آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1390 | دوره:5 | شماره:3 (پیاپی 19) |تعداد مقالات:11

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات فرآیندهای مختلف پخت نظیر آب پز کردن، کباب کردن و میکروویو کردن بر باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات، کبد و سنگدان جوجه های گوشتی بود. به هر یک از جوجه ها، آنتی بیوتیک انروفلوکساسین به میزان 0.5 در هزار در آب آشامیدنی به مدت 5 روز تجویز گردید و آب و غذای مشابه گروه شاهد در اختیارشان قرار گرفت. سپس از هر لاشه به طور مجزا و در شرایط آسپتیک از بافت های گوشت، کبد و سنگدان نمونه برداری شد. باقیمانده انروفلوکساسین با استفاده از روش میکروبی و پلیت حاوی باکتری اشریشیا کولای بررسی شد. بعد از انجام مراحل مختلف آزمایش بر روی نمونه های خام و تایید وجود بقایای آنتی بیوتیک، نمونه های مثبت خام با استفاده روش های مختلف پخت، پخته شدند و پس از آن بار دیگر نمونه های پخته نیز با روش مشابه مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از انجام فرآیندهای مختلف پخت باقی مانده این دارو کاهش می یابد. بیشترین میزان کاهش در نمونه های گوشت و سنگدان پخته مربوط به فرآیندهای آب پز کردن و در نمونه های کبد پخته مربوط به فرآیند کبابی بود و بیشترین میزان باقی مانده قابل تشخیص مربوط به فرآیند میکروویو کردن در مورد تمامی نمونه های پخته بود. با توجه به نتایج این تحقیق می توان این چنین نتیجه گیری کرد که فرآیندهای پخت مواد غذایی نمی تواند میزان کلی این آنتی بیوتیک ها را از بین ببرد بلکه فقط می تواند میزان آن را کاهش دهد و قسمت اعظم باقی مانده ها نیز در طی فرآیند آب پز کردن از بافت به مایع پخت تراوش می کند.

جرب کنمیدوکوپتس عامل یک بیماری انگلی طیور است، این بیماری به وسیله بندپایی از خانواده سارکوپتیده و جنس کنمیدوکوپتس که دارای گونه های موتانس و گالینه می باشد، ایجاد می شود. کنمیدوکوپتس با علائم بدشکلی پاها و ضخیم شدن فلس های پا در برخی از پرندگان مشاهده شده و در پشت بال ها، گردن و سینه پرندگان آلوده پرریختگی، التهاب و ضخامت پوست ایجاد می کند. در این مطالعه نشان داده شده است که روغن سدر نیز می تواند باعث بهبودی در مدت 20 روز در پرندگان آلوده شود. همچنین عوارض پوستی در برخی پرندگان درمان شده با سم مشاهده شد.

کنه ها یکی از مهمترین آفات در صنعت دامداری بوده و توانایی انتقال بیماری های مختلفی را دارند. از بیماری های مهمی که کنه ها منتقل می کنند بعضی مانند تیلریوز و بابزیوز انتشار زیادی در منطقه مورد بررسی داشته و از این رو تحقیقی در زمینه تنوع گونه ای کنه های گوسفندان شهر تبریز انجام گرفت تا ابعاد اپیدمیولوژیکی بیشتری از بیماری های ناشی از کنه ها در گوسفندان این منطقه به دست آید. بر اساس نتایج حاصله در این بررسی تنوع گونه ای کنه های یافت شده عبارت بودند از هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم، ریپی سفالوس بورسا، ریپی سفالوس سانگوئینوس و کنه همافیزالیس سولکاتا. از کل 1302 کنه نمونه برداری شده کنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم با 919 عدد (70.85%) واجد بالاترین آلودگی و کنه همافیزالیس سولکاتا با 45 عدد (3.46%) واجد کمترین آلودگی بود و بعد از کنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم، کنه ریپی سفالوس سانگوئینوس با 200 عدد (15.36%) و ریپی سفالوس بورسا با 138 عدد (10.6%) به ترتیب واجد آلودگی بالا بودند. ضمنا بیشترین آلودگی فصلی در فصل تابستان مشاهده گردید که از لحاظ آماری با بقیه فصول تفاوت معنی دار (p<0.05) داشت.

نیستاگموس پاندولی ایدیوپاتیک یک اختلال خوش خیم در حرکات چشم می باشد که با نقص بینایی و یا عصبی همراه نیست. هدف از تحقیق حاضر تعیین وقوع نیستاگموس پاندولی ایدیوپاتیک در گاوهای شهرستان ارومیه می باشد. در این بررسی تعداد 375 رأس گاو (40 رأس نر و 335 رأس ماده) از 4 نژاد (108 رأس هلشتاین، 49 رأس براون سویس، 153 رأس دو رگ و 65 رأس بومی) و در 4 گروه سنی (68 رأس یکسال و زیر یکسال، 124 رأس دو سال، 120 رأس 3 سال، 63 رأس چهار سال و بالاتر)، در کشتارگاه ارومیه مورد مشاهده و معاینه قرار گرفت. در کل تعداد 3 راس گاو (0.8%) مبتلا به نیستاگموس پاندولی ایدیوپاتیک بودند. تمامی موارد در گاوان ماده، نژاد خالص و یا دو رگ دیده شد و مورد مثبتی در گاوان نر و بومی ثبت نگردید. در آنالیز آماری اختلاف معنی داری در خصوص حضور عارضه مابین جنس ها، نژادها و سنین مختلف دیده نشد.

در این تحقیق اثرات سم حشره کش دیازینون (امولسیون 60 درصد) بر برخی از بافت های مولدین نر ماهی سفید مطالعه گردید. آزمایشات به صورت ساکن (Static) و بر اساس روش استاندارد TRC, 1984 به مدت 45 شبانه روز در اکواریوم هایی با حجم آب 180 لیتر انجام و پارامترهای موثر فیزیکوشیمیایی آب از جمله pH، سختی کل، اکسیژن محلول و درجه حرارت کنترل گردید که به ترتیب در دامنه متوسط pH=7-8.2، Hardness=TH (total 300 mg/l (Caco3))، اشباعی بیش از 7ppm= DOو T=15±2 (oC) قرار داشتند در ابتدا LC50 96h سم دیازینون بر روی ماهیان برابر 0.4 میلی گرم در لیتر تعیین گردید و سپس ماهیان به مدت 45 روز و در 3 تیمار با غلظت هایMAC value ،LC1 ، LC5 و یک شاهد با 3 تکرار تحت تاثیر سم قرار گرفتند. نتایج بررسی های آسیب شناسی نشان داد سم دیازینون هیچ تاثیری در میانگین وزن و طول بدن ماهیان، میانگین وزن قلب و مغز مولدین نر ماهی سفید نمی گذارد. ولی باعث کاهش وزن گناد و شاخص گنادی (p<0.05) و ایجاد عوارضی از قبیل آتروفی، فیبروز و کاهش اسپرماتیدها در بیضه، پرخونی عروق، آتروفی و افزایش فاصله بین رشته های فیبری میوکاردیوم در قلب و کاهش نورون ها، پرخونی عروق مننژ و مغز و ادم در مغز مولدین نر ماهی سفید می گردد.

بیماری کبد چرب غیر الکلی امروزه به عنوان شایع ترین بیماری کبد شناخته شده است و احتمال دارد از لحاظ موضوع سلامت به یک معضل عمومی مهم تبدیل شود. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات محافظتی کروسین، در برابر کبد چرب ناشی از رژیم غذایی پرچرب در مدل موش صحرایی می باشد. به این منظور، مو ش های صحرایی نر نژاد ویستار در گروه های آزمایشی متفاوت، توسط رژیم غذایی شاهد، رژیم غذایی صرفا پرچرب و رژیم غذایی پرچرب به علاوه گاواژ کروسین در دزهای مختلف (25 mg kg-1/day، 50 و 100) تیمار شدند. در پایان دوره آزمایش، برای ارزیابی هیستوپاتولوژی کبد، هم زمان همه موش ها با ایجاد جابجایی در مهره های گردن به راحتی کشته شدند. نمونه های بافتی اخذ شده از کبد تمامی موش ها در فرمالین بافری 10 درصد پایدار گردید. از نمونه های فوق با استفاده از شیوه های رایج پاساژ بافت و تهیه مقطع، برش های هیستولوژی به ضخامت 5 میکرون تهیه گردید. سطوح سرمی آمینوترانسفرازها (ALT و AST) جهت ارزیابی آسیب کبد و آلکالین فسفاتاز (ALP) و بیلی روبین تام (TB) برای ارزیابی عمکرد صفراوی کبد مورد سنجش قرار گرفت. آلبومین (Alb) و پروتئین تام (TP) نیز برای سنجش عملکرد ساخت وساز کبد اندازه گیری گردید. آسیب شناسی بافتی کبد، حاکی از بروز تغییر چربی در گروه موش های تغذیه شده با جیره پرچرب بود. کروسین به صورت وابسته به دز باعث کاهش تجمع چربی در هپاتوسیت ها گردید. در موش های گروه تغذیه با جیره پر چرب، سطوح سرمی آنزیم های ALT، AST و ALP و TB در مقایسه با گروه شاهد سالم، به طور معنی داری (p<0.01) افزایش و میزان TP و Alb به طور معنی داری (p<0.01) کاهش یافت. دزهای بالا (100 mg/kg) و متوسط کروسین (50 mg/kg)، سطوح افزایش یافته سرمی مارکرهای آسیب کبد در اثر رژیم پرچرب را به طور معنی دار (به ترتیب p<0.01 و p<0.05) کاهش و مقادیر کاهش یافته TP و Alb در اثر رژیم پرچرب را به طور معنی دار (به ترتیب p<0.01 و p<0.05) افزایش دادند. دز پائین کروسین (25 mg/kg) نتوانست تغییر معنی داری در پارامترهای مذکور ایجاد کند. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که کروسین از بروز کبد چرب در موش های صحرایی تغذیه شده با جیره پرچرب پیشگیری می کند.

در این مطالعه اثر محافظتی عصاره اتانولی زعفران بر تغییرات بیوشیمیایی و پاتولوژی بافت کبد در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت. موش های صحرایی نر به تعداد 40 سر به طور تصادفی به 4 گروه 10 تایی شامل گروه های: 1- شاهد سالم، 2- سالم تیمار با عصاره الکلی کلاله زعفران، 3- دیابتی و 4- دیابتی تیمار با عصاره الکلی کلاله زعفران تقسیم شدند. برای دیابتی کردن موش ها، استرپتوزوتوسین با تک دز  65 mg/kgبه صورت داخل صفاقی تزریق شد. از زمان شروع آزمایش، به گروه های تیمار با عصاره، عصاره به میزان 40 mg/kg به مدت 8 هفته به طور روزانه و به روش داخل صفاقی، به شکل محلول در سالین نرمال (10 ml/kg) تزریق شد. به گروه های شاهد نیز، نرمال سالین با روش مشابه تجویز گردید. بعد از 8 هفته، شاخص های سرمی آسیب بافت کبد و هیستوپاتولوژی آن مورد بررسی قرار گرفت. موش های صحرایی دیابتی افزایش معنی دار شاخص های سرمی آسیب بافت کبد را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (p<0.05)، در حالی که در گروه دیابتی تیمار با عصاره الکلی کلاله زعفران، این شاخص ها در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش نشان داد (p<0.05). نتایج آسیب شناسی بافت کبد با یافته های بیوشیمیایی هم راستا بود. نتایج این مطالعه نشان داد عصاره زعفران دارای اثرات محافظتی از بافت کبد در دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین می باشد.

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی آسیب کبد در دیابت ملیتوس و بررسی اثرات محافظتی عصاره چای سبز در موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین می باشد. برای این منظور، 40 سر مو ش صحرایی نر به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1) گروه شاهد سالم، 2) گروه سالم تیمار با عصاره چای سبز، 3) گروه دیابتی و 4) گروه دیابتی تیمار با عصاره چای سبز. برای دیابتی کردن موش ها، استرپتوزوتوسین با تک دز65 mg/kg به صورت داخل صفاقی تزریق شد. از زمان شروع آزمایش، موش های تیمار با عصاره، عصاره چای سبز (w/v، 1.5%) را در آب آشامیدنی به مدت 8 هفته دریافت کردند. در انتهای آزمایش سطوح سرمی آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (AP)، آلبومین و بیلی روبین تام اندازه گیری شدند. برای آسیب شناسی بافت کبد نیز برش هایی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین، طبق روش های معمول تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه گردید. موش های صحرایی دیابتی افزایش معنی دار شاخص های سرمی آسیب بافت کبد را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (p<0.05)، در حالی که در گروه دیابتی تیمار با عصاره چای سبز، این شاخص ها در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش نشان داد (p<0.05). یافته های آسیب شناسی بافت کبد در توافق با نتایج بیوشیمیایی سرم نشانگر بهبود ساختار بافت آسیب دیده کبد در موش های دیابتی بود. نتایج این مطالعه نشان داد عصاره چای سبز دارای اثرات محافظت از بافت کبد در دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین می باشد.

ژیاردیا، انتاموبا، آیزوسپورا و کریپتوسپوریدیوم انگل های تک یاخته ای مهمی هستند که سبب اسهال در انسان و حیوانات می شوند. در مطالعه حاضر، نمونه های مدفوع بطور مستقیم از رکتوم 112 قلاده سگ ولگرد در استان ایلام جمع آوری شدند. برای شناسایی انگل های تک یاخته ای ژیاردیا و انتاموبا از روش های رنگ آمیزی تری کروم و رنگ آمیزی ید و جهت تشخیص آیزوسپورا از روش شناورسازی با شکر اشباع و برای شناسایی کریپتوسپوریدیوم از رنگ آمیزی اختصاصی ذیل نلسون اصلاح شده استفاده شد. از این تعداد، 46 مورد (41.07 درصد) آلودگی به انگل های تک یاخته ای را نشان دادند. فراوانی میزان آلودگی به ژیاردیا 21 مورد (18.75 درصد)، فراوانی میزان آلودگی به آیزوسپورا 17 مورد (15.17 درصد) و فراوانی میزان آلودگی به کریپتوسپوریدیوم 8 مورد (7.14 درصد) شناسایی شد. در این مطالعه موردی از آلودگی به انتاموبا مشاهده نشد. آلودگی همزمان به 2 تک یاخته در 9 مورد (8.03 درصد) و آلودگی همزمان به 3 تک یاخته در 3 مورد (2.67 درصد) مشاهده گردید. اختلاف آماری در میزان آلودگی به انگل های تک یاخته ای در بین جنس ماده (34.21 درصد) و جنس نر (55.5 درصد) معنی دار نبود. همچنین تحلیل آماری نتایج نشان داد که اختلاف آماری در میزان آلودگی به انگل های تک یاخته ای در بین سگ های کمتر یا برابر یک سال (66.6 درصد) و سگ های بالاتر از یک سال (21.87 درصد) معنی دار می باشد (p<0.05). بنابراین سگ های ولگرد می توانند به عنوان یکی از منابع انگل های تک یاخته ای انسان و سایر دام ها را آلوده کنند.

تیلریوز یک بیماری تک یاخته ای شایع در گاو است که باعث ضررهای اقتصادی بسیاری می شود. آگاهی از چهره بیوشیمیایی در گاوهای مبتلا به تیلریوز حائز اهمیت است. این مطالعه به منظور بررسی سطوح سرمی هورمون های T3 و T4 و انسولین در گاوهای مبتلا به تیلریوز و مقایسه آن با گاوهای سالم انجام گرفت. در کلینیک دام های بزرگ دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز و چند گاوداری بزرگ اطراف تبریز از تعداد 37 رأس گاو مبتلا به تیلریوز بعد از تایید بالینی و آزمایشگاهی و همچنین 35 رأس گاو سالم نمونه خون از ورید وداج اخذ و غلظت های سرمی هورمون های تیروئیدی و انسولین به روش الایزا اندازه گیری گردید. میانگین غلظت های سرمی هورمون T3 در گاوهای مبتلا به تیلریوز و سالم به ترتیب 52.02±4.47 ng/dl و 46.54±4.82 و هورمون T4 به ترتیب 5.92±1.06 ng/dl و 5.36±0.74 بود که اختلاف بین دو گروه در مورد هر دو هورمون معنی دار بود (به ترتیب p=0.000 و p=0.011). میانگین غلظت سرمی انسولین در گاوهای گروه بیمار به طور معنی دار کمتر از گاوهای سالم بود (به ترتیب 6.83±1.04 u/ml و 8.80±1.05) (p=0.000). در بررسی همبستگی بین هورمون های تیروئیدی و انسولین در گاوهای گروه بیمار مشخص شد که همبستگی بین T3 و انسولین غیرمعنی دار (r=-0.239 و p=0.077) ولی همبستگی بین انسولین و هورمون T4 معنی دار بود (r=-0.280 و p=0.046). نتیجه نهایی اینکه در گاوهای مبتلا به تیلریوز سطح سرمی هورمون های تیروئیدی افزایش و انسولین کاهش می یابد.

در این بررسی از ده سر خوکچه هندی به وزن 900-400 گرم استفاده شد. مغزها پس از خارج سازی از حفره مغزی از لحاظ آناتومیکی (بیومتری، ظاهری، وزن، بطن ها) و بافت شناسی با رنگ آمیزی های هماتوکسیلین-ائوزین، پاس و مالوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین طول مخ برابر 2.41±0.048 سانتیمتر، عرض آن در ضخیم ترین بخش برابر 1.21±0.027 و در باریکترین بخش برابر 0.68±0.0034 سانتی متر، ضخامت مخ در ضخیم-ترین بخش برابر 1.21±0.023 و در نازک ترین بخش برابر 0.72±0.0075 سانتی متر می باشد. رنگ مخ به صورت کرمی روشن بوده و چین و شکنج در سطح مخ دیده نشد. شکل مخ به حالتی نوک تیز و شبیه نوک خودنویس می باشد. نرم شامه با عروق مربوطه سطح مغز را می پوشاند. لوب های گلابی شکل در این مغز بسیار بزرگ می باشد. میانگین وزن مخ برابر 3.4 گرم اندازه گیری شد. بطن های جانبی 1 و 2 در جلو طویل و در بخش خلفی با یک انحنای شدید به سمت پایین کشیده شده اند. بطن سوم و چهارم وسیع و قنات سیلویوس کوچک می باشد. از لحاظ بافتی در نرم شامه مقاطع عروق خونی به مقدار فراوان دیده می شود و رشته های کلاژن در آن قابل تشخیص است. در لایه مولکولی ماده خاکستری تراکم سلول های عصبی کم بوده و از لایه های زیرین کاملا قابل تفکیک است. لایه های دانه دار خارجی و داخلی مشخص بوده و سلول های هرمی خارجی به ندرت در مقاطع بافتی دیده می شود. در عمق ماده خاکستری سلول های درشت هرمی موسوم به سول های بتس دیده شد.