آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1388 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

این مطالعه جهت ارزیابی اثرات جیره های با سطوح مختلف انرژی بر عملکرد مرغ های تخم گذار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 256 قطعه مرغ تخم گذار سویه تجاری های - لاینW-36  در 4 تیمار و 4 تکرار (با تعداد 16 قطعه مرغ تخم گذار در هر تکرار) انجام شد. تیمارها شامل جیره (1) با سطح انرژی توصیه شده توسط NRC سال 1994 (شاهد)، جیره (2) با سطح انرژی قابل متابولیسم 10 درصد بیشتر از انرژی قابل متابولیسم توصیه شده توسط NRC سال 1994، جیره (3) با سطح انرژی 10 درصد کمتر از انرژی قابل متابولیسم توصیه شده توسط NRC سال 1994 و جیره (4) با سطح انرژی قابل متابولیسم 15 درصد کمتر از انرژی قابل متابولیسم توصیه شده توسط NRC سال 1994 بود که به مدت 10 هفته (از سن 41 تا 51 هفتگی) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که میزان خوراک مصرفی بین تیمارها اختلاف معنی داری داشته است (P<0.05) بیشترین میزان خوراک مصرفی (130.5 گرم) مربوط به جیره (4) با سطح انرژی قابل متابولیسم 15 درصد کمتر از مقدار توصیه شده توسط NRC سال 1994 مشاهده گردید. بین تیمارها از لحاظ هزینه های غذایی نیز تفاوت معنی داری مشاهده گردید (P<0.05) کمترین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخم مرغ تولیدی (5705 ریال) را از لحاظ عددی جیره (4) با سطح انرژی قابل متابولیسم 15 درصد کمتر از انرژی توصیه شده توسط NRC به خود اختصاص داد. تفاوت معنی داری در خصوص صفات تخم مرغ در بین تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نگردید. نتیجه گیری می شود که استفاده از جیره (4) با سطح انرژی قابل متابولیسم 15 درصد کمتر از انرژی قابل متابولیسم توصیه شده توسط NRC در مرغ های تخم گذار بدون تاثیر بر روی صفات تخم مرغ، می تواند باعث کاهش هزینه های تغذیه ای گردد.

دیابت ملیتوس یکی از معضلات مهم در جوامع انسانی و حیوانی است. در دامپزشکی نیز دیابت ملیتوس می تواند در اکثر حیوانات و به خصوص حیوانات خانگی مطرح باشد. این تحقیق به منظور بـررسـی اثرات مصرف خرما بر سطوح سرمی گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول، LDL، VLDL و HDL در موش های صحرایی مبتلا به دیابت ملیتوس تجربی انجام گرفت. 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار نر در سن 8 هفتگی و با میانگین وزن گرم انتخاب و به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل شاهد سالم روز اول، شاهد سالم روز آخر، تیمار سالم مصرف کننده خرما، تیمار دیابتی مصرف کننده خرما و شاهد دیابتی بودند. به دو گروهی که به عنوان تیمار دیابتی و شاهد دیابتی انتخاب شده بودند، محلول آلوکسان مونوهیدرات به میزان 100 mg/kg به شکل زیر جلدی جهت ایجاد دیابت تزریق شد. به دو گروه شاهد سالم هم سرم فیزیولو‍ژی با همان مقدار به شکل زیر جلدی تزریق شد. همین تزریق ها عینا یک هفته بعد تکرار شد. بعد از بروز علایم دیابت نظیر پرنوشی، پرادراری، گلوکزاوری و افزایش قند خون در گروه های دریافت کننده آلوکسان، تغذیه گروه های تیمار سالم و تیمار دیابتی، با خرما و پلت به نسبت های مساوی آغاز گردید. گروه های شاهد سالم روز آخر و شاهد دیابتی فقط با پلت تغذیه شدند. این کار به مدت 10 روز بعد از شروع علایم دیابت ادامه یافت. در روز دهم از تمامی گروه ها خون گیری به عمل آمد. بررسی مقادیر سرمی گلوکز، کلسترول و LDL افزایش آماری معنی داری را در گروه شاهد دیابتی در مقایسه با گروه های شاهد سالم و همچنین در گروه های تیمار سالم مصرف کننده خرما و تیمار دیابتی مصرف کننده خرما در مقایسه با گروه شاهد دیابتی و گروه های سالم نشان داد (P<0.05) بررسی مقادیر سرمی تری گلیسرید، در گروه تیمار دیابتی و تیمار سالم مصرف کننده خرما با گروه های شاهد سالم اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد اما نسبت به شاهد دیابتی کاهش معنی داری را نشان داد. بررسی مقادیر سرمی VLDL در گروه تیمار دیابتی و تیمار سالم مصرف کننده خرما کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد دیابتی نشان داد (P<0.05) اما نسبت به گروه های شاهد سالم تغییرات معنی دار نبود. بررسی مقادیر سرمی HDL بین گروه ها اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که خرما می تواند به عنوان یک میوه طبیعی در جلوگیری از عوارض دیابت ملیتوس موثر واقع شود.

پروبیوتیک ها فرآورده هایی از سلول های میکروبی هستند که اثر مفید روی سلامت و آسایش انسان دارند. بر اساس مطالعات متعدد، خواص بسیار با ارزشی از جمله اثرات ضد جهش زایی و ضد سرطان زایی و تقویت ایمنی بدن و مقاومت در مقابل پاتوژن های روده ای و ... را به پروبیوتیک ها نسبت داده اند. لذا هدف این مطالعه تعیین اثر استفاده از پروبیوتیک ها در جیره غذایی طیور گوشتی بر مخاطرات میکروبی در گوشت مرغ می باشد. برای این منظور دو گروه 40 تایی تیمار و شاهد از جوجه های گوشتی انتخاب و در کل دوره 55 روزه پروبیوتیک خوراکی در شرایط یکسان به گروه تیمار داده شد و سپس هر دو گروه در کشتارگاه ذبح و از هر لاشه به میزان 100 گرم نمونه پوست و گوشت سینه گرفته و در شرایط استریل به آزمایشگاه مواد غذایی دانشکده دامپزشکی انتقال و مطابق روش های استاندارد ایران مورد بررسی شمارش تام میکروبی، شمارش استافیلوکوکوس اورئوس، شمارش استرپتوکوک های مدفوعی، شمارش کلوستریدیوم پرفرینجنس، شمارش کلی فرم، جستجوی سالمونلا و جستجوی اشریشیاکولای قرار گرفته و نتایج با آزمون آماری t-Test مستقل و مربع کای آنالیز گردید. مقایسه میانگین های شمارش تام میکروبی، کلی فرمی و استرپتوکوک مدفوعی و استافیلوکوکوس اورئوس گوشت، در دو گروه شاهد و تیمار با آزمون آماری t-Test مستقل کاهش معنی داری را نشان داد (P<0.05) همچنین فراوانی وجود اشریشیاکولای در گروه تیمار کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان می داد (P<0.05)، در صورتی که این کاهش در خصوص سالمونلا و کلستریدیوم معنی دار نبود. به نظر می رسد مصرف خوراکی پروبیوتیک ها بر کاهش باکتری های بیماریزای با منشا روده ای در گوشت موثر می باشد. حال چنانچه فراوانی و بار آلودگی با این اجرام در مواد غذایی اعم از گوشت مرغ کاسته شود گام موثری در جهت کاهش ابتلا به مسمومیت های غذایی، بهبود کیفیت بهداشتی و ماندگاری گوشت طیور برداشته شده است.

ویتامین E یکی از مهم ترین آنتی اکسیدانهایی است که نقش مهمی را در مهار آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد بازی می کند. هرگونه اختلال در جریان طبیعی ادرار تحت عنوان نفروپاتی انسدادی خوانده می شود. انسداد در نهایت می تواند به هیدرونفروز، آتروفی و حتی تخریب کامل عملکرد کلیه منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر ویتامین E بر بافت کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش صحرایی می باشد. در این مطالعه تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد SD به صورت تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. گروه دوم (گروه (UUO که بعد از انسداد یک طرفه حالب، روغن زیتون را به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) به صورت داخل صفاقی دریافت کرد. گروه سوم (گروه (UUO-Vit E که بعد از انسداد یک طرفه حالب ویتامین E را با دز 50 Iu/kg یک بار در روز به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) به صورت داخل صفاقی دریافت کرد. برای تشخیص تغییرات بافتی در روز چهارده بعد از جراحی، کلیه چپ بعد از تثبیت در فرمالین و انجام مراحل مختلف پاساژ بافتی با روش های هماتوکسیلین - ائوزین، تری کروم ماسون و پاس رنگ آمیزی شد. در مطالعات هیستوپاتولوژی در گروه UUO، اتساع فضای ادراری کپسول بومن، آتروفی شدید گلومرولی و توبولی، اسکلروز پیرامون گلومرول، تجمع سلول های تک هسته ای در بافت بینابینی کلیه، دژنراسیون منتشر و شدید سلول های توبولی، افزایش ضخامت لایه اپی تلیالی کپسول بومن، ادم پیرامون عروقی، فیبروز بافت بینابینی کلیه، خونریزی و فیبروز تحت کپسولی مشاهده گردید. تجویز ویتامین E حین انسداد حالب در گروه UUO-Vit E توانست ضایعات و فیبروز ناشی از انسداد حالب را در بافت کلیه به طور معنی داری کاهش دهد. نتایج مطالعه نشان داد که انسداد حالب باعث فیبروز کلیه و آسیب شدید بافت کلیه می شود و تجویز همزمان ویتامین E باعث کاهش آسیب های بافتی و فیبروز ناشی از انسداد حالب می گردد.

آلودگی انگلی در آبزیان بخش مهمی از بیماری های آنها را به خود اختصاص می دهد. برای انجام بررسی میزان شیوع آلودگی انگلی پوست ماهی های قزل آلای رنگین کمان در مرداد ماه 85 به ترتیب به 5 مزرعه پرورشی قزل آلای رنگین کمان مراجعه و از استخرهای هر مزرعه تعداد 386 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان 300 - 250 گرمی به صورت تصادفی جمع آوری و مورد آزمایش قرار گرفتند. طبق این بررسی از مجموع 1930 نمونه مورد بررسی در 5 مزرعه 14 مورد آلوده به ایکتیوفتیریوس (0.7%)، 890 مورد آلوده به تریکودینا (46.1)، 41 مورد آلوده به داکتیلوژیروس (2.1%)، 111 مورد آلوده به ژیروداکتیلوس (5.8%) و 874 مورد هم فاقد انگل (45.3%) بودند. بیشترین میزان آلودگی مربوط به انگل تریکودینا می باشد.

در این مطالعه اثر دو باکتری سودوموناس پوتیدا و پانتوا اگلومرانس از خانواده باکتری های حل کننده فسفات به عنوان پروبیوتیک برسطح سرمی فسفر، آلکالین فسفاتاز، برخی خصوصیات لاشه و عملکرد جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. این باکتری ها که به روش غربالگری از خاک نواحی مختلف کشور جدا گردیده اند، در این آزمایش به صورت مخلوط در جیره مورد استفاده قرار گرفتند. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 به اجرا در آمد. فاکتورها شامل پروبیوتیک در چهار سطح (1 - عدم استفاده، 2 - استفاده در کل دوره، 3 - استفاده در دوره های آغازین و رشد، 4 - استفاده در دوره پایانی) و فسفر در دو سطح (1 - قابل دسترس و2 - کل) بودند. در این آزمایش 8 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار و در مجموع 640 قطعه جوجه یک روزه گوشتی از سویه تجاری راس مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج جداول مقایسه میانگین ها نشان داد که باکتری های مورد نظر موجب افزایش معنی داری در وزن زنده، سرانه خوراک مصرفی و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردیدند (P<0.05) پروبیوتیک جدید موجب افزایش بازده لاشه و فسفر سرم گردید (P<0.05) از سویی دیگر کاهش معنی داری در چربی محوطه بطنی و آلکالین فسفاتاز سرم مشاهده شد (P<0.05) همچنین وزن ران ها وسینه تحت تاثیر قرار نگرفت (P<0.05) نتایج این آزمایش نشان داد که باکتری های بکار رفته در این آزمایش موجب بهبود عملکرد و افزایش زیست فراهمی فسفر می شوند.

در این مطالعه روش دنسیتومتری برای محاسبه جمعیت نسبی باکتری های اشریشیا کلی در بخش های مختلف روده جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. پس از آماده سازی نمونه های محتویات گوارشی، فرآیند خالص سازی و استخراج DNA محتویات دوازدهه، ژئوژنوم، ایلئوم و روده کور صورت گرفت. با استفاده از دو جفت آغازگر رفت و برگشت، یک واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی جهت شناسایی اختصاصی کلیه باکتری های اشریشیا کلی و یک واکنش زنجیره ای پلیمراز اختصاصی برای شناسایی اختصاصی کلیه باکتری های موجود در دستگاه گوارش جوجه ها انجام گردید. با مقایسه و تجزیه و تحلیل باندهای مریی شده بر اساس رویه رگرسیون خطی با برون یابی با استفاده از تکنیک دنسیتومتری و نرم افزار Gel Proc Analyzer، تراکم باندهای اختصاصی باکتری های اشریشیا کلی به دست آمد. جمعیت این باکتری در سنین مختلف هم به تفکیک بخش های متفاوت دستگاه گوارش جوجه ها تعیین شد. نتایج آزمایش نشان داد 0.000004 درصد باکتری های دوازدهه، 0.07 درصد کل باکتری های ژئوژنوم، 0.64 درصد کل باکتری های موجود در ایلئوم و 2.51 درصد باکتری های روده کور متعلق به گونه اشریشیا کلی بودند. همچنین باکتری اشریشیا کلی در چهار روزگی، 1.76 درصد کل باکتری ها، در چهارده روزگی 0.01 درصد کل باکتری ها و در سی روزگی 0.80 درصد کل باکتری های دستگاه گوارش جوجه ها را تشکیل می دهند. علاوه بر این معلوم شد در چهار روزگی در ژئوژنوم، ایلئوم و روده کور به ترتیب 0.30، 2.05 و 3.97 درصد کل باکتری ها از گونه اشریشیا کلی  بوده و در دوازدهه این باکتری وجود نداشت. در چهارده روزگی هم در ژئوژنوم، ایلئوم و روده کور به ترتیب 0.000009، 0.00011 و 0.08 درصد کل باکتری ها از گونه اشریشیا کلی بودند و در دوازدهه این باکتری وجود نداشت. در سی روزگی هم در دوازدهه، ایلئوم و روده کور به ترتیب 0.00011، 0.009 و 2.40 درصد کل باکتری ها از گونه اشریشیا کلی  بودند و در ژئوژنوم این باکتری وجود نداشت. به عنوان نتیجه گیری کلی شیوه دنسیتومتری مبتنی بر نتایج PCR را می توان روشی سودمند برای تعیین جمعیت نسبی باکتری های گونه اشریشیا کلی دستگاه گوارش طیور دانست.

آلودگی محیط زیست با فلزات سنگین یکی از مشکلات بالقوه ای است که در اکثر کشورهای دنیا شناخته شده است. فلزات سنگین در تمام ارگان های بدن خصوصا کبد و کلیه ها تجمع می یابند. مطالعه حاضر با هدف تعیین غلظت سرب در نمونه های عضله، کبد و کلیه 57 راس گوسفند کشتار شده در کشتارگاه فلاورجان اصفهان انجام شد. غلظت سرب در نمونه ها به روش اسپکتوفتومتری جذب اتمی کوره بعد از مرحله هضم در اسید اندازه گیری شد. میانگین غلظت سرب در نمونه های عضله، کبد و کلیه به ترتیب 0.012±0.007، 0.189±0.077 و 0.388±0.122 میلی گرم در کیلوگرم (بر پایه وزن مرطوب) به دست آمد. مطابق نتایج به دست آمده از این مطالعه، میانگین غلظت سرب در تمام نمونه ها پایین تر از حداکثر میزان تعیین شده توسط اتحادیه اروپا بود. غلظت سرب در 1.8% از نمونه های کبد و 8.8% از نمونه های کلیه بالاتر از حداکثر میزان تعیین شده از طرف اتحادیه اروپا (به ترتیب 0.01، 0.5 و 0.5 میلی گرم در کیلوگرم برای عضله، کبد و کلیه) به دست آمد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد اختلاف معنی داری بین میزان غلظت سرب در نمونه های کبد و کلیه بین گروه های سنی وجود دارد (P<0.05).

تاثیر دوز تلقیح یرسینیا انتروکولیتیکا بر ماندگاری آن در طی ساخت و نگه داری پنیر آب نمکی مورد مطالعه قرار گرفت. یرسینیا انتروکولیتیکا قابلیت رشد و تکثیر در دمای 4 - 0 درجه سانتی گراد را دارا بوده و نیز در شرایط pH اسیدی و حضور نمک مقاومت نسبی از خود نشان می دهد. لذا امکان رشد و بقا آن در دمای یخچال و طی رساندن پنیر وجود دارد. باکتری لیوفیلیزه شده یرسینیا انتروکولیتیکا (سروتیپ 3O: ) در محیط آبگوشت BHI دو بار متوالی کشت و فعال سازی گردید. برای تعیین تعداد یرسینیا انتروکولیتیکا جهت تلقیح در شیر پنیر از روش کدورت سنجی استفاده شد. باکتری مزبور به تعداد 102، 103 و 104 در هر میلی لیتر به شیر پاستوریزه گاو تلقیح و جهت پنیرسازی استفاده شد. در طی روند ساخت، رسیدن و نگه داری پنیر، تعداد یرسینیا انتروکولیتیکا شمارش و پرگنه های آن به لحاظ خصوصیات بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. محتوای رطوبت، ماده خشک، نمک و میزان pH پنیرها نیز اندازه گیری گردید. نتایج نشانگر افزایش تعداد یرسینیا انتروکولیتیکا در طی ساخت پنیر بوده ولی متعاقب افزودن نمک و در طی دوره رسیدن و نگه داری تعداد باکتری کاهش معنی دار (P<0.05) یافت. دوز تلقیح تاثیر معنی داری در بقا یرسینیا انتروکولیتیکا داشت.