مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1379 | دوره:4 | شماره:1 (پیاپی 6) |تعداد مقالات:12

بالون پمپ داخل آئورتی با کاستن afterload قلب، بهبود جریان خون کرونر و در نتیجه کاهش فشار و حجم پایان دیاستولیک و اثر بر oxygen supply demand میوکارد، تاثیر حیاتی در نجات بیماران مبتلا به بازده پایین قلبی بعد از اعمال جراحی قلب دارد. به منظور بررسی این تاثیرات مطالعه ای به صورت آینده نگر در بیمارانی که پس از عمل جراحی قلب باز دچار بازده قلبی پایین شده و به حداکثر درمان طبی جواب نداده اند، انجام گرفت.تعداد بیماران 21 نفر بود که وضعیت همودینامیک آنها قبل و بعد از گذاشتن بالون پمپ داخل آئورتی مورد مقایسه قرار گرفت. سن متوسط آنان 54.8 (28 تا 68) سال بود. 6 نفر از آنان زن و بقیه مرد بودند. در 19 مورد از آنان (Coronary Artery Bypass Graft) CABG صورت گرفت. یک مورد دچار malfunction دریچه ای بود و در یک مورد عمل مجدد تعویض دو دریچه انجام گرفت. در 71% از بیماران سابقه فشار خون بالا، در 57% دیابت قندی و در 57% سابقه مصرف سیگار وجود داشت و 71% از بیماران دچار اختلال در فونکسیون بطن چپ بودند. زمان پمپ (پمپ قلب و ریه مصنوعی) در آنان به طور متوسط 161 دقیقه و مدت کلامپ نمودن آئورت 85 دقیقه بود. مدت زمان استفاده از بالون پمپ از 7 ساعت تا 295 ساعت بود (به طور متوسط 53 ساعت). 18 مورد (85.7%) از بیماران نجات یافتند. 3 مورد (14.3%) مرگ وجود داشت که یکی از آنان به Ventricular Assist Device نیز پاسخ نداد. تنها عارضه یک مورد هماتوم پیشرفته در کشاله ران بیماری بود که بالون به صورت جراحی در او کار گذاشته شده بود.در این مطالعه چنین نتیجه گیری شد که عامل اصلی موفقیت تصمیم گیری بموقع در زمان گذاشتن و خارج نمودن بالون و management صحیح دستگاه بود. گذشته از آن مشخص شد که استفاده از بالون پمپ با حالت یک به دو (تناوب دستگاه نسبت به ضربان قلب) موثرتر از حالت یک به یک می باشد. همچنین معلوم شد که در بیماران کرونری چنانچه استفاده از آدرنالین با دوز بالا لازم باشد، نشان دهنده وضعیت وخیم میوکارد و نیاز به استفاده از بالون پمپ است.

به دلیل کاربردهای وسیع آنزیم پراکسیداز (EC.1.11.1.7) در تهیه کیت و روشهای تشخیص آزمایشگاهی از جمله الایزا و ایمنوپراکسیداز، خالص سازی آن از اهمیت اقتصادی خاصی برخوردار است. در حال حاضر کشور ما برای تهیه این پروتیین، به سایر کشورها وابسته است؛ بنابراین ضرورت دستیابی به روشهای خالص سازی مقرون به صرفه این آنزیم احساس می شود. به این منظور چند نوع گیاه مختلف بررسی شد و در نهایت ترب سیاه به عنوان منبع مناسب این آنزیم تشخیص داده شد. مراحل خالص سازی آنزیم شامل عصاره گیری به کمک بافر 0.05 مولار فسفات (pH=7)، رسوب دهی با الکل و سولفات آمونیم و کروماتوگرافی تعویض یونی (DEAE-Cellulose) بود. براساس میزان تمایل به ستون ذکر شده، دو فرم اسیدی و قلیایی برای پراکسیداز تشخیص داده شد. بیش از 90 درصد فعالیت پراکسیدازی متعلق به ایزوآنزیم قلیایی بود. خلوص این ایزوآنزیم توسط SDS-PAGE تایید شد. در این روش افزایش درجه خلوص 102 برابر و میزان بازیافت 67 درصد بود.  Rz و وزن مولکولی آنزیم خالص شده بترتیب 1.96 و حدود 40000 دالتون محاسبه شد. با توجه به مقرون به صرفه بودن، تولید انبوه این آنزیم به عنوان یک فرآورده داخلی از ترب سیاه پیشنهاد می شود.

این مطالعه به منظور بررسی میزان تماس کارگران با تولوئن و گزیلن در یکی از کارخانجات رنگسازی غرب تهران و ارتباط عوارض انتزاعی با میزان تماس افراد با این حلالها انجام گردید.تحقیق در مرحله اول به صورت توصیفی و در مرحله دوم از نوع cohort بود، که برای این کار تعداد 42 نفر کارگر مرد از قسمتهای تولید کارخانه که تماس شغلی با تولوئن و گزیلن داشتند به عنوان گروه مورد و 43 کارمند مرد از قسمتهای اداری به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند. گروه مورد با توجه به موقعیت کاری و میزان تماس با آلاینده ها به زیر گروههای شغلی تقسیم بندی شد. در مرحله بعد نمونه گیری از هوای منطقه تنفسی افراد به صورت نمونه های بلندمدت و کوتاه مدت بر اساس روش استاندارد توصیه شده از سوی ASTM و NIOSH توسط لوله های جاذب سطحی ذغال فعال صورت گرفت و با دستگاه گاز کروماتوگراف تعیین مقدار گردید. برای بررسی عوارض انتزاعی نیز از پرسشنامه معتبری استفاده گردید که پایایی و روایی آن مورد تایید بود.نتایج به دست آمده نشان داد که گروه مورد و شاهد از لحاظ سن، سابقه کار و اعتیاد به سیگار اختلاف معناداری با هم نداشتند. در نمونه های بدست آمده از منطقه تنفسی افراد بالاترین میزان متوسط تراکم زمانی حلالهای مزبور در هوای تنفسی یکی از گروههای شغلی گروه مورد برابر 39.9 ± 76 درصد از حد مجاز مخلوط این حلالها (%TLV) بود که موید آن است که در برخی از روزها میزان تماس شغلی از حد مجاز (100) بالاتر بود، ولی در مجموع پایین تر از حد مجاز بوده است. ولی در مورد نمونه های کوتاه مدت در برخی از گروهها میزان تماس حتی تا 5 برابر بالاتر از حد مجاز مخلوط آنها بود. یافته های این مطالعه نشان داد که در حین انجام دادن کار ارتباط معناداری بین میزان مواجهه افراد با تولوئن و گزیلن و شیوع عوارض ذیل وجود داشت: سوزش چشم و بینی، احساس بوی غیر عادی، احساس سوزش و برافروختگی صورت، احساس طعم غیر عادی در دهان (P<0.001)، احساس سنگینی در سر (P<0.005) و احساس عدم تعادل (P<0.05). علاوه بر این در خارج از محیط کار نیز شیوع عوارض ذیل ارتباط معناداری با افزایش میزان مواجهه افراد با تولوئن و گزیلن نشان دادند: حساس شدن پوست دست (P<0.005)، گرفتگی سینه، کم اشتهایی، احساس وزوز در گوش، حساس شدن پوست پاها، سرفه های پی درپی (P<0.01)، دیدن خواب وحشتناک، احساس نگرانی و اضطراب، کوتاه شدن نفس، کرخ شدن کل بدن، خشک شدن دهان، زبر و خشن شدن پوست و احساس خارش در گلو (P<0.05).با توجه به ارتباط مشاهده شده بین عوارض و میزان دوز دریافتی حلالها می توان نتیجه گرفت که پایین تر بودن میزان مواجهه افراد از حدود مجاز و یا در حد آن بودن، دلیلی بر ایمن بودن آن نیست و بایستی اقدامات لازم جهت حذف آلاینده از هوای محیط کار به عمل آید و پیشنهاد می شود در صورت امکان قسمتهایی از کارخانه که آلاینده زیادی وارد هوای محیط کار می کنند، از سایر قسمتها کاملا جدا شود و محل کار افراد به صورت دوره ای تعویض گردد تا نهایتا از بروز عوارض حاصله جلوگیری به عمل آید.

یکی از شایعترین عوامل مرگ در دنیای امروز بیماریهای ایسکمیک قلبی است. با توجه به افزایش نیاز به اکسیژن در قلبهای هیپرتروفی شده، آسیب پذیری آنها نسبت به ایسکمی نیز بیشتر می شود و هدف مطالعه حاضر بررسی این موضوع است که آیا می توان با مداخله در روند هیپرتروفی قلبی، این آسیب پذیری را کاهش داد.این مطالعه روی سه گروه از موشها (n=32) که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، صورت گرفت. گروه اول ایزوپروترنول به میزان 4 mg/kg/day به مدت هفت روز متوالی دریافت داشت. گروه دوم به طرز مشابهی ایزوپروترنول همراه با سیانید به مقدار0.12 mg/kg/day دریافت نمودند و گروه شاهد نیز با همان حجم سالین نرمال دریافت کردند. سپس هر یک از قلبها مجزا شدند و تحت پرفیوژن معمولی (20 دقیقه)، دوره ایسکمیک (30 دقیقه) و بازگشت به حالت عادی (30 دقیقه) قرار گرفتند. در مرحله اول فشار بطن چپ و قابلیت انقباضی بطن چپ در گروه اول 11.44 mmHg) ±  95.73و (3575 ± 509 mmHg/sec. و گروه دوم 89.9 ± 11.04 mmHg) و (2262 ± 227 mmHg/sec. به شکل معناداری بیش از گروه شاهد 58.06 ± 7.16 mmHg) و (1500 ± 222 mmHg/sec. بود (p<0.025). همچنین میزان درصد تغییرات پارامترهای قلبی فوق اندکی پس از طی دوره ایسکمی در گروه اول -21.64 ± 6.95) و (-42.03 ± 6 نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کاهش نشان داد (p<0.01)، در صورتی که این تغییرات در گروه دوم 12.85 ± 22.61) و (0.137 ± 15.08 دیده نشد.این نتایج از یک طرف بیانگر بروز هیپرتروفی قلبی در هر دو گروه آزمایشی نسبت به گروه شاهد است و از طرف دیگر نشان می دهد که قلبهای دریافت کننده سیانید توام با ایزوپروترنول، آسیب پذیری کمتری نسبت به ایسکمی از خود بروز داده اند. این نکته احتمالا به دلیل تاثیر سیانید بر آنزیم سیتوکروم اکسیداز و فعال سازی روندهای حفاظتی داخل سلولی در برابر ایسکمی بوده است که مطالعات تکمیلی جهت روشن تر شدن مکانیسمهای آن پیشنهاد می گردد.

اغلب بیماری مهلک موکورمایکوزیس رینوسربرال در زمینه دیابت گزارش می شود، در حالی که مخمر کاندیدا آلبیکنس در افراد دیابتی چنین بیماری کشنده ای را ایجاد نمی نماید؛ لذا طی یک مطالعه پاسخهای سرمی 100 بیمار دیابتی و 100 فرد سالم (غیر دیابتی) در مقابل آنتی ژنهای رایزوپوس اوریزا (شایعترین عامل موکورمایکوزیس) و کاندیدا آلبیکنس (مخمر ساپروفیت مخاط بدن که قادر به ایجاد فرم رینوسربرال در بیماران دیابتی نیست) به روش کانتر ایمونوالکتروفورزیس مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج به دست آمده نشان داد که بیماران دیابتی دارای تعداد پاسخ بیشتری نسبت به افراد سالم بودند (P<0.001). در بین بیماران دیابتی نیز تعداد پاسخ مثبت علیه کاندیدا آلبیکنس بیشتر از رایزوپوس اوریزا بود (P<0.001). به نظر می رسد که شیوع عفونتهای مخاطی کاندیدایی و کلنیزاسیون بیشتر مخمر کاندیدا نسبت به رایزوپوس در بیماران دیابتی مسبب چنین نتیجه ای باشد.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش مقاومت سالمونلاتیفی به آنتی بیوتیک ها و اهمیت شناخت عامل آن و به منظور تعیین مشخصات عامل فوق، این تحقیق بر روی بیماران مبتلا به تب تیفوئید بیمارستان طالقانی تهران در سال 1375 انجام گرفت. تحقیق به روش توصیفی انجام شد .بدین منظور 44 سوش سالمونلاتیفی از خون این بیماران جدا شد و نحوه مقاومت و مشخصات عامل مقاومت تعیین گردید. این مطالعه جهت تعیین میزان مقاومت سالمونلاتیفی به تعدادی از آنتی بیوتیک ها از طریق دیسک دیفیوژن انجام شد. بعد از تایید مقاومت پلاسمیدی از طریق کونژوگاسیون با استفاده از روش الکتروفورز، وزن مولکولی پلاسمید مورد نظر تعیین شد. با استفاده از کیت، DNA پلاسمیدی سوشهای سالمونلاتیفی مقاوم (دهنده) و ترانس کونژوگانت های حاصل از کونژوگاسیون سوشهای مقاوم سالمونلاتیفی و اشریشیاکلی مقاوم آزاید (گیرنده) استخراج شد. عصاره حاصل با تکنیک الکتروفورز ژل آگار مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که  29.5%از سوشهای جدا شده به AM، CB، TE،  SXTو C مقاوم بودند. تمام سوشهای مورد بررسی نسبت به CFX، CT، CP، CF،  Kو GM حساس بودند. در نهایت یک فاکتور مقاومت با وزن مولکولی 65-60 مگادالتون (100-90 کیلو باز) جدا شد که عامل انتقال مقاومت به چند آنتی بیوتیک از جمله C،SXT ، TE و  AMبود که جزو مرسومترین آنتی بیوتیک ها در زمان تب تیفوئید می باشند. با توجه به مقاومت بالای این سوشها انجام مطالعات مشابه در فواصل زمانی مشخص جهت بررسی الگوی مقاومت و تغییرات آن در کشور ضروری به نظر می رسد.

با توجه به افزایش زایمان با اپی زیاتومی و تناقضاتی که در مورد نوع نخ مصرفی در این بیماران وجود دارد و به منظور مقایسه تاثیر دو نخ کاتکوت کرومیک و کاتکوت ساده در میزان درد و عفونت اپی زیاتومی، این تحقیق صورت گرفت.پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی است که در روی 180 زن نخست زا در بیمارستان امام خمینی شهر تهران انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 90 نفره تقسیم شدند و از نظر سن، نسبت درصد وزن به قد، نژاد، وضعیت اجتماعی - اقتصادی، وضعیت بهداشتی، طول انسزیون پوست و مدت زمان ترمیم اپی زیاتومی بررسی و همسان سازی صورت گرفت. اپی زیاتومی از نوع مدیولترال بوده که با نخ دو صفر از شرکت سوپا ترمیم شد. تمامی لایه های اپی زیاتومی با تکنیک یکسان و نخ کاتکوت کرومیک دوخته شد. تفاوت در ترمیم پوست بود که در یک گروه با نخ کاتکوت ساده و در گروه دیگر با کاتکوت کرومیک به صورت منقطع و به فاصله یک سانتی متر ترمیم گردید.میزان درد شدید و متوسط در روز دوم، هفتم و پانزدهم پس از زایمان با استفاده از خط کش مدرج 10 نمره ای در گروه کاتکوت کرومیک به ترتیب 48.8، 37.7 و 15.5 درصد و در گروه کاتکوت ساده 36.5، 27.8 و 10 درصد به دست آمد. با استفاده از آزمون خی دو و t مشخص شد که بین میزان درد در دو گروه در روز دوم اختلاف معنادار نبود (p<0.24)، ولی در روز هفتم (p<0.0004) و روز پانزدهم (p<0.0002) اختلاف معنادار بود و در گروه کاتکوت کرومیک بیشتر بود. هیچ موردی از عفونت در دو گروه دیده نشد.توصیه می گردد جهت ترمیم اپی زیاتومی نخ کاتکوت ساده جایگزین کاتکوت کرومیک گردد.

شناخت ناهنجاریهای وضعیتی در مشاغل سنگین همچون جابجایی دستی بار نقش مهمی در پیشگیری و کاهش هزینه های درمانی دارد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع ناهنجاریهای وضعیتی در کارگران بخش بارگیری کارخانه صنعتی بهشهر در سال 1374 انجام گرفته است.مطالعه توصیفی حاضر در روی کلیه کارگران بخش بارگیری به تعداد 37 نفر صورت گرفت. برای بررسی ناهنجاریهای وضعیتی از کارگران خواسته شد که در پشت صفحه شطرنجی قرار گیرند. سپس وضعیت بدنی آنها با استفاده از آزمون نیویورک و گرفتن عکس معمولی از دید پشت و پهلو در سه سطح هنجاری، ناهنجاری خفیف و ناهنجاری شدید مورد ارزیابی قرار گرفت. در دید پشت، وضعیت سر، شانه ها، ستون فقرات و باسن و در دید پهلو، وضعیت گردن، قوس پشتی، کمر و شکم بررسی شدند. داده های به دست آمده با استفاده از آماره های توصیفی مورد مطالعه قرار گرفتند.میانگین و انحراف معیار سن کارگران مورد مطالعه 4.2 ± 27.7 سال و گستره سنی آنها 30-20 سال بود. نتایج به دست آمده از دید پشت نشان داد که میزان شیوع مبتلایان به ناهنجاریهای شدید شانه ها (انحراف شدید شانه ها)، انحراف شدید لگن، انحراف شدید جانبی سر و اسکولیوز شدید بترتیب برابر با 27، 32.4، 18.9 و 24.3 درصد بود. درصد کارگران طبیعی از لحاظ وضعیت سر، شانه ها، ستون فقرات و باسن بترتیب برابر با 21.7، 8.2، 35.2 و 24.4 بود. از دید پهلو نیز در سطح ناهنجاری شدید، 83.7% از کارگران به لوردوز کمر، 45.9% به کیفوز، 40.5% به افتادگی شکم و 35.1% به عارضه سر به جلو مبتلا بودند.با توجه به شیوع بالای این ناهنجاریها در کارگران بخش بارگیری پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری جهت بررسی علل این عوارض و راههای پیشگیری از آنها انجام پذیرد.

با توجه به شیوع تروما و عوارض شناخته شده آن و تناقصاتی که در مورد علل تروما وجود دارد و نظر به عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه، به منظور تعیین عامل تروما تحقیقی در افراد بستری شده در مرکز آموزشی درمانی طالقانی در سال 1375 انجام گرفت.روش مطالعه استفاده از داده های موجود بود. پرونده های واجد شرایط که در آن علت بستری شدن بیمار تروما بوده است، مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات سن، جنس، عامل تروما و نوع تروما از پرونده ها استخراج و با آمار توصیفی ارایه گردید.طی مدت تحقیق، تعداد 128 پرونده واجد شرایط بررسی شد. سن زنان و مردان بترتیب 18.8± 33 و 14.2±27.3 سال بود. 66.5 درصد بیماران 40-16 سال داشتند. جوانان در معرض خطر بیشتر تروما به علت چاقوخوردگی بودند و خطر نسبی (R.R) آن 5 برابر بیشتر از افراد 40 سال و کمتر از 15 سال بود. عوامل تروما در این مطالعه عبارت بودند از چاقوخوردگی (66.7%)، حوادث (17.5%) گلوله (17.1%)، سقوط از ارتفاع (4%) و سایر علل (4.7%). شایعترین محل آسیب دیده قفسه سینه با 56.3 درصد بود. از نظر نوع تروما 78 درصد sharp و 22 درصد blunt بود.با توجه به علل شایع تروما و عوارض ناشی از آن متفاوت بودن این علت با سایر گزارشها در این زمینه به نظر می رسد که این چنین حوادثی با عوامل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در ارتباط باشد و ضرورت بررسی عوامل موثر بر علل تروما و همچنین ایجاد شرایطی جهت رفع این عوامل بیشتر احساس می شود.

در سالهای اخیر، آموزش پزشکی جامعه نگر در ایران مورد توجه قرار گرفته است تا همگام با سیاستهای بهداشت جهانی، عرصه جدیدی در آموزش پزشکی ایجاد گردد. هدف این مطالعه تعیین دیدگاههای دانشجویان نسبت به آموزش پزشکی جامعه نگر در کرمانشاه و سنجش آگاهی آنان است.برای دستیابی به هدف مطالعه، تقریبا تمامی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، که در سال 1376 در پایان تحصیلات خود بودند و دوره آموزش پزشکی جامعه نگر را در عرصه ثامن الائمه (کرمانشاه) گذرانده بودند، جامعه مورد پژوهش را تکمیل دادند. پرسشنامه ها (شامل 11 سوال بسته در مورد ارزیابی عرصه، 3 سوال تشریحی در مورد سنجش آگاهی دانشجویان و 3 سوال باز در مورد نقاط قوت، ضعف و پیشنهادها) برای همه آنان تکمیل شد.نتایج به دست آمده نشان داد که ارزیابی دانشجویان در مورد آگاهی خود از نظام آموزشی پزشکی جامعه نگر و اهداف آن بسیار پایین بوده است. 35% دانشجویان، برداشت منطقی خود از مفهوم COME را خوب و 49% میزان آگاهی استادان از COME ، 39% میزان تشریک مساعی استادان در اجرای برنامه و همکاری و استقبال کادر کمکی از آنان را متوسط ارزیابی کردند. نمره متوسط کسب شده توسط دانشجویان برای سنجش آگاهی آنان 30.4 از صد می باشد. هر چند که از جنبه نظری، تقریبا همه آنها با اهداف این نظام آموزشی موافق بودند، ولی اکثرا (73.7 درصد) با نحوه اجرای عملی آن در کرمانشاه مخالفت داشتند. مشکل اصلی اجرای این روش را در وهله اول توجیه نبودن و نداشتن انگیزه در استادان و به تبع آنان دانشجویان و کارکنان مربوطه می دانستند. سپس به عنوان مشکلات بعدی به مکان نامناسب عرصه، مدیریت ضعیف و عدم برنامه ریزی درست اشاره کرده اند. مهمترین توصیه دانشجویان این بود که ابتدا استادان و کارکنان این عرصه ها با آموزش پزشکی جامعه نگر آشنا شوند و خود آن را بپذیرند تا بتوانند الگوی عملی مناسبی برای دانشجویان باشند.در نهایت پیشنهاد می شود با برنامه ریزی درست و تعیین مسوولیتها و محدوده وظایف افراد (استادان، دانشجویان، مدیران و کارکنان) راه اجرای صحیح این نظام هموار شود.

با توجه به اهمیت بهره وری نیروی انسانی در ارتقای سطح تولید و کیفیت آن و تایید یا رد برخی گزارشها مبنی بر تاثیر صدا و گرما در بهره وری، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر گرما و صدا در بهره وری نیروی انسانی انجام گرفت.این تحقیق به روش تجربی روی 42 نفر از کارگران شاغل و سالم از حیث قلب و ریه در بخشهای گرم یکی از صنایع چرم و کفش وابسته به سازمان صنایع ملی ایران انجام شد. کارگران در درجه حرارتهای 25-20، 30-25 و بیشتر از 30 درجه سانتیگراد شاخص دمای موثر تصحیح شده (CET) و در معرض صدای 75 و 93 دسی بل قرار گرفتند و بهره وری آنها با محاسبه تعداد خطای کیفیت محصول در 100 روز کاری و نیز میزان انرژی مصرفی طی انجام کاری به میزان 100 وات توسط دوچرخه کارسنج اندازه گیری شد. نتایج با آزمون T مورد قضاوت قرار گرفت.سن نمونه ها 0.8 ± 33.7 سال بود. با تغییر درجه حرارت از 23.5˚c به 27.5˚c CET میزان خطا از 3.3 ± 25 به 2.5 ± 33 و با تغییر دما از 23.5 به بیشتر از c˚ 30 CET میزان خطا 2.1 ± 56 افزایش پیدا می نمود (p<0.005). همچنین میزان انرژی مصرفی با تغییر درجه حرارت c˚23.5 به 27.5˚c CET به میزان 22.2% و از 27.5 به بیشتر از c˚30 CET به میزان 40.7% افزایش نشان داد (p<0.005). همچنین در محیط 25˚c CET با افزایش صدا از حدود 75 به 93 دسی بل خطای کاری حدود 48% افزایش پیدا کرد (p<0.005). این میزان در دمای بیشتر از 25˚c CET در حدود 20% افزایش یافت (p<0.005).افرایش صدا و گرما سبب افزایش خطاپذیری افراد و کاهش کارایی فرد می گردد. همچنین در بررسی اثر توام صدا و گرما مشخص شد که این دو عامل اثر افزایشی بر یکدیگر و سبب افزایش تعداد خطاهای کاری در افراد می گردند. به عبارت دیگر، افزایش صدا و گرما می تواند سبب کاهش بهره وری نیروی انسانی گردد. در نهایت توصیه می شود جهت تعیین کامل تاثیرات صدا، اثر نوع صدا روی بهره وری نیروی انسانی مورد تحقیق قرار گیرد.