات مورفولوژیکی و سیتولوژیکی در تکمیل رده بندی های موجود و استفاده از روش های آماری برای بالا بردن دقت مطالعه، در این تحقیق سعی شده تنوع موجود در جمعیت های سه جنس زیره ایران با بررسی صفات مذکور و تجزیه آماری نتایج بررسی گردد. بنابراین در ابتدا گیاهان از رویشگاه های مختلف جمع آوری شدند و پس از شناسایی در هر یک از گونه ها 54 صفت ریخت شناسی (رویشی و زایشی) و 7 ویژگی کاریوتیپی اندازه گیری شد. تجزیه خوشه ای صفات ریخت شناسی جنس ها نشان داد زیره های ایران به تفکیک در سه جنس بونیوم، کاروم و کومینوم قرار دارند. تجزیه خوشه ای جنس بونیوم نشان داد که گونه های Bunium persicum و B. Cylindricum در کنار هم در یک خوشه قرار دارند که بیانگر تشابه و نزدیکی این دو گونه است. نزدیک ترین گونه به این خوشه گونه بونیوم (نام گذاری نشده) و دورترین گونه، B.wolffii است که با فاصله قابل توجه از دیگر صفات ریخت شناسی و کاریوتیپی جمعیت ها در گونه های B. persicum، B. cylindricum و Cuminum cyminum، وجود تنوع درون گونه ای را نشان داد که حاصل اثر متفاوت محیط است. این تفاوتهای ریخت شناسی و کروموزومی می تواند در بررسی های رده بندی و اصلاحی آینده استفاده شود.

یکی از آفات مهم ذرت در کشت تابستانه و زمستانه در استان خوزستان، پروانه برگخوار Spodoptera exigua می باشد. این حشره دارای میزبانهای متعددی است و در خوزستان عمدتا به چغندرقند و ذرت خسارت اقتصادی وارد می کند. در شرایط طبیعی منطقه و آزمایشگاه، برخی از ویژگیهای زیستی و عادات و رفتارهای این حشره شامل، دوره زندگی، تعداد نسل، نحوه خسارت، ترجیح میزبانی و تخمگذاری آن روی علفهای هرز و ذرت مورد بررسی قرار گرفت. این پروانه تخمهای خود را به صورت مجتمع (دسته ای) گذاشته و روی آن را با کرکهای پشم مانند می پوشاند. این حشره دارای پنج سن لاروی بوده و هر سن طرز تغذیه خاص خود را دارد. بیشترین خسارت را سن سوم و چهارم لاروی به ذرت وارد کرد. شفیره در حجره گلی و در عمق 10-5 سانتی متری سطح خاک تشکیل شد. طول عمر حشرات کامل 5-4 روز و حداکثر 10 روز بود. ترجیح تخم گذاری در ارتباط با سن گیاه ذرت در این حشره دیده شد. بیشترین تعداد دسته تخم حشره روی بوته های 4-3 برگی ذرت مشاهده گردید و روی بوته های خیلی جوان (دو برگی) و بوته های مسن (8 برگی به بالا) تخم گذاری مشاهده نگردید. علیرغم وجود علفهای هرز در مزارع ذرت، این حشره تخم گذاری روی ذرت را ترجیح داد. در شرایط کنترل شده آزمایشگاه (1±27 درجه سانتی گراد و 70 – 60% رطوبت نسبی و 14 ساعت روشنایی) دوره زندگی یک نسل 31 - 26 روز طول کشید. در خوزستان این آفت 8 نسل در سال داشت. و بیشترین خسارت به ذرت در نسل چهارم و پنجم صورت گرفت.

در این مطالعه رشد و جذب عناصر فسفر و نیتروژن در گیاه پسته در پاسخ به آغشتگی با یک نوع قارچ میکوریزی وزیکولار – آربوسکولار (Glomus dimorphicum Boyetchko & Tewarl) و غلظت های مختلف فسفر در محلول غذایی بررسی شد. تلقیح ریشه ها با قارچ VAM، بهبود قابل توجهی در رشد گیاه میکوریزی در تیمار بدون فسفر نسبت به گیاهان بدون میکوریز ایجاد نمود. افزایش رشد گیاه ناشی از تلقیح با قارچ VAM مشابه با افزایش تیمار فسفری از 1mM به 5mM بود. ریشه گیاهان بدون میکوریز، نسبت به بخش هوایی آنها در شرایط فسفر کم رشد بیشتری نشان داد که در چنین حالتی امکان جذب بیشتر فسفر. برای گیاه فراهم می شود. گیاهانی که تحت تاثیر تیمار پایین فسفر قرار گرفته بودند نسبت به گیاهان در تیمار بالای فسفر، فسفر کمتری داشتند. آغشتگی VAM میزان فسفر موجود در بافت های گیاهی را بطور معنی داری افزایش داد. از طرف دیگر همراه با افزایش میزان تغذیه فسفری آغشتگی VAM کاهش یافت این نشان می دهد که با کاهش میزان فسفر محیط، حساسیت گیاه به آغشتگی با قارچ های VAM افزایش می یابد که این یکی از راههای مقابله با کمبود فسفر است. علاوه بر این کلونیزاسیون میکوریزی غلظت نیتروژن (N) موجود در اندام هوایی گیاه را نیز افزایش داد که این نتیجه می تواند دلیلی بر تحریک رشد گیاه در نتیجه کلونیزاسیون میکوریزی باشد.

در پژوهش حاضر تاثیر محیط های خاکی غیرشور، با شوری کم، متوسط و زیاد (هدایت الکتریکی 1 و 7 و 10 و 18 دسی زیمنس بر متر) بر فعالیت کاتالازی، پراکسیدازی و نیترات ردوکتازی در اندامهای مختلف کلزا Brassica napus L. رقم های Hyola 401 و PF 7045.91 مورد توجه قرار گرفته است. همچنین ارزش مقایسه تغییرات فعالیت این آنزیمها به عنوان معیاری در برآورد تحمل هر یک از این دو رقم به شوری مورد بررسی بوده است. گیاهان دوره کامل رشد و نمو را در کشتهای گلدانی طی کرده و پس از انتخاب تصادفی، در ماه چهارم مورد سنجش فعالیت پراکسیدازی و نیترات ردوکتازی ریشه و برگهای روزتی و در ماه پنجم مورد سنجش فعالیت کاتالازی برگهای روزتی و برگهای گل آذینی قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصل با افزایش شوری خاک، فعالیت کاتالازی در هر دو رقم روند افزایشی نشان داده است. این افزایش در مورد رقم Hyola شدیدتر از رقم PF است. از هدایت الکتریکی 1 تا 10 دسی زیمنس بر متر، فعالیت نیترات ردوکتازی و پراکسیدازی ریشه در رقم Hyola افزایش شدیدتری نسبت به رقم PF داشته است و در همین محدوده شدت کاهش فعالیت نیترات ردوکتازی برگهای روزتی رقم Hyola کمتر از رقم PF است. در شوری زیاد، نسبت به شاهد، شدت افزایش فعالیت نیترات ردوکتازی و پراکسیدازی ریشه در رقم PF بیشتر از رقم Hyola می باشد. با توجه به مجموع نتایج کار حاضر چنین به نظر می رسد که از هدایت الکتریکی 1 تا 10 درسی زیمنس بر متر، تحمل رقم Hyola به شوری بیشتر از رقم PF و در شوری زیاد تحمل رقم PF بیشتر از رقم Hyola است.همچنین مقایسه درصد افزایش فعالیت های پراکسیدازی و نیترات ردوکتازی ریشه نسبت به شاهد، احتمالا معیار مناسبی جهت مقایسه میزان تحمل به شوری در هر یک از دو رقم می باشد.

خشکی به عنوان مهمترین عامل در تنش های محیطی محسوب می شود. در این بررسی اثرات تنش خشکی در تغییرات ماده موثر (هیپریسین) گل راعی (Hypericum perforutum) در اثر اجرای تیمارهای آبیاری کامل و تنش خشکی ملایم و شدید مورد ارزیابی قرار گرفت. در این طرح که به صورت بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار و در طی سالهای 1375 تا 78 اجرا شد، تیمارها شامل آبیاری کامل با 0.3- بار، تنش ملایم 3- بار و تنش شدید 15- بار به ترتیب معادل 17.4، 11.5 و 8.5 درصد وزنی آب نسبت به خاک خشک بودند. هیپریسین گل راعی در طی دو مرحله توسط دستگاه سوکسله با حلالهای کلروفرم و متانول استخراج شد و با اسپکتروفتومتر ماورای بنفش اندازه گیری شد. نتایج حاکی از افزایش عملکرد سرشاخه گلدار، هیپریسین و عملکرد هیپریسین در اثر آبیاری کامل بود. تنش خشکی ملایم و شدید باعث کاهش عملکردهای کمی کیفی گل راعی گردید. برداشت اول سرشاخه های گلدار گل راعی نسبت به برداشت دوم به مراتب دارای عملکرد کمی و کیفی بیشتری بود ولی تفاوتی از این نظر در بین سالهای آزمایش مشاهده نشد. درصد هیپریسین همبستگی مثبت و معنی داری با تعداد گل در هر بوته و عملکرد هیپریسین دارای همبستگی بالا و معنی دار با ماده خشک سرشاخه، تعداد گل در هر بوته، ارتفاع گیاه و تعداد شاخه های گلدار داشت. گیاه دارویی گل راعی علیرغم مقاومت بسیار در مقابل تنش خشکی، در اثر کمبود آب عملکردهای کمی و کیفی پایینی تولید می کند. بنظر می رسد آبیاری کافی و به موقع، رشد کامل گیاه را به همراه داشته و با افزایش گلدهی، کیفیت گل راعی را نیز افزایش دهد.

در این آزمایش تاثیر یکی از عوامل بیولوژیکی موجود در خاک (باکتری های تثبیت کننده ازت) بر روی خصوصیات جوانه زنی بذر یونجه زراعی مورد مطالعه قرار گرفت. سه واریته (قره یونجه، فائو و استرالیا) هر یک در دو سطح (شاهد و تلقیح بذور توسط سوش های ریزوبیوم) در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با چهار تکرار برای صفات درصد قوه نامیه، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه و شاخص بنیه بذر مورد مطالعه قرار گرفتند. هر یک از واحدهای آزمایشی در شرایط آزمایشگاهی شامل پتری دیش های دارای 25 عدد بذر و در گلخانه گلدان هایی با 15 عدد بذر بودند. برای تهیه سوش های ریزوبیوم از گره های ریشه یونجه استفاده شد. پس از یادداشت برداری از صفات، داده ها مورد تجزیه آماری قرار گرفتند و اثرات معنی دار تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که سوش هائی از باکتری ریزوبیوم تاثیر مثبت و معنی داری بر روی افزایش شاخص بنیه بذر یونجه زراعی دارند و موجب تولید بوته های قوی و تثبیت ازت بیشتر در ریشه گیاه می شوند.

بررسی حاضر به منظور ارزیابی پاسخ 4 رقم پنبه (کوکر 312- ساحل – سای اکرا و جوکوراوآ) جهت مطالعه درصد کالوس زایی از قطعات جدا کشت هیپوکوتیل، برگ و ریشه اجرا گردید.بذور ارقام فوق بعد از ضد عفونی بر روی محیط کشت MS عاری از هورمون کشت شدند. بعد از تولید گیاهچه های سترون قطعات جدا کشت هیپوکوتیل، برگ و ریشه جدا و بر روی محیط کشت MS حاوی (0.1 و 0.1)، (0.5 و 0.5)، (1 و 0.5)، (1 و 1)، (1 و 2) و (1 و 5) میلی گرم در لیتر 2.4-D و kin کشت گردیدند. نمونه ها تحت رژیم 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی در دمای 2 (25 درجه سانتیگراد قرار داده شدند. در تمامی ارقام مزبور محیط کشت MS حاوی (0.1 و 0.1) و (0.5 و 0.5) میلی گرم در لیتر 2.4-D و kin بهترین محیط کشت جهت تولید کالوس از قطعات جدا کشت هیپوکوتیل بودند. اما در محیط کشت MS حاوی (0.5 و 0.5) میلی گرم در لیتر 2.4-D و kin قطعات جدا کشت برگ از پتانسیل بیشتری برخوردار بودند. فقط قطعات جدا کشت ریشه از رقم کوکر در محیط کشت MS با (0.5 و 0.5) میلی گرم در لیتر 2.4-D و kin قادر به تولید کالوس بوده و بقیه ارقام کالوس تولید نکردند. در مجموع نتایج حاصل از آنالیز واریانس نشان داد که فاکتورهای مورد بررسی اثر معنی داری بر روی قدرت کالزایی داشته و تنها اثر توام نوع قطعه جدا کشت و رقم معنی دار نمی باشد.

اکوسیستم های کشاورزی به طور وسیعی به شرایط اجتماعی و اقتصادی که امروزه در سرتاسر دنیا حاکم است مربوط می شوند. هدف اصلی مدیریت اکوسیستم های کشاورزی رساندن جریان انرژی و مواد مصرف انسان به حداکثر است. گردش انرژی یکی از مباحث بوم شناسی کشاورزی است و در نقاط مختلف جهان نسبت انرژی خروجی و ورودی در اکوسیستم های مختلف کشاورزی محاسبه شده است. یکی از راههای برآورد توسعه کشاورزی و پایداری تولید در نواحی کشاورزی استفاده از روش جریان انرژی است. در این بررسی سیر انرژی در اکوسیستم زراعی گندم دیم در استان مازندران با استفاده از آمار و اطلاعات سازمان کشاورزی استان مربوطه (تهیه پرسشنامه از روستائیان استان) برآورد گردید. داده های مربوط به نهاده ها و ستاده ها به میزان های معادل انرژی های مصرفی و تولیدی تبدیل شدند و سپس راندمان انرژی محاسبه گردید. میزان انرژی عوامل و نهاده های به کار رفته در این نوع زراعت 5359510 کیلوکالری در هکتار و میزان انرژی خروجی (تولیدی) محصول دانه گندم 7062898 و محصول کاه 5684204 کیلوکالری در هکتار برآورد شد. همچنین میزان کارآیی انرژی (نسبت ستاده به نهاده) برای این محصول 0.42 بوده است که میزان کارآیی انرژی کاه و دانه به طور جداگانه و به ترتیب 0.94 و 0.76 می باشد. داده ها نشان می دهند که بیشترین انرژی مصرفی در کشت این محصول در استان مازندران، مصرف کود ازته و انرژی مصرفی ماشین آلات است که احتمالا به دلیل شرایط آب و هوایی استان مازندران می باشد.

بیماری سفیدک سطحی تاغ ناشی از Leveillula saxaouli (Sorok) Golovin یکی از مهمترین بیماریهای درختچه تاغ (Haloxylon spp) در استان خراسان و سایر نقاط کشور است. در این تحقیق تاثیر درجه حرارتهای مختلف (30-5 درجه سانتیگراد) بر تندش آسکوسپور پس از 24 ساعت و کنیدی این گونه قارچی پس از 24، 48 و 72 ساعت بر روی لام میکروسکوپی اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین میزان تندش آسکوسپور (45%) پس از 24 ساعت در دمای 20 درجه سانتیگراد می باشد. کمترین میزان جوانه زنی کنیدی پس از 24 ساعت در 5 درجه سانتیگراد با میزان 3.17 درصد و بیشترین مقدار جوانه زنی پس از این مدت 24.09 درصد در 25 درجه سانتیگراد تعیین گردید. همچنین تفاوت معنی داری از نظر تندش کنیدیها در محدوده زمانی 24، 48 و 72 در سطح احتمال 5% دیده نشد.

جنس های پلی گونوم و رمکس و گونه های متعلق به آنها از گیاهان مهم خانواده علف هفت بند (پلی گوناسه) هستند که پراکنش قابل توجهی در استان کرمان دارند. با توجه به وجود برخی ابهامات در رده بندیهای موجود، از آنجا که تاکنون مطالعه ای درباره گونه های این جنس ها در استان کرمان انجام نشده، در این مقاله سعی شده اختصاصات جنس های مذکور و گونه های آنها از طریق مطالعه همزمان صفات ریخت شناسی، شیمیایی و تجزیه و تحلیل نتایج با روشهای آماری بررسی گردد. لذا نمونه ها از رویشگاههای طبیعی آنها در استان کرمان جمع آوری و 36 صفت ریخت شناسی در آنها با استفاده از روش تجزیه خوشه ای مطالعه شدند. شیمیوتاکسونومی با مطالعه فلاونوئیدها به روش کرماتوگرافی کاغذی دو بعدی انجام و سپس نتایج با استفاده از تجزیه خوشه ای بررسی شدند. بررسی دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ای صفات ریخت شناسی وجود دو بخش پلی گونوم و پرسیکاریا را در جنس پلی گونوم به طور مجزا تایید کرده و گونه Polygonum minus در بخش پرسیکاریا و جدا از دیگر گونه ها قرار گرفت. وجود دو گروه مجزا شامل گونه های چوبی و علفی در جنس پلی گونوم بر اساس بررسی فلاونوئیدها مشخص شده و گونه P.minus در بخش جدا از سایر گونه های جنس پلی گونوم قرار گرفته که نزدیکی قابل توجه این گونه به گونه های بخش پلی گونوم از نظر فلاونوئیدها را تایید می کند. در جنس رمکس وجود دو زیر جنس اسه توزا و رمکس با بررسی همزمان صفات ریخت شناسی و شیمیایی تایید گردید. بدین ترتیب نتایج حاصل از بررسی صفات شیمیایی با نتایج حاصل از بررسی صفات ریخت شناسی مطابقت قابل قبولی داشت و مطالعه همزمان این صفات، رده بندیهای موجود را تا حد زیادی تایید می نماید.

بررسی اثرات مراحل برداشت علوفه از ارقام چاودار Secale cereale و تریتیکاله (Tritium sp) عملکرد دانه و اجزای آن در کشت دو منظوره می تواند به طور نسبی به رفع کمبود علوفه مورد نیاز دام موثر باشد. در حالت کمبود علوفه، مخصوصا با ظهور خشک سالی های اخیر، ممکن است که زارعین پیرو ابتکارات سنتی خود، علاوه بر حصول دانه غلات، گونه هایی از آنها را به وسیله دام مورد تعلیف، و یا بافت قسمت های هوایی را به صورت علوفه تر مورد برداشت مستقیم قرار دهند. در این رابطه بهتر است زمان مناسب برداشت برای انواع مختلف غلات بررسی و انتخاب شود. بدین منظور، اثرات زمان برداشت علوفه سبز غلات (قصیل) در مراحل رشدی مختلف بر روی دو رقم چاودار و دو رقم تریتیکاله با بکار بردن یک آزمایش مزرعه ای در طرح آزمایشی کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار، در همدان مورد بررسی قرار گرفت. سطوح ارقام در کرت های اصلی و سطوح مختلف برداشت در کرت های فرعی قرار گرفت و صفاتی چون عملکرد دانه، عملکرد علوفه، تعداد پنجه و ارتفاع بوته ها مطالعه شدند. نتایج نشان داد که به جز عملکرد علوفه در رابطه با سایر صفات، تفاوت های معنی داری بین ارقام وجود داشت. اثرات مراحل برداشت فقط در حالت تعداد پنجه معنی دار نبود. اثرات متقابل بین ارقام و برداشت فقط روی عملکرد دانه و علوفه قابل توجه و معنی دار بودند. از نظر عملکرد دانه، وقتی قصیل تریتیکاله رقم جونیلا -22 در مرحله پنجه دهی برداشت شد. دارای بالاترین عملکرد نسبت به سایر ارقام بود. در حالی که از نظر عملکرد علوفه، وقتی قصیل چاودار استراتوسکایا در مرحله ساقه رفتن برداشت شد، بالاترین عملکرد علوفه را نسبت به سایر ارقام نشان داد. انتخاب رقم مناسب از غله های فوق مستلزم بررسی های جداگانه هم از نظر ارزش غذایی و هم از نظر ارزش اقتصادی با توجه به نتایج این پروژه می باشد.

یونجه یکی از محصولات مهم علوفه ای در مناطق خشک و نیمه خشک است. خشکی موثرترین عامل محیطی است که رشد گیاهان از جمله یونجه را تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور بررسی خصوصیات کالوسهای یونجه (Medicago sativa L.) تحت تنش خشکی و انتخاب ژنوتیپهای مقاوم، مقایسه ژنوتیپهای یونجه 7R2, 7R1 و CUF101 در مرحله کالوس از نظر وزن تر، وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر، تجمع پرولین و میزان باززایی در حضور غلظتهای مختلف مانیتول (0، 0.4 و 0.7 مولار) آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار مختلف و 10 تکرار در هر تیمار انجام گرفت. طبق نتایج بدست آمده ژنوتیپهای یونجه مورد بررسی از نظر وزن تر، وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر، تجمع پرولین و درصد باززایی در غلظتهای مختلف مانیتول تفاوت بسیار معنی داری را نشان دادند. با افزایش تنش خشکی (غلظت مانیتول) در ژنوتیپهای مورد مطالعه وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر و تجمع پرولین کالوس افزایش یافت در حالیکه وزن تر کالوس و درصد باززایی کاهش یافت. جوانه های باززایی شده در تیمارهای مختلف و همچنین گیاهچه های باقیمانده در غلظت بالاتر مانیتول (0.4 مولار) به منظور ریشه دار شدن به محیط کشت ریشه زایی منتقل شدند. گیاهچه های با ریشه زایی مطلوب پس از سازگاری به خاک منتقل گردید و از گیاهان فوق بذر بدست آمد.

پروانه برگخوار چغندر (Spodoptera exigua Hub. Zimm.) یکی از مهمترین آفات ذرت در خوزستان محسوب می گردد. گیاهان جوان و شاداب، حساسیت بیشتری در مقابل خسارت این حشره برگخوار از خود نشان می دهند. کنترل میکروبی این آفت به ویژه با استفاده از باکتری Bacillus thuringiensis Ber. یکی از روشهای موثر و توصیه شده می باشد. اما از آنجایی که در شرایط آب و هوایی خوزستان تاثیر زیرگونه های باکتری نامشخص و نیازمند بررسی بود، تحقیق حاضر در دو شرایط آزمایشگاهی و صحرایی صورت گرفت. به این منظور ابتدا واریته های مختلف باکتری در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سروتایپ های 1 و 3a3b روی آفت بیماریزایی خوبی داشته و موثر می باشند. در آزمایش دیگری ثابت شد که لاروسن دوم از حساسیت بیشتری نسبت به سایر سنین لاروی برخوردار بوده و با افزایش سن میزان تاثیر اسپور و کریستالهای باکتری کاهش می یابد. به علاوه نشان داده شد که در ساعات اولیه آلودگی به باکتری، لاروها توقف تغذیه داشته و به طور معنی داری کمتر از برگهای ذرت در مقایسه با لاروهای غیر آلوده تغذیه نمودند. استفاده از ماده خیس کننده و پخش کننده آب به همراه سوسپانسیون باکتری کارایی آن را افزایش داده و مرگ و میر معنی داری را در لاروها ایجاد نمود. مطالعات صحرایی نشان داد که باکتری از عملکرد خوبی برخوردار بوده و نتایج حاصل با بررسیهای آزمایشگاهی مطابقت داشت. بر اساس نتایج بدست آمده می توان B. thuringiensis را به عنوان یک عامل کنترل کننده بیولوژیک مناسب برای کنترل S. exigua در شرایط خوزستان شناخت.

بیماری سفیدک سطحی تاغ یکی از مهمترین بیماریهای این درختچه می باشد. به منظور بررسی عکس العمل گونه های مختلف تاغ در برابر آلودگی به بیماری سفیدک سطحی تاغ ناشی از قارچ Leveillula saxaouli، تحقیقی طی سالهای 80-76 در محل ایستگاه تحقیقات گیاهان کویری بجستان با استفاده از 40 توده مختلف تاغ جمع آوری شده از استانهای مختلف کشور در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. نتایج حاصله از آنالیز اطلاعات بدست آمده نشان داد که به طور کلی در بین ژنوتیپ ها از نظر آلودگی به سفیدک سطحی اختلاف بسیار معنی داری (در سطح 1%) در هر سال و سالهای مختلف اجرای طرح (به استثنا سالهای 79 و 80 با همدیگر) وجود دارد. اما از نظر آلودگی به سفیدک سطحی بین بلوکها اختلاف معنی داری وجود نداشت. میانگین شدت آلودگی به سفیدک سطحی در سالهای 77، 78، 79 و 1380 به ترتیب 45.19%، 33.59%، 11.3% و 13.52% بود که یک روند کاهشی را نشان می دهد. در مقایسه میانگین کل سالها کمترین میزان آلودگی به سفیدک مربوط به توده های جمع آوری شده از استانهای کرمان (کد 25)، خراسان (کد 37)، قم (کد 19)، کرمان (کد 24)، یزد (کد 10) و خراسان (کد 38) می باشد که پس از مطالعات جامع تر بر روی سایر خصوصیات قابل توصیه برای توسعه تاغزارها می باشد. میزان ویگور بین توده ها نیز در سالهای مختلف روند کاهشی را نشان داد ولی همبستگی معنی داری بین ویگور و شدت آلودگی به سفیدک سطحی دیده نشد.