مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1380 | دوره:5 | شماره:1 (پیاپی 9) |تعداد مقالات:14

غلظت ایمونوگلوبولین ها و اجزای کمپلمان در سرم تحت تاثیرعوامل ارثی و محیطی مختلفی قرار دارد. بدین لحاظ بازه مرجع آنها در بسیاری از جوامع با یکدیگر متفاوت است. برای تعیین بازه مرجع CH50, C4, C3, IgM ,IgA ,IgG در کرمانشاه، یک زیر جمعیت (n=878) از مردم ظاهرا سالم در دامنه سنی 50-1 ساله انتخاب و غلظت پارامترهای مذکور در سرم آنها اندازه گیری شد. تعیین بازه مرجع این پارامترها با روش غیرپارامتریک انجام گرفت. با توجه به وابسته بودن غلظت ایمونوگلوبولین ها به سن، برای هر کلاس ایمونوگلوبولینی سه بازه مرجع در گروه های سنی 5-1 ساله (گروه 1)، 18-6 ساله (گروه 2) و 50-19 ساله (گروه 3) تعیین گردید. بازه های مرجع ایمونوگلوبولین ها بر حسب میلی گرم در دسی لیتر در گروه های سنی سه گانه به شرح زیر است: IgG: 1800-600 (گروه اول)     2000-700 (گروه دوم)              2300-800 (گروه سوم) IgA: 225-30 (گروه اول)             375-60 (گروه دوم)                   450-90 (گروه سوم) IgM: 260-90 (گروه اول)           350-90 (گروه دوم)                    410-85 (گروه سوم) برای C4, C3 یا CH50 یک بازه مرجع در گروه سنی 50-1 ساله تعیین گردید. بازه مرجع این سه پارامتر به ترتیب 170-50 میلی گرم در دسی لیتر، 65-15 میلی گرم در دسی لیتر و 170-62 واحد در میلی لیتر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین IgG و IgM در جمعیت مورد مطالعه، بالاتر از میانگین این پارامترها در جوامع آمریکایی و اروپایی در کتب مرجع پزشکی و میانگین C3 و C4 در جمعیت مورد مطالعه پایین تر از بسیاری از جوامع بیگانه است. بدین لحاظ به نظر می رسد بازه های مرجع جوامع دیگر مبنای مناسبی برای تفسیر یافته های آزمایشگاهی جامعه ما نیست.

در حال حاضر درمان انتخابی آنمی آپلاستیک شدید، در صورت داشتن دهنده مناسب و نیز سن کمتر از 40 سال، پیوند آلوژنیک مغز استخوان یا سلولهای بنیادی خون محیطی می باشد. داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی شامل گلوبولین ضد تیموسیت یا لنفوسیت (ATG/ALG) و سیکلوسپورین به صورت جداگانه یا ترکیبی، درمانی خوب با نتایج عالی برای بیمارانی است که به هر دلیل انجام پیوند مغز استخوان برای آنان امکان پذیر نمی باشد؛ لذا با توجه به آنکه امکان پیوند مغز استخوان برای بیشتر مبتلایان به آنمی آپلاستیک در کشور ما وجود ندارد، بر آن شدیم تا ایمونوتراپی ترکیبی را در بیماران مبتلا به این بیماری در کرمانشاه مورد بررسی قرار دهیم.از اردیبهشت ماه 1377 طرح درمان آنمی آپلاستیک شدید با گلوبولین ضد تیموسیت (ATG)، سیکلوسپورین، دانازول و پردنیزولون در سرویس خون و انکولوژی بیمارستان آیت اله طالقانی کرمانشاه شروع شد و تمام بیماران جدید با وضعیت عملکردی خوب و سن 13 تا 55 سال کاندید این نوع درمان شدند. دوز و مدت مصرف هر دارو در این روش درمانی به این ترتیب بود: 20ATG میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه به مدت 5 روز پیاپی؛ سیکلوسپورین 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه برای مدت 12 تا 18 ماه؛ دانازول 10 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن، روزانه به مدت 6 ماه و پردنیزولون 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه به مدت 14 روز، بررسی چگونگی پاسخ به درمان بر اساس میزان و چگونگی افزایش شمارش پلاکت، نوتروفیل خون محیطی و سطح هموگلوبین صورت گرفت و بر اساس نحوه این افزایش پاسخ به 3 دسته درجه بندی شد: کامل، نسبی و ضعیف.تا بهمن 1379، 18 بیمار درمان فوق را دریافت کردند (11 مرد و 7 زن با سن 25.2±11.5 سال). یکی از بیماران بر اثر خونریزی مغزی ناشی از ترومبوسیتوپنی در بخش فوت کرد، ولی بقیه بیماران درمان را تحمل و بدون عارضه قابل توجهی ترخیص شدند. یک نفر از بیماران بعد از ترخیص جهت پیگیری مراجعه نکرد و از مطالعه خارج شد، ولی 16 بیمار تحت پیگیری قرار گرفتند (حداقل 6 ماه و حداکثر 30 ماه (17.1±6.9)). از این تعداد 6 بیمار پاسخ کامل، 6 بیمار پاسخ نسبی و 3 بیمار پاسخ ضعیف به درمان داشتند. از نظر عوارض زودرس، صد درصد بیماران در حین بستری دچار تشدید ترومبوسیتوپنی شدند. عوارض زودرس دیگر عبارت بودند از لکوپنی، افزایش فشار خون، پلی آرترالژی، آلرژی، سردرد و تشنج.هر چند تعداد بیماران از نظر آماری اندک است، ولی حصول پاسخ 93.7% بیماران چنین می نماید که روش درمانی فوق روشی موفق و قابل اجرا در درمان آنمی آپلاستیک شدید برای آنهایی می باشد که به هر علت امکان انجام پیوند مغز استخوان برای آنها وجود ندارد.

با توجه به نگرانی از بروز پارگی های شدید پرینه در زایمان و به منظور مقایسه تاثیراپیزیوتومی رایج و روش پیشنهادی سازمان جهانی بهداشت در میزان پارگی پرینه این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سال 1375 انجام گرفت. تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی تعداد 532 نفر انجام گردید. بیماران بر حسب مراجعه و به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه تجربی انجام یا عدم اپی با توجه به معیارهای سازمان جهانی بهداشت انجام و در گروه شاهد بر حسب روال عادی بیمارستان اپیزیوتومی انجام شد. تاثیردو روش در بروز پارگی های شدید پرینه شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.این تحقیق روی 532 نفر انجام گرفت. هر گروه 266 نفر بود. افراد دو گروه از لحاظ سن، جنس نوزاد، نوزاد ماکروزوم و دور سر نوزاد مشابه بودند. میزان بروز پارگی های پرینه در گروه شاهد 3 و در گروه انتخابی 1.1 درصد بود (NS). گروه شاهد 97 درصد با اپیزیوتومی بودند و در گروه مورد در 46 درصد موارد اپیزیوتومی انجام شد (P<0.0001).میزان بروز پارگی های شدید پرینه در روش های اپیزیوتومی رایج و انتخابی مشابه بود و با توجه به میزان اپیزیوتومی زیاد در روش رایج، به کارگیری روش انتخابی طبق پیشنهاد سازمان جهانی بهداشت توصیه می گردد.

واژینیت از شایع ترین علل مراجعه به کلینیک زنان بوده و با توجه به گزارش های ضد و نقیض روی تکمیلی در درمان ولوواژینیت به منظور تعیین درمان طبی با و بدون روی تکمیلی بر علائم و شکایات واژینیت، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان جواهری و امیرالمومنین و کلینیک خصوصی در سال های 79-1378 انجام شد.تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع matched double blind trial روی تعداد 74 نفر از بیمارانی که با شکایت واژینیت مراجعه کردند و طی سال گذشته حداقل سه بار عود بیماری را داشته اند، انجام شد. بیماران از نظر روش پیشگیری از بارداری، بیماری های زمینه ای و مصرف آنتی بیوتیک مشابه سازی و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه تجربی درمان طبی و متعارف ضد قارچی توام با روی به مدت حداقل سه هفته تجویز و شکایات خارش، سوزش و التهاب بررسی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.تحقیق روی 74 نفر شامل 43 نفر گروه مورد و 32 نفر گروه شاهد انجام گرفت. سن افراد گروه شاهد 37.5±10.4 و گروه تجربی 32.3±8.9 سال بود. افراد از نظر عوامل تاثیرگذار بر بیماری مثل روش پیشگیری از بارداری، بیماری زمینه ای و مصرف آنتی بیوتیک مشابه بودند. درمان طبی توام با روی موجب کاهش سوزش در 76.4 درصد شد (P<0.001) و درمان طبی متعارف موجب کاهش سوزش به مقدار 72.2 درصد شد (P<0.05)، ولی بین دو گروه اختلاف معناداری نبود. این یافته ها در مورد سایر شاخص های التهاب و خارش نیز وجود داشت، یعنی درمان در هر کدام موجب کاهش شده، ولی اختلاف معنادار نبود. همچنین میزان تاثیرروی در علائم سوزش، خارش و التهاب بهتر، ولی در ترشح کمتر بوده است.محدودیت هایی در مصرف روی، پیگیری بیماران، اندازه گیری روی و تشخیص قطعی واژینیت وجود داشت و چون یافته ای بالینی حاکی از رضایت بیماران بوده است، توصیه می شود که همواره درمان طبی روی تکمیلی تجویز شود و در یک تحقیق کنترل شده، با رفع محدودیت های مطرح شده، تحقیق دیگری انجام گیرد.

با توجه به شیوع آپاندیسیت حاد و خطر بالای عوارض ناشی از عدم تشخیص به موقع و زودرس آن و به منظور تعیین دقت سونوگرافی در تشخیص بیماران آپاندیسیت، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان طالقانی در نیمه دوم سال 1376 تا نیمه اول سال 1377 انجام گرفت.تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی انجام گرفت. کلیه افرادی که بر مبنای معیارهای بالینی با تشخیص آپاندیسیت حاد، اندیکاسیون جراحی داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام نمونه ها با دستگاه سونوگرافی توشیبا با پروپ inear probe high frequency توسط متخصصان و دستیاران رادیولوژی مورد بررسی قرار گرفتند و ابتلا یا عدم ابتلای افراد به آپاندیسیت حاد تعیین شد. کلیه بیماران پس از جراحی، مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفتند و میزان ارزش پیشگویی مثبت سونوگرافی در تشخیص آپاندیسیت حاد تعیین شد. تعداد 79 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. در گزارش پاتولوژی 73 نفر مثبت و 6 نفر منفی بودند و در سونوگرافی 65 نفر مثبت و 19 نفر منفی گزارش شدند. ارزش پیشگویی مثبت آن 100% بود. استفاده از سونوگرافی در تشخیص زودرس آپاندیسیت حاد روشی بی خطر و غیرمهاجم کمک تشخیصی در مراکز آموزشی درمانی کرمانشاه می باشد. توصیه می شود با استفاده از این روش سونوگرافی در بررسی قدرت سونوگرافی در تشخیص آپاندیسیت حاد اقدام گردد.

با توجه به مشکل ایجاد مقاومت ثانویه در روند درمانی بیماران دیابتیک NIDDM که تحت درمان با قرص های خوراکی ضددیابت می باشند و عوارض و تبعات ناشی از عدم کنترل قندخون و نیز اهمیت و نقش پذیرش بیماران فوق در انتخاب روش های درمانی تعیین شده و به منظور تعیین موارد مقاومت ثانویه در بیماران دیابتیک NIDDM و مقایسه سه روش درمانی انسولین تنها، قرص و انسولین، متفورمین و سولفونیل اوره، این تحقیق در مرکز تحقیقات دیابت کرمانشاه انجام گرفت.مطالعه در دو مرحله، ابتدا به روش توصیفی برای تعیین درصد مقاومت ثانویه و در مرحله دوم به روش کارآزمایی بالینی برای مقایسه سه روش درمانی انجام گرفت. از کلیه بیماران دیابتی NIDDM مواردی که علی رغم مصرف حداکثر دوز داروی خوراکی ضددیابت FBS و BS ماهانه و HbAic هر سه ماه یکبار بالای کنترل موثر (غیر کنترل) داشتند و در پیگیری سه ماهه کماکان این وضعیت ادامه می یافت، به عنوان مقاومت ثانویه تلقی می شدند. این افراد اگر تمایل به تجویز انسولین نداشتند، با داروهای متفورمین و سولفونیل اوره و بقیه به طور تصادفی به روش انسولین تنها و یا انسولین توام با قرص درمان می شدند. تاثیردرمان با FBS و BS ماهیانه و HbAic هر سه ماه یکبار ارزیابی می شد.BMI بیماران نیز قبل و پس از درمان بررسی شد.در 1053 بیمار NIDDM، تعداد 100 نفر (10.5 درصد) در بررسی یکساله دچار مقاومت ثانویه شدند. از این تعداد 17 نفر به واسطه مراجعات نامنظم، عدم رعایت رژیم غذایی و با مصرف داروهای تداخل کننده در قند خون را، از مطالعه حذف شدند. در گروه دو داروی خوراکی 47 نفر، در گروه انسولین با قرص 18 نفر و در گروه انسولین تنها 18 نفر، جمعا 83 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. کنترل موثر قندخون های ماهیانه سه گروه فوق به ترتیب 57.4، 55.9 و 61.1 درصد بود. کنترل موثر HbAic در سه گروه به ترتیب 44.7، 33.3 و 55.6 درصد بود که اختلاف آنها به لحاظ آماری معنادار نبود (P=0.7).BMI بیماران دریافت کننده انسولین افزایش و در بیماران دریافت کننده قرص کاهش یافت (P<0.05).درصد موارد مقاومت ثانویه بیماران مورد مطالعه مشابه آمار کتاب های مرجع بود. تاثیرروش های درمانی سه گانه در کنترل بیماران NIDDM دچار مقاومت مشابه می باشد. با توجه به نتایج BMI در گروه های مورد مطالعه پیشنهاد بر این است که تحقیق دیگری به مقایسه کنترل سه روش درمانی مذکور در افراد خیلی چاق، چاق و لاغر به طور مجزا پرداخته تا بهترین روش درمانی در هر یک از این سه دسته افراد مشخص گردد.

با توجه به آمار و گزارش های متغیر و مختلف در نتایج و عوامل موثر در موفقیت درمان بیماران نازا با روش میکرواینجکش، این تحقیق به منظور تعیین درصد موفقیت و نقش عوامل موثر در آن روی بیماران درمان شده با این روش در مرکز پزشکی صارم از مهرماه سال 1378 تا مهرماه سال 1379 انجام گرفت.تحقیق به روش مطالعه داده های موجود انجام گرفت. از پرونده های واجدین شرایط، خصوصیات فردی و میزان موفقیت (حاملگی شیمیایی و بالینی) استخراج گردید و نقش سن، پروتکل درمانی، علت و نوع نازایی، وضعیت فولیک های تخمدان، وضعیت آندومتر و استرادیول سرم و میزان لقاح در نمونه های موفق و غیرموفق تعیین گردید.197 مورد پرونده مورد مطالعه قرار گرفت. میزان موفقیت 18.3 درصد بود که در 75 درصد آنها حاملگی ادامه داشت. سن، روش درمانی، علل و نوع نازایی، وضعیت آندومتر، استرادیول سرم و تعداد امبریو، نقشی در موفقیت نداشته است، اما تعداد فولیک های بالای 16 میلی متر در تخمدان چپ در گروه موفق 74 درصد و در گروه ناموفق 66 درصد بود (P<0.05).میزان موفقیت با توجه به مجموعه شرایط، قابل قبول بوده است. تحقیق تحلیلی برای تعیین رابطه تعداد فولیک ها در تخمدان راست و چپ با موفقیت ICSI توصیه می گردد.

با توجه به احتمال افزایش حضور آلوآنتی بادی گروه های فرعی خون و عوارض همولیتیک انتقال خون ناشی از آن در بیمارانی که تزریق مکرر و طولانی مدت خون دارند، این تحقیق روی بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور دریافت کننده خون مراجعه کننده به بیمارستان شهید فهمیده کرمانشاه در سال 1379 انجام گرفت.تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. تعداد نمونه با توجه به تعداد نمونه مورد آزمایش در تحقیقات مشابه و میزان شیوع آن در افراد سالم (0.3 تا 2 درصد) به تعداد 142 نفر تعیین و با روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. آزمایش آلوآنتی بادی گروه های فرعی خون بیماران در دو مرحله غربالگری و تعیین هویت بر اساس استاندارد AABB (در دمای 4، 22 و 37 درجه سانتیگراد) انجام شد و تاثیرخصوصیات سن، جنس و دفعات تزریق خون در بروز آلوآنتی بادی خون بررسی و فاصله اطمینان آن برآورد و نقش هر کدام در بروز عوارض همولیتیک انتقال خون تعیین شد.تحقیق روی 142 نمونه انجام گرفت. شیوع آلوآنتی بادی گروه های فرعی خون 9.2 درصد بود که از نوع آنتی بادی های سرد (4 و 22 درجه) بودند و آلوآنتی بادی گرم (37 درجه) مشاهده نشد. شایعترین آلوآنتی بادی گروه فرعی خون Anti LUa (61.5 درصد) و بعد Anti P1 (23.1 درصد) بود.با توجه به اینکه در بیماران تالاسمیک شیوع آلوآنتی بادی گروه های فرعی خون نسبت به افراد سالم جامعه بیشتر می باشد و از نوع آنتی بادی های سرد می باشند، انجام آزمایش سازگاری بر اساس دستورالعمل WHO و گرم کردن کیسه خون تزریقی برای پیشگیری از عوارض انتقال خون ناشی از آن توصیه می شود.

قبولی فارغ التحصیلان دانشکده های پزشکی در امتحانات دستیاری سراسری معیار ارزشمندی برای ارزشیابی برنامه های آموزشی می باشد و نظر به اهمیت ارزشیابی برنامه های آموزشی جهت استمرار و یا عدم استمرار آنها و به منظور تعیین وضعیت دستیاران پذیرفته شده فارغ التحصیل از واحدهای پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی این تحقیق انجام شد. تحقیق به روش داده های موجود انجام شد. فهرست بهنگام فارغ التحصیلان دانشگاهها از واحدها اخذ گردید. فهرست دستیاران پذیرفته شده فارغ التحصیل از واحدهای پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی از وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی تهیه و پس از تایید از واحدهای مربوطه و صحت آنها از نظر درصد موفقیت و رشته های دستیاری دانشگاه های پذیرفته شده، ارایه گردید.طی سال های مورد بررسی تعداد 3830 نفر از واحدهای پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی فارغ التحصیل شدند که بیشتر آنها مربوط به واحد پزشکی تهران بودند و تعداد 538 نفر (14 درصد) در دوره دستیاری پذیرفته شدند. دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد تهران با 26 درصد بیشترین موفقیت و واحد کازرون با 6.2 درصد کمترین موفقیت را داشته است.درصد پذیرفته شدگان دستیاری دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی کمی بیشتر از دانشگاه های سراسری بوده، ولی رشته قبولی آنها در امتحانات پذیرش دستیار در بین رشته های چشم، ارتوپدی، جراحی، اعصاب، گوش و حلق و بینی، ارولوژی و پوست کمتر بوده است. تحقیقات بیشتر در مورد علل به وجود آورنده آنها قویا توصیه و درخواست می گردد.

با توجه به شیوع و عوارض شناخته شده اسکیزوفرنیا و نیز روند رو به افزایش یافته های بیولوژیک در این بیماری و وجود بعضی گزارش ها مبنی بر بالا بودن کرآتین کیناز (CK) و همین طور رابطه کرآتین کیناز با اسکیزوفرنیا این تحقیق در مراجعین به بیمارستان طالقانی و امام حسین (ع) در سال های 79-1378 انجام گرفت.تحقیق به روش مورد- شاهدی روی 100 بیمار، شامل 50 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 50 نفر شاهد آنها انجام گرفت. تشخیص اسکیزوفرنیا بر مبنای DSM-IV بود و شاهد آنها اولا بر همین مبنا به اسکیزوفرنیا مبتلا نبودند و ثانیا همزمان به همان بیمارستان مراجعه کرده بودند و به لحاظ سن، جنس، تروما و نیز مصرف داروهای آنتی سایکوتیک مشابه بودند. میزان کرآتین کیناز با روش IFCC/DGKC تعیین و مقدار بالای 170IU/L برای خانم ها و 190IU/L برای آقایان، غیرطبیعی تلقی شد و با آزمون t قضاوت گردید.50 نفر گروه مورد و 50 نفر گروه شاهد مشابه بودند. میزان کرآتین کیناز در گروه شاهد 238±311.8 و در گروه مورد 397±538.5 بود، به تعبیر دیگر کرآتین کیناز بیماران اسکیزوفرنیا 66.8% بیشتر از افراد غیر اسکیزوفرنیا بود. تحقیق تجربی برای تعیین تاثیرکرآتین در اسکیزوفرنیا توصیه می شود.

کریپتوکوکوزیس یکی از عفونت های قارچی فرصت طلب است که اغلب به وسیله کریپتوکوکوس نئوفورمنس ایجاد می گردد. این مخمر کپسول دار یکی از عوامل مرگبار بیماران مبتلا به ایدز می باشد. جایگاه این مخمر دستگاه گوارش کبوتر است و غالبا انسان از طریق استنشاق مخمر موجود در فضله کبوتر آلوده می گردد؛ لذا به منظور تعیین میزان آلودگی به کریپتوکوکوس نئوفورمنس این تحقیق روی فضله کبوترهای شهر کرمانشاه در سال 1379 انجام گرفت.مطالعه به روش توصیفی روی فضله 1000 کبوتر که با استفاده از فویل آلومینیومی جدا گردیده بودند، صورت گرفت. آزمایش های قارچ شناسی روی قسمتی از نمونه های فضله تحت هود بیولوژیک با استفاده از محیط کشت سابورود کستروز آگار صورت گرفت. نمونه ها در انکوباتور با حرارت 30˚c قرار می گرفتند و طی 10-3 روزکلنی های رویش یافته به طریقه ماکروسکوپی و میکروسکوپی (تهیه لام مرکب چین) مورد مطالعه قرار می گرفتند.از 1000 نمونه کشت داده شده 8 مورد (8 دهم درصد) مخمر کپسول دار کریپتوکوکوس نئوفورمنس جدا گردید. نتایج این مطالعه در مقایسه با جداسازی و تشخیص کریپتوکوکوس نئوفورمنس از فضولات کبوترخانه های اصفهان (8.1 درصد) و بررسی آلودگی چینه دان کبوترهای شهر تهران (2.1 درصد) آلودگی کمتری را نشان داد. توصیه می شود این تحقیق در سایر مناطق انجام گردد.

سیتومگالوویروس (CMV) نوعی هرپس ویروس است که خصوصا در حاملگی عوارض شناخته شده ای روی جنین و نوزاد دارد. ابتلای مادر طی حاملگی خصوصا در سه ماهه اول حاملگی موجب احتمال بروز عفونت حاد جنینی و معلولیت های عصبی و چشمی و دندانی می شود که هزینه و مشکلات زیادی دارد. به علت اینکه اطلاعی از میزان آلودگی این ویروس در منطقه وجود ندارد، این مطالعه به منظور تعیین شیوع عفونت حاد اولیه و سابقه عفونت قبلی در مادران حامله در سه ماهه اول در سال 1378 در بیمارستان معتضدی کرمانشاه انجام گردید.این مطالعه به صورت توصیفی روی 257 خانم حامله انجام گرفت. نمونه های سرمی بیماران از نظر IgM و IgG به روش Elisa آزمایش شد. سن مادر، سابقه سقط، دریافت خون، عمل جراحی و بیماری تب دار طی حاملگی و وضعیت اقتصادی اجتماعی و رابطه آنها با آزمایش سرولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت و از آزمون کای دو و فیشر برای ارزیابی آماری استفاده شد.تحقیق روی 257 نفر خانم حامله با سن 24.6±6 و دامنه سنی 50-15 سال انجام گرفت. 23% از افراد مورد مطالعه CMV-IgG مثبت داشتند و در هیچکدام از آنها CMV-IgG مثبت نبود. IgG مثبت در افراد دارای سابقه ترانسفوزیون 71.5% و سابقه عمل جراحی 42.5% بود که با P<0.05 این ارتباط معنادار بود، ولی بین سابقه سقط و بیماری تب دار در طول حاملگی و وضعیت اقتصادی اجتماعی با مثبت شدن آزمایش سرمی ارتباط معناداری به دست نیامد.به نظر می رسد میزان شیوع عفونت CMV در کرمانشاه در حد پایین باشد. توصیه می شود چنین نتیجه ای در زنان در سنین باروری تایید شود. ضمنا بررسی شیوع این عفونت در نوزادان نیز ضروری به نظر می رسد.

یکی از راه های مهم انتقال بیماری به انسان آب آلوده می باشد. سوابق نشان می دهد که در جوامع شهری آب آشامیدنی آلوده بیشترین همه گیری بیماری هایی نظیر التور را به دنبال داشته است. با استفاده گسترده ای که امروزه از شبکه توزیع آب آشامیدنی شهری می شود، کنترل کیفیت آب شبکه توزیع ضرورت می یابد؛ لذا به منظور تعیین آلودگی میکروبی آب آشامیدنی شبکه توزیع آب شهر کرمانشاه در سال های 78-1377 این بررسی انجام گرفت.تحقیق به روش توصیفی صورت گرفت. نمونه های آب بر اساس هر 5000 نفر یک نمونه در ماه برداشت و مطابق استاندارد آب آشامیدنی ایران طبقه بندی شدند. نمونه ها از 20 کانون در سطح شهر کرمانشاه از سطح شبکه توزیع آب شهر گرفته شدند. نحوه آزمایش های میکروبی به روش آزمایش احتمالی و تکمیلی بود. طبق تعریف هر گونه آب ضدعفونی شده ای که در داخل شبکه توزیع وارد می شود، بایستی دارای MPN=0 باشد، در غیر این صورت آب نامطلوب و آلوده به حساب می آید. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارایه گردید. در کل تعداد 3087 نمونه در سال 1377 و 3902 نمونه در سال 1378 از سطح شبکه توزیع آب شهر کرمانشاه برداشت شد. یافته های آزمایشگاهی حضور اشرشیاکلی، انتروباکتر، سیتروباکتر، کلبسیلا و پسودوموناس را در نمونه های آلوده نشان داد. تعداد نمونه های آلوده در سال های 1377 و 1378 به ترتیب 85 و 86 نمونه بود. متوسط درصد آلودگی در سال 1377 برابر 2.7 و در سال 1378 معادل 2.2 بود. آلوده ترین ماه در سال 1377 ماه شهریور با 7.2 درصد و در سال 1378 ماه خرداد با 5.6 درصد آلودگی میکروبی در نمونه ها بوده است. آلودگی دائمی در نقاط مختلف شبکه توزیع آب شهر و حضور کلیفرم های گرماپای در نمونه های آب آشامیدنی نشان دهنده آلودگی های مدفوعی در شبکه توزیع آب آشامیدنی شهر کرمانشاه است. درصد آلودگی در دو سال تحقیق تقریبا برابر بوده است. به نظر می رسد که عیوب شبکه توزیع (احتمال شکستگی لوله یا کاهش فشار) باعث این آلودگی شده باشد. پیشنهاد می شود برای کاهش و حذف آلودگی، شبکه قدیمی توزیع آب بازسازی شود.

DPN یک ضایعه خوش خیم و شایع در افراد سیاه پوست است و تاکنون 4 مورد در نژاد سفیدپوست گزارش شده که همگی مجرد بودند و حال به معرفی پنجمین مورد و اولین مورد زن با خصوصیات بارز و تیپیک آن اقدام می شود.یک خانم 22 ساله سفیدپوست به علت ضایعات پاپول های متعدد قهوه ای رنگ و بی علامت مراجعه نمود و با بیوپسی در پاتولوژی تشخیص DPN داده شد. بیماری در 2 خواهر، مادربزرگ پدری بیمار بود. شروع و سیر بیماری در سن بلوغ بوده است و در تمامی افراد نیز ضایعات حوالی سن بلوغ ظاهر شده بودند. ضایعات از نظر بافت شناسی با Dermatosis papulosa nigra مطابقت داشتند. بیمار در یک طرف صورت با انجام کورتاژ سطحی و در طرف دیگر صورت با انجام الکتروکوتری سطحی درمان شد. هر دو روش نتایجی عالی در پی داشتند.بیماری در زنان نیز می تواند مطرح باشد. سابقه فامیلی مثبت و درمان عالی بیماری مطرح است. توصیه می شود در بررسی های بالینی بویژه در بیماران حوالی سن بلوغ، این بیماری مورد توجه همکاران قرار گیرد.