JOURNAL OF RESEARCH IN DENTAL SCIENCES
Year:2016 | Volume:13 | Issue:4|Papers Count:8

سابقه و هدف: محدودیت عمق کیور و تاثیر آن بر میزان پلیمریزاسیون از مشکلات کار با کامپوزیتهای نوری می باشد که عامل مهمی در شکست کلینیکی ترمیم های کامپوزیتی است. یکی از راههای مقابله با آن استفاده از کامپوزیتهای بالک فیل معرفی شده اما تحقیقات تا کنون به نتیجه هماهنگی دست نیافته اند لذا در این تحقیق به بررسی تاثیر ضخامت بر میزان پلیمریزاسیون سه نوع کامپوزیت بالک فیل و هیبرید در سال 1395 پرداختیم.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی دو نوع کامپوزیت بالک فیل فلوابل Filtek™ Bulk Fill Flowable، X-tra Base و گروه شاهد کامپوزیت هیبرید Filtek™ Z250 Universal را در تعداد 108 نمونه در مولدهای برنجی دارای حفره ای به ابعاد 10´4´2 میلی متر قرار دادیم، پس از200 ثانیه نوردهی با دستگاه لایت کیور Demi™ Plus کالیبره شده با دستگاه رادیومتر Minamel، 24 ساعت در دستگاه انکوباتور در دمای 37 درجه سانتی گراد نگهداری، سپس ریزسختی آنها در دستگاه سختی سنج Vickers V-TestII به مدت 15 ثانیه تحت نیروی 300 گرم، 3 بار در هر یک از ضخامتهای 5-4-3-2-1-1.0 میلی متر اندازه گیری و میانگین محاسبه شد. یافته ها با آزمون آماری ANOVA بررسی شدند.یافته ها: بیشترین ریزسختی مربوط به Filtek™ Z250 Universal در ضخامت 1.0 میلی متر به میزان 8.0±8.98 و کمترین آن مربوط به Filtek™ Bulk Fill Flowable در ضخامت 5 میلی متر به میزان 7.0±5.31 بود که این اختلاف در تمام ضخامتها به لحاظ آماری معنی دار بود. (001.0>P) نتیجه گیری: به نظر می رسد ریزسختی کامپوزیت Filtek™ Z250 Universal در سطح ترمیم بهتر از سایر کامپوزیت هاست.

سابقه و هدف: استفاده گسترده از ترمیم های همرنگ دندان در بیست سال گذشته، چالش های بسیاری را برانگیخته است که در نتیجه آن پرسش های گوناگونی راجع به شیوه آماده سازی سطح رستوریشن های سرامیکی و ارتباط آن با تغییرات رنگی طی استفاده های طولانی مدت مطرح شده است. با توجه به تاثیر دهانشویه ها بر تغییررنگ سرامیک های دندانی که آماده سازی سطحی متفاوتی دارند این پژوهش با هدف تعیین تاثیر پرسلن پالیش شده و گلیز شده بر میزان تغییر رنگ پرسلن دندانی در محیط دهانشویه کلر هگزیدین انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی و درشرایط آزمایشگاهی انجام شد. تعداد 20 نمونه دیسکی شکل آماده و به طورمساوی به دو گروه پالیش و گلیز تقسیم شدند. پس از اندازه گیری رنگ پایه، تمامی نمونه های هر دو گروه برای مدت 30 روز در 200 میلی لیتر محلول دهانشویه کلرهگزیدین 2.0 درصد تحت شرایط کنترل شده محیطی غوطه ور شدند. پس از اتمام فرآیند غوطه ورسازی تغییرات رنگ نمونه ها با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر محاسبه شد. اطلاعات حاصله با روش Two-WayANOVA  مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. تغییرات رنگ نهایی از طریق سیستم CIE L*a*b * تعیین شدند.یافته ها: تحقیق روی تعداد 20 نمونه انجام گرفت. تغییرات رنگ در گروه پالیش 08.0±98.0 و در گروه گلیز 19.0 ± 81.0 بود و این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. (05.0>P)نتیجه گیری: ثبات رنگ هر دو گروه پرسلن پالیش شده و گلیز شده از نظر کلینیکی قابل قبول است و شیوه های متفاوت آماده سازی سطحی پرسلن تاثیر بر تغییررنگ سطحی شان در محیط دهانشویه کلرهگزیدین ندارد.

سابقه و هدف: با توجه به تحقیق انجام شده در کارسینوم سلول سنگفرشی پوست، فاکتور کمپلمان I ممکن است در پیشرفت کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نیز نقش داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی فاکتور کمپلمان I در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه موردی- شاهدی، جامعه مورد مطالعه شامل بلوک های پارافینه مربوط به 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و 30 نمونه مخاط نرمال دهانی بود. مقاطع 4 میکرونی از بلوک ها تهیه و به روش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی فاکتور کمپلمان I رنگ آمیزی شدند. در این بررسی درصد سلولهای رنگ شده و شدت رنگ پذیری آنها مورد توجه قرار گرفت و با آزمون MANN-U-WHITNEY مورد قضاوت آماری قرار گرفت. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: 25 مورد از نمونه های مخاط نرمال و 5 مورد از نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با این آنتی بادی رنگ نگرفتند. میانگین درصد سلول های رنگ گرفته در مخاط نرمال 0.015 و در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان 0.060 بود. (P<0.01) بین مخاط نرمال و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان به لحاظ میانگین درصد سلول های رنگ شده، تفاوت آماری معناداری وجود داشت (00=P) طبقه بندی نیمه کمی درصد سلول های رنگ گرفته نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان نشان داد (00=P) به لحاظ شدت رنگ پذیری نیز تفاوت آماری معنی داری بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان مشاهده شد. (00=P).نتیجه گیری: به نظر می رسد که فاکتور کپلمان I در بروز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان نقش داشته باشد.

سابقه و هدف: با توجه به موارد زیاد جراحی مولر سوم نهفته مندیبل و شیوع رابطه نزدیک ریشه دندان و کانال آلوئولار تحتانی و ضرورت جلوگیری از آسیب عصبی، هدف از این مطالعه تعیین قدرت یافته های رادیوگرافی پانورامیک و CBCT در تشخیص ارتباط ریشه دندان مولرسوم نهفته مندیبل باکانال عصب آلوئولار تحتانی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تشخیصی بر روی مولرهای سوم مندیبل که حداقل یک نشانه رادیوگرافی پانورامیک، مبنی بر نزدیکی ریشه دندان با کانال داشتند. صورت گرفت.علائم رادیوگرافی هر نمونه توسط رادیوگرافی پانورامیک و CBCT مورد ارزیابی قرار گرفت وجود یا عدم وجود اکسپوژر عصب حین جراحی طبق استاندارد موجود ثبت شد. توانایی تشخیص رادیوگرافی پانورامیک در مقایسه با CBCT با آزمون نسبت ها، مورد قضاوت آماری قرار گرقت.یافته ها: تحقیق در تعداد 120 نمونه انجام گرفت. مواد تشخیص صحیح (T.P+T.N) پانورامیک 67.7 درصد و ناصحیح آن 32.3 درصد و در روش CBCT SCAN به ترتیب 93.3  و 6.7 درصد بود (0.005> P).نتیجه گیری: به نظر می رسد که روش پانورامیک نمی تواند مثل CBCT SCAN در تشخیص ارتباط ریشه دندانی با کانال موثر باشد.

سابقه و هدف: نظر به اینکه تا کنون تحقیقی در مورد کیفیت تصاویر حاصل از دستگاه های رادیوگرافی دندانی پرتابل انجام نشده است، هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت کلیشه های حاصل از دستگاه رادیوگرافی پرتابل Diox 602 و ثابت Min Ray با یکدیگر می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 10 بیمار که درخواست رادیوگرافی بیش از 10 کلیشه داخل دهانی تقریبا قرینه از دو سمت فکین را داشتند، انجام شد. نیمی از رادیوگرافی های هر بیمار با استفاده ازدستگاه پرتابل و نیمی دیگر با دستگاه ثابت توسط فیلم های داخل دهانی کداک تهیه و سپس توسط دستگاه ظهور و ثبوت اتوماتیک در شرایط یکسان، ظاهر و ثابت شدند. پس از کدگذاری، رادیوگرافی ها توسط سه متخصص رادیولوژی دهان، فک و صورت از نظر چهار شاخص تعریف شده دانسیته، کنتراست، رزولوشن و نویز بررسی گردید و به هر یک از شاخص های کیفی مورد نظر، رتبه قابل قبول یا غیر قابل قبول داده شد. ضریب کاپا وزنی برای تکرار پذیری بین مشاهده گرها 90 درصد گزارش گردید. سپس نتایج با آزمون Chi-squared مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 109 کلیشه رادیوگرافی، 58 کلیشه با دستگاه ثابت (Min Ray) و 51 کلیشه با دستگاه پرتابل (Diox 602) تهیه گردید. اکثر رادیوگرافی ها از نظر رتبه در هر یک از شاخص های کیفی در سطح قابل قبول ارزیابی شدند و اختلاف آماری معناداری بین دو گروه در مورد هیچ یک از شاخص ها مشاهده نشد. (0.9> P)نتیجه گیری : کیفیت تصاویر حاصل از دستگاه رادیوگرافی پرتابل (Diox 602) در مقایسه با دستگاه رادیوگرافی ثابت (Min Ray) تفاوت معنی داری نداشتند.

مقدمه: آسیب های تروماتیک کندیل مندیبل شایع هستند و معمولا به شکل شکستگی گردن کندیل یا جابجایی مفصل تمپورومندیبولار می باشند. از طرفی دیگر، اینتروژن کندیل مندیبل به داخل کرانیال فوسای میانی، با یا بدون شکستگی همزمان مندیبل، بسیار نادر می باشد. این مطالعه به ارائه یک گزارش از جابه جایی سنترال کندیل راست مندیبل، پس از ترومای صورت در یک خانم 10 ساله می پردازد.گزارش مورد : کودکی موثت و 10 ساله در اثر واژگونی اتومبیل دچار جراحات متعدد گردیده و به بیمارستان منتقل شد. در معاینات خارج دهانی، پارگی کوچکی در ناحیه چانه وجود داشت و عدم قرینگی در صورت دیده می شد. در معاینات داخل دهانی، اپن بایت قدامی و شیفت میدلاین دندانی آشکار بود. تحت آرام بخشی وریدی، جا اندازی بسته فک انجام شد. پس از گذشت 24 ساعت، بیمار با جابه جایی مجدد کندیل راست مندیبل مراجعه نمود. سی تی اسکن های صورت تهیه شدند و جابه جایی سنترال کندیل راست مندیبل مشاهده شد. درمان محافظه کارانه انجام گردید و بیمار به مدت 30 روز تحت فالوآپ قرار گرفت.نتیجه گیری: تشخیص سریع به همراه معاینات کلینیکی و رادیوگرافیک جهت درمان موفق این نوع آسیب ضروری است. در نتیجه باید از به تاخیر انداختن درمان که باعث ایجاد عوارضی همچون انکیلوز مفصل می شود، پرهیز نمود. روش های متعددی جهت درمان جابه جایی اینتراکرانیال کندیل مندیبل پیشنهاد شده است که از تکنیک های درمان بسته تا جا اندازی باز مفصل به همراه گرفت استخوانی اینتراکرانیال متنوع می باشند. درمان جا اندازی بسته در کودکان جوان که کمتر از 4 هفته از ترومایشان می گذرد به کار می رود.