توانبخشی نوین (Journal of Modern Rehabilitation)
سال:1395 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: وجود یا عدم وجود پایایی در نتایج حاصل از ثبت الکترومیوگرافی سطحی عضلات، همواره مورد سوال بوده است (1) هدف از مطالعه ی حاضر، سنجش میزان پایایی زمان تاخیری واکنش الکترومیوگرافی عضلات اطراف مفصل زانو، در مواجهه با اغتشاش پیش بینی نشده ی چرخشی در صفحه ی عرضی، از ناحیه ی سطح اتکا بود.روش بررسی: در مطالعه ی حاضر 20 خانم سالم و عاری از هرگونه دفورمیتی مشخص در اندام تحتانی با دامنه ی سنی 19تا30 سال شرکت داشتند. از هر فرد ثبت الکترومیوگرافی سطحی از شش عضله ی اطراف مفصل زانو، به تفکیک در4 وضعیت شامل: چرخش خارجی (Ext Rot) از ناحیه ی کف پا در صفحه ی عرضی بازانوی خم و زانوی صاف و چرخش داخلی (Inter Rot) در همین شرایط دروضعیت ایستاده روی یک پا (Single leg stance)، طی 4 مرحله انجام گرفت. تکرار پذیری درون جلسه ای (Intra session) از طریق ضریب همبستگی درون گروهی ICC coefficients: Intraclass correlation برای زمان وارد عمل شدن عضلات در مواجهه با اغتشاش در چهارحالت اعمالی، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از نتایج حاصل در24حالت مورد بررسی، 18حالت عضلات در زمان وارد عمل شدن تکرارپذیری متوسط تا بالاداشتند (طبقه بندی مونرو)نتیجه گیری: عضلات از نظر میزان پایایی زمان تاخیری وارد عمل شدن، در مواجهه با اغتشاش چرخشی، باتوجه به زاویه ی مفصلی و جهت اعمال چرخش در صفحه ی عرضی، مقادیر متفاوتی را نشان دادند. از نظر جهت چرخش، اکثر عضلات در مواجهه با اغتشاش چرخش خارجی (ساعتگرد) نسبت به چرخش داخلی (خلاف ساعتگرد) و از نظر زاویه ی مفصلی در اغتشاشات با زانوی صاف نسبت به اغتشاشات با زانوی خم، میزان پایایی بیشتری نشان دادند.

زمینه و هدف: علت اصلی سندرم درد میوفاشیال نقاط ماشه ای می باشد. هدف این مطالعه، مقایسه تکنیک دستی انرژی عضلانی با سوزن خشک روی نقطه ماشه ای پنهان عضله تراپز فوقانی می باشد.روش بررسی: 40 بیمارخانم با تشخیص نقطه ماشه ای پنهان در عضله تراپز فوقانی پس از مطابقت دادن معیار ورود و خروج به طور تصادفی در 2 گروه مساوی تکنیک دستی انرژی عضلانی یا سوزن خشک قرار گرفتند. هر بیمار یک مرتبه درمان روی عضله تراپز فوقانی دریافت کرد که میزان عددی درد Visual Analoge Scale: VAS، آستانه درد Pain pressure threshold :PPT و دامنه فعال خم طرفی گردن Range Of Motion: ROMبه سمت مقابل قبل درمان و 48 ساعت بعد درمان اندازه گیری شد.یافته ها: دو تکنیک استفاده شده در این مطالعه در درمان نقطه ماشه ای پنهان عضله تراپز فوقانی موثر بودند (p<0.001) ، اما تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر متغیرهای فوق مشاهده نشد. (p>0.05)نتیجه گیری: این مطالعه ثابت کرد تکنیک دستی انرژی عضلانی به اندازه سوزن خشک در بهبود VAS، PPT و ROM افراد دچار نقطه ماشه ای پنهان عضله تراپز فوقانی موثر هست. اما از آنجاییکه تکنیک دستی انرژی عضلانی روش ایمن و غیر تهاجمی است در صورت انتخاب درمان با یکی از این دو تکنیک درمان دستی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: حس عمقی بخشی از سیستم حس پیکری است. یکی از مهمترین گیرنده های حس پیکری، دوک عضلانی می باشد و ناحیه ی گردن با داشتن تراکم بالای دوک عضلانی، نقش مهمی در فراهم کردن این حس دارد. از آنجایی که در ورزش های رزمی و برخوردی، ضربه های زیادی به ناحیه ی سر و گردن وارد می شود، این احتمال وجود دارد که با تکرار این ورزش ها، حس عمقی این ناحیه دچار اختلال شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ی حس عمقی ورزشکاران کشتی گیر، تکواندو کار و افراد غیر ورزشکار، جهت مشخص کردن اثرات ضربه های وارد شده به ناحیه ی سر و گردن بر حس عمقی این ناحیه، صورت یافت.روش بررسی: این بررسی یک مطالعه ی مورد- شاهدی بود که تعداد کل نمونه – اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده آزمون آنوای یک طرفه بوده است.یافته ها: دقت بازسازی زاویه ی هدف (50% از دامنه ی حرکتی) در حرکت های اکستانسیون، چرخش به راست و چرخش به چپ بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت (p<0.05)نتیجه گیری: به نظر می رسد که حس عمقی ناحیه ی سر و گردن کشتی گیران و تکواندو کارها تحت تاثیر ضربات وارد به سر و گردن قرار گرفته است طوری که دقت بازسازی هر دو وضعیت نوترال و هدف، در کشتی گیران کاهش یافته بود و این در حالی است که تکواندو کارها در بازسازی وضعیت هدف خطای بیشتری داشتند.

زمینه و هدف: آسیب های شانه در ورزش های over head شیوع بالایی دارد. از این میان سندرم گیرافتادگی شایع ترین علت این آسیب ها میباشد. اسکاپولا نقش بیومکانیکی مهمی در عملکرد نرمال شانه دارد. ایمبالانس های عضلانی باعث تغییر در آرتروکینماتیک نرمال اسکاپولا و در نتیجه آسیب می شوند. یکی از درمان هایی که در افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی استفاده می شود کینزیوتیپینگ است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کینزیوتیپ عضلات تراپزیوس بر میزان درد، حرکات عملکردی مفصل شانه و لغزش خارجی کتف در افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی بود.روش بررسی: 15ورزشکار با میانگین (انحراف معیار) سنی 30.53±3.56 با سندرم گیر افتادگی در این مطالعه شرکت کردند .در این افراد درد با مقیاس دیداری درد- حرکات عملکردی مفصل شانه و آزمون لغزش خارجی کتف در سه وضعیت پایه ارزیابی شد. سپس با روش دکتر Kenzo Kase کینزیوتیپ مهاری برای عضله تراپزیوس فوقانی و کینزیوتیپ تحریکی برای عضله تراپزیوس تحتانی انجام شد . ارزیابی مجدد در سه فاصله زمانی، 20 دقیقه، 72 ساعت و 6 روز بعد از جلسه اول انجام شد.یافته ها: میانگین میزان درد 72 ساعت بعد از تیپ و 6 روز بعد ار آن کاهش معناداری نشان داد (p=0.003 و p=0.003) حرکت ext.rot+abd شانه بعد از تیپ بهبودی معناداری نشان داد که بیشترین آن 6 روز بعد از تیپ بود (p=0.004) حرکت int.rot.+add. شانه بعد از تیپ بهبودی معناداری نشان داد و بیشترین بهبودی در 6 روز بعد از تیپ دیده شد (p=0.001) آزمون لغزش خارجی کتف در حالت اول تست (بازوها آویزان کنار بدن) بعد از تیپ با p=0.001 و در حالت دوم تست (دستها روی کرست ایلیاک) نیز با p=0.003 بهبودی معناداری نشان داد. در حالت سوم تست (دستها در 90 درجه ابدکسیون و چرخش داخلی) بهبودی معناداری دیده نشد.نتیجه گیری: کینزیوتیپ عضلات تراپزیوس در افراد با سندرم گیر افتادگی باعث کاهش درد، بهبود حرکات عملکردی شانه و بهبود ارتروکینماتیک اسکاپولا شد. پس می توان از کینزیوتیپ بعنوان یک درمان کمکی در افراد با سندرم گیر افتادگی استفاده کرد.

زمینه و هدف: ناهنجاری سر به جلویکی از شایع ترین ناهنجاری های وضعیتی نامطلوب است که با ضعف عضلات ثبات دهنده گردنی همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه برنامه تمرینی قدرتی، کششی و ترکیبی در افراد مبتلا به پاسچر سر به جلو بود.روش بررسی:به این منظور،40 دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر به جلوی بزرگ تر از 46 درجه با میانگین سنی 22.22±1.77 سال،، وزن 61.22±1.90 کیلو گرم، قد 161.85±55.2 سانتی متر و شاخص توده بدنی 23.37±0.9 کیلوگرم/متر مربع به صورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی به سه گروه 10 نفره تجربی و یک گروه 10 نفره کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت 6 هفته انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری سر به جلو استفاده شد. میزان تغییرات زاویه سر آزمودنی ها قبل و بعد از 6 هفته تمرین اندازه گیری شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های امار توصیفی و مقایسه ای تجزیه و تحلیل شد (p£0.05)یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش کاهش معنی داری در زاویه سر به جلو در هر سه نوع برنامه تمرینی (قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از 6 هفته یافت شد (p=0.001) اما کاهش معنی داری در زاویه سر به جلو در گروه کنترل یافت نشد.نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنادار در زاویه سر به جلو در افراد گروه تجربی، استفاده از این سه نوع برنامه تمرینی در افراد مبتلا به ناهنجاری سر به جلو توصیه می شود.

زمینه و هدف: آزمون درک هم معنایی در کلمات عینی و انتزاعی (Concrete and Abstract Word Synonym Test)، آزمونی است که به ارزیابی سیستم معنایی در بیماران دارای اختلالات اکتسابی زبان بویژه آسیب معنایی می پردازد. هدف از این پژوهش، ساخت آزمونی روا و پایا در زبان فارسی به منظور ارزیابی درک کلمات عینی و انتزاعی برای بررسی انواع مختلف آفازی می باشد.روش بررسی: نوع مطالعه ساخت آزمون است که به صورت مقطعی اجرا شده است. برای ساخت آزمون درک هم معنایی در کلمات عینی و انتزاعی، ابتدا مجموعه ای از واژگان براساس بسامد، انتخاب شد. این واژگان در طی سه مرحله، برای نظرسنجی به 15نفر صاحب نظر شامل 10 نفر آسیب شناس گفتار و زبان و 5 نفر زبانشناس داده شد تا با مقیاس 100-0 واژگان را نمره گذاری کنند. در هر قسمت، واژگانی که نمره میانگین بالای 90 را از صاحب نظران گرفته بودند، انتخاب شدند. پس از تعیین روایی صوری و محتوایی، آزمون برروی آزمودنی ها اجرا شد. آزمودنی ها شامل 20 بیمار آفازی راست برتر (12 نفر مرد و 8 نفر زن ) و 50 فرد سالم (28 نفر مرد و 22 نفر زن) 65-20 سال بودند. پس از 7-5 روز، جهت تعیین پایایی آزمون، بار دیگر آزمون بر روی آزمودنی ها اجرا شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آزمون دارای روایی بالای 90% است. میانگین نمره آلفای کرونباخ محاسبه شده جهت بررسی ضریب پایایی درونی آزمون، برابر با 0.500 شد. در بررسی پایایی آزمون- باز آزمون، اختلاف میانگین نمرات آزمون در دو مرحله اجرا، معنادار بوده است (p=0.038) ضریب همبستگی پیرسون بین میانگین نمرات بیماران طی دو مرحله اجرا، برابر با 0.857 شد و دامنه ICC برابر با 0.857-0.923 بوده که از لحاظ آماری معنادار بود (p<0.001) نقطه برش آزمون درک هم معنایی در کلمات عینی و انتزاعی نیز برابر با 46 شد. میانگین نمرات آزمون درک هم معنایی در کلمات عینی و انتزاعی در بین بیماران و افراد سالم و همچنین در بین بیماران با آسیب تمپورال چپ و غیرتمپورال چپ نفاوت معناداری داشتند (p<0.001)بحث: آزمون درک هم معنایی در کلمات عینی و انتزاعی، ابزاری مناسب برای ارزیابی سیستم معنایی در بیماران آفازی بوده و می تواند نشان دهنده آسیب معنایی در این بیماران باشد.

زمینه و هدف: در مطالعات، تفاوت های موجود در پارامترهای کنترل حرکتی پای غالب و غیرغالب از دیدگاه های متفاوتی مورد بررسی قرار گرفته است و تاثیر غالب بودن اندام در استراتژی کنترل حرکتی هنوز بحث برانگیز است. لذا هدف مطالعه ی حاضر مقایسه ی زمان پیش حرکت، زمان حرکت و زمان عکس العمل در عضلات ساق پای غالب و غیرغالب ورزشکاران غیرحرفه ای سالم در پاسخ به محرک بینایی حین پرش قدامی است.روش بررسی: مطالعه از نوع مقطعی و روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده می باشد. در 11 نفر ورزشکار سالم، ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات گاستروسولئوس، پرونئوس لونگوس، پرونئوس برویس و تیبیالیس قدامی پای غالب و غیرغالب در پاسخ به محرک بینایی در حین آزمون پرش قدامی به عنوان یک فعالیت فانکشنال، به عمل آمد.یافته ها: زمان پیش حرکت، زمان حرکت و زمان عکس العمل در عضلات گاستروسولئوس، پرونئوس لونگوس و پرونئوس برویس و تیبالیس قدامی پای غالب و غیرغالب ورزشکاران غیرحرفه ای سالم تفاوت معنی داری نشان نداد (p>0.05)نتیجه گیری: یافته های این مطالعه به این نکته اشاره دارد که غالب بودن اندام، ممکن است پارامتر مهمی در مطالعات کنترل حرکتی نباشد.

زمینه و هدف: به علت تحرک زیاد ستون فقرات گردنی، آرتروز در این ناحیه شایع است. علی رغم مقبولیت بالینی روش درمانی کشش و تجویز رایج آن برای مبتلایان به درد گردن، در مورد اثربخشی این روش درمانی بحث و اختلاف نظر بسیاری وجود دارد.با توجه به عدم وجود اتفاق نظر در مورد اثر بخشی کشش در مطالعات پیشین و عدم وجود شواهد تجربی قانع کننده در زمینه قابلیت کولار پنوماتیک در کاهش علائم ناشی از گردن درد، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر استفاده از کولار پنوماتیک در میزان کاهش درد، مصرف دارو و بهبود سطح ناتوانایی بیماران مبتلا به آرتروز گردن در مقایسه باگروه کنترل بود.روش بررسی: بیست و شش بیمار مبتلا به گردن درد ناشی از آرتروز بطور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند، درمان های هات پک، تنس، اولتراسوند، تمرین درمانی و آموزش ارگونومیک به مدت ده جلسه،در هر دو گروه مشترک بود و گروه آزمون علاوه بر درمان های فوق از کشش پیوسته نیز بهره بردند. ارزیابی های درد (Numerical Pain Rating Scale: NPRS)، سطح ناتوانی (Neck Disability Index: NDI) و تعداد داروی مسکن و ضد التهابی غیر استروئیدی، در ابتدای جلسه ی اول و در انتهای جلسه ی آخر صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که درد و سطح ناتوانی در هر دو گروهکاهش یافت و میزان این تغییرات در گروه آزمون به میزان قابل توجهی (p<0.05) بیشتر از گروه شاهد بود.تغییرات میزان مصرف داروی مسکن و ضد التهابی غیر استروئیدی، در هیچ یک از گروه ها و در بین آن ها تفاوت معناداری نداشت (p>0.05)نتایج: هر چند کاربرد درمان های فیزیوتراپی به همراه تمرین درمانی و آموزش ارگونومیک باعث ایجاد بهبود قابل توجهی در شدت درد و سطح ناتوانی ناشی از گردن درد در بیماران مبتلا به آرتروز گردن می گردد، با استفاده از کشش پیوسته به وسیله ی کولار پنوماتیک می توان میزان این بهبودی را افزایش داد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر ارائه الگوهای کمی برای تشخیص آسیب در مفاصل و شدت آن، بررسی روند بهبود و میزان کارایی روش های درمانی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برای اندازه گیری حرکت و کمی سازی اطلاعات مربوط به حرکت مفاصل، روش های اندازه گیری گوناگونی وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از سنسورهای اینرسی اشاره کرد. هدف این پژوهش کمی سازی میزان آسیب در مفصل مچ پا می باشد.روشﺑﺮرﺳﯽ: به منظور اندازه گیری کمی حرکت مفصل مچ پا، سنسورهای اینرسی بر روی ساق و پنجه پای دو گروه افراد سالم و بیمار دچار آرتروز یا پیچ خوردگی نصب شدند و در طی 8 حرکت مشخص مچ پا در سه صفحه آناتومیکی، میزان سرعت و شتاب حرکت اندازه گیری شد.ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: با استفاده از مقادیر ثبت شده توسط سنسورها در حرکات مختلف برای هر فرد و معیارهای در نظر گرفته شده، پارامترهای مختلفی محاسبه می شوند که با توجه به مقادیر آنها، می توان مقایسه ای نسبتا دقیق و کمی بین پای سالم و دردناک بیمار و همچنین میان افراد سالم و بیمار انجام داد. با مقایسه نتایج، به طور کلی می توان نتیجه گرفت که پارامترهای –Range of Angular Velocity) RAV تابعی از دامنه سرعت زاویه ای)،P تابعی از حاصل ضرب سرعت و شتاب خطی) وM (حداکثر گشتاور در مفصل) به خوبی تفاوت بین افراد سالم و بیمار را در یک جامعه آماری نشان می دهند،هرچند عملکرد آنها به عنوان پارامتری تشخیصی برای تشخیص میزان آسیب دیدگی افراد مناسب نیست.ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی:آنالیز حرکتی مفصل مچ پا و مقایسه نتایج بین دو گروه بیمار و سالم نشان می دهد که معیارهای ارائه شده برای این بررسی می توانند به عنوان مشخصه ای جهت تشخیص میزان آسیب دیدگی مفصل مچ پا مورد استفاده قرار گیرند. همچنین با انجام همین بررسی بر روی دو گروه افراد سالمند و جوان مشاهده می گردد که معیارهای ارائه شده می توانند اختلاف موجود بین پارامترهای حرکتی دو گروه در نظر گرفته شده را نشان دهند.

زمینه و هدف: تاکنون مطالعات متعددی در زمینه تاثیر سرعت زاویه ای بر متغیر های مکانیکی و فیزیولوژیکی مانند گشتاور، نیرو و سطح فعالیت عضلات انجام شده است اما تاکنون تاثیر آن بر روی کنترل الگوی فعالیت عضلات سینرژیست حین انجام یک تکلیف خاص ارزیابی نشده است. مطالعه حاضر با استفاده از متد محاسباتی تعیین و آنالیز سینرژی های عضلانی در قالب فرضیه uncontrolled manifold: UCM تغییرپذیری سینرژی های عضلانی را با تغییر سرعت بررسی کرده است.روش بررسی: 12 شرکت کننده خانم با میانگین سنی 25 سال بدون هیچ اختلال حرکتی یا نرولوژیکی داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. پس از قرارگیری افراد بر روی دینامومتر Biodex از آنها خواسته شد ده حرکت متوالی فلکشن و اکستنشن زانو را با حداکثر قدرت در دو سرعت 45o/S و 300o/S انجام دهند. فعالیت الکترومیوگرفی عضلات وستوس داخلی، وستوس خارجی و رکتوس فموریس حین اجرای حرکات ایزوکینتیک ثبت و مقادیر واریانس داخل (Variance UCM: VUCM: UCM) و مقادیر واریانس عمود بر آن (Variance Orthogonal: VORT) نسبت به Jacobian matrix مناسب به طور کمی محاسبه شد. در نهایت نتایج بین دو سرعت با آزمون آماریt-test مستقل مقایسه گردید.یافته ها: میانگین نسبت VUCM/VORT در هر دو سرعت بزرگتر از یک بود و میانگین مقادیر VUCM بین دو سرعت تفاوت معناداری نداشت (p>0.05)نتیجه گیری: تغییر پارامتر سرعت نمیتواند در اتخاذ یک سینرژی حرکتی مناسب توسط سیستم کنترل حرکت بمنظور تثبیت یک متغیر اجرایی خاص تاثیر گذار باشد. بنابراین سرعت زاویه ای عامل مهمی در ارزیابی کنترل حرکات ایزوکینتیک نمیباشد.