پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1397 | دوره:15 (دوره جدید) | شماره:1 (پیاپی 60) |تعداد مقالات:8

تعیین معیارهای آسیب شناسی بافتی پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، در شناخت بهتر پاتوفیزیولوژی و یافتن راهکارهای درمانی این بیماری بسیار موثر است. بدلیل پتانسیل ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی پنتوکسی فیلین علاقه به آن از سرگرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شاخص های آسیب شناسی بافتی پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی در موش صحرایی و بررسی اثر بخشی پنتوکسی فیلین بر این شاخص ها بود. 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بطور تصادفی به پنج گروه برابر شامل گروه های کنترل منفی، کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، استاندارد و درمانی تقسیم شدند. گروه کنترل منفی 1 میلی لیتر نرمال سالین را بصورت خوراکی روزانه برای 21 روز دریافت کردند. پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی از طریق تزریق داخل پروستاتی 1%کاراجینان (100ml) در گروه های کنترل پروستاتیت مزمن، استاندارد و درمانی القا گردید. هفت روز پس از القاء پروستاتیت، گروه های کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، استاندارد و درمانی برای مدت 21 روز بصورت خوراکی از طریق گاواژ به ترتیب 1 میلی لیتر نرمال سالین، سرنیلتون100mg/kg  و پنتوکسی فیلین با دو دز50 و 100mg/kg دریافت کردند. نتایج نشان داد شاخص پروستاتیت در گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی نسبت به کنترل منفی افزایش و در گروه های استاندارد و درمانی (مخصوصا دز50mg/kg پنتوکسی فیلین) در مقایسه با گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی کاهش معنی داری یافته بود (p<0.01). مطالعات آسیب شناسی بافتی بهبود قابل توجهی را در ساختار بافت شناسی پروستات در گروه های استاندارد و درمان شده با پنتوکسی فیلین مخصوصا دز50mg/kg  در مقایسه با گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی نشان دادند.

کله پاچه یک غذای سنتی ایرانی است. با توجه به بار میکروبی این فرآورده و شرایط طبخ غیر بهداشتی، در این تحقیق برای اولین بار از پوشش های نانو نقره بر پایه دی اکسید تیتانیوم در جهت کاهش بار میکروبی محصول استفاده گردیده است. تاثیر این پوشش ها در جهت کاهش بار میکروبی کله پاچه با پوشش های نانو نقره با غلظت های مختلف مقایسه گردید. در تحقیق مذکور کله پاچه (100 گرم آن 15 گرم چربی و 90 میلی گرم کلسترول) از فروشگاه شهروند تهیه و سپس از هر قسمت از کله پاچه مقدار 10گرم جدا و چرخ گردید و بعد از همگن شدن با پوشش های نانو نقره در سایز به طور میانگین حدود 62 نانومتر در غلظت های ppm 1000 و 2000 و 3000 در روزهای 1 و 2 و 2 و 4 و در غلظت های  3000ppm و 3500 و4000  و نیز روزهای 1 و 2 و 3 روز شمارش کلی میکروبی انجام گرفت. برای اندازه گیری نانو ذرات از (FESEM) و همچنین (FTIR) برای تعیین نوع پیوندهای شمیایی استفاده گردید. نتایج نشان داد نوع فیلم بسته بندی و مدت زمان نگهداری در یخچال o 4C، بر ماندگاری کله پاچه موثر بوده به طوریکه با حضور نانو ذرات نقره در پوشش بسته بندی بار میکروبی ثابت مانده و با افزایش زمان نگهداری هیچ تغیری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که غلظت های ppm 3500 و 4000 ppm انو ذره نقره در حفظ میزان نسبی باکتری اشریشیا کلای در 4 روز آزمایش بر روی کله پاچه تاثیر بیشتری نسبت به سایر غلظت های نانو نقره دارند (p<0.05).

هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر عصاره گیاه سالویا شریفی و سالویا ویرگاتا بر چربی های سرم و ضایعات آسیب شناسی کبد در موش های صحرایی نر بالغ هیپرلیپیدمیک بود. 40 سر موش صحرایی بالغ نر ویستار بطور تصادفی به 4 گروه 10تایی:کنترل، هیپرلیپیدمیک، هیپرلیپیدمیک تیمار با mg/kg 200 عصاره سالویا ویرگاتا و هیپرلیپیدمیک تیمار با 200mg/kg  عصاره سالویا شریفی تقسیم شدند. جیره پرچرب به مدت 1 ماه خورانده شد. سپس 2 موش از هر گروه انتخاب و وجود هیپرلیپیدمی با اندازه گیری کلسترول و تری گلیسرید سرم تایید شد. دو گروه آخر، عصاره ها را به مدت 21 روز به صورت خوراکی دریافت کردند. در پایان آزمایش، خونگیری از قلب جهت بررسی کلسترول، تری گلیسیرید، HDL، LDL سرم و نمونه گیری بافت کبد جهت بررسی آسیب شناسی صورت گرفت. داده ها توسط تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند. نتایج نشان داد که عصاره سالویا شریفی سبب کاهش معنی دار کلسترول، تری گلیسیرید، LDL و افزایش HDL سرم در مقایسه با گروه هیپرلیپیدمیک شد. درمان با عصاره سالویا ویرگاتا کلسترول، تری گلیسیرید و LDL سرم را در مقایسه با گروه هیپرلیپیدمیک کاهش داد اما HDL سرم موش های این گروه اختلاف معنی داری با گروه هیپرلیپیدمیک نداشت. همچنین عصاره سالویا شریفی ضایعات بافت کبد را در مقایسه با گروه هیپرلیپیدمیک دریافت کننده عصاره سالویا ویرگاتا کاهش داد. این نتایج نشان دهنده اثر حفاظتی مصرف عصاره های سالویا شریفی و سالویا ویرگاتا بر ضایعات کبدی ناشی از هیپرلیپیدمی بود که در این رابطه گیاه سالویا شریفی اثر بهتری داشت.

هدف از مطالعه حاضر تعیین گروه سرمی سالمونلاهای جدا شده از گله های طیور گوشتی و الگوی مقاومت دارویی جدایه ها نسبت به 28 ترکیب ضد میکروبی رایج در حوزه های پزشکی و دامپزشکی ایران بود. بدین منظور، تعداد 189 نمونه کبد، قلب و روده به طور تصادفی از گله های طیور گوشتی کشتاری استان اردبیل جمع آوری گردید. میزان مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها، با روش کربی بایوئر (Kirby Bauer) مشخص گردید. از مجموع 189 نمونه مورد بررسی، تعداد 22 جدایه سالمونلا (11.6 %) بدست آمد که 14جدایه (63.7 %) به گروه سرمی D، 7 جدایه (31.8 %) به گروه سرمی C و 1 جدایه (4.5 %) به گروه سرمی B تعلق داشتند. در بین جدایه های سالمونلا مقاومت چندگانه وجود داشت. بیشترین مقاومت داروئی نسبت به تتراسایکلین (100 %) و بعد از آن به ترتیب به کلرتتراسایکلین (91 %)، استرپتومایسین (91 %)، داکسی سایکلین (36.5 %)، نالیدیکسیک اسید (81.8 %)، نئومایسین (77.3 %)، کانامایسین (68.3 %)، فورازولیدون (63.7 %)، لینکواسپکتین (59.1 %)، فلومکوئین (54.6 %)، پنی سیلین (45.5 %) و تریمتوپریم-سولفادیازین (40.9 %) مشاهده شد. تعداد 10 الگوی مقاومت داروئی نسبت به 10 عامل ضد میکروبی با مصرف رایج در صنعت طیور ایران در بین 22 جدایه سالمونلا یافت شد که 81.82 % جدایه ها به بیش از دو عامل ضد میکروبی مقاوم بودند. نتایج این بررسی نشان داد جدایه های سالمونلای پرندگان نسبت به اکثریت عوامل ضد میکروبی مقاومت دارند که از جنبه بهداشت عمومی حائز اهمیت فراوانی است.

به منظور موفقیت در پیوند سلول های اسپرماتوگونی نیاز است تا در اولین گام مدل مناسبی برای تولید حیوانات آزواسپرمیک تعریف گردد. روش های متعددی جهت تولید حیوانات آزواسپرمیک موجود است که این موارد شامل استفاده از بوسولفان به صورت سیستمیک، رادیوتراپی، ایسکمی سرمایی و افزایش دمای بیضه می باشند. هدف از انجام این طرح ابداع روشی جهت تولید گربه های آزواسپرمیک به منظور آماده سازی آنها برای دریافت پیوند سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با تزریق بوسولفان می باشد. در این مطالعه از  15راس گربه نر مو کوتاه خانگی 3 الی 5 ماهه استفاده شد. پس از اولین تزریق در هفته 5، 9، 13 و 17 دوزهای صفر، 4 و 10 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن، بوسولفان به صورت داخل وریدی به ترتیب به گربه های گروه های شاهد و تیمار تزریق شد. بیضه ها 2 ماه پس از پایان تزریقات بوسیله جراحی خارج شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین میانگین قطر مجرای داخل لوله اسپرم ساز و ضخامت اپیتلیوم زاینده بر اساس میکرومتر محاسبه شد. سلول های سرتولی و سلول های لیدیگ نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. در بررسی بافتی در گروه های تحت درمان با دوزهای 4 و 10 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن بوسولفان، درجات متفاوتی از تخریب لوله های اسپرم ساز، کاهش تعداد لوله های اسپرم ساز و ضخامت اپیتلیوم زاینده مشاهده شد. بوسولفان از طریق تاثیر بر سلول های زاینده و سوماتیک موجود در بیضه می تواند در تخریب اسپرماتوژنز و القاء آزواسپرمی در بیضه نقش داشته باشد.

آترواسکلروز با انباشتگی چربی و پاسخ التهابی در لایه داخلی عروق مشخص می شود و می تواند باعث باریک شدن و یا انسداد کامل شریان شود. تیمول، یک مونوترپن فنولیک با خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است. هدف ازاین مطالعه بررسی اثرات تیمول بر میزان لیپیدهای خون، شاخص های آتروژنیک و پلاک آتروما در موش NMRI تغذیه شده با غذای پر کلسترول (HCD: high cholesterol diet) می باشد.45 سر موش نر NMRI به 5 گروه تقسیم شدند (n=9): حیوانات گروه کنترل، غذای معمولی دریافت کردند. در حالیکه گروه HCD غذای حاوی کلسترول 2% برای 18 هفته دریافت کردند. حیوانات گروه شم برای 12 هفته HCD و سپس برای 6هفته غذای معمولی به همراه حلال تیمول (روغن آفتابگردان) دریافت کردند. گروه های تجربی 1 و 2 برای 12 هفته HCD دریافت و سپس غذای معمول را همراه تیمول با دوزهای mg/kg 12 و mg/kg 24 برای 6 هفته به ترتیب دریافت کردند. در پایان مطالعه، میزان لیپیدها و شاخص های آتروژنیک سرم اندازه گیری شد. همچنین رگ آئورت از لحاظ میکروسکوپی ارزیابی شد. در مطالعه حاضر تغذیه با HCD منجر به تشکیل پلاک آتروم، افزایش میزانتری گلیسرید، توتال کلسترول، شاخص های آتروژنیک و کاهش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی بالا کلسترول (HDL-C) گردید. درمان با هر دو دوز تیمول به طور معنی داری این تغییرات را کاهش داد و باعث بهبود چربی های خون، شاخص های آتروژنیک سرم و پلاک آتروم گردید. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که تیمول می تواند برای درمان افزایش توتال کلسترول، تری گلیسرید و برای بهبود پلاک آتروم استفاده گردد.

هدف از مطالعه حاضر شناسایی ساختار بیوشیمیایی همولنف میگوی آب شیرین (Microbrachium nipponense) و بررسی فعالیت ضد باکتریایی آن در دوزهای مختلف بر روی چند سویه پاتوژن می باشد. بدین منظور 80 عدد میگوی آب شیرین با میانگین طولی 0.12±1.8 سانتی متراز تالاب انزلی جمع آوری گردید.پس از جداسازی جنس های نر و ماده از یکدیگر، نمونه گیری از طریق سینوس شکمی صورت گرفته وساختار همولنف جمع آوری شده با روش الکتروفورز وآنالیز FTIR تعیین گردید. فعالیت ضد باکتریایی پروتیئن همولنف وهمولنف میگوها بر علیه 5 سویه باکتریایی پاتوژن ( ویبریوکلره، اشریشیا کلای، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سوبتیلیس، کلبسیلاپنومونه) در دوزهای 25 تا 100 میکروگرم بر لیتر به روش انتشار از دیسک مورد مطالعه قرار گرفت. در الگوی الکتروفورتیک همولنف میگوهای نر و ماده حضور پروتئینهایی با وزن مولکولی بین KD 100-22 مشاهده گردید. ساختار همولنف بر اساس آنالیز FTIR شامل ساختارهای منظم ونامنظم دوم پروتئینها است. تفاوت معنی داری بین پروتیئن های همولنف در جنس نر و ماده در قدرت باکتری کشی آنها نسبت به سویه های مختلف مشاهده نشد (p>0.05). غلظت های مختلف از همولنف، فعالیت های مهاری متفاوتی را در سویه های باکتریایی نشان دادند. همچنین در میزان فعالیت ضد باکتریایی، اختلاف معنی داری بین همولنف جنس نر و جنس ماده مشاهده گردید (p>0.05). بیشترین اثر مهاری در همولنف جنس نر برعلیه سویه های استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سوبتیلیس و ویبریو کلره مشاهده شد. در صورتی که کمترین میزان فعالیت ضد باکتریایی را همولنف در جنس ماده بر علیه سویه های باسیلوس سوبتیلیس و اشریشیا کلای با قطر عدم هاله رشد 0.12± 5.9و 5.6±0.08 میلی متر نشان داد. نتایج این تحقیق نشان دادند که همولنف میگوی آب شیرین از فعالیت ضد باکتریایی مناسبی برخوردار است و می تواند جایگزینی برای داروهای شیمیای با خواص آنتی بیوتیکی باشد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ترکیبی پروبیوتیک، آنزیم لاکتاز و آنتی بادی اختصاصی بر بهبود هیستومورفولوژی ارگان های لنفاوی و بهبود فاکتورهای سیستم ایمنی هومورال در جوجه های گوشتی بود. بدین منظور، 96 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس واریته 308، در قالب دو گروه 48 تایی شامل 4 تکرار 12 قطعه ای در هر گروه در نظر گرفته شد. جهت ارزیابی ایمنی هومورال از هر تکرار 2 قطعه جوجه بطور تصادفی انتخاب و در روزهای 9، 23 و 42 پرورش از ورید بالی به میزان 2 سی سی خون اخذ گردید و تست HI بعمل آمد. برای بررسی هیستومورفولوژی ارگان های لنفاوی در پایان دوره از هر تکرار دو قطعه بصورت تصادفی انتخاب و بعد از کشتار جهت بررسی به آزمایشگاه بافت شناسی ارجاع داده شد. بعد از بررسی های بعمل آمده اختلاف معنی دار آماری از نظر میزان تیتر آنتی بادی تولیدی در روز 9 بدست نیامد (p>0.05) ولی این اختلاف در روزهای 23 و 42 روزگی بسیار معنی دار بود (p<0.01). مطالعات هیستوموروفولوژیکی ارگان های لنفاوی در بورس فابریسیوس، طحال و تیموس در مورد برخی از شاخص ها مثل ارتفاع چین های بورس معنی دار بود (p<0.05) ولی در اکثر فاکتورها اختلاف معنی داری نشان داده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیب مورد آزمایش می تواند بر سیستم ایمنی هومورال کاملا موثر باشد و از طرفی دیگر چون هیچ باقی مانده دارویی در گوشت طیور به جا نمی گذارد لذا می توان به عنوان جایگزینی موثر برای آنتی بیوتیک های محرک رشد استفاده گردد.