پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1393 | دوره:11 | شماره:2 (پیاپی 45) |تعداد مقالات:10

هدف از انجام این مطالعه شناسائی و پراکنش باکتری های مراکز تکثیر و پرورش میگوی کشور بوده است. در این مطالعه که طی سالهای 1368 لغایت 1389 از یازده مرکز تکثیر میگوی کشور و شانزده استخر پرورشی ازهشت مزرعه در استان های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان از مراکز تکثیر از مولدین، ناپلی، زوا، مایسیس و پست لارو و از مزارع پرورش در ابتدا و انتهای فصل انجام شد تعداد ده میگو برای بررسی های باکتریائی نمونه گیری گردید. برای شمارش تعداد باکتری های کل در محیط TSA و جهت شمارش تعداد ویبریوها از محیط TCBS استفاده گردید و نهایتا شمارش کلونیهای رشد کرده با استفاده از تستهای بیوشیمیایی از طریق شناسایی تفریقی باکتری ها اقدام گردید. در استان خوزستان 15 جنس و گونه باکتری جدا گردید که مهمترین آنها ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو پروتئولتیکوس، ویبریو اسپلندیدوس و در استان بوشهر 14 گونه ویبریو که مهمترین آنها شامل ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس، ویبریو پاراهمولتیکوس، ویبریو هاروئی و ویبریو فلاویالیس می باشد. در استان هرمزگان 7 گونه باکتری شناسایی شده اند که مهمترین آنها ویبریو پاراهمولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس و ویبریو آلژینولتیکوس می باشد و در استان سیستان و بلوچستان 14 گونه باکتری جداسازی شده که مهمترین آنها عبارتند از ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس، ویبریو پاراهمولتیکوس، و ویبریو فیشریز می باشد. تفاوت در باکتری های شناسائی شده استان های مختلف در جنوب کشور می تواند به عوامل متعددی از جمله تغییرات شوری، PH، درجه حرارت و میزان اکسیژن آب و مدیریت مزارع مرتبط باشد که کنترل این عوامل در پیشگیری از بروز بیماری های ناشی از این باکتریها موثر خواهد بود.

مطالعه حاضر جهت بررسی تغییرات پلاسمایی و ادراری NGAL در سگ های با آسیب حاد کلیوی بدنبال تجویز سیسپلاتین و مقایسه آن با اوره و کراتینین سرم خون صورت گرفت. به منظور انجام این مطالعه، از 10 قلاده سگ نر بالغ نژاد مخلوط در دو گروه آزمایش (7 قلاده) و کنترل (3 قلاده) استفاده گردید. به حیوانات گروه آزمایش، سیسپلاتین با دوز 0.75 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن برای 5 روز متوالی به صورت داخل وریدی تزریق گردید. ادرار و خون هر دو گروه در روزهای صفر(قبل از تزریق)،1 (ساعات 1، 2 و 4 پس از تزریق) 2، 3، 4، 7، 10، 14 و 28 جمع آوری شدند. در حیوانات آزمایش و کنترل میانگین سطوح کراتینین سرم در روز صفر به ترتیب 0.66 و 0.94 میلی گرم به ازای هر دسی لیتر سرم بود. از روز 2 به بعد کراتینین سرم در حیوانات گروه آزمایش تغییرات معنی داری یافت و در روز پایانی مطالعه میانگین آن در گروه های آزمایش و کنترل به ترتیب 1.35 و 1.00 میلی گرم به ازای هر دسی لیتر سرم بود. NGAL پلاسمایی و ادراری 2 ساعت پس از اولین تزریق سیسپلاتین افزایش یافتند که در مورد NGAL پلاسمایی میزان آن پس از 24 ساعت کاهش یافت و به مقدار اولیه خود در روز صفر نزدیک شد ولی NGAL ادراری 24 ساعت پس از تزریق اول، کاهش نیافت. نتایج این مطالعه نشان داد که متعاقب تجویز سیسپلاتین در سگ، میزان NGAL پلاسمایی و ادراری در زمانی خیلی سریعتر نسبت به اوره و کراتینین بالا رفته و ارزش تشخیصی بهتری جهت ارزیابی عملکرد کلیه ها دارد.

در سال های اخیر کنترل بیولوژیک انگل ها توسط قارچ های انتوموپاتوژن یکی از روش های جایگزین به جای سموم مختلف است. قارچ های انتوموپاتوژن به فراوانی در طبیعت یافت شده، به آسانی قابل جمع آوری و تکثیر بوده و برای دام ها و گیاهان غیر بیماری زا هستند. کنه ها انگل مهره داران می باشند که علاوه بر خسارات اقتصادی، تعدادی از اجرام بیماری زا را نیز منتقل می کنند. کنه ریپیسفالوس آنولاتوس (Rhipicephalus annulatus) در تمام دنیا یافت می شود و بر روی حیوانات تغذیه می کند و می تواند به آسانی از میزبان های غیر معمول خود مثل انسان نیز تغذیه کند. هدف این مطالعه بررسی مکانیسم اثر کشندگی برخی سویه های قارچ های انتوموپاتوژن (متاریزیوم آنیزوپلیه، بواریا باسیانا و لکانیسیلیوم پسالیوته) بر کنه (ریپیسفالوس آنولاتوس) بود. در این مطالعه پس از کشته شدن کنه ها توسط جدایه های قارچی، مکانیسم اثر کشندگی هر سویه قارچی بر کنه های کشته شده توسط میکروسکوپ نوری (لنز ´100) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر سویه قارچی با روش خاص و متمایز از سایر سویه ها کوتیکول کنه را تحت تاثیر قرار داده و سپس در هموسل آن نفوذ می کند و با مکانیسمی متفاوت سبب کشتن کنه ها می شود. با استفاده از نتایج این مطالعه می توان مناسب ترین سویه قارچی برای کنترل بیولوژیک بندپایان و کنه ها را با توجه به ساختار و ترکیبات موجود در تگومنت آنها انتخاب کرد. برای اثبات این ادعا نیاز به مطالعات بیشتری است.

در بالغین، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCS) تنها سلول های بنیادی هستند که قادر به انتقال اطلاعات ژنتیکی به نسل بعد می باشند. با در نظر گرفتن این که یک SSC منفرد می تواند به تعداد زیادی از اسپرماتوزوآ تبدیل شود، دستکاری ژنتیکی این سلول ها، یک تکنولوژی نوین با کاربردهای عملی در گونه های مختلف حیوانی را مهیا می سازد. در این مطالعه ارزیابی انتقال ژن (EGFP)Enhanced Green Florescent Protein به کلونی های اسپرماتوگونی گاوی از طریق نوعی حامل پلی مری به نام Turbofect و تعیین بهترین روز انکوباسیون در جذب ژن توسط کلونی های اسپرماتوگونی بررسی شد. کارایی انتقال ژن خارجی EGFP به SSCS از طریق حامل Turbofect در سه روز از شروع کشت کلونی های اسپرماتوگونی (روز 8 و 6، 4) توسط میکروسکوپ فلورسنت ارزیابی شد. رنگ آمیزی ایمنوسیتوفلورسنت علیه مارکرهای OCT4 و Vimentin، ماهیت SSCS و سلول های سرتولی را تایید کرد. نتایج نشان داد که کلونی های ترانسفکت شده از طریق Turbofect در هر سه روز انجام ترانسفکشن در مقایسه با گروه های شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.05). کلونی های ترانسفکت شده با Turbofect در مقایسه با گروه هایی که تنها حاوی ژن خارجی بدون حامل بودند نیز بالاتر بود (معنی دار). بیشترین میزان کلونی های ترانسفکت شده زمانی بدست آمد که ترانسفکشن در روز 4 کشت انجام شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه پیشنهاد می کند که Turbofect می تواند به منظور انتقال مستقیم DNA خارجی به کلونی اسپرماتوگونی به ویژه در روز 4 کشت به صورت ایمن به کار رود.

لایه شاخی پوست شامل سلول های کراتینوسیت میباشد که اولین سد دفاعی در برابر ورود میکروارگانیسم های پاتوژن است. شناسایی ترکیبات موجود در لایه شاخی می تواند اطلاعات زیادی در مورد مقاومت و عدم مقاومت در برابر عفونت های سطحی بدهد. لایه شاخی میزان اسید امینه بالایی دارد که می تواند به عنوان منبع نیتروژنی برای رشد و کلونیزاسیون درماتوفیت ها استفاده شوند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه میزان اسیدهای آمینه موجود در سگ های مبتلا به درماتوفیتوزیس نسبت به سگ های سالم می باشد. 30 قلاده سگ مبتلا به درماتوفیتوزیس به عنوان گروه تیمار و 30 قلاده سگ سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پس از تایید ابتلا به درماتوفیتوزیس در سگ های مبتلا، از ناحیه سالم نزدیک ناحیه مبتلا، نمونه خراشیده پوستی به روش (scraping test) جمع آوری شده و از گروه کنترل نیز نمونه تهیه گردید و روش (HPLC) انجام گرفت. در این بررسی تفاوت معنی داری بین میزان آسپارتیک اسید، سرین و آسپارژین در دو گروه مبتلا و شاهد بدست آمد. در مورد سایر اسیدهای آمینه تفاوت معنی داری ملاحظه نشد. به نظر می رسد آسپارتیک اسید نقش ممانعتی در رشد و کلونیزاسیون درماتوفیت ها دارد و میزان آن در پوست سگ های بیمار کمتر ازسگ های سالم می باشد. سرین و آسپارژین در گروه بیمار بیشتر و نقش تحریکی در رشد و کلونیزاسیون درماتوفیت ها دارند گمان می رود با استفاده از خواص ممانعتی آسپارتیک اسید بتوان داروهای ضد قارچی موثرتر برای موارد مزمن این بیماری ساخت.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر محافظتی ملاتونین در پیشگیری از آسیب های تراتوژونیک داروی لاموتریژین در مخچه نوزادان موش سوری بود. موش های ماده سوری بعد از جفت گیری و مشاهده پلاک واژنی به طور تصادفی در 5 گروه شاهد، تیمار و تیمار توام قرار گرفته، لاموتریژین و ملاتونین در روزهای 11 و 10، 9 از آبستنی به طور گاواژ تجویز شدند. نمونه ها با رنگ آمیزی عمومی H&E و اختصاصی تانل Tunnei صورت پذیرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از نتایج از روش آماری ANOVA و توکی صورت گرفت. در نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپی، شاهد تغییرات بافتی از جمله عدم تکمیل پرزهای مخچه، عدم تشکیل کامل 3 لایه قشر مخچه، حضور ضایعات نکروزی و پرخونی و حتی وقوع آپوپتوز در گروه های تحت مداخله ای با لاموتریژین بودند. براساس نتایج به دست آمده، داروی ملاتونین به عنوان آنتی اکسیدان درمقابل رادیکال های آزاد ایجاد شده در اثر تجویز لاموتریژین اثر محافظتی دارد. وضعیت تراکم تعداد سلول های پورکنژ گروه های مداخله ای در مقایسه با گروه کنترل، شاهد تراکم کم و بروز آپوپتوز بود. این در حالی است که اثر توام ملاتونین در گروه های مداخله ای اثر محافظتی بر بروز آپوپتوز نداشت. بطور کلی تجویز لاموتریژین، باعث کاهش پارامترهای رشد جنینی و همچنین باعث کاهش پارامترهای کمی بافت مخچه می شود. تجویز ملاتونین از شروع دوره آبستنی به میزان قابل توجهی، بر پارامترهای رشد جنینی اثر دارد ولی نقش حفاظتی معنی داری در بافت مخچه ندارد.

این مطالعه به منظور بررسی سطوح سرمی F2 ایزوپروستان و مالون دی آلدئید و آنتی اکسیدان ها (گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز، کاتالاز، آنتی اکسیدان تام سرم) در اسب های مبتلا به گورم انجام گرفت. 60 رأس اسب مبتلا به گورم بر اساس نشانه های آزمایشگاهی و بالینی تایید شدند. از دام ها بعد از اخذ تاریخچه، نمونه خون از ورید وداج اخذ و سرم جداسازی شد. همچنین از 52 رأس اسب سالم نیز با شرایط سنی و تغذیه ای و مدیریتی یکسان به عنوان گروه سالم نمونه برداری شدند. در هر نمونه خونی تهیه شده پس از جداسازی سرم مقادیر هموگلوبین، F2 ایزوپروستان، مالون دی آلدئید، آنتی اکسیدان تام سرم و میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز اندازه گیری شد. میانگین سطح سرمی F2 ایزوپروستان و مالون دی آلدئید سرم در اسب های مبتلا به گورم بطور معنی داری بیشتر از اسب های سالم بود (P=0.001). میزان فعالیت سرمی آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز و مقدار آنتی اکسیدان تام سرم در بیماران کمتر بود که در هر سه مورد اختلاف میانگین بین دو گروه بیمار و سالم معنی دار بود (به ترتیب P=0.002، P=0.001، P=0.001 و P=0.004). مقدار هموگلوبین سرم در اسب های مبتلا به گورم افزایش داشت (P=0.003). نتیجه نهایی اینکه در اسب های مبتلا به گورم استرس اکسیداتیو وجود داشته و غلظت سرمی F2 ایزوپروستان و مالون دی آلدئید بعنوان مارکرهای اکسیداتیو افزایش و مارکرهای آنتی اکسیداتیو شامل فعالیت سرمی آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و سوپراکسید دسموتاز و میزان سرمی آنتی اکسیدان تام کاهش می یابد. این موضوع در درمان اسب های مبتلا به گورم باید لحاظ شود.

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر کاربرد گونه باکتریایی Pediococcus acidilactici (CNCM-MA18.5M, Lallemand, France) از گروه باکتری های اسید لاکتیک بر شاخص های رشد و پارامترهای خونی ماهی زینتی گرین ترور (Andinocara rivulatus) انجام شد. در این تحقیق 120 عدد ماهی به ترتیب با میانگین وزن و طول اولیه 3.93±0.20 گرم و 4.73±0.20 سانتیمتر تهیه و به طور تصادفی در 12 عدد آکواریوم رهاسازی شدند. پس از 14 روز از دوره تطبیق، آکواریوم ها به چهار گروه هر کدام با سه تکرار تقسیم و ماهیان با چهار جیره آزمایشی ایزوکالریک و ایزونیتروژنوس حاوی سطوح CFU/kg 107، 108، 109 و 0 پروبیوتیک Pediococcus acidilactici به مدت 84 روز تغذیه گردیدند. در طول دوره ماهیان هر 21 روز یکبار زیست سنجی شدند و شاخص های رشد محاسبه گردیدند. پس از پایان دوره پرورش خون گیری از ماهیان انجام شد. نتایج نشان دادند که به طور کلی شاخص های رشد تیمارهای آزمایشی تغذیه شده با پروبیوتیک در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش پیدا کرده است (P<0.05) و ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی CFU/kg 108 پروبیوتیک به طور معنی داری رشد بهتری نسبت به تیمارهای دیگر و شاهد داشتند. پارامترهای خونی شامل گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH و گلبول سفید در گروه تغذیه شده با جیره حاوی CFU/kg 108 پروبیوتیک اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان داد (P<0.05). در مجموع این تحقیق پیشنهاد می کند ماهیان گرین ترور تغذیه شده با جیره حاوی CFU/kg 108 پروبیوتیک Pediococcus acidilactici از بازده رشد، میزان بقاء و پارامترهای خونی مناسبی برخوردارند.

پودر ماهی یک ماده مغذی و سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین های قابل هضم است. حضور انواع قارچ های مولد مایکوتوکسین علاوه بر کاهش تولید محصولات کشاورزی خسارت های جبران ناپذیری را بر سلامت و بهداشت جامعه وارد می کند. در پژوهش حاضر اثر مهاری نانواسانس های گیاه درمنه و مرزه بر روی گونه های آسپرژیلویس جدا شده از پودر ماهی کارخانجات تولیدی استان مازندران با استفاده از تکنیک ریز رقت بررسی شد. کیتوزان ترکیب غیر سمی، طبیعی و قابل تجزیه بوده که از کیتین مشتق شده است. کیتوزان دارای خاصیت ضدمیکروبی قوی بر علیه طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها از جمله قارچ ها، باکتری های گرم مثبت و گرم منفی می باشد. این تحقیق بر روی 89 نمونه پودر ماهی از 14 کارخانه استان مازندران به منظور جداسازی و شناسایی آسپرژیلوس های موجود در پودر ماهی انجام گردید. بعد از کشت بر روی محیط سابورو دکستروز آگار و گرمخانه گذاری و در نهایت بررسی هریک از پرگنه ها و مشاهده در زیر میکروسکوپ آسپرژیلوس های موجود خالص سازی گردید. بیشترین و کمترین تعداد مربوط به آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس نیدولانس بوده است. سپس برای انجام آزمون MIC و MFC از کشت در محیط 2% RPMI1640 در میکرو پلیت استفاده شد. نتایج آزمون MIC نشان داد که نانواسانس مرزه اثر بهتری نسبت به نانواسانس درمنه دارد.

کارسینوم سلول های سنگفرشی دهان شایع ترین نوع سرطان در جهان می باشد. شیمی درمانی سرطان عبارت است از درمان یا جلوگیری از پیشرفت سرطان با استفاده از مواد طبیعی، صناعی یا بیولوژیک. کلم بروکلی به دلیل وجود ایزوتیوسیانات و پلی فنل ها دارای خواص ضد سرطانی می باشد. در این بررسی، 60 سر موش سوری نر ویستار به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه 1 به عنوان شاهد غذای پایه و آب آشامیدنی بدون -4 نیتروکینولون -1 اکسید دریافت کرد. گروه های 2 تا 4، ppm 30 ماده -4 نیتروکینولون -1 اکسید را در آب آشامیدنی به مدت 12 هفته دریافت کردند. همزمان موش های گروه های 3 و 4 عصاره اتانولی کلم بروکلی را نیز با تزریق داخل صفاقی به میزان mg/kg 200 و 400،سه بار در هفته دریافت کردند. در پایان، پس از آسان کشی نمونه هایی از بافت زبان جمع آوری و مقاطع معمول هیستوپاتولوژی تهیه گردید. در مطالعات ریزبینی هیچگونه تغییر پاتولوژی در موش های گروه شاهد وجود نداشت. در گروه های کارسینوژن، دوازده هفته پس از تجویز -4 نیتروکینولون -1 اکسید ضایعات پیش سرطانی ظاهر شد. عصاره کلم بروکلی با هر دو دز شدت ضایعات را کاهش و باعث افت معنی دار میزان وقوع ضایعات پیش سرطانی در بافت زبان شد. میزان وقوع دیسپلازی از نوع شدید در گروه تیمار با دز بالای کلم بروکلی (3 مورد) به طور معنی داری کمتر از گروه تیمار با دز پائین (1 مورد) بود (P<0.05). این مطالعه نشان داد که کلم بروکلی در مهار پیشرفت سرطان مخاط دهان ایجاد شده توسط -4 نیتروکینولون -1 اکسید موثر می باشد.