آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1392 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:8

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر ویتامین E و سیستئامین بر کیفیت اسپرم پس از یخ زدایی در گاومیش انجام گردید. برای این منظور تعداد 20 انزال از چهار رأس گاومیش نر جمع آوری شد. نمونه های منی با کیفیت عالی و داشتن بیش از 70 درصد اسپرماتوزویید با تحرک رو به جلو در دمای 37 درجه سلسیوس با رقیق کننده های تجاری بایوکسل رقیق و پس از مرحله خنک شدن در دمای چهار درجه سلسیوس ظرف مدت دو ساعت و اعمال زمان تعادل، متعاقب افزودن 0.75، 1.5، 2 و 5 میلی مول ویتامین E و 7.5، 12.5، 15 و 20 میلی مول سیستئامین به ازای هر 90 میلی لیتر رقیق کننده، در پایت های 0.5 میلی لیتری فرانسوی بسته بندی شد و با اعمال زمان انجماد مشخص قبل از ورود به ازت مایع، منجمد و داخل ظروف حاوی ازت مایع نگه داری شدند. پس از 72 ساعت، یخ گشایی نمونه پایوت های منجمد مورد نظر در دمای 37 درجه سلسیوس به مدت 40 ثانیه صورت گرفت. میزان تحرک و برخی فراسنجه های کیفی نمونه های مورد نظر پس از یخ گشایی با استفاده از سیستم ارزیابی کامپیوتری الگوی تحرک اسپرم مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان دادند، افزودن 20 میلی مول سیستئامین و 1.5 میلی مول ویتامین E به رقیق کننده تجاری بایوکسل باعث افزایش میزان تحرک و برخی فراسنجه های کیفی اسپرم گاومیش پس از یخ زدایی شد (p<0.05).

هدف از این مطالعه شمارش گویچه های سفید در گربه متعاقب تجویز تکنیسیوم 99m- می باشد. از مواد رادیواکتیو در کارهای تشخیصی و درمانی استفاده می کنند. ماده رادیواکتیو تکنیسیوم در بدن به علت شرایط رادیودارویی مطلوب در اکثر مطالعات هسته ای، روش های نشاندارکردن و در غالب موارد تشخیصی طب هسته ای کاربرد دارد. در این مطالعه جهت بررسی تغییرات ایجاد شده در اندازه گویچه های سفید از ماده رادیواکتیو تکنیسیوم99m-  استفاده گردید چرا که، بیشتر از این گویچه ها برای تهیه و نشاندار کردن و ردیابی مواد رادیواکتیو بهره می جویند و تغییرات ایجاد شده در این موارد به علل کاربردی مهم می باشد. در مطالعه حاضر بعد از استحصال تکنیسیوم99m-  از ژنراتور مولیبدن به تکنیسیوم این ماده تحت شرایط خاص بعد از سنجش دوز به مقدار 1.5 میلی کوری سریعا از راه سیاهرگ رانی به شش قلاده گربه تزریق شد. یک گروه چهارتایی از گربه ها توأم با تزریق سرم فیزیولوژی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. در زمان های صفر، 30، 60 دقیقه، 24 و 48 ساعت بعد از تزریق، نمونه خونی در گروه های تحت مطالعه و شاهد تهیه و به روش استاندارد شمارش گویچه های سفید انجام یافت. این مطالعه تغییرات قابل محسوسی را در اندازه این گویچه ها نشان نداد که مزیت استفاده از این مواد در کارهای رادیودارویی درمانی، تشخیصی و ردیابی مواد رادیواکتیو را بیان می دارد.

دارو درمانی سرطان که با استفاده از مواد طبیعی، صناعی یا بیولوژیک انجام می شود، با عوارضی همراه است. سیسپلاتین به عنوان یک داروی ضدسرطان، در دوزهای بالا برای کبد سمی است. معلوم شده که استرس اکسیداتیو در سمیت سیسپلاتین دخیل است. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی رزوراترول، این مطالعه، برای ارزیابی اثرات محافظتی آن در برابر سمیت کبدی سیسپلاتین در موش صحرایی انجام شد. 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه مساوی تقسیم گردید. گروه 1 به عنوان شاهد انتخاب شد. برای ایجاد آسیب کبدی، سیسپلاتین (3mg/kg) هر 5 روز یکبار به صورت داخل صفاقی به گروه های 2 تا 4 تزریق شد. گروه 3 سیلیمارین (100mg/kg) و گروه 4 رزوراترول (20 mg/kg) را با تزریق داخل صفاقی روزانه به مدت 4 هفته دریافت کردند. در پایان، سطوح سرمی آنزیم های آسپارتات و آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و بیلی روبین تام، آلبومین و پروتئین تام اندازه گیری شد. میزان مالون دی آلدئید، گلوتاتیون احیاء و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز نیز در هموژنات بافت کبد اندازه  گیری شد. در نهایت، یافته های بیوشیمیایی با نتایج هیستوپاتولوژی مطابقت داده شد. در گروه 4، رزوراترول به طور معنی داری (p<0.001) میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد و بیلی روبین تام را کاهش و سطوح کاهش یافته آلبومین و پروتئین تام سرم را به طور معنی داری (p<0.001) افزایش داد. رزوراترول در این گروه، به طور معنی داری (p<0.001) میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح آنتی اکسیدان های کبد را افزایش داد. از لحاظ آسیب شناسی بافتی نیز تغییرات با یافته های بیوشیمیایی همراستا بودند.  نتایج بررسی حاضر نشان داد که رزوراترول با خواص آنتی اکسیدانی خود، کبد موش های صحرایی را در برابر سمیت سیسپلاتین محافظت می کند.

آنتی بیوتیک ها جهت تقویت سیستم ایمنی و نیز ترمیم زخم ها در آبزیان کاربرد زیادی دارند، اما به دلیل تاثیرات سوء و ایجاد باقی مانده دارویی، محققین به دنبال جایگزینی این مواد با مواد طبیعی می باشند. یکی از این ترکیبات که خواص درمانی زیادی دارد بره موم زنبور عسل است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر غلظت های مختلف بره موم بر ترمیم زخم پوستی و  پاسخ سیستم ایمنی در ماهی کپور معمولی می باشد. عصاره بره موم از شرکت باریج اسانس کاشان تهیه گردید و غلظت های صفر، 2، 5 و 10 درصد آن به همراه مواد حامل (مواد افزوده به بره موم به منظور انحلال در آب) بر روند ترمیم زخم پوستی ماهی کپور معمولی و پاسخ ایمنی و نیز بقاء آنها مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در یک دوره 21 روزه و به روش حمام کوتاه مدت و یک بار در روز انجام شد. در مقایسه با تیمار کنترل، استفاده از بره موم زنبور عسل در غلظت 2 درصد تاثیر معنی داری در روند ترمیم زخم پوستی و نیز تحریک سیستم ایمنی در ماهی کپور پرورشی داشت (p<0.05). در استفاده از غلظت های بالاتر بره موم، ترمیم زخم مشاهده شد اما افزایش در تعداد سلول های خونی (گلبول قرمز، نوتروفیل و ائوزینوفیل) و افزایش تلفات ماهی را نیز به همراه داشت. استفاده از بره موم زنبور عسل به شکل افزودنی در آب در غلظت های پایین موثر بوده و سبب تحریک سیستم ایمنی می گردد.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای-ماکس) شامل ترکیبات دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر قابلیت هضم مواد مغذی و پارامترهای خونی در بزغاله های بومی آذربایجان غربی انجام شده است. در یک طرح بلوک کاملا تصادفی، 20 راس بزغاله ماده با میانگین وزن 1.8±11.1 کیلوگرم و سن حدود 6-5 ماه با 4 جیره آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل: 1) شاهد (بدون پری بیوتیک)، 2) جیره پایه +2 گرم پری بیوتیک، 3) جیره پایه + 4 گرم پری بیوتیک، 4) جیره پایه + 6 گرم پری بیوتیک در روز، که به مصرف بزغاله ها رسید. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، ADF وNDF  در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. همچنین پارامترهای خونی شامل گلوکز، آلبومین، پروتئین تام، بتا هیدروکسی بوتیرات و BUN در بین تیمارها اختلافی نداشت. بر اساس نتایج آزمایش می توان گفت، مکمل پربیوتیکی ای-ماکس در جیره بزغاله ها تاثیر معنی داری بر قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و پارامترهای بیوشیمیایی سرم ندارد.

ایسکمی کلیه باعث استرس اکسیداتیو شده که منجر به پاسخ های شدید و طولانی التهابی پس از بازخونرسانی می شود. آسیب بازخونرسانی در کلیه یکی از عوامل نارسایی حاد کلیوی می باشد که در حیوانات و مدل های کلینیکی مختلف مطالعه شده است. متفورمین یک داروی ضد دیابت خوراکی بوده که به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر متفورمین بر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کلیه در موش  صحرایی می باشد. بدین منظور 30 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به 3 گروه 10 تایی شامل: شاهد جراحی، ایسکی-بازخونرسانی (I/R) و ایسکمی- بازخونرسانی به علاوه تیمار با متفورمین (I/R+MET) تقسیم شدند. در گروه های شاهد جراحی و  I/Rاز هیچ دارویی استفاده نشد. در گروه   I/R+METقبل از القا ایسکی-بازخونرسانی به مدت یک هفته متفورمین با دوز 100mg/kg گاواژ گردید. برای القا ایسکمی-بازخونرسانی هر دو پدیکول کلیه بسته شد و بعد از 45 دقیقه آزاد گردید. در هر 3 گروه نفرکتومی کلیه چپ در دو نوبت به ترتیب 4 و 8 ساعت بعد انجام شد. نمونه های خونی در روز صفر (قبل از تجویز دارو) و روز بعد از پایان ایسکمی در زمان برداشت کلیه ها جمع آوری شد و مقادیر کراتینین و اوره سرم مورد سنجش قرار گرفت. در نهایت داده های به دست آمده توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری  p<0.05مورد واکاوی آماری قرار گرفت. نتایج آسیب شناسی بافتی کلیه در گروه I/R+MET حاکی از بهبود معنی دار آسیب کلیه در مقایسه با گروه  I/Rبود به طوری که، تغییرات دژنراتیو و نکروز در سلول های پوششی توبول های ادراری بسیار خفیف بود و اکثر توبول ها وضعیت طبیعی هسته و سیتوپلاسم را نشان می دادند. نتایج سرولوژیکی نشان دهنده کاهش اندک و غیرمعنی دار مقادیر اوره و کراتینین سرم در گروه I/R+MET در مقایسه با گروه  I/Rبود. نتایج این مطالعه نشان داد که متفورمین تا حدودی از آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کلیه جلوگیری می کند.

این مطالعه به منظور بررسی وجود آنتی بادی ضد زونا پلوسیدا در سرم گاوهای هلشتاین مبتلا به تکرر فحلی در ایستگاه سوم پرورش گاو شیری شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان صورت گرفت. تحقیق روی 168 رأس گاو ماده غیر آبستن با تاریخچه ابتلا به تکرر فحلی (Repeat breeder) انجام گردید. دام های انتخاب شده از نظر سنی به دو گروه زیر سه شکم زایمانی و بالای سه شکم زایمانی انتخاب گردیدند. از هریک از دام ها 10 میلی لیتر خون از ورید وداج اخذ شد و سرم آنها جدا گردید. وجود آنتی بادی های ضد ZP در سرم دام ها توسط کیت های تجاری آزمایش ELISA (بیوسرو دیاگنوستیکا، زونا پلوسیدا آنتی بادی ELISA، BS-20-20 آلمان) آزمایش گردید. از تعداد کل 168 رأس دام مورد آزمایش 13 رأس دارای آنتی بادی ضد زونا پلوسیدا (تیتر مثبت) و تعداد 155 رأس فاقد آنتی بادی (تیتر منفی) بودند که به ترتیب 7.74 درصد دارای تیتر مثبت و 92.26 درصد بدون تیتر بودند. از لحاظ تقسیم بندی سنی، از تعداد کل 168 رأس دام تحت مطالعه، 109 رأس زیر سه شکم زایمان بوده و 59 رأس بالای سه شکم زایمان بودند. از تعداد 109 رأس دام زیر سه شکم 5 رأس دارای آنتی بادی ضد زونا پلوسیدا (تیتر مثبت) و از تعداد 59 رأس دام بالای سه شکم زایمان، 8 رأس دارای آنتی بادی ضد زونا پلوسیدا (تیتر مثبت) بودند. نتایج نشان داد با احتمال 99% تفاوت بسیار معنی داری بین دو گروه زیر شکم 3 و بالای شکم 3 وجود دارد (Z=2.07) و این به معنای آن است که افزایش سن تاثیر معنی داری در میزان ظهور آنتی بادی ضد زونا پلوسیدا در سرم این دسته از دام ها دارد.

جهت بررسی و شناسایی انگل های کرمی موجود در دستگاه گوارش گربه ماهیان موجود در سد ارس در فصل بهار سال 1390، اقدام به صید 50 عدد گربه ماهی با وزن متوسط 0.5 تا 4.5 کیلوگرم و طول متوسط 50 تا 120 سانتی متر از این سد گردید. سپس دستگاه گوارش آنها خارج و در ظروف پلاستیکی حاوی فرمالین 10 درصد قرار داده شد و به آزمایشگاه آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتقال داده شد. انگل های کرمی جدا شده رنگ آمیزی و سپس شناسایی، تعیین جنس و گونه شدند. در طی این بررسی از 50 عدد گربه ماهی صید شده از دریاچه سد ارس 145 عدد انگل پروتوسفالوس اوسکولاتوس (Proteocephalus osculatus) و 88 عدد انگل سیلوروتنیا سیلوروس (Siluritaenia silurus) جداسازی و شناسایی شد. میزان آلودگی به این دو انگل در این ماهیان 100 درصد بود. دو انگل فوق برای اولین بار از گربه ماهیان موجود در سد ارس گزارش می گردد.