نهال و بذر
سال:1387 | دوره:24 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

این تحقیق به منظور شناسایی نشانگرهای مولکولی پیوسته با ژن های مرتبط با تحمل به خشکی در جو اجرا شد. 158 لاین دابلد هاپلوئید جو به همراه والدین متحمل به خشکی آنها Wi2291) و (Tadmor در دو منطقه تل هادیا و بردا با تفاوت بارندگی حدود 100 میلی متر در شرایط دیم ارزیابی شدند. در هر دو آزمایش مزرعه ای از طرح آلفا – لاتیس با دو تکرار استفاده شد. نقشه پیوستگی با استفاده از 50 نشانگر SSR و 93 نشانگرAFLP  تشکیل شد و نشانگرها به هشت گروه پیوستگی منتسب شدند. تعداد، مکان ژنومی و میزان اثر  QTLهای کنترل کننده صفات وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص حساسیت به خشکی(SSI)  و محتوای نسبی آب برگ (RWC) تعیین و نشانگرهای پیوسته با آن ها شناسایی شد. نتایج حاصله نشان داد که آلل های مطلوب  QTLهای کنترل کننده اغلب صفات، در هر دو والد وجود داشتند. برای وزن هزار دانه در تل هادیا و بردا به ترتیب شش و نه  QTLشناسایی شد که میزان اثر افزایشی آن ها بین نیم تا دو و نیم گرم بود. از بین هفت QTL شناسایی شده برای عملکرد دانه در دو منطقه،QTL  پیوسته با نشانگرp16m184f  مشترک بود. دو QTL جداگانه در تل هادیا و بردا، در میانگین داده های دو محیط نیز مشاهده شد. برای شاخص حساسیت به خشکی که مبتنی بر داده های دو محیط بود، سه  QTLتشخیص داده شد که دو تای آن ها در کنترل عملکرد دانه نیز دخالت داشتند. نشانگرBmag13  با QTL های کنترل کننده هر سه صفت وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص حساسیت به خشکی پیوستگی داشت.

به منظور مطالعه کنترل ژنتیکی مقاومت به سیاهک معمولی (Common smut) در ذرت، هشت لاین شامل دو لاین مقاوم K1264/1 و K47/2-2-1-21-2، دو لاین نیمه مقاوم K74/1 و K47/2-2-1-4-1، دو لاین حساسK19/1  و K19 و دو لاین بسیار حساس K3304/1-2 و K47/2-2-1-3-3-1-1 در سال 1384به صورت دی آلل دو طرفه تلاقی داده شدند و در سال 1385 در شرایط آلودگی مصنوعی در طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. برای ایجاد آلودگی 10-7 روز بعد از ظهور تارهای ابریشمی (Silking) با ایجاد زخم در نوک بلال (روش Tip injection) سوسپانسیون اسپوریدی قارچ به غلظت 106 توسط سرنگ تزریق شد. در زمان رسیدگی فیزیولوژیکی دانه ها، شدت آلودگی در هر بلال تعیین گردید. نتایج تجزیه دی آلل نشان داد که اثر افزایشی و غالبیت در کنترل ژنتیکی مقاومت به این بیماری نقش دارند. لاین های K1264/1 و K74/1 با بالاترین ترکیب پذیری عمومی منفی، حداقل آلودگی را دارا بودند و لاین K3304/1-2 با بالاترین ترکیب پذیری عمومی مثبت، آلودگی بالایی را به این بیماری نشان داد. وراثت سیتوپلاسمی معنی داری برای کنترل این بیماری دیده شد. آلل های مغلوب در جهت افزایش آلودگی و آلل های غالب در جهت کاهش بیماری نقش داشتند. نحوه پراکنش والدین در اطراف خط رگرسیون Wr/Vr نشان داد که لاین K47/2-2-1-3-3-1-1 بیشترین تعداد آلل های مغلوب و لاین های K1264/1 و K74/1 بیشترین تعداد آلل های غالب را دارند.

با توجه به ویژگی ها و خصوصیات کمی و کیفی مطلوب در چهار رقم زیتون روغنی محلی، زرد، لچینو و مانزانیلو به منظور افزایش توان ریشه زایی قلمه ها و تولید گیاهان پاکوتاه آزمایش هایی جهت بررسی قدرت جهش زایی ترکیبات موتاژن دی اتیل سولفات و دی متیل سولفات انجام شد. در این راستا غلظت های متفاوتی از این مواد بر قلمه های نیمه خشبی هر یک از ارقام فوق در یک طرح فاکتوریل دو عاملی به کار برده شد. نهال های به دست آمده از قلمه های تیمار شده و شاهد در شرایط گلخانه انتظار و هوای آزاد از نظر خصوصیات ظاهری نظیر ریشه زایی، پاکوتاهی تنه، فرم برگ ها و میزان رشد شاخه های سال جاری و سایر خصوصیات مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که در بین تیمارهای مختلف، ترکیب شیمیایی دی متیل سولفات در غلظت 0.1 درصد باعث وقوع بیشترین تغییرات بر صفت ریشه زایی در رقم مانزانیلا، و تیمار دی اتیل سولفات 0.03 درصد در رقم روغنی موجب تغییرات مورفولوژیک به ویژه ارتفاع نهال و تولید گیاهان پاکوتاه شدند. علاوه بر این، ترکیبات جهش زای فوق موجب وقوع تغییرات مورفولوژیک دیگر در سایر صفات نظیر اندازه، رنگ و تعداد برگ، رنگ پوست و جوانه شدند. این مشاهدات نشان داد که امکان تولید موتانت در زیتون با استفاده از مواد شیمیایی جهش زا وجود دارد و لازم است برای تعیین میزان سودمندی آن ها این پژوهش ادامه یابد. در بین چهار رقم، رقم لچینو به هیچ یک از تیمارهای اعمال شده پاسخ نداد.

بررسی فاکتورهای روزنه ای و غیر روزنه ای محدود کننده فتوسنتز ممکن است در درک مبانی فیزیولوژیک مقاومت به خشکی موثر باشد. به منظور مطالعه پارامترهای گازی در ژنوتیپ های پیشرفته گندم دیم یک آزمایش مزرعه ای در سال 83-1382 در ایستگاه تحقیقات دیم قاملو در استان کردستان انجام شد. از یک طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با دو کرت اصلی(شرایط دیم و شرایط آبی)، 20 ژنوتیپ گندم دیم به عنوان کرت فرعی (19 لاین و ژنوتیپ پیشرفته همراه با شاهد سرداری) با سه تکرار استفاده شد. با استفاده از دستگاه IRGA و سطح برگ سنج تبادلات گازی (غلظت CO2 زیر روزنه، هدایت مزوفیلی، سرعت فتوسنتز، تعرق، کارآیی مصرف آب فتوسنتزی و هدایت مزوفیلی) و سطح برگ اندازه گیری شد. با استفاده از شاخص حساسیت به تنش(Stress Susceptibility Index) SSI ژنوتیپ های آزمایش به سه گروه مقاوم، حساس و متحمل نسبت به خشکی گروه بندی شدند. در شرایط دیم غیر از کارآیی مصرف آب کلیه پارامترهای گازی کاهش یافتند اما این کاهش در گروه مقاوم کمتر از حساس بود. به عنوان مثال کاهش فتوسنتز در گروه حساس 60 درصد بود در حالی که در گروه مقاوم 11 درصد بود. همچنین کاهش هدایت مزوفیلی در شرایط دیم نسبت به هدایت روزنه ای بیشتر بود (20 درصد بیشتر از هدایت روزنه ای). بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که در کاهش فتوسنتز در شرایط دیم اثر محدود کننده عوامل غیر روزنه ای بیشتر از عوامل روزنه ای است.

انتخاب روش اصلاحی مناسب بستگی به نظام ژنتیکی کنترل کننده صفت گزینش شده دارد. هدف از این مطالعه، تعیین پارامترهای ژنتیکی عملکرد و صفات مرتبط با آن، با استفاده از تجزیه میانگین نسل های P1، P2، F1، F2،BC1  و BC2 حاصل از تلاقی لینه اینبرد K3218 با لینه های اینبرد K74/1 و K3653/5 ذرت بود. تمامی نسل ها در سال 1384 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD) با سه تکرار کاشته شدند. برای تمامی صفات مورد مطالعه در هر دو تلاقی، تفاوت های معنی دار بین شش نسل فوق مشاهده شد. تجزیه میانگین نسل ها نشان داد که اثر ژنی غالبیت، بیش از اثر ژنی افزایشی و اپیستازی در توارث اکثر صفات مورد مطالعه نقش دارد. متوسط وراثت پذیری عمومی بـرای صفات مورد مطالعه در تلاقی K3218 х K74/1 بین 0.41 تا 0.70 و در تلاقی K3218 х K3653/5  بین 0.33 تا 0.83 متغیر بود. دامنه وراثت پذیری خصوصی در تلاقی K3218 х K74/1 بین 0 تا 0.57 و در تلاقی K3218 х K3653/5 بین 0.01 تا 0.73 بود.

به منظور تهیه دورگ های جدید و ارزیابی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی برخی از اینبرد لاین ها و لاین های بازگردان باروری آفتابگردان، چهار اینبرد لاین و شش لاین بازگردان باروری آفتابگردان برای دورگ گیری در سال 1383 انتخاب شدند. تعداد 24 دورگ F1 حاصل در سال 1384 به همراه دورگ آذرگل به عنوان شاهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای مورد بررسی برای کلیه صفات به استثنای عملکرد دانه دارای اختلاف معنی دار بودند. دورگ های AHa107F81-240×RHa107F81-127/2، آذرگل و AHa107F81-30×RHa107F81-127/2 به ترتیب با 4471، 4274 و 4131 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد دانه بودند. تجزیه واریانس ترکیب پذیری به روش طرح تلاقیII  کامستاک و رابینسون نشان داد که ترکیب پذیری عمومی اینبرد لاین ها و لاین های بازگردان باروری برای صفت عملکرد دانه  معنی دار نبود. با این حال از بین لاین های بازگردان باروری، RHa107F81-127/2 و از بین اینبرد لاین ها،AHa107F81-120  دارای بیشترین ترکیب پذیری عمومی بودند. نتایج نشان داد برای اکثر صفات نقش والد پدری یا لاین های بازگردان باروری از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از بین مواد آزمایشی حاضر لاین بازگردان باروریRHa107F81-127/2  ظرفیت لازم برای استفاده در برنامه های اصلاحی را دارد.

تنش خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که به شدت عملکرد دانه را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به اینکه عملکرد دانه محصول اثر متقابل صفات زیادی از گیاه و محیط است، بنابراین ارزیابی صفات مورفولوژیک مرتبط با عملکرد دانه که از نظر ژنتیکی دارای پیچیدگی بسیار کمتری هستند می تواند به عنوان معیار گزینش در شرایط محیطی مختلف مد نظر قرار گیرد. در این مطالعه ژنوتیپ های Oste-Gata به عنوان والد متحمل و Massara-1 به عنوان والد حساس به خشکی تلاقی داده شده و نسل های F1،F2  و F3 از نظر صفات مرتبط با قامت گیاه و برگ پرچم مورد تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار گرفتند. این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو شرایط آبیاری بدون تنش و تنش رطوبتی انتهای فصل اجرا شد. تجزیه میانگین نسل ها با استفاده از آزمون مقیاس مشترک که همزمان تمام نسل ها را مورد آزمون قرار می دهد انجام شد. برای کلیه صفات مدل سه پارامتری [m], [d] و [h] بهترین برازش را در سطح احتمال معنی دار یک درصد در هر دو محیط و برای صفات ارتفاع بوته و طول پدانکل مدل چهار پارامتری درسطح احتمال معنی دار پنج درصد در شرایط تنش رطوبتی نشان داد. اگرچه هر دو نوع اثر افزایشی و غالبیت در کنترل صفات مختلف در هر دو شرایط محیطی نرمال و تنش خشکی دخالت داشتند اما توجه به اثرهای مختلف و اجزای تنوع نشان داد که جزء غالبیت موثرتر از جزء افزایشی است و صفات ارتفاع بوته، طول برگ پرچم و طول پدانکل دارای واریانس غالبیت بیش از واریانس افزایشی بودند. لذا استفاده از این صفات در برنامه های انتخاب مفید نخواهد بود. در این مطالعه تنها برای صفات ارتفاع بوته و طول پدانکل اثر اپیستازی افزایشی در افزایشی مشاهده شد و سایر صفات هیچ نوع اثر اپیستازی نشان ندادند که نشان دهنده عدم وجود اثر متقابل ژن ها در توارث این صفات در جمعیت در حال تفرق حاصل از این تلاقی بود. کنترل ژنتیکی صفات در هر دو شرایط محیطی مشابه بود و محیط اثرهای ژنی را در صفات مورد مطالعه تغییر نداد.

برای بررسی کنترل ژنتیکی صفات مختلف در ذرت از یک تلاقی دای آلل چهارده لاین خالص استفاده شد. والدین و نسل F1 آن ها در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1385 در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به روش هیمن و جینکز (1954) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که صفات ارتفاع بوته، ارتفاع بلال، تعداد دانه در ردیف بلال، تعداد دانه در بلال، وزن صد دانه و درصد رطوبت دانه توسط ژن هایی با اثر فوق غالبیت و صفات عملکرد دانه، طول بلال، قطر بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، درصد چوب بلال و وزن دانه در بلال توسط ژن هایی با اثر غالبیت نسبی کنترل می شوند. آلل های افزاینده صفات وزن صد دانه، درصد چوب بلال و درصد رطوبت دانه از نوع مغلوب و برای سایر صفات از نوع غالب بودند. والدینی که دارای بیشترین ژن های غالب و بیشترین ژن های مغلوب بودند به ترتیب برای صفات عملکرد دانه لاین های شماره 12 و 14، ارتفاع بوته لاین های شماره 12 و 9، ارتفاع بلال لاین های شماره 7 و 13، طول بلال لاین های شماره 3 و 6، قطر بلال لاین های شماره 8 و 14، تعداد دانه در ردیف بلال لاین های شماره 7 و 6، تعداد ردیف دانه در بلال لاین های شماره 13 و 1، تعداد دانه در بلال لاین های شماره 8 و 1، وزن 100 دانه لاین های شماره 8 و 2، درصد چوب بلال لاین های شماره 10 و 9، وزن دانه در بلال لاین های شماره 12 و 2 و درصد رطوبت دانه لاین های شماره 12 و 11 بودند.

به منظور ارزیابی تحمل ارقام توتون در برابر خشکی با استفاده از شاخص های تحمل به تنش، آزمایشی در سال زراعی 84-1383 در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش رقم توتون ویرجینیا در چهار تکرار در شرایط گلدانی اجرا شد. شش رقم توتون ویرجینیـا به نام های کوکر 347، کوکر 258، کوکر 176، کوکر 319، کنتاکی 326 اف و مک نایر 944 اف در دو سطح آبیاری شامل آبیاری در حد ظرفیت مزرعه ای (آبیاری زمانی که رطوبت خاک گلدان به %75 آب قابل دسترس رسید) و شرایط تنش در مرحله رشد سریع (آبیاری زمانی که رطوبت خاک گلدان به %25 آب قابـل دسترس رسید) مورد مطالعه قرار گرفتند. ارزیابی ارقـام از نظر تحمل بـه خشکی بـا استفاده از شاخص های میانگین حسابی (MP)، تحمل (TOL)، حساسیت به تنش (SSI)، میانگین هندسی (GMP) و تحمل به تنش (STI)  انجام شد. با توجه به میزان همبستگی آن ها با عملکردهای دو شرایط تنش و غیرتنش،GMP ،MP  و STI به عنوان بهترین شاخص ها در تفکیک ارقام متحمل به خشکی شناخته شدند. با استفاده از روش ترسیمی بای پلات روی شش رقم، مقایسه مقادیر شاخص های برتر برای هر رقم و مشاهده وضع قرار گرفتن ارقام در بای پلات مذکور، رقم K326F (کنتاکی 326 اف) به عنوان رقم پرمحصول و متحمل و رقم C347 (کوکر 347) به عنوان حساس ترین رقم نسبت به خشکی شناسایی شدند.

نیشکر (Saccharum officinarum L.) یکی از گیاهان قندی مهم است که بخش اصلی شکر مصرفی مردم جهان را تامین می کند. کشت این گیاه به دلیل افزایش تقاضا برای شکر و فرآورده های جانبی آن در مناطق نیمه گرمسیری خشک و نیمه خشک از جمله جنوب غربی ایران رو به گسترش است. شوری تنش غیر زیستی مهمی است که عملکرد نیشکر را در استان خوزستان به دلیل شور و سدیمی بودن زیاد خاک و وجود آب زیرزمینی بسیار شور در عمق کم، به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در این تحقیق تحمل به شوری هفت رقم تجاری و امیدبخش نیشکر در مرحله ابتدای رشد رویشی با استفاده از غلظت های صفر (شاهد)، 0.25، 0.5 و 0.75 درصد نمک کلرید سدیم (NaCl)  از طریق شاخص های مختلف تحمل به تنش و ترسیم نمودارهای سه بعدی و بای پلات پراکنش ژنوتیپ ها و شاخص ها با استفاده از یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در محیط کشت هیدروپونیک در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1381 ارزیابی شد. با بررسی شاخص های مختلف برای عملکرد وزن خشک ارقام نیشکر مشخص شد که ژنوتیپ NCO-310 دارای پتانسیل تولید ماده خشک بالا در تمامی سطوح تنش بود. علاوه بر این رقم CP82-1592 در شدت تنش های متوسط و زیاد پتانسیل تولید ماده خشک نسبتا بالا و حساسیت کم و تحمل زیاد به تنش شوری را دارا بود. بر اساس شاخص تحمل به تنش (STI) به عنوان بهترین شاخص گزینش ژنوتیپ های متحمل به تنش و با عملکرد بالا می توان نتیجه گرفت که رقم تجاریNCO-310  و رقم امیدبخش  CP82-1592  در کلیه سطوح تنش از جمله متحمل ترین ارقام بودند.

سفیدک پودری یکی از بیماری های مهم غلات خصوصا در مناطق مرطوب است. برای تهیه ارقام مقاوم به این بیماری شناسایی ساختار ژنتیکی قارچ عامل بیماری و میزبان اولین گام است. در سال 1384 نمونه هایی از گندم آلوده به عامل بیماری از استان های مختلف کشور جمع آوری و به گلخانه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج انتقال یافتند. با استفاده از گیاهچه های رقم حساس بولانی، هجده جدایه خالص سازی شده انتخاب و تکثیر شدند. تعیین پاتوتیپ های عامل بیماری و فاکتورهای بیماریزایی (ژن های بیماریزایی) آن ها با استفاده از هفده رقم افتراقی (لاین های ایزوژنیک) انجام شد. صفت مورد ارزیابی تیپ آلودگی بود و بر اساس مقیاس 9-0 یادداشت برداری انجام شد. نتایج این تحقیق تعداد چهارده پاتوتیپ از هجده جدایه مورد بررسی را نشان داد. بالاترین تعداد فاکتور بیماریزایی متعلق به پاتوتیپ های شماره 6 و 12 از ورامین با تعداد 14 فاکتور بیماریزایی بود. این دو پاتوتیپ با 87.5 درصد بیماریزایی بیشترین توان بیماریزایی را دربین پاتوتیپ ها نشان دادند. کمترین فاکتور بیماریزایی متعلق به پاتوتیپ شماره 15 با 6 فاکتور بیماریزایی از استان مازندران بود. فقط یک پاتوتیپ از 14 پاتوتیپ شناسایی شده در بیشتر از یک منطقه (ورامین و مغان) جدا شد. این پاتوتیپ با دارا بودن 22.2 درصد از کل جدایه ها، به عنوان پاتوتیپ غالب در جمعیت مورد بررسی معرفی شد. نتایج این آزمایش نشان داد که اکثر پاتوتیپ ها بر روی ژن های مقاومت Pm5،Pm3b  وPm3d  بیماریزا بودند و ارقام استاندارد دارای ترکیب های ژنی  Pm1,2,9و Pm2,4b,8 نسبت به اکثر پاتوتیپ ها مقاوم بودند. بررسی نتایج به دست آمده در سال های 1379 تا 1384 نشان می دهدکه درصد فراوانی بعضی از فاکتورهای بیماریزایی کاهش، بعضی افزایش و یا بدون تغییر محسوسی بودند، که میتواند بیانگر تغییر و تحول مداوم در پاتوتیپ های هر منطقه باشد.

واکنش نسبی ده رقم تجاری انار شامل ترش ساوه، شیرین ساوه، آقا محمدعلی شیرین، الک ترش ساوه، الک شیرین ساوه، پوست سفید شیرین، پوست سفید ترش، پوست سیاه ترش، تابستانی ترش ساوه و پوست سفید بی هسته شمال نسبت به فراوانی و نوسانات جمعیت کنه قرمز پا کوتاه انار (Tenuipalpus punicae) طی دو سال (1381-1380) در منطقه ساوه مورد مطالعه قرار گرفت. با انتخاب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی، نمونه برداری از هر رقم در فواصل 15 روز از اواخر اردیبهشت تا پایان آبان ماه انجام و جمعیت مراحل فعال کنه بر روی هر دو سطح برگ انار شمارش شد. حداکثر جمعیت کنه به ترتیب با میانگین 67.66 و 24.33 کنه در نیمه اول شهریور ماه و اواخر مرداد ماه بر روی رقم پوست سفید شیرین طی دو سال برآورد شد. بر اساس نتایج تجریه آماری داده ها بیشترین و کمترین میانگین جمعیت کنه به ترتیب با تعداد 13.47 و 0.4 برای ارقام پوست سفید شیرین و ملس ترش ساوه در سال نخست و با جمعیت کمتر روی همین ارقام در سال دوم ملاحظه شد و به عنوان حساس ترین و متحمل ترین ارقام انار به جمعیت کنه تعیین شدند ولی جمعیت کنه از نظر آماری تفاوت معنی داری بین ارقام نداشت. تجزیه میانگین داده ها در یازده نوبت نمونه برداری از جمعیت کنه فقط یک پیک طی مرداد الی نیمه اول شهریور داشت و با افزایش درجه حرارت مرتبط بود. نتایج فراوانی جمعیت کنه با رنگ و طعم ارقام انار مرتبط شناخته شد به طوری که یشترین جمعیت کنه بر روی ارقام پوست سفید به ثبت رسید و در این رابطه حداکثر روز شمار کنه نیز به مدت 225 روز برای رقم پوست سفید ترش ثبت شد. نتایج روز شمار کنه قرمز پاکوتاه انار دوره طولانی تری را روی ارقام بومی در مقایسه با ارقام غیر بومی انار نشان داد.

خصوصیات میوه و برگ ژنوتیپ های انجیر خوراکی و انجیر بر (کاپریفیگ) مناطق مهم انجیرکاری استان فارس شامل استهبانات، آبسرد خفر، دوست ایران (کازرون) و مروارید (داراب) طی سال های 1377تا 1380 مطالعه شدند. ارقام انجیر این مناطق با نام محلی پلاک گذاری شده وخصوصیات مرفولوژیکی برگ و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی میوه محصول اصلی (Main crop) هر رقم اندازه گیری و یادداشت شدند. در پژوهش حاضر تعداد یازده رقم انجیر بر و بیست و دو رقم انجیر خوراکی مورد مطالعه قرار گرفتند. همه ارقام انجیر خوراکی مطالعه شده به گروه انجیرهای ازمیر تعلق داشته و برای تشکیل میوه نیاز به گرده افشانی داشتند. تعداد پنج رقم از انجیرهای خوراکی مورد مطالعه  برای تولید انجیر خشک و مابقی به منظور تولید انجیرهای تازه خوری مناسب بودند. نتایج تجزیه کلاستر ارقام خوراکی نشان داد که رقم خرفک با رقم پیوس با 84 درصد تشابه بیشترین و رقم ترشوک با رقم المی سیاه با 42 درصد تشابه کمترین شباهت و قرابت ژنتیکی را داشتند. هم چنین نتایج نشان داد رقم سبز در استهبان و پیوس در دوست ایران کازرون، که برای تولید میوه نیاز به گرده افشانی دارند، مهم ترین ارقام برای تولید انجیر خشک هستند.

زنگ سیاه یا زنگ ساقه گندم (Black or stem rust) با عامل Puccinia graminis f. sp. tritici (Pgt) روزگاری مخرب ترین بیماری گندم در جهان محسوب می شد. اهمیت این بیماری به دلیل ظهور آن در حدود سه هفته قبل از برداشت و انهدام کل محصول در مدت زمان کوتاه، قابل درک خواهد بود. این بیماری در یک قرن گذشته با به کار گیری ژن های مقاومت در ارقام تجاری کنترل شده است. کنترل موفقیت آمیز این بیماری در 40 سال گذشته به طور معنی داری موجب کاهش خسارت بیماری و همچنین فعالیت های تحقیقاتی شده بود. حدود 50 ژن مقاومت به زنگ سیاه شناسائی شده است که تعدادی از آن ها در ارقام گندم در سطح جهانی به کار گرفته شده اند. به استثنای ژن غیر اختصاصی به نژاد (Race non-specific) Sr2 که باعث مقاومت تدریجی (Slow rusting) در مرحله گیاه کامل (Adult plant)  می شود، بقیه ژن های مقاومت حالت ویژگی نژادی (Race specific) داشتـه و در هر دو مرحله گیاهچه ای و گیاه کامل بروز می کنند. حدود چهل سال پیش ژن Sr2 همراه تعدادی دیگر از ژن های ناشناخته کوچک اثر که به نام 'Sr2-Complex' معروف هستند، به عنوان عامل پایداری مقاومت به زنگ سیاه شناخته شد و به عنوان منبع مقاومت به این بیماری در ژرم پلاسم گندم تولید شده در سیمیت مورد استفاده قرار گرفت. استفاده وسیع از این ژن و تعداد دیگری از ژن های مقاومت به Pgt مانند Sr24، Sr26، Sr31 و اخیرا ژن Sr38 که از منابع خویشاوند گندم منتج شده اند، باعث کم اهمیت شدن این بیماری در دنیا شده است.

گلرنگ یکی از گیاهان خانواده آستراسه (Asteraceae) است، 250 گونه مختلف این گیاه از اسپانیا تاشمال آفریقا و غرب آسیا تا هندوستان پراکنده شده اند. وجود تیپ های مختلف وحشی که در سراسر کشور پراکنده اند نشان از سازگاری بالای این گیاه روغنی با آب و هوای کشور ما دارد (Daju and Mundel,.1996) .گلرنگ یکی از گیاهان روغنی بومی ایران است. تحقیقات گلرنگ در ایران از سال 1348 و با جمع آوری توده های بومی گلرنگ کشور در مرکز ورامین آغاز شد و به دنبال آن با وارد کردن ارقام اصلاح شده نظیر فریو، ژیلا، نبراسکا وUC1  ادامه یافت. یافتن ارقام لاین های پاییزه و بهاره پرمحصول نظیر L.R.V.51.5, 1I.L.11 ورامین 295، اراک2811 و محلی اصفهان حاصل همین بررسی ها است (Omidi and Ahmadi, 2001).