دنیای میکروب ها
سال:1392 | دوره:6 | شماره:4 (پیاپی 17) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: سلولز میکروبی که توسط برخی از سویه های استوباکتر و گلوکونوباکتر تولید می شود از لحاظ ساختار مولکولی مشابه سلولز گیاهی است. این ویژگی سبب شده تا سلولز میکروبی به عنوان یک ماده خام مهم در تولیدات پزشکی و صنعتی به کار رود. این مطالعه با هدف جداسازی جنس های بومی باکتری های مولد سلولز و ارزیابی تولید آن انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه ابتدا 65 نمونه از سرکه های محلی، انواع آب میوه و میوه ها تهیه و بر روی محیط هسترین-شرام آگار کشت داده شدند. سپس جدایه هایی با بالاترین توانایی تولید سلولز انتخاب و با روش های بیوشیمیایی و PCR شناسایی گردیدند. پس از خالص سازی سلولز تولید شده، به منظور تایید سلولز از روش های هضم آنزیمی توسط آنزیم سلولاز و میکروسکوپ الکترونی نگاره استفاده شد.یافته ها: از مجموع 20 سویه با قابلیت تولید سلولز، 5 سویه که دارای بیشترین میزان تولید بودند انتخاب شدند. پس از ارزیابی بیوشیمیایی و نیز تعیین توالی مشخص گردید که این سویه ها به گونه های آکروموباکتر اسپانیوس، سودوموناس لوتئولا، سودوموناس دوری فلاوا تعلق دارند. در این مطالعه وزن تر و خشک سلولز تولید شده توسط سویه های مورد مطالعه به ترتیب 16.6 و 0.1 گرم بود.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که تولید سلولز توسط سویه های بومی غیر از جنس استوباکتر و گلوکونوباکتر نیز قابل انجام است. به طوری که در این مطالعه برای اولین بار سویه های جدید بومی ایران از نظر تولید سلولز معرفی گردیدند. همچنین سلولز تولیدی توسط این سویه ها در مقایسه با سویه استاندارد دارای ویژگی مطلوب بود.

سابقه و هدف: امروزه مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزی (NTM)، به دلیل افزایش شیوع بیماری زایی و ظهور مقاومت های آنتی بیوتیکی اهمیت فراوان یافته اند. رایج ترین مایکوباکتریوم غیرسلی در ایران ، مایکوباکتریوم فورچوئیتوم می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی مولکولی و بررسی تنوع ژنتیکی در میان جدایه های بالینی مایکوباکتریوم فورچوئیتوم در ایران با استفاده از روش RAPD-PCR انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 81 ایزوله NTM جداسازی شده از نمونه های مختلف بالینی انجام شد. به منظور شناسایی اولیه مایکوباکتریوم فورچوئیتوم از رنگ آمیزی اسیدفست و تست های رایج بیوشیمیایی استفاده گردید. جدایه ها با روش PCR تایید شدند و محصولات PCR به وسیله 3 آنزیم برش دهنده AvaII، HphI و HpaII هضم گردیدند. در نهایت تیپ بندی مولکولی جدایه های مایکوباکتریوم فورچوئیتوم به کمک آنالیز RAPD انجام شد.یافته ها: از مجموع 81 ایزوله NTM بررسی شده، 36 سویه به عنوان مایکوباکتریوم فورچوئیتوم شناسایی شدند. این سویه ها بر اساس پرایمرهای RAPD در 10 خوشه اصلی قرار گرفتند. بیشتر جدایه ها در رپید تایپ 1 (9 عضو، 25%)، 2 (8 عضو، 22.2%) و 6 (6 عضو، 16.6%) طبقه بندی شدند. در آنالیز رپید، قطعه اصلی 300 جفت بازی (94.4%) و پس از آن قطعه 1000 جفت بازی (66.6%) وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، قدرت تمایزی بالای RAPD-PCR را نشان می دهد. این آنالیز می تواند تنوع ژنتیکی و اطلاعات اپیدمیولوژیکی را در مورد جدایه های مایکوباکتریوم فورچوئیتوم ارائه دهد. آنالیز RAPD ساده، سریع، ارزان و پیچیدگی کمتری نسبت به سایر روش های تیپ بندی مولکولی دارد.

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم ترین باکتری های مقاوم نسبت به انواع آنتی بیوتیک های است و به همین دلیل درمان عفونت های سودوموناسی دشوار می باشد. پمپ MexAB-OprM قادر است طیف وسیعی از ترکیبات ضد میکروبی را بدون هیچگونه شباهتی بین ساختار و عملکردشان به خارج از سلول تراوش نمایند. mexB، ژن مسوول تشکیل پروتئین آنتی پورتر پروتون- دارو در پمپ mexAB-oprM می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و شناسایی مقاومت کینولونی وابسته به پمپ تراوشی mexAB-oprM در جدایه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 104 نمونه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران مراجعه کننده به مراکز سوانح و سوختگی انجام گردید. در ابتدا جنس و گونه سویه های جداسازی شده با استفاده از تست های بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. ارزیابی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها بر اساس روش انتشار دیسک نسبت به 11 آنتی بیوتیک رایج و روش براث میکرودیلوشن نسبت به 4 آنتی بیوتیک انجام شد. در نهایت حضور ژن mexB با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بررسی گردید.یافته ها: در این مطالعه بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید (86.54%)، سفتری آکسون (82.2%) و اوفلوکساسین (81.78%) بوده است. همچنین کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم (40.91%)، پیپراسیلین (44.9%) و تتراسایکلین (48.03%) مشاهده گردید. نتایج MIC نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به تتراسیکلین و بیشترین مقاومت مربوط به سفتریاکسون می باشد. نتایج واکنش زنجیره ای پلی مراز، حضور اپرون mexAB-oprM را در 27% از جدایه های بالینی نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر این است که از نظر آماری ارتباط معنی داری بین وجود ژن mexB و حضور پمپ تراوشی MexAB-OprM و همین طور مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس آئروژینوزا وجود دارد. با توجه به اهمیت مقاومت آنتی بیوتیکی، مطالعه سایر پمپ های تراوشی، مقایسه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ارتباط بیان پمپ های تراوشی و منشا بالینی سویه ها پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل مهم در ایجاد عفونت های بیمارستانی و جامعه به شمار می رود. امروزه مقاومت به آنتی بیوتیک ها به دلیل مصرف بیش از حد در حال افزایش می باشد و این مساله موجب نگرانی در سرتاسر جهان شده است. مطالعه حاضر با هدف ردیابی ژن های کدکننده مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های بالینی در انسان و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این باکتری انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی 100 سویه استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت از بیماران مبتلا به عفونت های ادراری و زخم در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه در سال 1391 جمع آوری گردید. این سویه ها با استفاده از روش های استاندارد آزمایشگاهی و کشت در محیط اختصاصی انتخاب شدند. به منظور ارزیابی الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه ها، از روش انتشار دیسک استفاده گردید. همچنین حضور پنج ژن کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی شامل mecA، aacA-D،tet K ، tetM، msrA و ermA در سویه های مورد مطالعه با روش multiplex-PCR مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: ارزیابی فنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد که بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (90%)، تتراسایکلین (76%)، متی سیلین (64%) و آمپی سیلین (55%) و کمترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های نیتروفورانتوئین (8%) و ونکومایسین (14%) وجود دارد. بررسی مولکولی نشان دهنده حضور 89 درصدی ژن tetM در سویه ها بود. به دنبال آن بیشترین فراوانی مربوط به حضور ژن های mecA (58%)، ermA (40%)، msrA (36%)، aacA-D (24% و ( tetK (13% بودند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق مقاومت بالای آنتی بیوتیکی را در سویه های بیمارستانی استافیلوکوکوس اورئوس نشان می دهد. بنابراین به منظور جلوگیری از افزایش مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های رایج باید از تجویز بدون نسخه و استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک های در دسترس اجتناب نمود.

سابقه و هدف: لیستریا مونوسیتوژنز توانایی ایجاد عفونت در انسان و حدود 50 گونه از حیوانات را دارد. گوشت و فرآورده های گوشتی نقش بالقوه ای در انتقال لیستریا به انسان دارند و باعث ایجاد بیماری لیستریوز می گردند. هدف از این مطالعه تعیین میزان آلودگی طیور به لیستریا مونوسیتوژنز و بررسی فراوانی ژن ctpA می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 410 نمونه جمع آوری شده از طیور در شهرکرد شامل 110 نمونه مدفوع و 100 نمونه از هر یک از بافت های کبد، طحال و مغز انجام شد. جداسازی لیستریا مونوسیتوژنز با استفاده از محیط های کشت اختصاصی صورت پذیرفت. آزمایشات PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های 16S rRNA و ctpA لیستریا مونوسیتوژنز انجام شد. همچنین تمامی 410 نمونه به صورت مستقیم نیز با روش PCR ارزیابی گردیدند.یافته ها: از مجموع نمونه های مورد پژوهش، با روش کشت 20.24 درصد از نظر لیستریا مثبت تشخیص داده شدند. حضور لیستریا با روش کشت در نمونه های مدفوع، کبد، طحال و مغز به ترتیب 36.30%، 19%، 19% و 12% تعیین گردید. اما با استفاده از روش PCR از مجموع 410 نمونه، 25.12 درصد آلوده به لیستریا بودند. همچنین ژن ctpA در 95.34% از لیستریا ها مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد که لیستریا مونوسیتوژنز در طیور منطقه مورد مطالعه از فراوانی نسبتا بالایی برخوردار است. با استفاده از روش PCR امکان شناسایی مستقیم آلودگی لیستریا مونوسیتوژنز در نمونه های تهیه شده از طیور وجود دارد.

سابقه و هدف: امروزه نشت مواد نفتی از خطوط انتقال، پالایشگاه و جایگاه های سوخت و ورود آنها به خاک و آب های زیرزمینی به یکی از مهم ترین چالش های زیست محیطی ایران تبدیل شده است. این مطالعه با هدف جداسازی و شناسایی مولکولی یک باکتری تجزیه کننده هگزادکان از کمپوست انجام شد.مواد و روش ها: در این پژوهش هگزادکان به عنوان آلاینده مدل هیدروکربن های گازوییل انتخاب گردید. به منظور جداسازی باکتری های تجزیه کننده هگزادکان، از کمپوست رسیده استفاده شد. در ادامه یک باکتری انتخاب و به کمک روش PCR شناسایی گردید. در نهایت کارایی باکتری جداسازی شده جهت حذف هگزادکان به عنوان تنها منبع کربن و نیز میزان رشد باکتری در غلظت های مختلف کلرید سدیم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بر اساس روش های مورفولوژی، بیوشیمیایی و تعیین توالی این باکتری به عنوان اسفینگوموناس یانوی کویائه شناسایی شد. این باکتری پس از 33 روز در دمای 30 درجه سانتی گراد قادر به حذف 49.69 درصد از هگزادکان بود. به طوری که میزان هگزادکان از 3000 به 1510 میلی گرم بر لیتر رسید. همچنین باکتری مورد نظر در برابر شوری دارای مقاومت متوسط بود به طوری که توانست در غلظت 2.5 درصد نمک نیز رشد نماید.نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد که در شرایط آب و هوایی گرم و خاک نسبتا شور ایران، می توان از باکتری اسفینگوموناس یانوی کویائه به منظور حذف ترکیبات نفتی به ویژه گازوییل استفاده نمود. از این رو انجام مطالعات تکمیلی در سطح گسترده تر پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: امروزه برنج غذای نیمی از جمعیت کره زمین را تشکیل می دهد. برنج نیز مانند سایر غلات در معرض آلودگی قارچ ها و سم آفلاتوکسین می باشد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان آفلاتوکسین در نمونه برنج های مصرفی شهر رشت و چگونگی نوع پخت آن انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 72 نمونه برنج مصرفی تولید داخل و وارداتی تهیه شده از 6 فروشگاه بزرگ برنج در سطح شهر رشت در دو فصل تابستان و زمستان انجام شد. در ابتدا آفلاتوکسین در نمونه ها به سه حالت خام، پخته کته ای و پخته آبکشی با استفاده از متانول 80 درصد استخراج گردید. سپس مقدار آفلاتوکسین در هر نمونه با استفاده از تکنیک الایزا تعیین شد.یافته ها: نمونه های داخلی نسبت به نمونه های وارداتی آلودگی کمتری داشتند. نمونه های جمع آوری شده در فصل تابستان نسبت به فصل زمستان آلودگی کمتری داشتند. همچنین در همه موارد برنج پخته نسبت به حالت خام همان برنج آلودگی کمتری داشت. این کاهش آلودگی ناشی از پخت، در حالت آبکشی بیش از حالت کته ای بود.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که همه برنج ها به میزان های متفاوتی آلودگی داشتند. بنابراین ضرورت نظارت و کنترل دائمی بر روی میزان آلودگی برنج های مصرفی وجود دارد. از آنجایی که میزان آلودگی برنج های وارداتی بیش از نمونه های داخلی بود، به منظور کاهش واردات برنج باید اقدامات اساسی در راستای افزایش حمایت از تولید داخلی برنج در کشور انجام پذیرد.

سابقه و هدف: قارچ های شکمبه برای اولین بار در سال 1910 توجه قارچ شناسان را به خود جلب کردند. بعدها به دلیل محتوای کیتین در دیواره سلولی، این قارچ ها در گروه قارچ های حقیقی طبقه بندی شدند و با عنوان نئوکالیماستیکس فرونتالیس نام گذاری گردیدند. امروزه بر اساس ویژگی های ریخت شناختی مانند تعداد تاژک در زئوسپور، ریزومیسلیوم، شکل اسپورانژ، فراساختار زئوسپور و داده های توالی های نوکلئوتیدی شش جنس از این قارچ ها شناسایی شده اند که در دو گروه مونوسنتریک و پلی سنتریک قرار می گیرند.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر از بانک های اطلاعاتی شاملPubmed ، Scopus، Google Scholar،Elsevier databases، Irandoc، Iranmedex،Magiran ،SID و MEDLIB واژه های کلیدی MeSH به کار رفته در جستجوی مقالات شامل فیلوژنی، تک نیایی، نئوکالیمستیگومیکوتا و قارچ های شکمبه محدود شده در مقالات منتشر شده در سال های 1992 تا 2013 استخراج و مطالعه مروری بر روی آن ها انجام گرفت.یافته ها: ویژگی های گوناگونی از این قارچ ها مانند چرخه زندگی، ساختارهای تولیدمثلی، تال رویشی و داده های مولکولی، ارتباط آن ها را با کیتریدیومایکوتا نشان داده اند. مطالعه روابط فیلوژنی بین این قارچ ها و وابستگان آن ها با سایر یوکاریوت ها با استفاده از داده های توالی ناحیه 18S rDNA و آنالیز خوشه ای داده های ساختاری و نیز درصد G+C نشان داده است که این قارچ ها یک گروه تک نیایی را تشکیل می دهند.نتیجه گیری: ارزیابی عوامل بازدارنده و نقش آن ها در برهم کنش های بین قارچ ها و باکتری ها می تواند موجب درک بهتر از اکوسیستم شکمبه گردد. شناخت این عوامل می تواند زمینه ساز کاوش روش های نوین شناسایی اکولوژیکی شکمبه باشد. همچنین شناسایی عوامل باکتریایی بازدارنده فعالیت شکمبه می تواند زمینه ساز نقش فعال تر قارچ ها در هضم فیبر گیاهی در این اکوسیستم باشد.