تعلل نقش مهمی در موفقیت و عدم موفقیت ایفا می کند که با فرایند های شناختی و فراشناختی رابطه دارد. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین رابطه سیستم های بازداری و فعالسازی رفتاری و خودتنظیمی با تعلل در دانشجویان انجام شد. این پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کل دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می باشند که در سال 91-90 این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 351 انتخاب شد. پرسشنامه های تعلل ورزی، خودتنظیمی و سیستم های مغزی بازداری، فعال سازی رفتاری توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج رگرسیون نشان داد که BIS/BAS و خودتنظیمی، 0.03 از واریانس تعلل را پیش بینی می کنند. نتایج همبستگی پیرسون نیز حاکی از رابطه منفی معنی دار BAS و تعلل (r=-0.21 ,P<0.001) خودتنظیمی و تعلل (r=-0.30 ,P<0.001) و رابطه مثبت معنی دار بین BIS و تعلل (r=0.11 ,P<0.05) بود. مطابق با یافته های پژوهش BIS/BAS و خودتنظیمی پیش بینی کننده تعلل هستند. چنانچه خودتنظیمی تقویت شود و BAS فعالیت نسبتا بالایی داشته باشد، سطح تعلل کمتر خواهد بود.