زیست شناسی ایران
سال:1387 | دوره:21 | شماره:4 |تعداد مقالات:24

نیترات از طریق سیستمهای انتقال از نوع LATS و HATS از عرض غشا پلاسمایی عبور می کند. سیستمهای انتقال LATS در غلظتهای بالای نیترات محیط (در حد میلی مولار) عمل نموده، در صورتیکه سیستمهای انتقال از نوع HATS در غلظتهای پایین نیترات در محیط (در حد میکرو مولار) فعالیت می کنند. ژنهای خانواده NRT2 مرتبط با سیستم انتقال القایی iHATS هستند که در میان اعضای این خانواده، ژنهای NRT2.1 و NRT2.2 با هم در جذب نیترات از محیط دخالت دارند ولی اهمیت ژن NRT2.1 از دیگری بسیار بیشتر بوده و فعالیت کامل این دو ژن بستگی به وجود ژن دیگری بنام NAR2 دارد. بنابراین با توجه به اهمیت این ژنها در جذب نیترات در مقادیر بسیار کم نیترات در محیط، در این تحقیق جهت درک بهتر مکانیسم جذب نیترات از طریق سیستم انتقال iHATS، از گیاه تراریخته تنباکو (Nicotiana plumbaginifolia) که قبلا ژن NRT2.1 بهمراه ژن NAR2 جداسازی شده از گیاه Arabidopsis thaliana و ژن نشانگر مقاوم به کانامایسین منتقل شده به آن، استفاده گردید و میزان جذب نیترات از محیط کشت توسط دو گیاه تراریخته و نوع وحشی تنباکو، در غلظتهای 10، 25، 50، 75 و 100 میکرو مولار نیترات در محیط کشت هیدروپونیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در ساعات اولیه تقریبا در تمامی غلظتهای نیترات در محیط، جذب در گیاه نوع وحشی با تاخیر حدود 2 تا 3 ساعت انجام می گیرد ولی گیاه تراریخته از زمان اضافه شدن نیترات به محیط شروع به جذب نیترات می نماید و میزان جذب نیترات در گیاه تراریخته در غلظت 10 و 25 میکرو مولار نیترات در محیط بطور معنی داری (P<0.05) نسبت به گیاه نوع وحشی بیشتر بوده ولی با افزایش غلظت نیترات در محیط از 50 میکرو مولار تا 100 میکرو مولار، میزان جذب تفاوت معنی داری را در دو گیاه تراریخته و نوع وحشی نشان نمی دهد. وقتی میزان رشد گیاه در غلظت 50 میکرو مولار نیترات در محیط مورد بررسی قرار گرفت نتایج حاکی از عدم تفاوت معنی دار شاخصهای رشد (وزن تر، کلروفیل نسبی، طول ریشه و طول ساقه) بین دو گیاه تراریخته و نوع وحشی بود.

بمنظور تعیین توالیهای احتمالی دخیل در تنظیم بیان ژن واقع در داخل اینترونهای ژن فاکتور 8 انعقادی انسان، توالیهای اینترونی این ژن با بخشهایی از اینترون 1 ژن فاکتور 9 انعقادی انسان که نقش تنظیمی آن قبلا گزارش شده، مقایسه شد. این مقایسه توالیهای تکراری با طولهای متفاوت بین 350-50 جفت باز را در اینترونهای ژن فاکتور 8 مشخص کرد. توالیهای آشکار شده بیش از 74 درصد همگونی با توالیهای بخشهای مورد بررسی در اینترون 1 ژن فاکتور 9 نشان دادند. اگرچه نمی توان رابطه مستقیمی بین تعداد توالیهای تکراری در هر اینترون و طول اینترون مربوطه مشاهده نمود، اما به نظر می رسد که الگوی پراکندگی و تعداد توالیهای تکرار شده در میان اینترونهای ژن فاکتور 8 اتفاقی نیست. بعبارت دیگر تعداد و تراکم نسبی توالیهای تکراری در اینترونهای نزدیک به یکی از دو انتهای 5' و یا 3' ژن فاکتور 8 و همچنین در نزدیکی یکی از دو انتهای اینترونها بیشتر است. جهت یابی این توالیها در طول اینترونهای ژن فاکتور 8 نشان دهنده وجود تکرارهای معکوس در طول برخی از اینترونها است که می تواند در تشکیل ساختارهای ثانویه در پیشساز mRNA ژن فاکتور 8 و افزایش پایداری آن موثر واقع گردد. بررسی نواحی غیرقابل ترجمه در دو انتهای 3' و 5' نشان از حضور یک نسخه از توالی تکراری در هر یک از این مناطق می دهد. مقایسه توالیهای تکراری آشکار شده با توالیهای تکراری شناخته شده ژنوم انسان، نشان می دهد که این توالیها از زیر خانواده های رتروترانسپوزونهای شناخته شده Alu هستند. بررسیهای بیشتر حضور توالیهای کوتاه با قابلیت اتصال عوامل نسخه برداری در داخل عناصر تکراری یافته شده را هویدا کرد. بررسی عملکرد توالیهای آشکار شده در اینترونهای ژن فاکتور 8 گام بعدی در ادامه این تحقیق است.

Artemisia annua گیاهی است یک ساله و معطر، دارای ماده آرتمیزنین که ضد مالاریا، ضد تب و کشنده انتخابی سلولهای سرطانی سینه انسان است. این گیاه بطور وسیعی در نواحی معتدل وجود دارد. بدلیل پایین بودن مقدار ماده آرتمیزنین در این گیاه و نیز عدم موفقیت در ساخت شیمیایی این ماده و تاثیر ناچیز روشهای اصلاحی رایج گیاهی، امروزه تنظیم مولکولی بیوستنز این ماده از طریق انتقال ژنهای آنزیمهای کلیدی در ساخت آرتمیزنین و یا جلوگیری از بیان ژنهای آنزیمهای مسیر رقابتی آن مورد توجه واقع شده است. معمولا پیش نیاز تراریختی، کشت بافت و باززایی گیاه از جداکشت می باشد. در این آزمایش با استفاده از تیمارهای هورمونی مختلف شامل هورمون 2, 4, D (2,4-Dichlorophenoxyacetic acid) هورمون BAP (6-Benzylaminopurin)، هورمون NAA (naphthalene acetic acid) و Kinetin درصد بالای باززایی در تیمار 2 میلی گرم در لیتر BAP و 0.5 میلی گرم در لیتر NAA همچنین 2 میلی گرم در لیتر BAP و 1 میلی گرم در لیتر IAA (Indole-3-acetic acid) محاسبه شد. به این ترتیب که پس از چند بار واکشت جداکشتها در محیطهای حاوی هورمون و القای کالوس، جهت القای ساقه جداکشتها به محیط فاقد هورمون منتقل شد. القای ریشه نیز در تیمار یک هفته ای 0.05 mg/l NAA در محیط پایه MS (Mourashige & Skoog) انجام گرفت.

پراکسیداز (EC 1.11.1.7) یکی از پروتئینهای آهن دار گیاهی است که کاربرد گسترده ای در تشخیصهای پزشکی و تجربیات آزمایشگاهی مختلف دارد، بهمین علت امروزه تلاش زیادی صورت می گیرد تا منابع جدیدی از بافتهای گیاهی با فعالیت پراکسیدازی مناسب معرفی گردد. کلزا (Brassica napus) گیاهی علفی و یکساله است که اساسا بخاطر ارزش دانه های روغنی آن کشت می شود و بدلیل نزدیکی به ترب کوهی، منبع تجاری پراکسیداز، می تواند در این رابطه از قابلیتهای لازم برخوردار باشد. در پژوهش حاضر از برگهای شماره 5، 6 و 7 مرحله طوقه ای رقم پاییزه اکاپی عصاره گیری شد. سنجش فعالیت آنزیم و عوامل موثر بر سینتیک آنزیم در طول موج 470 mm و دمای 25 درجه سانتی گراد بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که حداکثر فعالیت آنزیم در دمای بهینه 50 درجه سانتی گراد و pH بهینه 6 می باشد. همچنین آنزیم در محدوده PH4.5-7.5 از پایداری بالایی برخوردار است و دماهای 25-55 سانتی گراد را تا 30 دقیقه براحتی تحمل می کند بدون اینکه فعالیت آن تغییر قابل ملاحظه ای کند اما در دمای 60-70 سانتی گراد بسرعت غیرفعال می شود. بررسی تاثیر حضور نمکهای مختلف Na+, K+, Zn2+, Ba2+, Ca2+, Co2+, Ni2+ در غلظتهای 0.3-0.6 mM در مخلوط واکنش نشان داد که K+, Na+ و Zn2+ بر فعالیت آنزیم پراکسیداز برگ کلزا دارای اثر تحریک کننده، Co2+ و Ni2+ دارای اثر بازدارنده و دو یون Ca2+ و Ba2+ با هر غلظت اثرات متفاوتی را ایجاد می کنند. همچنین مقایسه تاثیر غلظتهای مختلف دو بازدارنده سدیم سیانید و سدیم آزاید نشان داد که سدیم سیانید اثر بازدارندگی قویتری بر پراکسیداز کلزا دارد. در حضور غلظت 0.002 میلی مولار سدیم سیانید، فعالیت آنزیم در مقایسه با نمونه شاهد به نصف می رسد.

استفاده از غذای زنده در بهبود کیفیت در آبزی پروری حایز اهمیت است. آرتمیای غنی شده با مواد مغذی ضروری خصوصا اسیدهای چرب بلند زنجیره و ویتامین C جهت افزایش رشد و درصد بقا و مقاومت در برابر تنشهای محیطی و بیماریهای عفونی در گونه های مختلف آبزیان مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی مقاومت لاروهای قزل آلای رنگین کمان به تنشهای محیطی از طریق تغذیه با آرتمیای غنی شده با اسیدهای چرب غیراشباع بلند زنجیره است که در 4 گروه مختلف و با سه تکرار در هر تیمار بمدت 2 هفته انجام گرفت. لاروهای تازه به تغذیه افتاده ماهی قزل آلا بصورت تصادفی از حوضچه های پرورش انتخاب شدند و در 4 تیمار غذایی بشرح زیر: غذای کنسانتره تجاری، ناپلئوس آرتمیای اینستار I، آرتمیای غنی شده، مخلوط آرتمیای غنی شده و غذای کنسانتره (10 درصد آرتمیای غنی شده و 90 درصد غذای کنسانتره) تغذیه شدند. در پایان آزمایش لاروهای تیمار سوم که از آرتمیای غنی شده تغذیه کرده بودند با 91.34±1.52 درصد بازماندگی در شرایط تنش دمای بالا (24 درجه سانتی گراد) و 77±1 درصد بازماندگی در شرایط کمبود اکسیژن بمدت 5 دقیقه، مقاوم ترین لاروها در مقایسه با سایر تیمارها بودند (p<0.05).

آلودگیهای ناشی از فلزات سنگین بعنوان مساله ای جدی و خطرناک شناخته شده است. آرسنیک از فلزات سنگینی است که در محیط وجود دارد. امروزه علاوه بر منابع طبیعی، بعلت استفاده از این فلز در صنایع مختلف از جمله سرامیک سازی، رنگ سازی و همچنین تحقیقات پزشکی و درمانی، شرایط ایجاد آلودگی بیش از پیش فراهم گشته است. ورود این عنصر به بدن ایجاد عوارض متعددی در اندامهای گوارشی، عصبی، کلیوی، تولید مثلی و قلبی - عروقی می کند. قرار گرفتن بدن موش در برابر آلودگی ناشی از فلزات سنگین حتی بمیزان کم می تواند اثرات نامطلوبی مانند اختلالهای آنزیمی ایجاد کند. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر سدیم آرسنیت (NaAso2) بر سلولهای خونی موش صحرایی (رت) است. برای انجام آزمایشها، تعداد 16 موش به 4 گروه 4 تایی تقسیم بندی شد. به گروه اول غلظت 50 mg/l، به گروه دوم غلظت 100 mg/l و به گروه سوم غلظت 200 mg/l آرسنیک در آب خوراکی داده شد. گروه چهارم نیز بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بعد از گذشت 2 ماه تیمار، از موشهای صحرایی خون گیری بعمل آمد و تعدادی از فاکتورهای خونی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که آرسنیک طی دو ماه تیمار موجب تغییراتی در سلولهای خونی می گردد که در مورد بعضی از سلولهای خونی مانند گلبولهای سفید (لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل) این تغییرات معنی دار است، در گلبولهای قرمز تغییرات معنی داری مشاهده نشد. نتایج مربوط به سیستم ایمنی موش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

امروزه، انجماد اسپرم انسان جهت پیشبرد روشهای کمک باروری، در مراکز درمان ناباروری انجام می شود. در طول فرآیند انجماد، اثرات هیپواسموتیکی انجماد - ذوب مجدد، از تحرک، قابلیت حیات و بدنبال آن توان باروری اسپرم می کاهد؛ افزون بر این، محیطهای منجمد کننده متنوعی برای حفظ اسپرم از اثرات منفی فرآیند انجماد وجود دارد. هدف این مطالعه، مقایسه اثر انجماد شیشه ای شدن، در حضور و عدم حضور محیط منجمد کننده بر کیفیت اسپرم انسان است. نمونه های منی 29 مرد مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری ابن سینا با پارامترهای طبیعی (بر طبق استاندارد (WHO، بروش خود تحریکی جمع آوری، و آنالیز مایع منی انجام گرفت. سپس، جهت انجماد در حضور (محیط (Human Sperm Preservation Medium و عدم حضور محیط منجمد کننده (یعنی در حضور پلاسمای سمینال)، نمونه ها به دو بخش مساوی تقسیم شد. محیط منجمد کننده و نمونه منی، با یکدیگر مخلوط شده، درون نی مخصوص انجماد تقسیم گردید. نی حاوی مخلوط منی و محیط منجمد کننده، و همچنین سریعا و بدون محیط بطور مستقیم وارد تانک ازت مایع شده (انجماد شیشه ای شدن)، و حداقل بمدت یک هفته در ازت مایع نگهداری و سپس، مجددا ذوب و درصد تحرک با استفاده از میکروسکوپ نوری و قابلیت حیات و واکنش آکروزومی خوبخودی اسپرم، با رنگ آمیزی سه گانه هر دو نمونه مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین درصد تحرک، قابلیت بقا و واکنش آکروزومی خودبخودی، در نمونه های پس از ذوب، در مقایسه با قبل از انجماد، کاهش معنی داری را نشان داد (P<0.001). اما بیشترین میزان تحرک، در نمونه های منجمد شده، بدون محیط منجمد کننده و فقط در حضور پلاسمای سمینال بدست آمد. همچنین، تفاوت در قابلیت حیات و واکنش آکروزومی خودبخودی نمونه ها، در قبل و بعد از انجماد، کاملا معنی دار بود (P<0.001)، ولی حضور، یا عدم حضور محیط منجمد کننده، اثری معنی داری بر قابلیت حیات و واکنش آکروزومی خودبخودی نداشت (p>0.05). نتایج این مطالعه نشان داد که ذخیره طولانی مدت در ازت مایع (196- درجه سانتی گراد)، از کیفیت پارامترهای اسپرم پس از ذوب مجدد می کاهد. از سوی دیگر، ارزیابی تحرک، قابلیت حیات و واکنش آکروزومی در اسپرم، قبل و بعد از انجماد نمایانگر این است که روش شیشه ای شدن بدون حضور محیط انجمادی و فقط با حضور پلاسمای سمینال، در مقایسه با محیط HSPM، کاهش کمتری در میزان تحرک، قابلیت حیات و واکنش آکروزومی خودبخودی اسپرم انسان ایجاد می کند.

هدف از این تحقیق بررسی تفاوتهای ریختی و ریخت سنجی بین گونه های سرده (جنس) Meriones از لحاظ صفات ظاهری، جمجمه ای و دندانی، یافتن صفات مهم جدا کننده این گونه ها از هم، و پیدا کردن اثر محیط زیست آنها در تغییرات بین گونه ای صفات ظاهری و جمجمه ای می باشد. سرده مریونس یکی از اعضای زیر خانواده شناخته شده Gerbillinae مشمول 103 گونه می باشد. سرده مریونس 16 گونه دارد که هشت گونه آن در ایران شناسایی شده است. این شش گونه شامل جرد ایرانی، جرد لیبی، جرد ناخن زرد، جرد تریسترامی، جرد نیمروز و جرد هوریانه می باشد. بررسی تغییرات صفات مورفولوژیک جمجمه ای و ظاهری نشان می دهد که صفات شاخص ظاهری مانند رنگ ناخن، موی کف پا و منگوله انتهایی دم سبب تفکیک گونه ها از هم و صفات جمجمه ای مانند مثلث سوپرامئاتال، کپسول شنوایی و نوع مئاتوس، در سطح گونه سبب تمایز بین گونه ای می شود و بررسی صفات مورفومتریک جمجمه ای، ظاهری و دندانی با استفاده از تحلیل تک متغیره و چند متغیره بین گونه ها نشان دهنده نقش صفات جمجه ای از جمله طول اکسی پیتونازال و طول کپسول شنوایی و صفات ظاهری مانند طول دم در تفکیک نمونه ها از هم است. بررسی نمونه های موزه تاریخ طبیعی ایران، شناسایی نمونه های ناشناخته موزه بر اساس صفات ظاهری و جمجمه ای، بررسی نمونه های جرد جنوب استان تهران و استفاده از نرم افزار TPS برای اندازه گیری دندانها برای اولین بار از دستاوردهای این تحقیق می باشد. با نگاهی کلی مشخص می شود که این صفات مورفولوژیک و مورفومتریک بررسی شده شاخص خوبی برای تفکیک بین گونه ای به شمار می رود.

آلومینیوم عنصر سمی بوده و افرادی را که در معرض ترکیبات یا پودر آن هستند سموم می کند و برای بافتهایی همچون مغز سمی می باشد. و باعث تخریب فیبرهای عصبی می شود. نمکهای آلومینیومی در دستگاه عصبی مرکزی انسفالومیلوپاتی تولید می کنند که بشکل تخریب فیبرهای عصبی و برخی بیماریهای عصبی مانند بیماری آلزایمر را بوجود می آورند. در بیماران آلزایمری یکی از مناطقی که بیشترین آسیب را از طریق آلومینیوم متحمل می شود هیپوکمپ است. بدلیل تشابه آلومینیوم به آهن، آلومینیوم میتواند از سد خونی - مغزی عبور کرده وارد سلولهای مغزی گردد. لذا در این تحقیق اثر تجویز محیطی 600 mg/kg) کلرید آلومینیوم روزانه بمدت دو هفته از طریق آب خوراکی) و مرکزی (5 میکرولیتر کلرید آلومینیوم 1 درصد روزانه بمدت یک هفته در داخل بطن مغزی) با استفاده از دستگاه شاتل باکس بر روند حافظه احترازی غیرفعال موشهای صحرایی نر بالغ نژاد NMRI مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. معیارهای مورد استفاده جهت آزمون زمان تاخیر در ورود به جعبه تاریک در مرحله بخاطر آوری و مدت زمان سپری شده در جعبه تاریک در زمان بخاطر آوری می باشد. با توجه به آزمایشات صورت گرفته معلوم شد که در تجویز محیطی ALCL3 موشهایی که از طریق خوراکی کلرید آلومینیوم را دریافت کرده بودند پس از گذشت یکماه اثر آلومینیوم بتدریج در آنها ظاهر گشت و حافظه آنها رو به کاهش نهاد و در تجویز مرکزی نیز پس از گذشت یکماه حافظه موشهایی که ALCL3 را از طریق تزریق داخل بطن مغزی دریافت کرده بودند بسیار کاهش یافت.

شاخصهای خونی در فیزیولوژی ماهی بسیار تاثیرگذار می باشد، لذا با شناخت صحیح از وضعیت خونی ماهیان خاویاری می توان راندمان حفظ، بازسازی، تکثیر و پرورش این ماهیان ارزشمند را افزایش داد. تحقیق حاضر جهت بررسی اثر جنسیت و فصلهای مختلف سال بر فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون فیل ماهیان 4 تا 5ساله پرورشی در استخرهای آب لب شور ایستگاه تحقیقات شیلات بافق است که بمدت یکسال انجام شد. پس از خونگیری فصلی از ساقه دمی ماهیان و جداسازی سرم توسط سانتریفوژ، آنالیز گلوکز با روش آنزیماتیک، آنالیز کلسیم و منیزیوم با روش طیف سنجی (اسپکتروفتومتر) و آنالیز سدیم و پتاسیم با دستگاه فیلم فتومتر صورت گرفت. نتایج مطالعات آماری حاکی از عدم معنی داری فاکتورهای بیوشیمیایی خون در دو جنس نرو ماده بود (P>0.05). اما تغییرات فصلی بر این میزان تاثیرگذار بود بطوریکه در تمام فاکتورهای بیوشیمیایی (گلوکز، سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم) تغییرات معنی داری در فصول مختلف مشاهده شد (P<0.05) و تمامی این فاکتورها در بهار به بیشترین میزان خود رسید و تنها منیزیم خون در فصل تابستان در بالاترین حد خود بود و کمترین میزان گلوکز و کلسیم در فصل پاییز و سدیم و پتاسیم و منیزیم نیز در فصل زمستان مشاهده شد. بنابراین شاید بتوان بیان نمود که احتمالا در فصول مختلف، دما عامل مهمی در تعیین شاخصهای خونی است. علیرغم شرایط اکولوژیک یکسان بسیاری از ماهیان خاویاری، غلظت یونی خون آنها متفاوت می باشد. جنسیت تاثیر معنی داری بر فاکتورهای بیوشیمیایی ندارد (P>0.05)، و مهمترین عوامل تاثیرگذار بر ترکیبات سالانه سرم خون فیل ماهیان شوری و غلظت یونهای محیط می باشد.

دانه گرده یا گامتوفیت نر در گیاهان بوسیله اثر متقابل بافتهای اسپوروفیتی (لایه های مختلف بساک بویژه لایه تغذیه ای) و گامتوفیتی (دانه گرده در حال نمو) تمایز می یابد. رویش و رشد دانه گرده یک مرحله بحرانی در باروری گیاهان است، بدین دلیل یک محیط مساعد برای رویش و رشد لازم است که این محیط در شرایط In vivo روی کلاله مساعد و سازگار فراهم می شود. بطور معمول، مواد موثر بورون، پتاسیم، کلسیم و ساکارز می باشند. عوامل مختلف دیگر مانند هورمونها (تنظیم کننده های رشد)، فلاونوئیدها و شرایط محیطی نیز روی رویش و رشد دانه گرده موثرند. بدلیل رشد سریع دانه های گرده در شرایط In vitro و اینکه می توان در این شرایط، بررسیهای متعدد از جمله تهیه محیط کشت مناسب و اثر فاکتورهای مختلف را بر رویش و رشد دانه گرده انجام داد، بطور معمول در آزمایشات تجربی، کشت در شیشه انجام می شود. در این تحقیق اثر برخی فاکتورهای مختلف مانند سن دانه گرده، زمان نمونه برداری، یونهای متعدد، سرما، غلظتهای مختلف ساکارز و کوئرستین روی میزان رویش و رشد دانه گرده بررسی شد. نتایج سن دانه گرده نشان داد که دانه های گرده جمع آوری شده از غنچه های در حال باز شدن در ساعت 8-9 صبح بهترین رویش و رشد را دارند. نتایج نشان می دهد کلسیم نیترات (0.02 درصد)، پتاسیم نیترات (0.02 درصد)، منیزیم سولفات (0.02 درصد)، اسید بوریک (0.04 درصد) و آگار (0.5 درصد)، مورد استفاده در اغلب محیطهای کشت پایه ای دانه گرده، در اینجا موردنیاز است. بعلاوه غلظت مناسب ساکارز، 15 درصد می باشد. تیمار سرما بعنوان یک فاکتور مهم در تحریک رویش و رشد دانه گرده اطلسی موثر بوده بطوریکه تحت تیمار یک روزه در دمای 5 درجه سانتی گراد، رویش و رشد به 90 درصد یا بیشتر افزایش یافت و لوله های گرده رشد عادی و قابل توجه دارد و زمان رویش کاهش می یابد. در نمونه های بدون تیمار سرما درصد رویش بین 10 تا 20 درصد بود و پس از رویش دانه گرده خروج محتویات با تشکیل ساختارهای لوله مانند بسیار نازک و پیچ خورده همراه بود. در برخی نمونه ها، انتهای لوله گرده حباب مانند می شد. کوئرستین با غلظت 0.03 درصد تا حدودی میزان رویش و رشد را افزایش داد اما این افزایش معنی دار نبود.

بمنظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف سولفات روی بر روند رشد، عملکرد، میزان پروتئین و عنصر روی در ارقام گندم آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سالهای 81 و 82 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی عبارتند از: چهار رقم گندم: Mv-17، کاسپارد، الموت، C-73-20، و کود روی (سولفات روی) در سه سطح شامل: صفر، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب دو سال آزمایش نشان داد که با افزایش مصرف سولفات روی، عملکرد دانه، درصد پروتئین و میزان روی در دانه افزایش می یابد. هر چند که اختلاف معنی داری (p≤0.01) در به کارگیری 40 تا 80 کیلوگرم سولفات روی بر عملکرد و میزان روی در دانه مشاهده نمی شود. بیشترین عملکرد به رقم کاسپارد و کمترین آن به رقم الموت تعلق دارد. اثر متقابل سال در مقادیر مختلف سولفات روی بر میزان روی و پروتئین دانه معنی دار است (p≤0.01). مقایسه میانگینها نشان می دهد که در هر دو سال آزمایش با افزایش کاربرد سولفات روی، میزان آنها در دانه افزایش یافته ولی میزان این افزایش در سال اول آزمایش بیشتر از سال دوم است. بیشترین درصد پروتئین به رقم کاسپارد و کمترین آن به دودمان C-73-20 تعلق دارد و اختلاف آماری معنی داری بین ارقام کاسپارد و الموت از نظر میزان پروتئین وجود ندارد. با افزایش مصرف سولفات روی، درصد روی و پروتئین افزایش می یابد. رقم کاسپارد کمترین درصد روی و رقم MV-17 کمترین درصد پروتئین را دارد. از نظر عملکرد دانه، رقم کاسپارد بالاترین و رقم الموت کمترین مقدار را دارد. وجود اثر متقابل معنی دار بین ارقام و مقادیر کاربرد روی بر درصد پروتئین دانه نشان داد که بیشترین درصد پروتئین به رقم کاسپارد با کاربرد 80 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و کمترین درصد پروتئین دانه به رقم C-73-20 بدون استفاده از سولفات روی تعلق دارد. بررسی روند رشد ارقام مورد بررسی نیز نشان داد که با افزایش کود مصرفی میزان بیوماس کل و سرعت رشد محصول افزایش می یابد. میزان بیوماس کل و سرعت رشد محصول با به کارگیری مقادیر 40 و 80 کیلوگرم سولفات روی تقریبا مشابه ولی بیشتر از عدم مصرف کود است. بنابراین بمنظور افزایش میزان پروتئین و روی دانه و بالا بردن کمیت این صفات تحت شرایط آزمایش، به کارگیری سولفات روی به میزان 40 کیلوگرم در هکتار مناسب می باشد.

بمنظور بررسی اثر پیش تیمار سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی، فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان و میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشای گیاهچه گندم در تنش شوری، آزمایشی در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس طراحی شد. بذرهای گندم، رقم روشن پس از خیساندن در محلولهای (0، 0.5 و 1 میلی مولار) سالیسیلیک اسید بمدت 24 ساعت، جهت جوانه زنی در شرایط تنش شوری، به پتری دیشهای حاوی 10 میلی لیتر محلول NaCl با غلظتهای (0، 50، 100 و 200 میلی مولار) منتقل شد، پس از جوانه زنی درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، و وزن خشک گیاهچه، فعالیت آنزیمهای کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، پلی فنول اکسیداز و میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش درصد جوانه زنی در بذرهای گندم شده، بطوریکه غلظت 200 میلی مولار نمک سبب کاهش 17.64 درصد جوانه زنی نسبت به تیمار شاهد می شود. همچنین مشاهده شد که سالیسیلیک اسید تاثیر مثبتی بر جوانه زنی داشته و هم در شاهد و هم در تیمارهای تنش دیده سبب افزایش جوانه زنی می شود. استفاده از سالیسیلیک اسید موجب افزایش رشد طولی ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک گیاهچه می گردد. کاربرد سالیسیلیک اسید 1 میلی مولار اثر بازدارندگی بر جوانه زنی و رشد دارد. سنجش فعالیت آنزیمی نشان داد که فعالیت آنزیمها در شرایط تنش شوری افزایش یافته و سالیسیلیک اسید سبب کاهش فعالیت این آنزیمها یا بعبارتی کاهش اثر تنش شوری می شود.

سرده (جنس) Anabasis L.، بر حسب جدیدترین منابع دارای ده گونه و دو واریته با پراکنش گسترده در ایران است. بمنظور بررسی روابط کلادیستی بین گونه های این سرده و بدلیل پایداری نسبی صفات تشریحی در شرایط مختلف محیطی نسبت به صفات ریختی، تعداد 24 صفت تشریحی و 6 صفت ریختی از ده گونه متعلق به این سرده در ایران مورد بررسی قرار گرفت. صفات بصورت چند حالته در ماتریس صفات ثبت، و جهت بررسی فقدان چند ریختی در صفات، تعداد آماری نمونه ها مطالعه شد. برای ریشه دار کردن کوتاهترین کلادوگرامها از گونه های Hammada griffithii، Hammada salicornica، Haloxylon persicum و Haloxylon ammodendron بعنوان برون گروه استفاده شد. تحلیل پارسیمونی بر اساس منطق فیچ (Fitsch) منجر به استخراج 84 کوتاهترین کلادوگرام (MPCs) با طول 73 گام شد CI=54) و (RI=56. درخت اجماع اکثریت حاصل از MPCs بعنوان کلادوگرام مرجع در نظر گرفته شد. با صرفه ترین کلادوگرامها بر اساس تحلیل پارسیمونی، تک نیایی سرده Anabasis را تایید می نمایند. بر این اساس، نمونه های این سرده در چهار کلاد قرار گرفت. آزمون بوت استریپینگ (Bootstraping) تک نیایی گونه های مطالعه شده سرده Anabasis را تایید می نماید (BP=73). تک نیایی کلادی شامل گونه های A. annua، A. setifera، A. eugeniae و A. salsa در این آزمون نشان داده شد (BP=84). نتایج حاصل با موقعیت گونه ها در فلور ایران مطابقت دارد.

شهرها یکی از مهمترین پناهگاهها برای گروه کثیری از گیاهان و جانوران شده است. تنوع گونه ای درون شهرها نسبت به برون شهرها بیشتر است؛ بنابراین بیوتوپهای شهری دارای ارزش تحقیقاتی فراوانی هستند. در راستای معرفی برخی از بیوتوپها و اکوسیستمهای درون شهری همدان عناصر کاشته شده، عناصر رودرال و نیز گیاهان خودرو مورد مطالعه قرار گرفتند. تاکنون حدود 50 تیره، 202 جنس و 285 گونه عنصر علفی خودرو، و علاوه بر آن حدود 14 تیره چوبی درختی و درختچه ای همراه با 20 جنس و 23 گونه و نیز تعدادی عناصر کاشته شده علفی از شهر همدان جمع آوری و شناسایی شد. گسترش بسیاری از عناصر گیاهی خودرو در مناطق تجاری، بایر، نیمه طبیعی و نیز نزدیک رودخانه ها در همدان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که تیره کاسنی (Asteraceae) با 47 گونه، گندمیان (Poaceae) با 31 گونه و نخودیان (Fabaceae) با 22 گونه از تیره های پرگونه در مناطق مورد مطالعه می باشند. تیره هایی چون Brassicaceae با 17 گونه، Lamiaceae با 16 گونه، و Caryophyllaceae با 12 گونه جایگاه دوم را داشته و بسیار مهم می باشند. جدول ضمیمه 2 لیستی از تمامی تیره ها، جنسها و گونه هایی که تاکنون از شهر همدان جمع آوری و شناسایی شده است را معرفی می نماید. بسیاری از بیوتوپها در همدان، همانند دیگر شهرهای ایران در معرض تخریب قرار گرفته اند. نتیجه این معضل کاهش و تنوع گونه ای و احتمالا نابودی بسیاری از گونه ها در این شهر است.

رویان زایی بدنی (Somatic embryogenesis) مدل خوبی برای مطالعه نمو رویان در گیاهان است. در این بررسی جنبه های ریخت شناسی (Morphology) و تشریح (Anatomy) رویان زایی بدنی غیرمستقیم در میخک شرح داده شده است. پینه (Callus)های روی محیط کشت موراسیگ و اسکوگ Murashige and Skoog=MS) دارای 30 گرم در لیتر ساکارز، 2 میلی گرم در لیتر 2، -4 دی کلروفنوکسی استیک اسید (2, 4-Dichlorophenoxyacetic acid) و 0.2 میلی گرم در لیتر -6 بنزیل آدنین (6-benzylaminopurine) حاصل شد. بررسیهای بافت شناسی (Histology) بر روی پینه ها انجام شد. رویان های بدنی زمانی بدست آمد که پینه ها رویان زا به محیطهای کشت MS حاوی 30 گرم در لیتر ساکارز و 60 گرم در لیتر مانیتول انتقال یافت. بررسیهای بافت شناسی روی فرآیند توسعه رویان انجام شد. وقتی که رویان لپه ای به محیط کشت 1.2 MS بدون تنظیم کننده رشد انتقال داده شد گیاهچه باززا ایجاد شد.

طی دهه های اخیر تعدادی از گونه ها و کلنهای اصلاح شده خارجی صنوبر وارد ایران و در استان گیلان کشت شده است که از بین آنها کلنهای Populus deltoids 77.51 و P.d.69.55 پس از طی مراحل سازگاری از بیشترین توان چوب دهی برخوردارند. بنابراین کشت آنها در گیلان رواج چشمگیری یافته است. با وجود کشت گسترده آنها تاکنون بررسیهای بنیادی در مورد خصوصیات آناتومی (تشریحی) آنها انجام نشده است و در این تحقیق بررسیهایی را در مورد ساختار آناتومی کلنها پس از تهیه مقاطع سه گانه (عرضی – شعاعی - مماسی) و با پیروی از استاندارد IAWA بررسی و تشریح شده است. نتایج شباهت های ساختاری فراوانی بین دو کلن نشان می دهد بطوریکه چوب هر دو کلن نیمه بخش روزنه ای (semi-porous) بوده که حفرات (آوندهای چوبی) منفرد و یا بهم چسبیده بصورت گروههای دو، سه و چهارتایی دیده می شوند که عموما در جهت شعاعی می باشند. با وجود این شباهتها، اختلاف بارزی در ترتیب استقرار آوندهای تابستانه در پایان دوره رویشی دو کلن مشاهده می شود.

فلز کادمیوم یکی از فلزات سنگین بوده که دارای کاربردهای فراوانی در صنعت می باشد. کادمیوم می تواند از طریق پساب کارخانجات وارد آب و خاک شود که سبب آسیب به محیط زیست شده و حیات موجودات زنده را به خطر می اندازد. در این مطالعه مقادیر مختلف فلز کادمیوم (10-200 میلی گرم در لیتر) به محیط رشد گیاه گندمی اضافه شد و اثرات ماکروسکوپی و میکروسکوپی آن بر گیاه بررسی شد. نتایج نشان داد که حضور کادمیوم تا غلظت 50 میلی گرم در لیتر تاثیری در شکل برگها نداشته و از لحاظ میکروسکوپی نیز محتوای سلولی از لحاظ اندامکها و هسته تغییری نمی کند در حالیکه ریشه گیاه در این غلظت از لحاظ مورفولوژی تغییر کرده و از لحاظ میکروسکوپی تغییر در هسته سلولها دیده می شود. در غلظتهای 100 تا 200 میلی گرم کادمیوم، تاثیر مورفولوژیک هم در برگها و هم در ریشه دیده شد، در غلظت 100 میلی گرم از طول ریشه ها کاسته شده و بعضی از برگها زرد می شوند. شکل هسته و میتوکندریها در سلولهای برگ و ریشه تغییر می کند و از تعداد کلروپلاستها نیز کاسته می شود. در غلظت 200 میلی گرم در لیتر کادمیوم تمامی برگها زرد و خشک شده و هیچگونه ریشه ای در گیاه دیده نمی شود. مشاهدات میکروسکوپی نیز حاکی از تخریب کامل هسته و اندامکهای سلولی در برگ است.