آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1395 | دوره:10 | شماره:1 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:8

از آنجایی که ایمنوگلوبولین ها در مقادیر بسیار اندک از طریق جفت از مادر به گوساله ها منتقل می شوند، انتقال ایمنوگلبولین ها از طریق آغوز به گوساله از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. نقص در انتقال ایمنی غیرفعال یکی از عوامل اصلی مستعد کننده بیماری های مختلف به خصوص اسهال در گوساله های نوزاد محسوب می شود. با این وجود به علت حضور برخی عوامل بیماری زا در آغوز به خصوص باکتری ها، برخی از محققین استفاده از آغوز حرارت دیده را توصیه می نمایند. کاهش باکتری های بیماری زای موجود در آغوز تحت تاثیر حرارت ممکن است سبب افزایش جذب ایمنوگلبولین ها شود. برخی شواهد گویای کاهش جذب ایمنو گلبولین ها به دنبال حرارت دادن آغوز می باشند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان آلبومین، گلوبولین و پروتئین تام خون در گوساله ها پس از حرارت دادن آغوز در دمای 63 درجه سلسیوس به مدت 30 دقیقه می باشد. بدین منظور، در یک دامداری صنعتی تعداد 28 راس گوساله نوزاد به دو گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. به گوساله های گروه شاهد آغوز معمولی و به گروه تیمار آغوز حرارت دیده خورانده شد. از تمامی گوسالههای شاهد و تیمار بلافاصله پس از زایش و 48 ساعت پس از آن خون گیری به عمل آمد. غلظت پروتئین تام و گلوبولین در گروه شاهد در مقایسه با گروه تیمار بیشتر بود (p<0.05). تفاوت معنی داری در غلظت آلبومین در دو گروه مشاهده نگردید. کاهش غلظت گلبولین سرم در گروه تیمار را می توان دناتوره شدن گلوبولین ها در اثر حرارت دانست.

پاراتوبرکلوزیس یا بیماری یون نوعی عفونت مزمن روده های کوچک با عامل مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس می باشد که در گاو با اسهال پیش رونده و مزمن، کاهش وزن و در نهایت مرگ مشخص می شود. برای تایید تشخیص گاوهای مبتلا به یون، روش فارمی سریع و مناسبی وجود ندارد. اولتراسونوگرافی ترانس آبدومینال یک روش بالینی مفیدی است که می تواند به راحتی در ارزیابی بیماران مبتلا به التهاب مزمن روده به کار رود. هدف از این مطالعه بررسی یافته های بالینی و اولتراسونوگرافی ترانس آبدومینال در گاوهای مبتلا به بیماری یون بود. این مطالعه روی 20 راس گاو هلشتاین ماده مبتلا به اسهال مزمن و یا لاغری، انجام شد. تمام دام ها به صورت بی خبر مورد آزمایش خون برای ارزیابی آنتی بادی ضد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس با روش الایزا و سنجش ضخامت دیواره روده های باریک و سایر پارامترها با سونوگرافی روده ها از روی پوست ناحیه شکم قرار گرفتند. نتایج آزمایش الایزا نشان داد که 35 درصد از دام های مورد بررسی واجد آنتی بادی ضد مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس بودند. فراوانی نسبی گاوهای مبتلا به اسهال مزمن، لاغری یا هردوی آنها در بین دام های آلوده به ترتیب 100 درصد، 71.4 درصد و 71.4 درصد بودند. در ارزیابی اولتراسونوگرافی از روی پوست شکم، میانگین ضخامت دیواره روده های کوچک در گاوهای آلوده (7.9±1.4 میلی متر) به طور معنی داری (p<0.001) بیشتر از گاوهای غیرآلوده (2.7±0.13 میلی متر) بود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که ارزیابی اولتراسونوگرافی روده ها و ناحیه شکمی گاوها در سطح فارم می تواند روش مفید و سریعی با ویژگی نسبتا بالا در تشخیص بیماری یون باشد.

به منظور مطالعه فاکتور های خونی ماهی حمری دریاچه پریشان و مقایسه آن با ماهیان آلوده به مرحله لاروی انگل کنتراسکوم در محوطه بطنی این ماهیان، تعدادی ماهی حمری از دریاچه پریشان صید گردید و 60 عدد از آن ها به طوری که 30 عدد بدون آلودگی و 30 عدد آلوده به انگل مزبور بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از خون گیری از ماهی ها، از نظر آلودگی انگلی در محوطه بطنی کالبدگشایی و مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایشات خون شناسی شامل شمارش افتراقی گلبول های سفید، اندازه گیری میزان هماتوکریت (PCV)، شمارش کلی گلبول های قرمز و گلبول های سفید ماهیان انجام شد. در هر دو گروه آلوده و غیرآلوده، لنفوسیت ها با 80.56 درصد، بالاترین میزان فراوانی و پس از آن پلاکت ها، نوتروفیل ها و منوسیت ها به ترتیب 48.56، 7.9 و 2.45 درصد از فراوانی را به خود اختصاص دادند. این در حالی است که سلولی از نوع ائوزینوفیل و بازوفیل در میان نمونه ها مشاهده نشد. مقایسه گلبول های سفید و پلاکت ها در میان ماهی های عاری از آلودگی و آلوده به این انگل نشان داد که با افزایش آلودگی میزان لنفوسیت ها کاهش یافته اما فراوانی منوسیت ها در آلودگی شدید نسبت به مرحله بدون آلودگی افزایش یافته و درصد نوتروفیل ها و پلاکت ها نیز سیر صعودی را به همراه داشت. میانگین مقدار هماتوکریت در ماهیان غیرآلوده، با آلودگی خفیف و آلودگی شدید، کاهش نشان داد. مقایسه میانگین تعداد گلبول های قرمز مانند مقدار هماتوکریت به ترتیب در حالت های بدون آلودگی، آلودگی خفیف و آلودگی شدید کاهش یافت، در حالی که میانگین تعداد گلبول های سفید در حالت های بدون آلودگی، آلودگی خفیف و آلودگی شدید سیر صعودی را نشان داد. از لحاظ آماری تغییرات درصد لنفوسیت، نوتروفیل، پلاکت، هماتوکریت و میانگین تعداد گلبول های سفید معنی دار بود (p=0.001).

دیابت ملیتوس اختلالی متابولیکی است که از شیوع بالایی در سراسر جهان برخوردار می باشد. نارسایی کبدی از عوارض عمده بیماری دیابت می باشد. داروهای بسیاری از سراسر جهان جهت مداوای افراد دیابتی توصیه شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی نارینژنین بر آسیب پیش رس کبدی در موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان می باشد. تعداد 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در 4 گروه 10تایی شامل: 1- گروه شاهد سالم، 2- گروه سالم تیمار با نارینژنین، 3- گروه کنترل دیابتی و 4- گروه دیابتی تیمار با نارینژنین تقسیم شدند. دیابت تجربی نیز با تزریق داخل صفاقی تک دز آلوکسان (120 mg/kg) ایجاد گردید. موش های گروه های 2 و 4 نارینژنین را به میزان 50 mg/kg از راه خوراکی به صورت گاواژ، روزانه و به مدت 3 هفته دریافت کردند. به موش های گروه های شاهد متناظر (گروه های 1 و 3) نیز نرمال سالن با حجمی برابر تزریق شد. در پایان دوره آزمایش، شاخص های بیوشیمیایی عملکرد کبد در خون شامل آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز و آلبومین، پروتئین تام و بیلیروبین تام و همچنین ماحصل پراکسیداسیون لیپیدی (مالوندیآلدئید) و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات بافت کبد موش ها اندازه گیری شد. همچنین، آسیب شناسی بافتی جهت ارزیابی درجات مختلف آسیب کبد انجام شد. در موش های دیابتی، نارینژنین به طور معنی داری میزان آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلیروبین تام را کاهش و سطوح آلبومین و پروتئین تام سرم را افزایش داد. همچنین، نارینژنین به طور معنی داری میزان پراکسیداسیون لیپیدی را در موش های دیابتی کاهش و سطوح آنزیم های آنتی اکسیدان را در آنها افزایش داد. نتایج هیستوپاتولوژی کبد نیز با یافته های بیوشیمیایی در توافق بودند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که نارینژنین با خاصیت آنتی اکسیدانی خود از بروز آسیب های زودهنگام دیابتی کبد در موش های صحرایی جلوگیری می کند.

این مطالعه روی 30 راس گاو شیری مبتلا به ورم پستان حاد و 30 راس گاو شیری سالم به عنوان گروه شاهد از نژاد هلشتاین در دامپروری کشت و صنعت مغان انجام شد. پس از انجام معاینات بالینی و تایید بیماری، نمونه خون جهت تهیه سرم و انجام آزمایشات پاراکلینیکی از ورید دمی گاوها اخذ شد. میزان تروپونین I قلبی (cTnI) با روش کمی لومینسانس و آنزیم های قلبی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین کیناز قلبی - مغزی (CK-MB) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) با روش رنگ سنجی مورد سنجش قرار گرفت. مقایسه آماری میانگین تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس در هر دقیقه و همچنین دمای راست روده ای بین گاوهای سالم و گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد نشان دهنده اختلاف آماری معنی دار (به ترتیب: p=0.001، p=0.026 و p=0.030) بود. میزان سرمی cTnI در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد (1.018±0.235 ng/ml) به طور معنی داری (p=0.000) بیشتر از گاوهای سالم (0.011±0.006 ng/ml) بود. همچنین سایر شاخص های سرمی آسیب قلبی در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد در مقایسه با گاوهای سالم بیشتر بود، ولی تنها افزایش (p=0.047) AST و (p=0.000) CK-MB معنی دار بود و اختلاف آماری معنی داری از لحاظ میزان فعالیت سرمی LDH بین دو گروه سالم و بیمار مشاهده نشد (p=0.454). بینcTnI  با تعداد ضربان قلب (r=0.853، p=0.018)، تعداد تنفس (r=0.671، p=0.024) و دمای راست روده ای (r=0.542، p=0.038) ارتباط معنی دار وجود داشت. همچنین تعداد ضربان قلب با میزان فعالیت سرمی CK-MB (r=0.722، p=0.047) و AST (r=0.649، p=0.035) ارتباط معنی دار نشان می داد. نتایج این مطالعه نشان دهنده بروز درجاتی از آسیب قلبی در گاوهای مبتلا به ورم پستان حاد می باشد.

انگل های گوارشی در گوسفندان باعث کاهش تولید اقتصادی و انتقال آلودگی به انسان می شوند. بررسی حاضر به منظور شناسایی فون انگل های گوارشی و وضعیت آلودگی به آن ها در گوسفندان نژاد قزل منطقه استان آذربایجان شرقی انجام شد. در این مطالعه، نمونه های مدفوع از نظر آلودگی های کرمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 120 راس بره 4 تا 6 ماهه نژاد قزل از 6 گله متفاوت (از هر گله تعداد 20 راس) در استان آذربایجان شرقی استفاده شد. نمونه های مدفوع به طور مستقیم از رکتوم بره ها جمع آوری و شمارش تخم انگل به روش کلیتون لین انجام شد. از تعداد تخم انگل های شمارش شده، تخم انگل های نماتودیروس، مارشالاژیا مارشالی، همونکوس کنتورتوس و تریکوسترونژیلوس به ترتیب 39، 24، 23 و 14 درصد از آلودگی را به خود اختصاص داده بودند. با توجه به آلودگی گوسفندان به انگل های گوارشی، باید اقدامات کنترلی و درمانی در این مورد صورت گیرد. تحقیقات بیشتر در خصوص روش های پیشگیری و کنترل آلودگی نیز توصیه می شود.

با وجود امکان سنتز نانوذرات نقره به صورت "سیترات پوش" به روش احیاء شیمیایی و مشخص بودن تاثیرات اکسیداتیو نانوذرات نقره، بررسی اثرات اکسیداتیو این نوع از نانوذرات، ضروری به نظر می رسد. هدف از این، مطالعه مشاهده تاثیر نانوذرات نقره سنتزشده به روش احیاء شیمیایی بر سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز خون در موش صحرایی بود. سنتز نانو ذرات نقره به روش احیاء شیمیایی با مخلوط آب مقطر و سدیم بوروهیدرات و اضافه نمودن نیترات نقره، سپس افزودن تری سدیم سیترات به محلول به دست آمده، صورت پذیرفت. مطالعه با استفاده از 40 سر موش صحرایی نر ویستار در چهار گروه آزمایشی شامل گروه های شاهد، دارونما و گروه های تیمار با نانوذرات نقره با دزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. گروه های تیمار با نانوذرات نقره به ترتیب دزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم محلول نانوذرات نقره را در روزهای اول و هفتم آزمایش (دو بار) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تزریق نانو ذرات نقره در غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، باعث کاهش معنی دار فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز(SOD)  و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) خون گردید، به طوری که این کاهش در دز 200 میلی گرم بارزتر بود (p<0.01). همچنین، تاثیر اکسیداتیوی تزریق غلظت 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نانو ذرات نقره، منجر به بروز تلفات در حیوانات آزمایشی گردید. نتایج نشان داد که غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نانو ذرات نقره سنتز شده به روش احیاء، باعث کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و در نهایت بروز تلفات می گردد.

مقاومت ضدمیکروبی ایجاد شده به واسطه تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف (ESBLs) در اشریشیا کلی یک تهدید اساسی در کلی باسیلوزیس ماکیان محسوب می شود. مطالعه حاضر به شناسایی ژن های blaTEM، blaSHV و blaOXA در جدایه های اشریشیا کلی به دست آمده از کلی باسیلوزیس طیور با استفاده از روش MPCR می پردازد. در مجموع، 60 جدایه اشریشیا کلی از طیور استان کرمان به دست آمد. DNA سلولی با استفاده از کیتDNA -سیناژن (Cell culture, Tissues, Gram negative Bacteria and CSF) استخراج و PCR چندگانه به منظور شناسایی ژن های OXA، SHV و TEM انجام شد. نتایج تست CDT نشان داد که 45 جدایه (75 درصد) مولد ESBLs بودند. تعداد 19 و 13 جدایه (31.6 درصد و 21.6 درصد) به ترتیب برای ژن هایbla OXA  و bla aada مثبت بودند. تعداد 7 جدایه (11.6 درصد) به طور هم زمان ژن های OXA و aada را حمل می کردند. تمام ایزوله ها برای ژن هایTEM  و SHV منفی بودند. نتایج نشان داد، با اینکه روش دیسک دیفیوژن برای شناسایی ESBLs روشی بسیار کاربردی و مقرون به صرفه می باشد، ولی روش جدید طراحی شده Multiplex-PCR در این مطالعه می تواند به صورت روزمره در آزمایشگاه تشخیصی دامپزشکی برای شناسایی انتروباکتریاسه مولد بتالاکتاماز وسیع الطیف(ESBLs)  به کار رود.