آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1388 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

در این بررسی 78 نمونه جنین گوسفند تهیه و بعد از جداسازی چشم، عدسی چشم های مذکور مورد مطالعه آناتومیکی و با سه روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین، ورهاف و پاس مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده مشخص کرد که وزیکول عدسی در این حیوان تا 30 روزگی به طور کامل تشکیل و تماس خود را به طور کامل از اکتودرم سطحی از دست می دهد. در 40 روزگی اپیتلیوم دیواره خلفی عدسی با رشد خود و تشکیل رشته های الاستیکی به سمت جلو و محدود کردن فضای داخلی وزیکول، به تدریج شروع به از بین رفتن می کند. تراکم و ضخامت رشته های عدسی تا 150 روزگی افزوده می شود. همچنین کپسول سطح خلفی عدسی در روز 40 شروع به تشکیل شدن می کند. در 50 روزگی فضای داخلی وزیکول توسط رشته های الاستیکی پر شده و اپیتلیوم سطح جلویی به تدریج به صورت مکعبی ساده در می آید. در روز 50 کپسول سطح جلویی عدسی به تدریج ظاهر و در روز 60 کامل و تا 150 روزگی فقط کمی بر ضخامت آن افزوده می شود. از 80 روزگی به بعد به علت افزایش رشد رشته های عدسی، تحدب بخش خلفی به تدریج از تحدب بخش جلویی بیشتر خواهد شد.

یکی از مکانیسم های مهم دفاعی پستان، اسفنکتر سرپستانک و اپیدرم شاخی پوست سرپستانک می باشد که تا داخل اسفنکتر سرپستانک امتداد می یابد و بعد از هر بار دوشش باعث ترشح کراتین و مسدود شدن مجرای موئین اسفنکتر سرپستانک توسط پلاک کراتین می گردد. ترشح بیش از حد کراتین به علت تحریکات مکرر نوک پستان به خصوص در اثر کارکرد نادرست دستگاه شیردوشی منجر به بروز هیپرکراتوزیس خواهد شد که در نهایت منجر به عوارضی نظیر ورم پستان، black spot و افزایش تعداد سلول های سوماتیک شیر می گردد. در این مطالعه چهار گله از گاوداری های شیری اطراف تبریز مشتمل بر860 راس گاو شیری مورد بررسی قرار گرفت که در دو گله دو بار دوشش و در دو گله دیگر سه بار دوشش در شبانه روز انجام می گرفت. در زمان شیردوشی نوک سر پستانک هر یک از گاوها از نظر وجود هیپرکراتوزیس و درجات آن (درجه یک، دو، سه و چهار) بررسی و ثبت گردید. نتایج این بررسی نشان داد که میزان شیوع هیپرکراتوزیس نوک سرپستانک در گله های سه بار دوشش (14.1%) به طور معنی داری بیشتر از ﮔله های دو بار دوشش (12.3%) می باﺷﺪ ((P<0.01. همچنین هیپرکراتوزیس درجه دو و درجه سه به طور معنی داری بیشتر از درجه چهار بود. بر اساس نتایج به دست آمده، درصد فراوانی هیپرکراتوزیس در گاوداری های شیری منطقه تبریز به طور معنی داری بیشتر از مقادیرگزارش شده جهانی است (P<0.01).

هدف از اجرای این تحقیق، ارزیابی تاثیر مصرف مقادیر مختلف شیر تخمیر شده با لاکتوباسیلوس کازئی 01، بر الگوی لیپیدی مشتمل بر کلسترول تام، LDL-C، HDL-C،VLDL-C  و تری گلیسرید سرمی موش های صحرایی نر نژاد ویستار تغذیه شده با جیره غذایی غنی شده با 1% و 2% کلسترول خالص می باشد. برای این منظور 49 سر موش صحرایی 15 200 گرمی، به طور تصادفی به 7 گروه مساوی تقسیم شدند و در طول یک هفته به شرایط جدید عادت داده شدند. به مدت 30 روز موش های صحرایی گروه اول (گروه شاهد) غذای تجارتی پایه و آب، موش های صحرایی سه گروه دوم تا چهارم غذای غنی شده با 1% کلسترول و موش های صحرایی سه گروه پنجم تا هفتم غذای غنی شده با 2% کلسترول را دریافت نمودند. موش های گروه های چهارم و هفتم (گروه تحت تیمار با دوز دو برابر) از طریق شیر تخمیر شده روزانه به طور میانگین هر کدام حدود  4x108 cfuو موش های گروه های سوم و ششم (گروه تحت تیمار با دوز یک برابر) به طور میانگین حدود 2x108 cfu لاکتوباسیلوس کازئی 01 را دریافت می نمودند و موش های گروه های دوم و پنجم (گروه شم) به جای شیر تخمیر شده شیر استریلیزه دریافت می نمودند. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0.05=a میانگین کلسترول تام و LDL-C سرمی موش های صحرایی گروه تحت تیمار دریافت کننده دوز دو برابر و یک برابر شیر تخمیر شده با لاکتوباسیلوس کازئی به طور معنی دار کمتر و میانگین مقدار HDL-C به طور معنی دار بیشتر از میانگین آن ها در موش های صحرایی گروه شم بود ((P<0.05. در موش های صحرایی دریافت کننده غذای غنی شده با 1% کلسترول، میانگین  VLDL-C و تری گلیسرید سرمی در گروه تحت تیمار با دوز دو برابر به طور معنی دار کمتر از گروه شم بود (P<0.05). در مجموع می توان گفت که مصرف روزانه و به مدت طولانی از شیر تخمیر شده با لاکتوباسیلوس کازئی 01 از طریق کاهش کلسترول تام و LDL-C و افزایش HDL-C الگوی لیپیدی سرم را بهبود می بخشد و میزان تاثیر این پروبیوتیک بر الگوی لیپیدی وابسته به دوز مصرفی می باشد.

کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ نقش مهمی در کارکرد سلول های قلبی و بافت های عصبی و عروقی دارند. وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم، مهار کننده های کانال های کلسیمی با کاربرد وسیع برای درمان بیماری های قلبی - عروقی می باشند. چندین مطالعات نشان داده اند که مهار کننده های کانال های کلسیمی اثرات ضد دردی و ضد التهابی در مدل های مختلف حیوانی دارند (اما در همه مدل ها این اثرات نشان داده نشده است). هدف از این مطالعه تعیین اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر رفتار درد و التهاب ناشی از فرمالین در موش سوری می باشد. در این مطالعه تجربی، وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم با دوز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی 30 دقیقه قبل از تزریق کف پایی فرمالین 5 درصد با حجم 20 میکرولیتر تزریق شد. مدت زمان لیسیدن و گاز گرفتن پنجه پای تزریق شده به عنوان پاسخ درد در فواصل زمانی 5 دقیقه ای به مدت یک ساعت ثبت شد. نتایج نشان داد که تزریق کف پایی فرمالین یک رفتار درد دو مرحله ای (مرحله اول: 5 - 0 و مرحله دوم: 45 - 20 دقیقه پس از تزریق) ایجاد می کند. تزریق داخل صفاقی وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم قبل از فرمالین، پاسخ درد مرحله دوم (درد التهابی) را به طور معنی دار ((P<0.05 کاهش می دهد. فقط وراپامیل رفتار درد مرحله اول (درد نوروژنیک) را به طور معنی دار کاهش می دهد (P<0.05) بر اساس نتایج چنین می توان پیشنهاد کرد که وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم اثر کاهش دهنده درد و درد التهابی ایجاد می کنند. این اثر احتمالا به دلیل مسدود کردن کانال های کلسیمی و کاهش جریان کلسیم و در نتیجه کاهش آزاد سازی نوروترنسمیترها و دیگر واسطه های درد و التهاب است.

ضایعات قلبی و عروقی یکی از مهم ترین عوامل بروز تلفات در سیستم های مختلف پرورشی ماهیان قزل آلای رنگین کمان به شمار می رود. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان و شدت بروز ضایعات پاتولوژیک قلب و پیاز آئورتی ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سیستم های پرورشی گسترده، نیمه متراکم و متراکم بود. بدین منظور تعداد 10 نمونه ماهی قزل آلای رنگین کمان از 7 گروه وزنی (کمتر از 90 گرم، 90 تا 300 گرم، 300 تا 500 گرم، 500 تا 1000 گرم، 1 تا 3 کیلوگرم، 3 تا 5 کیلوگرم و بالاتر از 5 کیلوگرم) و در کل 210 نمونه از سه مزرعه واقع در منطقه هراز و اسپیران در اطراف شهر تبریز به صورت تصادفی صید و نسبت به تهیه نمونه از قلب و پیاز آئورتی آنها اقدام شد. در تحقیقات میدانی سن، جنس، میزان تلفات، تراکم ذخیره سازی، نوع غذا و فاکتورهای فیزیکی - شیمیایی آب نیز مورد توجه قرار گرفت. از نمونه های اخذ شده مقاطع آسیب شناسی با رنگ آمیزی معمول هماتوکسیلین - ائوزین تهیه گردید. از لحاظ آسیب شناسی بافتی 47 ماهی نر و 73 ماهی ماده دچار ضایعات قلبی عروقی بودند که 29 مورد متعلق به سیستم پرورشی گسترده، 41 مورد متعلق به سیستم پرورشی نیمه متراکم و 50 مورد متعلق به سیستم پرورشی متراکم بود. ادم و پرخونی در لایه اسفنجی عضلات دهلیز و بطن، تغییرات ملایم تا شدید دژنراتیو تارهای عضلانی، تغییرات آماسی ملایم تا شدید، آسیب جزیی تا شدید دیواره عروق، تشکیل ترومبوز، نکروز و فیبروز عمده ترین تغییرات پاتولوژیکِ قابل مشاهده بودند. در هر سه سیستم پرورشی گسترده، نیمه متراکم و متراکم با افزایش سن ماهیان بر میزان شدت ضایعات نیز افزوده می شد. میزان بروز ضایعات و شدت آنها از وزن 500 گرم به بعد (دوران بلوغ) کاملا معنی دار بود (P<0.05). بروز این تغییرات در سیستم پرورشی مدار بسته در مقایسه با دو سیستم دیگر در حد بالایی معنی دار بود ((P<0.05. بین جنس نر و ماده نیز از لحاظ تغییرات فوق اختلاف معنی دار وجود داشت (P<0.05).

این مطالعه روی 40 راس گوساله با سن زیر یک ماه انجام گرفت که 30 راس گوساله مبتلا به اسهال در 3 گروه 10 راسی بیمار و 10 راس گوساله سالم در گروه شاهد قرار گرفتند. در گروه شاهد هیچ درمان یا تزریقی انجام نگرفت. در گروه بیمار اول تنها درمان آنتی بیوتیکی اسهال بدون مایع درمانی انجام گرفت. در گروه بیمار دوم علاوه بر درمان آنتی بیوتیکی اسهال، محلول نمکی هیپرتونیک (7.5%) به میزان 5ml/kg به صورت تزریق آهسته وریدی همراه با ORS  خوراکی و در گروه بیمار سوم علاوه بر درمان آنتی بیوتیکی، محلول نمکی ایزوتونیک (0.9%)، به میزان (وزن بدن × درصد دهیدراتاسیون) به صورت تزریق وریدی با ORS خوراکی استفاده شد. در تمامی گروه ها در زمان صفر و زمان های 1، 2، 8 و 24 ساعت پس از درمان، معاینه بالینی و خون گیری به عمل آمد. در زمان صفر، اسهال در گوساله های مبتلا منجر به نشانه های آزمایشگاهی و بالینی مثل تب، دهیدراتاسیون، تاکیکاردی، اولیگوپنه، افزایش درصد هماتوکریت خون، هیپرناترمی، هیپرکلرمی، هیپرکالمی، هیپرفسفاتمی، هیپرکلسمی، افزایش کراتینین و افزایش BUN سرم گردیده بود. با انجام درمان تب برطرف و دهیدراتاسیون اصلاح گردید که در گوساله هایی که محلول هیپرتونیک نمکی دریافت کرده بودند این اصلاح سریع تر انجام گرفت. تنظیم میزان سدیم، پتاسیم، کلر، فسفر و کلسیم سرم در گوساله های که با محلول هیپرتونیک مایع درمانی شدند زودتر اتفاق افتاد. در گوساله هایی که محلول نمکی دریافت نمودند، مایع درمانی با محلول های نمکی از افزایش سطح سرمی کراتینین و BUN جلوگیری کرد. نتیجه نهایی این که استفاده از محلول های هیپرتونیک نمکی زودتر، مناسب تر و با اطمینان بیشتری باعث بهبود بالینی و اصلاح تغییرات الکترولیتی و متابولیتی سرم در گوساله های مبتلا به اسهال می شود.

گرلین یک هورمون پپتیدی مترشحه از معده به گردش خون می باشد که توسط بافت های دیگر بدن مثل مغز و پانکراس نیز ساخته می شود. این پپتید به دلیل ترشح از بافت های مختلف دارای اثرات مختلف پاراکرینی و آندوکرینی می باشد که برخی از این اثرات شامل: تحریک ترشح هورمون هایACTH  وGH ، افزایش اشتها و متابولیسم کربوهیدرات ها می باشد. همچنین گرلین یک لیگاند طبیعی برای رسپتور محرک هورمون رشد (GHS-R) می باشد. گرلین وmRNA  آن مانند رسپتور هورمون محرک رشد در پانکراس و سلول های جزایر بیان شده و متابولیسم گلوکز و ترشح انسولین را تنظیم می کند. از آنجا که تاکنون آزمایشات مبنی بر اثر گرلین بر ترشح انسولین در حیوانات شبه نشخوارکننده در مرحله قبل از بلوغ انجام نشده است، بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر گرلین بر ترشح انسولین در شترهای نابالغ بود. در این تحقیق 12 شتر به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. حیوانات در گروه 1 به مدت دو هفته با رژیم غذایی 100% انرژی و حیوانات گروه 2 به مدت دو هفته در رژیم غذایی 50% انرژی تغذیه شدند. بعد از دو هفته، شترهای هر گروه 8mg/BW گرلین به مدت چهار روز از طریق ورید وداج دریافت کردند. نمونه های خونی از تمام حیوانات قبل، همزمان (30 دقیقه بعد از تزریق گرلین) و بعد از مداخله طی چهار روز متوالی در هر مرحله از ورید وداج جمع آوری گردید و پلاسماهای خون، جهت تعیین غلظت انسولین به وسیله روش رادیو ایمنو اسی (RIA) مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها وسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با مقادیر تکراری و آزمون تعقیبی تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند. مقادیر P<0.05 معنی دار تلقی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که گرلین اثر کاهشی معنی داری بر میانگین غلظت پلاسمایی انسولین در شترهای نابالغ در رژیم های غذایی حاوی 100% و50% انرژی دارد و این اثر کاهشی در بین دو رژیم غذایی، اختلاف معنی داری باهم ندارد.

پرورش شتر مرغ (Struthio camelus) از اهمیت روز افزونی در سطح جهان برخوردار است. همچنین، پرورش شترمرغ در ایران به طرز چشمگیری در حال افزایش است. در بسیاری از پرندگان، تمایز بین جنس های نر و ماده، از روی شکل ظاهری به خصوص در مورد پرندگان جوان بسیار مشکل است. هدف از این تحقیق، شناسایی و توسعه نشانگرهای ژنتیکی برای تعیین جنسیت شتر مرغ با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) می باشد. در این بررسی، از نمونه های خون و پر شترمرغ های نر و ماده (20 قطعه) استخراج DNA صورت پذیرفت. برای انجام PCR از یک جفت پرایمر مخصوص شناسایی کرومزوم W بهره گرفته شد. نتایج نشان دهنده یک قطعه 648 جفت بازی برای شترمرغ های با جنسیت ماده بود و از طرفی پس از انجام آزمایش، هیچ باندی برای نرها مشاهده نشد. بنابراین، روش استفاده از مارکرهای مولکولی، روشی سریع، دقیق و ارزان برای تعیین جنسیت گله های بزرگ شترمرغ می باشد.

در زمستان سال 1387 گزارشی از وقوع تلفات و خسارت در یک گله گوسفند و بز در یکی از دامداری های اطراف تهران واصل شد. پس از مراجعه به محل دامداری مشخص شد که تعداد 10 راس بره و بزغاله (10%) از گله 100 راسی در ظرف یک هفته تلف گردیده اند در معاینات بالینی از بیماران موجود ریزش مو و پشم به صورت کانونی و وجود دمل های چرکی در اندام های حرکتی مشهود بود. در ضمن، لاروهای کوچک متحرک در محل عوارض جلدی ملاحظه شدند. همچنین در نوک انگشت دست کارگر دامداری یک زخم آتشفشانی مشاهده شد که به گفته وی با قرار دادن انگشتش در داخل آب گرم لاروهایی از آن خارج می شدند. نمونه گیری از مدفوع دام ها و از لاروهای متحرک روی بدن آنها انجام و در آزمایشگاه استرونژیلوس پاپیلوزوس از نمونه ها جدا گردید.