پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1393 | دوره:11 (دوره جدید) | شماره:3 (پیاپی 46) |تعداد مقالات:9

عدسی و جسم مژگانی 20 چشم شتر تک کوهانه بالغ سالم مورد بررسی کالبدشناسی و بافت شناسی قرار گرفت. لام های بافتی بعد از رنگ آمیزی به روش های هماتوکسیلین ائوزین، ورهوف، تریکروم ماسون و پاس مورد بررسی ریزبینی قرارگرفتند. نتایج مشخص کرد که تحدب عدسی در بخش جلویی نسبت به بخش خلفی کمتر می باشد. میانگین قطر عدسی برابر 1.82±0.01 و ضخامت (جلو- خلفی) آن برابر 1.14±0.02 سانتیمتر اندازه گیری گردید. میانگین پهنای جسم مژگانی برابر 0.7±0.01 سانتیمتر اندازه گیری گردید. همچنین جسم مژگانی دارای میانگین قطر بیرونی (افقی) 2.9±0.07 و قطربیرونی (عمودی) برابر 2.5±0.02 سانتیمتر است. بافت پوششی سطح عدسی مکعبی و کپسول عدسی شدیدا پاس مثبت می باشد. همچنین کپسول در جلو ضخیمتر از بخش خلفی است. تراکم رشته های داخل عدسی در زیر کپسول فشرده و در مرکز کمتر می شود. رشته های الاستیک در عدسی مشاهده نشد. اپیتلیوم روی چین های زواید مژگانی دو لایه بوده که لایه سطحی فاقد رنگدانه و مکعبی و در بعضی نواحی استوانه ای شکل می باشند. زیر اپیتلیوم فاقد رنگدانه، ملانوسیت ها با رنگدانه های فراوان قرار دارند. بافت همبند زیر زوائد مژگانی شامل عضله صاف با مقاطع طولی می باشد. رشته های الاستیک در داخل بافت همبند جسم مژگانی به طرف زوائد مژگانی بصورت ضخیم و با مقدار بیشتری مشاهده می شوند. نهایتا می توان چنین نتیجه گیری کرد که به غیر از تفاوتهای موجود در ابعاد و اختلافات جزئی ریزبینی، عدسی و جسم مژگانی در شتر تقریبا شبیه همتای خود در نشخوارکنندگان بزرگ می باشد.

مطالعات قابلیت اسپرم برای انتقال ژن خارجی به تخم را ثابت کرده است. گزارش های مربوط به اثرات زمان گرمخانه گذاری و میزان DNA بر میزان جذب و پارامترهای اسپرم متفاوت و گاه متناقض بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر زمان گرمخانه گذاری اسپرم گوسفند با DNA خارجی و مقدار این DNA بر سرعت، میزان جذب و تحرک اسپرم و مقایسه اسپرم انزالی و اپیدیدیمی از این نظر بود. برای این منظور اسپرم انزالی (N=4) و اپیدیدیمی (N=6) با مدت زمان متفاوت (15 تا 90 دقیقه) و مقادیر متفاوت با پلاسمید pEGFPN حامل ژن لیزوزیم انسانی (5 تا 500 نانوگرم/ 106 اسپرم/ 25 میکرولیتر) گرمخانه گذاری شده و میزان ورود پلاسمید به اسپرم و تحرک اسپرم ها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که تا متوسط 65.33 درصد اسپرم ها توانستند پلاسمید حاوی ژن لیزوزیم انسانی را جذب کنند. افزایش میزان DNA خارجی و زمان انکوباسیون به خصوص تا 60 دقیقه باعث افزایش مقدار DNA جذب شده توسط اسپرم و افزایش اسپرم های حاوی DNA خارجی شد اگرچه بیشترین سرعت جذب در 15 دقیقه اول رخ داد. به نظر می رسد هرچه مقدار DNA خارجی بیشتر باشد سرعت جذب بیشتر و زمان رسیدن به حداکثر تعداد اسپرم های دارای جذب کوتاه تر باشد. کاهش اندکی در تحرک تام و پیش رونده اسپرم های گروه تیمار با گروه شاهد به استثنای 5 دقیقه انکوباسیون مشاهده شد. هیچ اسپرم متحرکی که دارای جذب DNA در ناحیه پشت آکروزوم باشد مشاهده نشد. به نظر می رسد گرمخانه گذاری اسپرم با مقادیر متوسط (20 تا 200 نانوگرم) DNA خارجی بیش از 30 دقیقه و در مقادیر کم (5 نانوگرم) بیش از 60 دقیقه لازم نباشد.

برای کنترل همه گیری ها لازم است تا حضور ویروس های حاد از واکسن در کمترین زمان ممکن و با بیشترین دقت تشخیص داده شود. هدف از این مطالعه، بکارگیری روش HRM (High-Resolution Melting-Curve Analysis) در شناسایی و تفریق جدایه های بومی ویروس بیماری نیوکاسل از سویه های واکسن بود. در این مطالعه 5 جدایه حادNDV  همراه با 6 نمونه از واکسن های نیوکاسل موجود در بازار ایران مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس توالی نوکلئوتیدی ژن F، 8 جفت پرایمر (A-H) برای آنالیز HRM طراحی و ساخته شدند. در مرحله نخست 2 ویروس واکسن و یک ویروس حاد با هر 8 جفت پرایمر آنالیز شدند. بر اساس نتایج حاصله، در مرحله بعد 3 جفت پرایمر از بین آنها انتخاب و تمام ویروسها مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از نرم افزار، الگوهای بدست آمده از ویروس های وحشی با الگوهای حاصل از واکسن مقایسه شدند. با استفاده از جفت پرایمرهای A، B، C، F و H دمای ذوب سویه های واکسن بالاتر از جدایه های حاد به دست آمد، اما با پرایمرهای D، E و G این حالت دیده نشد. بر اساس آنالیز منحنی های HRM در این مطالعه، جفت پرایمرهای B و H توانستند بهتر از سایر جفت پرایمرها سویه های واکسن را از یکدیگر و از جدایه حاد تفکیک کنند. براساس یافته های حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که با استفاده از آنالیز HRM و انتخاب پرایمرهای مناسب می توان در مدت زمان کوتاه و با دقت بالا در مقایسه با سایر روش های رایج قبلی نظیر انجام آزمایش های تعیین شاخص های بیماری زایی، آزمون RT-PCR و تعیین توالی نوکلئوتیدی اقدام به تفکیک و تعیین حدت ویروس های نیوکاسل و تشخیص ویروس های حاد از ویروس های واکسن کرد.

امروزه افزایش بیماری های قلبی و به دنبال آن ایجاد ناتوانی جنسی، منجر به افزایش مصرف داروهای افزایش دهنده قوای جنسی شده است. در نارسایی های قلبی به علت کاهش خونرسانی به عروق جسم غاری، نعوظ کامل اتفاق نمی افتد که این امر می تواند منجر به نارضایتی جنسی گردد. یکی از مهمترین داروهایی که برای درمان این بیماری مصرف می شود، سیلدنافیل سیترات به عنوان مهار کننده انتخابی برای cGMP نوع 5 است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات جانبی مصرف دراز مدت این دارو بر روی شاخص های سرمی آسیب قلبی در موش صحرایی بود. بدین منظور تعداد 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انتخاب و به دو گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. سپس به گروه تیمار داروی سیلدنافیل سیترات با دوز 100 mg/kg به صورت خوارکی به مدت 30 روز متوالی و به گروه شاهد فقط آب مقطر تجویز شد. در پایان، مقادیر سرمی تروپونین I قلبی، کراتین کیناز MB، لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینوترانسفراز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که سیلدنافیل سیترات دارای اثر محافظتی بر آنزیم های قلبی است که می تواند ناشی از آزاد سازی نیتریک اکساید (NO) باشد.

گیاهان جنس سالویا در تهیه فرآورده های غذائی و نیز در پزشکی کاربرد دارند. در تحقیق حاضر به منظور تعیین اثر ضددیابتی گیاه Salvia syriaca، اثر عصاره اتانلی بخش های هوایی گیاه در موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت. جهت القاء دیابت، موش های صحرایی به صورت درون صفاقی استرپتوزوتوسین را به مقدار 70 mg/kg دریافت نمودند. عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه Salvia syriaca در مقادیر 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بصورت خوراکی به مدت 30 روز به حیوانات سالم و دیابتی شده تیمار گردید. پس از گذشت 30 روز، حیوانات بیهوش شده و نمونه های خون جمع آوری گردید. میزان گلوکز، انسولین، کلسترول، تری گلیسرید، اوره، کراتینین، اسید اوریک و آنزیم های ALT و AST سرم اندازه گیری گردید. تیمار خوراکی عصاره الکلی بخش های هوایی گیاه Salvia syriaca به مدت 30 روز موجب کاهش معنی داری بر سطح گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول تام، اوره، اسید اوریک، کراتینین و فعالیت آنزیم های ALT و AST و افزایش معنی داری بر سطح انسولین در موش های دیابتی گردید. تیمار عصاره موجب تغییر معنی داری بر سطح پارامترهای فوق در موش های سالم نگردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گیاه Salvia syriaca دارای اثر ضددیابتی در موش های صحرایی است و می تواند جهت مقاصد درمانی مورد توجه قرار گیرد.

لیشمانیازیس احشائی یکی از بیماری های عفونی انگلی و مشترک در کشورهای حوزه مدیترانه و خاورمیانه از جمله ایران می باشد. عامل اصلی لیشمانیازیس احشائی در ایران لیشمانیا اینفانتوم و مخزن اصلی بیماری، سگ و سگ سانان می باشد. عفونت هایی از لیشمانیا اینفانتوم در جوندگان نیز به اثبات رسیده است. این تحقیق جهت بررسی عفونت لیشمانیازیس احشائی در میان جوندگان شهرستان سراب و نقش احتمالی جوندگان در انتقال بیماری به انسان با روش پارازیتولوژی ،سرولوژی و مولکولی در سال 91-90 انجام گرفت. در این مطالعه 100 جونده از چهار گونه و جنس مختلف بوسیله تله های زنده گیر صید شد که قبل از کشته شدن، نمونه های خون جوندگان داخل ویال های پلی پروپیلن جمع آوری شده و با استفاده از تست آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) مورد آزمایش قرار گرفت. 1 جونده (1%) دارای تیتر سرمی مثبت و 6 جونده (6%) دارای تیترهای سرمی پائین تر از مثبت و 93 جونده سرم منفی بودند. تمام گسترش های تماسی تهیه شده از بافت کبد و طحال مورد مطالعه قرار گرفتند که در نهایت در هیچ کدام از آنها جسم لیشمن مشاهده نشد. قسمتی از بافت طحال و کبد جوندگان در محیط کشت NNN و RPMI 1640 کشت داده شدند، اما انگل لیشمانیا از محیط کشت ها جدا نشد. در نهایت از بافت طحال 100 جونده استخراج DNA صورت گرفت و با استفاده از پرایمرهای اختصاصیk-DNA  آزمایشPCR  انجام شد و در آزمایش مولکولی باند مربوط به جنس لیشمانیا مشاهده نگردید.

کلستاز و به دنبال آن نقص در پاکسازی کلسترول و نمک های صفراوی از مجاری صفراوی موجب افزایش سطح خونی کلسترول می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرمکمل اسید فولیک در میزان نمایه های لیپیدی در سرم موشهای صحرایی مدل کلستازیس است. 81 موش صحرائی نر نژاد ویستار به صورت اتفاقی به 9 گروه تجربی (9 سر در هر گروه) تقسیم شدند. گروه 1: کنترل سالم، گروه 2:کنترل جراحی(sham)  موشهای مراحل جراحی بدون ایجاد انسداد مجرای صفراوی را تحمل کردند، گروه های 5-3: کنترل سالم اسید فولیک، گروه 6: موشهای کلستاتیک ،گروههای 9-7: موشهای کلستاتیک تیمار شده با اسید فولیک. گروه های تیمار،اسید فولیک را به ترتیب در سه دوز (1، 5 و 10 میلی گرم/کیلوگرم)، یک بار در روز از طریق گاواژ و به مدت 28 روز دریافت کردند. کلستازیس بوسیله انسداد مجرای صفراوی(BDL)  ایجاد شد. نمونه های سرمی آنالیز بیوشیمیایی شدند و نمایه های لیپیدی با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. موشهای گروه کلستاتیک، غلظت بالای تری گلیسرید (TG)، کلسترول (TC) و لیپوپروتئین با چگالی پائین(LDL)  را در سرم نشان دادند. تجویز مکمل اسیدفولیک در موشهای کلستاتیک به طور معنی داری سطوح سرمی TG و TC وLDL  را کاهش و سطح سرمی لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) را افزایش داد. کلستازیس موجب افزایش کلسترول می شود و اسید فولیک دارای اثرات هایپولیپیدمیک و هایپوکلسترولمیک در موشهای مدل کلستاتیک است. این اثرات بر لیپیدهای خون در غلظت های مختلف اسیدفولیک متفاوت است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که اسید فولیک می تواند به عنوان داروی ضد چربی خون در بیماران کلستاتیک مورد استفاده قرار گیرد.

بیماری دیابت شیرین شامل مجموعه ای از اختلالات متابولیک است که روی هم باعث افزایش قند خون می شوند و عواملی چون ژنتیک، عوامل محیطی، عادات و سبک زندگی در ایجاد آن دخالت دارند.در این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره الکلی گیاه خرفه بر آسیب شناسی بافتی پانکراس در موش های صحرایی دیابتی از 36 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده گردید که در شش گروه به ترتیب شامل: 1- کنترل سالم، 2- دیابتی با استرپتوزوتوسین، 3- دیابتی با استرپتوزوتوسین و درمان با دوز 200 mg/kg عصاره خرفه به مدت 4 هفته (T1)،4-دیابتی با استرپتوزوتوسین و درمان با دوز 400 mg/kg عصاره خرفه به مدت 4 هفته(T2) ، 5- درمان با عصاره خرفه با دوز 200mg/kg به مدت 4 هفته و سپس دیابتی کردن موش ها با استرپتوزوتوسین(T3)، 6-درمان با عصاره خرفه با دوز 400mg/kg  به مدت 4 هفته و سپس دیابتی کردن موش ها با استرپتوزوتوسین(T4)  مطالعه شدند. پس از پایان دوره آزمایش تمام موش ها پس از بیهوشی، آسان کشی شده و پانکراس آنها به منظور تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی در فرمالین بافر 10% قرار داده شد.نتایج آسیب شناسی بافتی نشاندهنده تخریب جزایر لانگرهانس و نکروز سلول های جزایر و نفوذ سلول های التهابی در گروه دیابتی بود که شدت این جراحات در گروه های درمان با عصاره خرفه کاهش معنی داری را نشان داد. این کاهش در گروه های T3 و T4 نسبت به بقیه بیشتر بود.نتایج این مطالعه نشاندهنده اثرات ضد دیابتی عصاره گیاه خرفه می باشد که احتمالا این نقش را از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی خود ایفا می کند.

امروزه اثرات جانبی و توسعه مقاومت دارویی بویژه در آزول ها و مشتقات آنها که به منظور درمان عفونت های کاندیدا در هر دو شکل موضعی و دهانی به کار می روند، منجر به استفاده از مواد بیولوژیک گردیده است. یکی از گیاهان دارویی که به شکل رایج از دیر باز مورد استفاده قرار گرفته است، رزماری (Rosmarinus officinalis) می باشد. در این مطالعه که بر روی 75 سر موش صحرایی نژاد نر ویستار (با محدوده وزنی 210±10 g) انجام شد، بعد از بیهوشی عمومی، یک زخم مربع شکل به ابعاد 1.5 در 1.5 سانتیمتر، محل زخم بلافاصله توسط مخمر کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) آلوده گردید. سپس موش های صحرایی آزمایش در سه گروه 25 تایی (کنترل و گروه های تحت درمان با پمادهای 1.5 و 3 درصد) به طور تصادفی توزیع و هرگروه خود به 5 زیرگروه 5 تایی (گروه های نمونه برداری در روزهای مختلف) تقسیم شدند. در طول اجرای طرح، در پایان روزهای 4، 8، 12، 16 و 20 از زخم های گروه های مختلف، به منظور بررسی های آسیب شناختی، توسط پانچ مخصوص بیوپسی، نمونه اخذ گردید. بررسی ها نشان داد بکارگیری پماد %1.5 و %3 حاصل از اسانس رزماری، در مقایسه با گروه کنترل موجب کاهش قابل ملاحظه ای در میزان عفونت و افزایش حجم کلاژن و تولید بافت پوششی شده است. براساس نتایج بدست آمده روند بهبود زخم در پماد درمانی 3% در مقایسه با دوز پایین تر و کنترل بهتر بوده است.