پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1391 | دوره:9 (جدید) | شماره:3 (پیاپی 38) |تعداد مقالات:7

هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات افزودن گلوتامین در سطوح مختلف به رقیق کننده منی گاومیش (تریس - زرده تخم مرغ) بر روی برخی از فاکتورهای میکروسکوپیک اسپرم بعد از یخ گشایی بود. پنج راس گاومیش بالغ (3 تا 4 ساله) در مرکز تحقیقات و پرورش گاومیش شمال غرب کشور کشور در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند، از این گاومیش ها 20 انزال به کمک مهبل مصنوعی گرفته شد. پس از ارزیابی اولیه نمونه ها، رقیق سازی تحت دمای 37 درجه سانتی گراد در پنج تیمار صورت گرفت: 1) رقیق کننده فاقد آنتی اکسیدان (شاهد)، 2) رقیق کننده حاوی 10، 25، 50، 75 و 100 میلی مول گلوتامین. منی رقیق شده در نی های 0.5 میلی لیتری بسته بندی شده و در نیتروژن مایع منجمد شد. یک ماه پس از انجماد نمونه ها در بن ماری 37 درجه سانتی گراد به مدت 20 ثانیه رفع انجماد شد. از نظر تحرک پیشرونده تیمار حاوی 25 میلی مول گلوتامین (63.97±0.16) بهترین نتیجه را نسبت به گروه های دیگر داشتند. از نظر درصد سلامت آکروزم تفاوت معنی دار مابین تیمارهای مورد آزمایش ملاحظه نشد. درصد حیات اسپرم ها در تیمار حاوی 25 میلی مول گلوتامین (79.03±0.37) نسبت به گروه کنترل (52.13±0.40) بالاتر بود. مابین تیمارهای آزمایشی، پایین ترین درصد حیات در تیمار حاوی 100 میلی مول گلوتامین (54.13±0.40) بود. در کل می توان نتیجه گرفت استفاده از مقادیر مناسب گلوتامین در رقیق کننده منی گاومیش، می تواند به بهبود کیفیت اسپرم منجمد گاومیش گردد.

بیماری برونشیت عفونی یکی از عوامل بیماری زای مهم صنعت طیور می باشد، که عمدتا موجب بیماری تنفسی می گردد اما سویه های مختلف این ویروس می توانند سایر بافت ها را نیز مبتلا نمایند. هدف از این مطالعه بررسی تجربی گرایش بافتی سروتیپ 793/B ویروس برونشیت عفونی در جوجه های SPF بوسیله آزمایش های RT-PCR و PCR آشیانه ای بود.در این مطالعه، انتشار بافتی جدایه ایرانی ویروس IR/773/2001 (793/B) از سروتیپ 793/B در اندام های مختلف جوجه های SPF مورد بررسی قرار گرفت. چهل و دو قطعه جوجه یکروزه SPF بطور تصادفی به دو گروه 21 قطعه ای تقسیم گردیدند. در سن 12 روزگی جوجه های گروه یک با 103EID50 ویروس برونشیت عفونی به روش قطره چشمی آلوده و گروه دو بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. نمونه برداری از اندام های مختلف در روزهای 2، 4، 6، 8، 10، 12 پس از تلقیح انجام گردید.جوجه های گروه عفونی شده با ویروس مذکور از روز دوم تا چهارم دچار کزکردگی بودند. ویروس از کلوآک و لوزه های سکومی در روز 12-2، در کلیه روزهای 10-4، و در بورس فابریسیوس در روزهای 12-4 پس از تلقیح ردیابی شد. در نای نیز ویروس در روزهای 2 و 4 و در تیموس در روزهای 6 و 8 پس از تلقیح ردیابی گردید. در ریه نیز تنها نمونه های مثبت مربوط به روز 4 پس از تلقیح بود.نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سروتیپ 793/B ویروس برونشیت عفونی به تنهایی نمی تواند منجر به تلفات، علائم شدید بالینی یا کالبدگشائی در جوجه های مبتلا گردد، اما تکثیر این ویروس در برخی اندام ها می تواند منجر به مستعد شدن پرنده برای ابتلا به سایر بیماری ها گردد.

در این بررسی، میزان شیوع آلودگی انگل دیپلوستوموم اسپاتاسئوم در ماهیان کاراس رودخانه نازلوی شهرستان ارومیه از پائیز سال 1388 تا تابستان سال 1389 بررسی گردید. مجموعا 43 قطعه ماهی در چهار نوبت در فصول مختلف سال با تور ماهیگیری صید گردیده و بوسیله ظروف پلاستیکی مجهز به کپسول اکسیژن به آزمایشگاه انگل شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه حمل گردید و در آزمایشگاه از لحاظ انگل مذکور مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده 16.27 درصد ماهیان (7 قطعه ماهی) به این انگل آلوده بودند که نشان دهنده درصد بالای آلودگی در ماهیان این منبع آبی می باشد. زیرا مقدار نرمال آن برحسب گزارش سازمان جهانیAPHIS veterinary service info sheet  3 تا 10 درصد می باشد. بر اساس بررسی های آماری انجام گرفته درصد آلودگی در ماهیان آلوده به این انگل، در تغییرات دمای فصول مختلف متفاوت می باشد.

با توجه به محدودیت های استفاده از آنتی بیوتیک ها، گرایش به جایگزینی آنها با مواد طبیعی و ارزان تر را تقویت نموده است. از بین مواد مختلف جایگزین، اخیرا فرآورده هایی با منشاء گیاهی جایگاه ویژه ای یافته اند. در این تحقیق اثرات ضد باکتریایی اسانس 5 گونه گیاهی نعناع (Mentha spicata)، رزماری (Rosmarinus officinalis)، میخک هندی (Eugenia caryophyllata)، زیره سبز (Cuminum cyminum) و سماق (Rhus coraria) بر 3 سویه باکتریایی(Escherchia coli, Listeria monocytogenes, Vibrio alginolyticus)  مورد مطالعه قرار گرفت، برای تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) از روش استاندارد میکرودایلوشن (Broth Microdilution) استفاده شد و حداقل غلظت باکتری کشی(MBC)  با استفاده از مقادیر MIC هر اسانس تعیین شد. نتایج نشان داد که کمترین میزان MIC و MBC به ترتیب برابر با 4 و 8 میلی گرم در میلی لیتر که مربوط به اسانس های میخک هندی بر باکتری های V. alginolyticus و E. coli و نعناع بر باکتری V. alginolyticus بوده و بیشترین مقدار MIC و MBC مربوط به اسانس رزماری به ترتیب برابر با 18 و 36 میلی گرم در میلی لیتر بر باکتریL. Monocytogenes  به دست آمد. از بین اسانس های مورد بررسی اسانس میخک هندی، عملکرد قوی تری داشته و باکتری ها نسبت به آن حساس تر بودند. اما اسانس رزماری، ضعیف تر و باکتری ها نسبت به آن در مقایسه با سایر اسانس ها مقاومتر بودند. حساس ترین و مقاوم ترین باکتری نسبت به اسانس های مورد مطالعه به ترتیب باکتری V.alginolyticus و L.monocytogenes بودند. نتیجه این که اسانس های مورد مطالعه دارای اثرات ضد باکتریایی بر باکتری های مذکور بوده و از بین اسانس های مورد بررسی اسانس میخک هندی و نعناع قوی تر بوده بنابراین پیشنهاد می شود با جداسازی ماده موثره این دو اسانس در کنترل باکتری های بیماری زای دیگر استفاده شود.

در سال های اخیر یافتن ترکیبات جدید با منشاء گیاهی در درمان، تخفیف و پیشگیری از بیماری ها مورد توجه محققان قرار گرفته است. گاوزبان، چای سبز، بابونه، برگ درخت توت و رزماری به کرار در طب سنتی و توسط عام استفاده می گردد. مطالعه علوم پایه ای (Experimental) با هدف ارزیابی همزمان توان آنتی اکسیدان و میزان فلاونوئیدهای عصاره الکلی این پنج گیاه و تعیین میزان توان آنتی اکسیدانی گیاهان با ارزیابی احیا یون آهن(FRAP assay)  و میزان فلاونوئیدهای آنها با آزمون توانایی در واکنش با آلومینیوم صورت پذیرفت. در این آزمون، گیاه رزماری دارای بیشترین خاصیت آنتی اکسیدانی و از لحاظ میزان فلاونوئیدها گیاه بابونه بیشترین اثر را نشان داد (P<0.05). گیاه چای سبز دارای اثرات توام آنتی اکسیدانی و فلاونوئیدی بود. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از روش های غربالگری همانند روش های فوق الذکر فرصتی برای یافتن ترکیبات فعال دارای چند اثر متفاوت را فراهم خواهد کرد.

آلودگی بابزیا بایژمینا و تیلریا آنولاتا بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران شایع می باشد. آلودگی توام گاوها به تیلریا آنولاتا و آناپلاسما مارژیناله از کرمان گزارش شده اما گزارشی از آلودگی همزمان گاو به تیلریا آنولاتا و بابزیا بایژمینا منتشر نشده است. گزارش حاضر بر آلودگی یک راس گاو از نژاد هولشتاین، در یکی ازگاوداری های بومی شهرستان تبریز، به انگل های خونی از جنس تیلریا و بابزیا دلالت دارد. علائم بالینی شامل تورم غدد لنفاوی سطحی، تب (40-41 درجه سانتی گراد)، بی اشتهایی، افزایش ناحیه شنیده شدن صدای قلب، تاکیکاردی، کم خونی شدید، هموگلوبینوری و لاغری بود. گسترش های خونی متعدد از ورید گوش حیوان مبتلا تهیه و با گیمسا رنگ آمیزی گردید. پس از بررسی و ثبت خصوصیات مورفولوژیک انگل در زیر میکروسکوپ نوری و مقایسه آن با لامهای آرشیو شده در بخش انگل شناسی و نتایج حاصل از روش PCR، آلودگی توام به تیلریا آنولاتا و بابزیا بایژمینا مورد تایید قرار گرفت.

تیلریا لستوکاردی و تیلریا اوویس از مهمترین عوامل تیلریوز گوسفندی در ایران هستند اما شدت علائم ایجاد شده، و میزان مرگ و میر در این دو نوع تیلریا کاملا با یکدیگر تفاوت دارد. تیلریا لستوکاردی باعث ایجاد یک بیماری کشنده در گوسفندان علی الخصوص بره ها در مناطق مختلف ایران شده اما تیلریا اوویس تنها باعث یک بیماری تحت بالینی و غیرکشنده در گوسفندان می شود. با وجود اهمیت بالای تیلریا لستوکاردی، شناخت کمی در مورد پاتوژنز بیماری و پروتئین های پاتوژن این انگل وجود دارد. بالغ بر پنجاه پروتئین پاتوژن در تیلریلا آنولاتا و پاروا شناخته شده که در مراحل مختلف انگل علی الخصوص شیزونت بیان شده و مسوول ایجاد علائم بیماری هستند. یکی از مهمترین خانواده های پروتئین پاتوژن در تیلریا آنولاتا خانواده Tash (Theileria annulata schizont), بوده که شامل گروه هتروژنی از پروتئین ها می باشد که در مرحله شیزونت بیان می شوند و به داخل سلول میزبان (لنفوسیت) ترشح می شوند. در این مطالعه تعداد زیادی پرایمرهای تصادفی بر اساس ژنوم این خانواده طراحی شد و به جستجوی توالی (های) نوکلئوتیدی مشابه در تیلریا لستوکاردی و اوویس پرداخته شد. یک قطعه حدود 420 bp در تیلریا لستوکاردی جدا و پس از تعیین توالی مشخص شد که شباهت بالایی به ژن TashHN در تیلریا آنولاتا دارد. این اولین گزارش از یک توالی در ژنوم تیلریا لستوکاردی می باشد که به نظر می رسد در پاتوژنیسیته تیلریوز بدخیم در گوسفند نقش دارد.