هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر دلبستگی بر پرخوری و چاقی بود. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بودند و روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان، پرسشنامه اختلال پرخوری و شاخص توده بدنی بود. پس از تشکیل گروه ها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیش آزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول 2 ماه و نیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پس آزمون، و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که با کنترل پیش آزمون، بین گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری در نمرات پرخوری و شاخص توده بدنی تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی می تواند به عنوان شیوه درمانی در جهت کاهش اختلال پرخوری در کودکان دارای اضافه وزن و چاق به کار گرفته شود.