پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1390 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

این مطالعه به منظور تعیین وضعیت آلودگی معده سگ های ولگرد اطراف شهر مشهد به گونه های مختلف هلیکوباکتر با استفاده از روش های مختلف تشخیصی صورت گرفت. نمونه برداری از قسمت های فاندوس، بادی و شیره معده 48 قلاده سگ ولگرد انجام گرفت و وضعیت آلودگی به اجرام هلیکوباکتری با انجام آزمایشات سیتولوژی، تست اوره، کشت و واکنش زنجیره پلیمراز تعیین گردید. بر اساس نتایج بدست آمده 100% معده سگ ها آلوده به اجرام مارپیچی بودند. در هیچیک از سگ های تحت مطالعه هلیکوباکتر پیلوری مشاهده نشد. هلیکوباکتر هیلمنی آلودگی غالب معده سگ های تحت مطالعه را تشکیل می داد (89.6%). هلیکوباکتر فلیس نیز در 64.58% نمونه ها مورد تشخیص قرار گرفت. آلودگی بالای معده سگ ها به گونه های مختلف هلیکوباکتر و احتمال انتقال آن به انسان، نیازمند رعایت بیشتر مسائل بهداشتی در جهت کاهش خطر ابتلا به هلیکوباکترهای غیر پیلوری است.

در سال 1386 تلفات زیادی در میگوهای جوان گونه پا سفید در بسیاری از مزارع پرورش میگوی سایت دلوار در استان بوشهر واقع در جنوب ایران اتفاق افتاد. نشانه ظاهری میگوهای بیمار و در حال مرگ قرمزی سطح بدن، دم و زواید حرکتی بود. روده میگوها خالی و نواحی نکروزه در دم و زواید حرکتی مشاهده گردید. تعداد 200 نمونه از میگوهای بیمار جمع آوری و در فیکساتور دیویدسون جهت بررسی آسیب شناسی قرار داده شد. همچنین بخشی از اندام حرکتی میگوها در الکل 95% برای مطالعات مولکولی نگهداری گردید. نتایج حاصل از مطالعات آسیب شناسی شامل نکروز چند کانونی در اپیتلیوم کوتیکول و اکثر بافتهای پیوندی زیر کوتیکول و گاهی ماهیچه های مخطط اصلی بوده و گنجیدگی های کروی و متعدد در نواحی تحت تاثیر قرار گرفته بافت کوتیکول پراکنده شده بودند. این اجسام گنجیدگی کروی در رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین/فلوکسین (H&E/Ph) رنگ ائوزینوفیلی تا بازوفیلی نشان دادند. این گنجیدگی ها در روده انتهایی و معده نیز مشاهده گردید. این علائم نشان دهنده فرم حاد سندرم تورا در نمونه ها بود. همچنین نمونه ها با کیت IQ2000TM WIT Multivir System for TSV, IHHNV and WSSV و کیتIQ2000TM Detection and Prevention for TSV  با استخراج RNA مربوطه جهت ردیابی سندرم تورا بررسی شدند. نتایج PCR مثبت بودن ویروس سندرم تورا را در نمونه ها نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده وجود سندرم تورا در نمونه ها اثبات گردید.

هدف از انجام این مطالعه بررسی وجود ارتباط بین غلظت استرادیول سرم گاوهای همزمان شده در زمان پرواستروس و میزان آبستنی است. 167 گاو شیری هولشتاین به صورت تصادفی به چهار گروه درمانی تقسیم شدند، دو گروه با دو تزریق آنالوگ پروستاگلندین به فاصله 14 روز پیش همزمان شدند، و در ادامه اجرای برنامه Ovsynch و یا Heatsynch (برنامه های Ovsynch و Heatsynch در بر دارنده 2 تزریق15) GnRH ماکروگرم آلارلین، وتارولین، ابوریحان، ایران) و PGF به فاصله 7 روز بوده است. متعاقب آن در برنامه Ovsynch گاوها دز دیگری از48 GnRH ساعت پس از PGF دریافت کرده و 16 ساعت بعد از تزریق اخیر تلقیح مصنوعی صورت گرفت. در برنامه Heatsynch گاوها یک میلی گرم استرادیول بنزوات (وتاسترول، ابوریحان، ایران) 24 ساعت بعد PGF دریافت کردند، گاوهایی که علائم فحلی را تا 48 ساعت بعد از تزریق استرادیول نشان دادند، 12 ساعت پس از مشاهده فحلی تلقیح شدند. گاوهایی که علائم فحلی را نشان ندادند 48 ساعت بعد از تزریق استرادیول تلقیح شدند.)، دو گروه دیگر با تزریق پروستاگلندین دو روز قبل از تزریق گنادرولین (G6G) پیش همزمان شدند، و در ادامه شروع برنامه Ovsynch و یا Heatsynch شش روز بعد از تزریق گناد پیش همزمانی. چهار نمونه خون از دام ها اخذ شد، دو نمونه اول قبل از شروع برنامه جهت تعیین دام های سیکلیک برای ورود به برنامه، نمونه سوم 24 ساعت بعد از تزریق پروستاگلندین برنامه همزمانی (جهت ارزیابی غلظت استرادیول در زمان پرواستروس) و نمونه چهارم 21 روز بعد از تلقیح دام ها جهت ارزیابی غلظت پروژسترون از دام ها اخذ شد. تشخیص آبستنی به کمک دستگاه سونوگرافی 30 روز بعد از تلقیح انجام گرفت. میانگین تولید شیر و امتیاز وضعیت بدنی در فاصله یک هفته از زمان تلقیح در بین گروه های درمانی مشابه بود. غلظت استرادیول سرم اخذ شده در زمان پرواستروس نیز در بین گروه های درمانی مشابه بود. با وجود اینکه درصد آبستنی در گروه Presynch-Heatsynch نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود (53% در مقابل 43% در گروه های presynch-ovsynch و G6G-heatsynch و 39% در گروه presynch-ovsynch) اما این اختلاف معنی دار نبود. همبستگی مثبت معنی داری بین غلظت استرادیول در زمان پرواستروس و درصد آبستنی در کل گروه های درمانی مشاهده شد (با ضریب همبستگی 0.267)، که این همبستگی در گروه G6G-Ovsynch نمایانتر بود (با ضریب 0.343). این مطالعه نشان داد که غلظت استرادیول در زمان پیش تخمگ گذاری به صورت معنی داری با درصد آبستنی رابطه مثبت دارد.

غنی سازی پروبیوتیکی متد مناسبی جهت تولید محصولات مفید به منظور پیشگیری و درمان بیماری های مختلف، سرطان ها و ازدیاد کلسترول خون و... می باشد. در این مطالعه از آب پنیر به عنوان نوشابه به علت خواص مفید تغذیه ای آن، جهت پروبیوتیکه شدن استفاده شد. باکتری های مورد استفاده از آزمایشگاه کنترل دارو و غذای دانشکده داروسازی به نام های لاکتوباسیلوس کازئی (PTCC 1177) و استرپتوکوکوس ترموفیلوس (PTCC 7788) تهیه شدند. مراحل کار ابتدا شامل دستیابی به تعداد تلقیح اولیه 108cfu/ml از هر یک از دو باکتری فوق با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری جذب نوری با طول موج (OD:1.52) 600 nm و سپس تلقیح نهایی 102 cfu/ml از هر یک از دو باکتری فوق به محیط آب پنیر استریل تهیه شده از پودر آب پنیر می باشد. جهت تعیین کینتیک رشد این دو باکتری در محیط آب پنیر از سه شرایط دمایی 4) oC، 25، (37 در طی 32 ساعت با فواصل زمانی دو ساعته و شمارش کلنی پس از تهیه رقت های متوالی ده برابر و انجام کشت مخلوط در دو محیط  MRS Agarو SCD Agar استفاده شد. نتایج حاصله حاکی از آن است که کینتیک رشد دو باکتری به کار برده شده در طی 32 ساعت مشابه هم بوده و اختلاف آماری معنی داری بین تعداد باکتری ها فقط در ساعات 0 و 12 و 18 وجود دارد و بعد از 18 ساعت تعداد باکتری ها به میزان 108cfu/ml ثابت مانده است. در مرحله بعد آزمایش پایداری فراورده پروبیوتیکه آب پنیر بررسی شد. در مورد پایداری محصول پروبیوتیکه نیز میانگین تعداد دو نوع باکتری در سه دمای مختلف4) Oc ، 25، (37 در طی 14 روز نگهداری بین 107-108 cfu/ml و تغییرات pH نیز به ترتیب (5.8، 4.4، 4.8) حاصل گردید که اختلاف آماری معنی دار نبود. ارزیابی ارگانولپتیکی نوشابه مزبور نیز نشانگر قوام و طعم بهتر نمونه های آب پنیر پروبیوتیکه با کاربرد هر دو باکتری به نسبت 1:1 در کلیه دماها در طول 14 روز در مقایسه با گروه کنترل می باشد، لذا نوشابه پروبیوتیکه آب پنیر جهت تولید صنعتی و عرضه به جامعه مناسب می باشد.

آنتریت هموراژیک یک بیماری عفونی بوقلمون ها با عامل آدنوویروس تیپ 2 پرندگان است که منجر به جراحات روده ای و تضعیف سیستم ایمنی و در نهایت کاهش عملکرد پرورشی گله می شود. این مطالعه به منظور شیوع سرمی بیماری آنتریت هموراژیک در تعدادی از بوقلمون داری های گوشتی تجاری به وسیله آزمایش الایزا طراحی شد. در مجموع بطور تصادفی 420 نمونه خون از 21 مزرعه بوقلمون گوشتی از 12 استان اخذ و به روش الایزا با کیت تجاری آنتریت هموراژیک بوقلمون (Synbiotics ProFlock-HET, USA) مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بر اساس میانگین حسابی عیار آنتی بادی و تفسیر کیت، 76.2 درصد از گله ها از نظر آلودگی سرمی به آنتریت هموراژیک مثبت، 9.5 درصد مشکوک و 14.3درصد منفی بودند. همچنین از 420 نمونه سرم نیز، 292 نمونه (69.5%) دارای تیتر مثبت، 51 نمونه (12.2%) مشکوک و 77 نمونه (18.3%) فاقد آنتی بادی علیه HE بودند. در بررسی آماری مشخص شد که بین عیار پادتن علیه آنتریت هموراژیک با ضریب تبدیل غذایی و درصد تلفات ارتباط مستقیم معنی دار و با میانگین وزن ارتباط معکوس معنی دار وجود دارد ( .(P<0.05این مطالعه بیانگر شیوع سرمی بالای این بیماری در مزارع پرورش بوقلمون گوشتی ایران می باشد. با اینحال مطالعات بیشتری مبتنی بر جداسازی و شناسایی ویروس در گله لازم است.

در طی یک تحقیق انجام شده در سال های 1388 تا 1389 آلودگی به انگل آرگولوس فولیاسه اوس (Argulus foliaceus) در چند گونه از ماهیان دریاچه طبیعی مارمیشو شهرستان ارومیه بررسی گردید. مجموعا 63 عدد ماهی از آب های جاری منتهی الیه به دریاچه و خود دریاچه در زمستان سال 1388 و بهار و تابستان 1389 توسط تور ماهی گیری و قلاب صید شدند که ماهیان شامل کپور معمولی 33 (cyprinus carpio) عدد و سیم 14 (abramis brama) عدد و سیاه ماهی  (capoeta capoeta) 25عدد و کلمه 9 (rutilus rutilus caspicus) عدد و کپور نقره ای 9 (silver carp) عدد و کپور علفخوار 3 (Grass carp) عدد بودند که 11.11 درصد از کل ماهیان آلوده به انگل آرگولوس فولیاسه اوس بودند و برای اولین بار از ماهیان دریاچه مارمیشو شهرستان ارومیه گزارش می شود.

فساد میکروبی یکی از مسائل دارای اهمیت در صنعت غذا بوده که در افراد مستعد مانند کودکان و کهنسالان این مساله نمود بیشتری دارد. در این مطالعه خواص ضد باکتریایی دی اکسید تیتانیوم به عنوان یک عامل شیمیایی خود تمیز شونده و EDTA و سیر با استفاده از روش استاندارد میکرودایلوشن (رقت سازی) ارزیابی گردید.نانوذره TiO2 از طریق هیدرولیز TiCl4 بدست آمد. پس از افزودن آب مقطر دیونیزه و 5 ساعت گردش محلول در دمای  100-80 oCخشک شد و در 550 oC به فرم کریستالی در آمد. اندازه و نوع ذرات بوسیله میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM) و X-Ray-Diffraction (XRD) تعیین شد. سودوموناس آئروژینوزا سویه) 27853 (ATCC بر روی محیط نوترینت آگار (NA) کشت داده شد و پس از 24 ساعت نگهداری در 37 oC سوسپانسیونی با غلظت 1×106 cell/ml تهیه گردید. تست حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) آن روی TiO2، سیر،, EDTA ایمی پنم بر روی سودوموناس ارزیابی شد.بررسی شکل و قطر نانوذره با SEM نشان داد که ذرات کروی، با قطر nm65-40 می باشند. MIC عوامل TiO2 و EDTA و سیر و ایمی پنم به ترتیب 40 و 24.92 و 2.2 و 0.43 میکروگرم بر میلی لیتر بود. در این مطالعه نانوذره TiO2 با روش شیمیایی سنتز و نشان داده شد که دارای خاصیت ضد باکتریایی مطلوبی نسبت به سایر مهار کننده های معمول است. لذا نانو ذره می تواند ترکیب مناسبی جهت حذف سودوموناس در صنعت غذا به ویژه در ارتباط با بسته بندی و پوشش مواد غذایی باشد.