مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1390 | دوره:15 | شماره:6 |تعداد مقالات:20

عفونت زخم محل جراحی (SSI= Surgical Site Infection) یکی از شایع ترین انواع عفونت های بیمارستانی و عامل مهمی در افزایش مرگ و میر و هزینه های پزشکی است. متوسط میزان عفونت زخم در اعمال جراحی زنان 12.17 درصد گزارش گردیده است. 19 درصد از اعمال سزارین با عفونت زخم همراه بوده که با استفاده از آنتی بیوتیک این میزان کاهش یافته است. این مطالعه به منظور بررسی برخی عوامل مساعدکننده عفونت زخم صورت گرفت. در این مطالعه، پرونده کلیه بیماران مبتلا به عفونت زخم در بیمارستان معتضدی (85- 1380) بررسی شدند. نمونه گیری به صورت در دسترس بود و از پرونده ها استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نگارش 16 آنالیز شد.

زمینه: کنترل و اداره خشم به روشی مثبت و بی ضرر بسیار مهم است. این پژوهش به منظور مقایسه تاثیر دو روش رفتار درمانی «تقویت و پاداش» و شناخت درمانی «الیس» بر میزان پرخاشگری کودکان بی سرپرست 18- 10 ساله سازمان بهزیستی شهر کرمانشاه انجام پذیرفت.روش ها: از بین 89 نفر از کودکان 18- 10 ساله ساکن در 6 مرکز شبانه روزی نگه داری از کودکان بی سرپرست سازمان بهزیستی، 57 نفر (31 پسر و 26 دختر) بعد از تکمیل پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) به عنوان افراد پرخاشگر تشخیص داده شده و وارد مطالعه شدند. سپس هرکدام از مراکز نگه داری به روش تصادفی در یکی از گروه های «تقویت و پاداش»، «الیس» و کنترل قرار گرفتند. پس از آن بر روی هر کدام از گروه ها روش موردنظر به مدت 10 جلسه 2 ساعته اجرا شد. گروه کنترل در این مدت هیچ تقویت یا روشی را دریافت نکردند. سپس پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) دوباره اجرا و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شد.یافته ها: نمره پرخاشگری گروه تقویت و پاداش در پس آزمون به طور معنادار کم تر از پیش آزمون بود (P=0.011). تفاوت معنادار آماری بین میانگین نمره پرخاشگری گروه «الیس» قبل و بعد از اعمال روش مشاهده نشد (P=0.258). نتایج آنالیز واریانس، تفاوت معناداری بین سه گروه مورد مطالعه در پیش آزمون و پس آزمون نشان نداد (P=0.691).نتیجه گیری: دو روش رفتاردرمانی تقویت و پاداش و شناخت درمانی الیس در مقایسه با گروه کنترل، تاثیر معناداری بر کاهش پرخاشگری کودکان بی سرپرست ساکن در مراکز نگه داری شبانه روزی ندارد. احتمالا شرایط خاص زندگی این کودکان باعث می شود که برنامه های کوتاه مدت درمانی موثر واقع نشود.

زمینه: بازنمایی های ادراکی از بیماری (مدل لونتال) با بازده و سازگاری با بیماری همبسته اند. پیشنهاد شده مداخلاتی که با هدف ارتقاء بازده بیماران صورت می گیرند، تغییر این ابعاد شناختی از بیماری را هدف قرار دهند. بیماری مالتیپل اسکلروزیس، یک بیماری مزمن مشترک بین سیستم ایمنی و عصبی است که دارای پیامدهای جسمی و روان شناختی می باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرمندی (درمان شناختی-رفتاری) بر تغییر بازنمایی های ادراکی این گروه بیماران و ارتقا حالات عاطفی آنان بود.روش ها: در این طرح مداخله ای، 35بیمار متمایل به شرکت در پژوهش از بین 52 بیمار انتخابی، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل اختصاص داده شدند. یک برنامه مداخله ای چندوجهی بر پایه رویکرد شناختی - رفتاری استفاده شد. گروه آزمایش، 10جلسه هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفته و در 5 جلسه ملاقات گروهی شرکت کردند. پرسشنامه های روان شناختی IPQ-R و DASS-42 اجرا شد. آزمون های آماری لون و تی به کار بسته شد.یافته ها: در بازنمایی های ادراکی از بیماری در چهار بعد هویت، کنترل شخصی، درک روشن و پیامدهای بیماری، تغییرات مثبت حاصل گردید، به موازات آن در افسردگی، اضطراب، استرس و بازنمایی عاطفی از بیماری نیز ارتقاء صورت گرفت.نتیجه گیری: درمان شناختی- رفتاری بر مبنای ساخت نظری مونی و پادسکی بر تعدیل بازنمایی های ادراکی از بیماری و ارتقا حالات عاطفی بیماران موثر است. نتیجه این پژوهش به میزان کم تری با نتایج مداخله گودمن در بیماران (لوپوس اریتماتوس) و به میزان بیشتری با نتایج مداخله پتری در بیماران قلبی مشابه است.

زمینه: با تغییر الگوی مصرف مواد غذایی و زندگی ماشینی، اضافه وزن و چاقی رو به افزایش است. رژیم درمانی می تواند در کاهش وزن افراد نقش مهمی داشته باشد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر رژیم درمانی بر کاهش وزن و تناسب اندام بود.روش ها: افراد مورد مطالعه این کارآزمایی بالینی به روش نمونه گیری دردسترس از مراجعین کلینیک تغذیه دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه که به مدت 6 ماه متوالی پیگیری شده بودند انتخاب شدند. افراد واجد شرایط استفاده از رژیم لاغری و کاهش وزن، تحت درمان رژیم کم کالری و افزایش فعالیت فیزیکی قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه بیوامپدانس، میزان وزن، توده چربی، توده بدون چربی بدن، نسبت دورکمر به دور باسن و درصد چربی در فواصل زمانی اندازه گیری و با استفاده از تست های آماری ANOVA و آنالیز واریانس اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 216 نفر شامل 190 زن با میانگین سنی 37.5±12.1 سال و 26 مرد با میانگین سنی 38.18±15.3 سال، تمام مراحل مطالعه را تکمیل نمودند. میانگین وزن افراد در اولین مراجعه 84.73±17.94 کیلوگرم بود که بعد از 6 ماه به 77.27±3.18 کیلوگرم کاهش یافت (P<0.003). میانگین نمایه توده بدنی (BMI) در اولین مراجعه از 31.7±5.58 به 28.43±4.32 کیلوگرم/ مترمربع در پایان ماه ششم رسید (P<0.003). وزن در ماه چهارم نسبت به اولین مراجعه، بیش از 10 درصد کاهش داشت (P<0.01).

زمینه: محدودیت درمانی، مداخله ای است که با محدودیت در عملکرد اندام سالم، سبب افزایش به کارگیری اندام مبتلا می شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی تعدیل یافته بر تحمل وزن و باز کردن حفاظتی در کودکان فلج نیمه بدن بود.روش ها: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی، 21 کودک در دسترس به طورتصادفی تعادلی به دوگروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. تمرینات متداول کاردرمانی طی 6 هفته برای هر دو گروه به طور یکسان انجام شد و گروه مداخله روزانه به مدت 3 ساعت از روش محدودیت درمانی تعدیل یافته نیز استفاده کرد. به منظور ارزیابی تحمل وزن و بازکردن حفاظتی از آزمون کیفیت مهارت های اندام فوقانی و از آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون دقیق فیشر، تی- مستقل و تی زوجی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: 11 کودک در گروه آزمایش (7 دختر و 4 پسر) با میانگین سنی 46.55±17.47 ماه و 10 کودک در گروه شاهد (5 دختر و 5 پسر) با میانگین سنی 48.10±19.19 ماه مورد بررسی قرارگرفتند. تفاوت معناداری در مقایسه دو گروه قبل و بعد از شش هفته مشاهده نگردید (P>0.05) و تنها در مقایسه دو گروه به صورت هر دو هفته، مقدار احتمال خرده مقیاس تحمل وزن P=0.093 بود ولی معناداری به صورت درون گروهی قبل و بعد از شش هفته در هر دو خرده مقیاس در هر دو گروه مداخله و کنترل مشاهده شد (P≤0.004).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که محدودیت درمانی تعدیل یافته ممکن است بر تحمل وزن تاثیر داشته باشد اما بر بازکردن حفاظتی تاثیری ندارد.

زمینه: شیوع و عوارض بیماری دیابت نوع 2 نشان می دهد که این بیماران علاوه بر آموزش های سنتی، به روش جدیدی از آموزش خودمراقبتی و پیگیری نیازمندند.روش ها: با توجه به معیارهای انتخاب، 170 بیمار دیابت نوع 2 به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به مدت 3ماه، گروه شاهد (84 نفر) طبق روال معمول و گروه مورد (86 نفر) به صورت الکترونیک، آموزش و پیگیری را دریافت نمودند. قبل و بعد از مداخله، قندخون ناشتا و شاخص توده بدنی هر دو گروه اندازه گیری و اطلاعات مربوط به عملکرد به وسیله پرسشنامه جمع آوری گردید.یافته ها: میانگین نمره عملکرد گروه مورد قبل و بعد از آموزش به ترتیب 24.1±7.1 و 32.2±9.5 و گروه شاهد 25.4±6.3 و 24.5±11.6 بود. میانگین قندخون ناشتا در گروه مورد قبل و بعد از آموزش 223.8±77.2 و 167.5±55.2 و در گروه شاهد 175.2±64.50 و 208.3±76.5 میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین شاخص توده بدنی در گروه مورد به مقدار 1.23 واحد کاهش داشت درحالی که در گروه کنترل، افزایش 0.55 را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی به صورت الکترونیک و مداخلات پیگیر موجب بهبود عملکرد، میانگین قندخون ناشتا و شاخص توده بدنی در بیماران گروه مورد گردید.

زمینه: تمرینات استقامتی می تواند چگالی استخوان های متحمل وزن را در انسان و حیوان تغییر دهد، اما تاثیر آن بر ریزساختارهای استخوان کاملا مشخص نیست. هدف این مطالعه تعیین تغییرات اسکلتی ناشی از دویدن استقامتی روی نوارگردان در موش های بالغ اوراکتومی شده بود.روش ها: 27 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد اسپراگ دالی به دو گروه 9 تایی تجربی و کنترل تقسیم شدند و 9 سرموش دیگر جهت تعیین مقادیر پایه کشته شدند. گروه تجربی، پروتکل دوی پیشرونده را به مدت 8 هفته، با سرعت 20- 12 متر در دقیقه، به مدت 59- 10 دقیقه و 5 جلسه در هفته اجرا کردند. ریزساختارهای بافت استخوانی متراکم و اسفنجی اپیفیز بالایی استخوان درشت نی با دستگاه آنالیز تصویربرداری نیمه اتوماتیک اندازه گیری شد. داده ها با آزمون t در سطح P<0.05 تحلیل شد.یافته ها: دویدن روی نوارگردان باعث افزایش معنادار فاصله بافت اسفنجی و همچنین ضخامت و حجم بافت های استخوانی متراکم و اسفنجی اپیفیز بالایی استخوان درشت نی شد. همچنین تنها تفاوت ضخامت و فاصله بافت اسفنجی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود.نتیجه گیری: اوارکتومی با کاهش ریزساختارهای بافت استخوانی متراکم و به ویژه اسفنجی در استخوان های متحمل وزن بدن همراه است. به علاوه، افزایش استحکام ناشی از تمرین استقامتی احتمالا به واسطه تغییرات ریزساختارهای بافت استخوانی است.

زمینه: یکی از اضطراب های دوران کودکی، اضطراب مدرسه می باشد. در نظریه دلبستگی اضطراب کودک و اختلال های ناشی از آن مبتنی بر اختلال های دلبستگی تعریف می شود. این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک دلبستگی مادر و اضطراب مدرسه دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی آن ها انجام شد.روش ها: این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. نمونه پژوهش با استفاده از تمام شماری 127 دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی دوره راهنمایی شهر شیراز در هر سه پایه اول، دوم و سوم که در سال تحصیلی 88-1387 به تحصیل اشتغال داشتند، به همراه مادران آن ها به دست آمد. برای جمع آوری داده های مربوط به سبک دلبستگی مادر از پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان (AAS) (1987) و داده های مربوط به اضطراب مدرسه دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی به وسیله آزمون اضطراب مدرسه (SAS-TR) استفاده شد. در این مطالعه از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: اضطراب مدرسه دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی با سبک دلبستگی ایمن در مادران، ارتباط منفی معنادار (P<0.001) و با سبک دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) در مادران، ارتباط مثبت معنادار داست (به ترتیب P=0.031 و P<0.002).نتیجه گیری: سبک دلبستگی مادران بر روی اضطراب مدرسه فرزندان پسر عقب مانده ذهنی آن ها تاثیرگذار است.

زمینه: یکی از مشاغل پرتنشی که بر سلامت عمومی افراد تاثیر می گذارد حرفه پرستاری است. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین هوش معنوی، سخت رویی و سلامت عمومی در بین پرستاران بیمارستان های دولتی شهر بوشهر در سال 1388 انجام شد.روش ها: واحدهای پ‍ژوهش در این تحقیق توصیفی - مقطعی، تعداد 125 نفر از کارشناسان پرستاری شاغل در بخش های مختلف بیمارستان بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های هوش معنوی، سخت رویی و سلامت عمومی و مشخصات جمعیت شناختی جمع آوری شده و با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t-test، تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه و توکی با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل شدند.یافته ها: بین هوش معنوی و سخت رویی (P<0.005)، هوش معنوی و سلامت عمومی (P<0.005) و سخت رویی و سلامت عمومی (P<0.001) رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. از بین مشخصات جمعیت شناختی (سن، جنس، بخش محل کار، وضعیت تاهل، سال های خدمت در شغل پرستاری و نوع مدرک تحصیلی)، تنها بخش محل کار با مولفه سوم هوش معنوی یعنی شکیبایی، رابطه معنادار و مثبتی داشت (P<0.005).نتیجه گیری: ارتقا هوش معنوی و تقویت ویژگی شخصیتی سخت رویی می تواند به افزایش سلامت عمومی پرستاران کمک کند.

زمینه: در کنار عوامل متعدد عوامل مستعدکننده بروز دیابت نوع دو، هپاتیت مزمن C، عفونت همزمان HIV و HCV و مصرف داروهای آنتی رتروویرال، به خصوص رژیم های حاوی مهارکننده پروتئاز نیز ممکن است زمینه ساز بروز دیابت باشند.مطالعه با هدف تعیین شیوع دیابت در بیماران مبتلا به عفونت HIV و HCV انجام شد.روش ها: در این بررسی توصیفی تحلیلی (مقطعی) به روش آسان و در دسترس، اطلاعات موجود در پرونده بالینی 150 بیمار HCV مثبت، 50 بیمار HIV مثبت و 90 بیمار مبتلا به عفونت همزمان HIV/HCV تحت پوشش کلینیک های تخصصی هپاتیت و مرکز مشاوره بیماری های رفتاری دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه درسال 1387 جمع آوری گردید. بیمارانی که در دو نوبت، قند خون ناشتای FBS بیشتر یا مساوی 126 و یا قند خون راندوم BS بیشتر یا مساوی 200 داشتند دیابتیک در نظر گرفته شدند. اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مربع کای و فیشر تحلیل شد.یافته ها: شیوع دیابت در بیماران مبتلا به عفونت2.7 HCV ، در بیماران مبتلا به عفونت 4 HIV و در بیماران مبتلا به عفونت همزمان 2.2 HIV/HCV درصد بود. هیچ یک از متغیرهای سن، جنس، سطح آنزیم های کبدی، مصرف تزریقی مواد مخدر، CD4، درمان آنتی رتروویرال و اینترفرون عامل خطرساز دیابت نبودند.نتیجه گیری: به نظر نمی رسد هپاتیت C زمینه ساز بروز دیابت باشد.ممکن است عواملی مانند اختلاف در میانگین سنی و اندکس توده بدنی (BMI) دلیل کم تر بودن بروز دیابت در این بیماران در مقایسه با جمعیت کرمانشاه باشد. همچنین ابتلا به عفونت HIV و عفونت همزمان HIV/HCV و دریافت داروهای آنتی رتروویرال هم با افزایش خطر بروز دیابت همراه نبود.

زمینه: واکسیناسیون بر علیه هپاتیت که موجب پیشگیری از هپاتو سلولر کارسینوما و هپاتیت مزمن می گردد در 90 درصد افراد، موجب ایجاد پاسخ ایمنی می شود و درجات این پاسخ با فاکتورهای مختلفی ارتباط دارد. این پژوهش به منظور ارزیابی این پاسخ ایمنی در کودکان 7- 6 سال شهر کرمانشاه که به طور روتین در بدو تولد، واکسینه شده بودند طراحی شد.روش ها: در مطالعه ای توصیفی-مقطعی در سال 1386، تعداد 196 کودک 7- 6 ساله که طبق برنامه کشوری در بدو تولد، دو ماهگی و شش ماهگی، علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند به روش خوشه ای انتخاب شدند و آزمایش HBS-Antibody به روش ELISA روی نمونه سرمی آن ها انجام شد. نتایج بر حسب سن، جنس، وزن و توده بدنی مورد بررسی آماری قرار گرفتند.یافته ها: از196 کودک مورد مطالعه، تست مثبت سرمی در مجموع 69.3 درصد بود. میزان ایمنی حاصل در دختران 71.4 و در پسران 67.3 درصد بود که تفاوت آماری معناداری نداشتند. وزن بر اساس BMI ((body mass index نیز تاثیری روی مثبت بودن آنتی بادی نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه، میزان پاسخ آنتی بادی بر علیه HBS-Antibody کم تر از مطالعات مشابه بود. پیشنهاد می شود مطالعات مشابهی برای ارزیابی علت آن و بررسی پاسخ واکسن، بلافاصله پس از انجام واکسیناسیون انجام گیرد.

زمینه: ناقلین بینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم متی سیلین (MRSA) به واسطه نقشی که در گسترش عفونت های بیمارستانی و افزایش هزینه های درمانی دارند همواره مدنظر بوده اند. این ایزوله ها علاوه بر بتالاکتام ها، اغلب به سایر داروها نیز مقاوم اند. آگاهی از فراوانی ناقلین و طیف حساسیت دارویی ایزوله ها در انتخاب روش های کنترل و درمان موثرتر مفید خواهد بود.روش ها: از بخش قدامی بینی 160 بیمار همودیالیزی بیمارستان امام رضا نمونه گیری شد. پس از تشخیص استافیلوکوکوس اورئوس، میزان حساسیت آن ها نسبت به 11 آنتی بیوتیک مختلف به روش کیربای بایر و اگزاسیلین با استرپ تعیین شد.MIC ایزوله های MRSA به روش میکرودایلوشن اندازه گیری شد.یافته ها: 28.13 درصد بیماران، حامل استافیلوکوکوس اورئوس در بینی بودند و 31 درصد از این ایزوله ها از نوع MRSA بود. بیشترین مقاومت نسبت به پنی سیلین (96%) و کم ترین مقاومت به ونکومایسین (0%) تعیین شد. فراوانی مقاومت به آزیترومایسین، سیپروفلوکساسین، کلوگزاسیلین، داکسی سایکلین، جنتامیسین و کوتریموکسازول، 29- 20 درصد و نسبت به کلرامفینکل، کلیندامایسین و ریفامپین کم تر از 10 درصد بود. 86 درصد از ایزوله های MRSA نیز MDR تشخیص داده شدند.MIC اگزاسیلین برای تمامی ایزوله های MRSA بیش از 64 میکروگرم بر میلی لیتر بود.نتیجه گیری: الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های MRSA و MSSA کاملا متفاوت از یکدیگر است به طوری که ایزوله های MSSA برخلاف MRSA نسبت به اکثر آنتی بیوتیک ها حساسند. پنی سیلین، داروی کاملا بی اثر و ونکومایسین، کماکان به عنوان موثرترین آنتی بیوتیک در میان داروهای مورد بررسی شناخته شد.

زمینه: علی رغم پوشش وسیع تنظیم خانواده، حاملگی ناخواسته یکی از مشکلات شایع در کشور می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تجربیات زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان شاهرود از پدیده حاملگی ناخواسته بود.روش ها: این مطالعه، از نوع کیفی است. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف و به روش مصاحبه متمرکز گروهی و فردی و بر اساس پرسش های نیمه ساختارمند صورت گرفت. 5 مصاحبه گروهی با 23 زن باردار در سه ماهه سوم بارداری و 4 مصاحبه فردی با زنانی که سابقه سقط عمد داشتند، انجام شد. از تحلیل محتوا، جهت تجزیه و تحلیل این بررسی استفاده شد.یافته ها:نتایج در چهار طبقه علل ناخواسته دانستن بارداری، علل بروز بارداری ناخواسته، واکنش اطرافیان و روند پذیرش بارداری ناخواسته دسته بندی شدند. عدم برنامه ریزی در امور به دلیل عدم آمادگی فیزیکی، روحی روانی و اقتصادی برای بارداری و اعتقاد به کافی بودن دو بچه از علل ناخواسته دانستن بارداری بود. روند پذیرش بارداری ناخواسته شامل عدم پذیرش بارداری، تلاش برای سقط جنین، پذیرش جنین و احساسات منفی نسبت به افکار مربوط به سقط بود. همسر و مادر نقش مهمی در تصمیم به ادامه بارداری داشتند.نتیجه گیری: زنان با بارداری ناخواسته دچار فشارهای روحی و روانی شدید در بارداری هستند. ضروری است مراقبین بهداشتی به این زنان و همسرانشان در گذر از این دوره بحرانی کمک کنند.