هارمالین، یکی از آلکالوئیدهایی است که در گیاهان مختلف مانند گیاه اسپند وجود دارد. این آلکالوئید اثر تحریکی بر آزادسازی سروتونین و کاتکول آمینها در نقاط مختلف مغزی دارد. هم چنین اثر هالوسینوژن یا توهم زا نیز دارد. یکی از مهمترین اثرات فارماکولوژیک مشخص شده هارمالین، اثر مهاری آن بر آنزیم مونوآمین اکسیداز (MAO) می باشد. همچنین آلکالوئید هارمالین با اتصال به جایگاه آگونیست معکوس رسپتورهای گابا A طیف وسیعی از اثرات آنتاگونیستی بر علیه بنزودیازپینها ایجاد می کند و دخالت این گیرنده ها در ایجاد لرزش و تشنج مشخص شده است. این تحقیق به منظور ارزیابی آستانه تشنج ناشی از تزریق درون صفاقی هارمالین و مقایسه آن با آستانه تشنج PTZ در موش سوری نر نژاد NMRI صورت گرفته است. در این تحقیق گروه کنترل مثبت مورد تزریق 45 mg/kg,ip از پنتیلن تترازول (PTZ) و گروه های دیگر تحت تزریق مقادیر5,10,20 mg/kg,ip از داروی هارمالین قرار گرفتند. پس از تزریقات فوق، علائم تشنجی مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که آستانه تشنج در گروه کنترل مثبت برابر با45 mg/kg است و آستانه تشنج هارمالین مقدار 5 mg/kg می باشد. به طوری که دوز2.5 mg/kg از داروی هارمالین باعث بروز رفتار ترس شد و هیچگونه علامت لرزشی و تشنجی در این دوز مشاهده نگردید. بر مبنای نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که هارمالین با اتصال به جایگاه آگونیست معکوس رسپتورهای GABA_A طیف وسیعی از اثرات آنتاگونیستی بر علیه بنزودیازپین ها ایجاد می کند و نشان داده شده که سیستم سروتونرژیک و گابا ارژیک CNS و نوروترانس میتر سروتونین نیز در فعالیت تشنجی و لرزشی ناشی از هارمالین درگیر هستند. در حالی که در تشنج ناشی از PTZ جایگاه پیکروتوکسین گیرنده گابا دخالت دارد و جایگاه بنزودیازپین نقش ناچیزی دراثرات آن دارد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که هارمالین به شکل وابسته به دوز و به طور معنی داری باعث کاهش آستانه تشنجات می شود (p<0.01** و p<0.001***).