مطالعات مدیریت شهری
سال:1395 | دوره:8 | شماره:27 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف پژوهش: این تحقیق به بررسی رابطه ویژگی های فرهنگ سازمانی با آمادگی سرمایه های سازمانی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می پردازد. فرضیه های این تحقیق براساس پنج مولفه اصلی فرهنگ سازمانی با مدل دیویس شامل «هویت»، «ریسک پذیری»، «رضایت شغلی»، «معیار پاداش» و «تحمل تعارض» است.روش پژوهش: جامعه آماری این تحقیق را کارکنان و مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (تقریبا 750 نفر) تشکیل می دهند. تعداد 256 نفر به عنوان نمونه آماری و از روش نمونه گیری طبقه بندی شده تصادفی با روش جدول مورگان انتخاب شده است (تعداد 300 پرسشنامه توزیع شده است). با بررسی توزیع نمونه و شیوه نمونه گیری، مسجل شد که توزیع نرمال بوده و به همین دلیل از آمار پارامتریک برای آزمون های فرض بهره گرفته شد. داده های تحقیق از پرسشنامه ای با آلفای کرونباخ بیش از 0.832 در دو بخش متغیرهای جمعیت‏شناختی (5 متغیر) و بخش اصلی دارای 20 سوال با گزینه لیکرت چهار گزینه ای استخراج شد. تحلیل داده‏های آماری در دو سطح توصیفی نظیر (فراوانی – درصد و میانگین) و استنباطی صورت گرفت. در آمار استنباطی از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برای بررسی رابطه متغیرها و جهت بررسی فرضیه های تحقیق از آزمون هم بستگی پیرسون استفاده شده است.یافته ها: همه فرضیات تحقیق در سطح معنی داری 99 درصد (p<0.05) مورد تایید قرار گرفتند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که ویژگی های فرهنگ سازمانی شامل هویت»، «ریسک پذیری»، «رضایت شغلی»، «معیار پاداش» و «تحمل تعارض» با آمادگی سرمایه سازمانی رابطه دارد مقایسه نظرات مدیران و کارکنان نشان می دهد که آنها در مولفه تحمل تعارض کارکنان و مدیران با یکدیگر هم عقیده نیستند. بررسی تطبیقی مدیران و کارکنان نشان دهنده این مطلب است که مدیران به مولفه منفی بودن تحمل تعارض اعتقادی ندارند و برعکس کارکنان وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی به وجود مولفه تحمل تعارض اعتقاد دارند و وجود آن را سبب از بین رفتن همبستگی سرمایه های سازمانی میدانند.

مقدمه و هدف: جانشین پروری فرآیندی جهت اطمینان از حفظ و توسعه ی سرمایه ی معنوی و دانشی برای آینده سازمان و تشویق افراد به توسعه است. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت موجود نظام جانشین پروری در شهرداری مشهد و مقایسه آن با وضعیت مورد انتظار و تحلیل شکاف بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب است.روش تحقیق: تحقیق حاضر از لحاظ روش، ترکیبی از روش کمی و روش کیفی است. در روش کمی جامعه آماری تمامی کارمندان شهرداری مرکزی مشهد است که تعداد 278 پرسشنامه از طریق نمونه گیری تصادفی در بین آن ها توزیع شد و از آزمون  T(مقایسه میانگین دو نمونه زوج شده) جهت بررسی شکاف بین وضع موجود و وضع مطلوب استفاده شده است. در روش کیفی با استفاده از تکنیک اشباع نظری با 6 نفر از مدیران و کارشناسان مرتبط با حوزه مدیریت منابع انسانی مصاحبه شد و داده های آن با استفاده از روش شبکه مضامین و تحلیل تم، تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاصل از آزمون های مقایسه میانگین نشان داد بین میانگین نمرات وضع موجود و وضع مطلوب اختلاف معناداری وجود دارد و نتایج حاصل از مصاحبه نیز علاوه بر تایید این یافته، دلایل وجود شکاف را شناسایی نمود که عبارتند از: «عدم تعهد مدیران ارشد»، «دشواری اجرا به علت بزرگ بودن سازمان»، «عدم رعایت اصول مدیریتی و تشدید بروکراسی اداری»، «اعمال سلیقه های شخصی و ترجیح رابطه بر ضابطه»، «ترس از دست دادن موقعیت و قدرت مدیر» و «عدم تمایل مدیران سایر حوزه ها به هماهنگ شدن با حوزه مدیریت منابع انسانی».نتیجه گیری: نتایج پژوهش کمی وضعیت کنونی جانشین پروری در شهرداری مشهد را ضعیف ارزیابی کرده و وجود فاصله و شکاف بین وضع موجود و وضع مطلوب را تایید کرده است. با انجام پژوهش کیفی و با استفاده از تحلیل شبکه مضامین، علاوه بر تایید یافته های پژوهش کمی، علل بوجود آورنده این شکاف احصاء و به علت تطابق با مبانی نظری مباحث جانشین پروری تایید شدند.

مقدمه و هدف پژوهش: اقتصاد سیاه (پنهان) به مجموعه ای از فعالیت ها و مبادلات اقتصادی گفته می شود که ممکن است قانونی یا غیرقانونی باشند، اما اندازه گیری و گزارش نمی شوند. تاکنون مطالعات نسبتا زیادی در زمینه ی برآورد حجم اقتصاد سیاه در جهان و ایران انجام شده است که نشان دهنده ی روند افزایشی حجم اقتصاد سیاه در بسیاری از کشورهای جهان و بالاخص در ایران می باشند. اما پژوهشی که تبیین کننده ی تاثیر اقتصاد سیاه بر احساس امنیت اخلاقی در شهروندان باشد یافت نگردید. با توجه به روند افزایشی حجم اقتصاد سیاه بایسته است که تاثیر این پدیده بر روی احساس امنیت اخلاقی مردم سنجیده شود، زیرا که شهروندان در شهر زندگی می کنند و اقتصاد سیاه هم عموماً در شهرها رخ می دهد.روش پژوهش: جامعه ی آماری پژوهش حاضر کلیه ی شهروندان منطقه ی 5 تهران که حجمی برابر با 793750 دارند، انتخاب گردید. و برای حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران حجمی برابر با 383.97 محاسبه گردید که برای جلوگیری از خطای احتمالی و درنظرگرفتن مقداری نرخ بازگشت پرسشنامه، تعداد 400 پرسشنامه پخش شد. برای انجام پژوهش حاضر ابتدا شاخص ها و گویه های مناسب برای متغیرهای اقتصاد سیاه و احساس امنیت اخلاقی درنظر گرفته شد و پرسشنامه ی مذکور بعد از جمع آوری داده ها، روایی و پایایی مناسبی را نشان داد. برای تجزیه و تحلیل داده ها هم از آمار توصیفی (شامل فراونی، درصد و میانگین داده ها) و هم از آمار استنباطی استفاده گردید. برای آمار استنباطی پس از آزمون کولموگروف اسمیرنوف که نرمال بودن داده ها را نشان داد، از آزمون t تک نمونه ای استفاده گردید. قابل ذکر است کلیه ی تجزیه و تحلیل ها در نرم افزار تحلیل آماری SPSS صورت پذیرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که اقتصاد سیاه باعث مطلوبیت احساس امنیت در شهرها نمی شود.نتیجه گیری: پس بایسته است نسبت به کاهش حجم اقتصاد سیاه مبادرت شود.

مقدمه و هدف پژوهش: شهرداری ها به منظور ساماندهی ترافیک و زیباسازی فضای شهری اقدام به اجرای پروژه های زیر بنایی شهری می کند. این اقدامات زمانی کارکرد مناسب پیدا خواهد کرد که با فضای بومی نواحی و محلات شهری و نیازهای آن ها هماهنگ باشد. در این پژوهش میزان رضایتمندی شهروندان به لحاظ کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی از پروژه زیرگذر چهارراه ولیعصر (تاتر شهر) بررسی شده است.روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و پیمایشی است. جامعه نمونه آماری برای بررسی ساکنین 100 نفر از شهروندان زیرگذر ولیعصر که از طریق فرمول کوکران به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل فرضیات، از آزمون T تک نمونه ای و برای رتبه بندی عوامل از آزمون فریدمن و برای مقایسه نسبت ها ، درصدها و فراوانی ها از آزمون خی دو استفاده شده است.یافته ها: بررسی ها مشخص می سازد که رضایت مندی شهروندان از ایجاد زیرگذر چهارراه ولیعصر از لحاظ بعد کالبدی بیشتر است. اما در بقیه ابعاد میانگین به دست آمده طبق آزمون T تک نمونه ای کمتر از میانگین است، به خصوص در بعد اقتصادی که بین میانگین واقعی و مفروض اختلاف معناداری وجود دارد. طبق آزمون فریدمن در میان ابعاد تاثیرگذار بر رضایت مندی ساکنین بعد کالبدی است و به ترتیب بعد اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی در رتبه های بعدی قرار دارند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که میزان رضایتمندی شهروندان از ایجاد زیرگذر ولیعصر متوسط به بالا بوده است.

مقدمه و هدف پژوهش: در اغلب شهرها عدم تخصیص متناسب فضا و جایابی بهینه عناصر خدماتی شهر، به ویژه مراکز درمانی (بیمارستان) و تعداد عوامل موثر در مکان یابی این مراکز، افزایش روزافزون مشکلات شهری و شهروندان را به دنبال دارد. لذا این امر لزوم استفاده از روش های موثر و سامانه های رایانه ای در مکان یابی بهینه این مراکز را بیش از پیش آشکار ساخته است. هدف عمده این پژوهش، مدیریت بهینه مکانی شهری با استفاده از فنون فازی و مقایسه زوجی در GIS برای مکان یابی بهینه درمانگاه یا بیمارستان های جدید در شهر بندرعباس بوده است.روش پژوهش: با بهره گیری از امکانات GIS و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از مدل فازی برای مکان یابی بهینه فضاهای شهری به منظور احداث بیمارستان در این شهر اقدام شد. با استفاده از ابزار تجزیه وتحلیل فضایی، نقشه فاصله عوامل مکانی تهیه گردید. در گام بعدی عملیات عضویت فازی small, Largeبر عوامل انجام شد. برای وزن دهی به معیارهای فازی شده، به روش AHP عمل شد. تعداد 30 پرسشنامه با نظرات کارشناسان شهرسازی تکمیل و وزن هر یک از لایه های اطلاعاتی محاسبه شد. در نهایت با روی هم گذاری لایه های مذکور به روش همپوشانی فازی گاما 0.9، به تحلیل و بررسی آن پرداخته شد.یافته ها: در نقشه حاصل مکان های بهینه جهت احداث بیمارستان های جدید مشخص گردید. با تحلیل تصمیم و در نظر گرفتن جنبه های غیر مکانی در مسائل نیمه ساختارمند از بین مکان های پیشنهادی 5 مکان انتخاب و معرفی شد.نتیجه گیری: مشخص شد که زمین های مناسب برای احداث بیمارستان، تناسب زیادی با کاربری اراضی دارند. این زمین ها در نقاط با تراکم بالای جمعیت و نزدیک به مراکز مسکونی، فضاهای سبز و خیابان‏های اصلی و همچنین دور از مراکز درمانی موجود واقع اند که این فنون فازی چندمعیاره ابزار قدرتمندی برای مدیریت شهری است.

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه توجه به مسائل زیست محیطی در برنامه ریزی ها، فعالیت ها و اقدامات توسعه در شهرها، می تواند گامی موثر در جهت بهبود وضعیت محیط زیست و در نتیجه ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهروندان باشد. به تبع شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور، چالش هایی فرا روی محیط زیست کشور وجود دارد که بررسی و شناسایی آن می تواند باعث تعیین راهکار در جهت مدیریت و ارتقاء کیفیت محیط زیست کشور گردد.روش پژوهش: تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی ابعاد زیست محیطی و جایگاه محیط زیست شهری در برنامه های توسعه ای کشور است.یافته ها: این تحقیق با نگاهی کلی به جایگاه محیط زیست در برنامه های توسعه کشور، جایگاه محیط زیست شهری را در این برنامه ها مورد تاکید قرار می دهد. با بررسی برنامه های توسعه ای کشور آنچه آشکار می باشد، لزوم توجه به جایگاه محیط زیست در روند تدوین و تصویب قوانین برنامه ای است.نتیجه گیری: عواملی چون ناهماهنگی در اجرا، نبود زیرساخت های لازم، مدیریت های موازی، عدم تدوین آیین نامه اجرایی در زمان مناسب و پیشی گرفتن ملاحظات اقتصادی نسبت به ضرورت های حفظ محیط زیست منجر به کاهش اثربخشی مواد قانونی مصوب در برنامه ها گردیده است. همچنین وظیفه حفظ محیط زیست شهری در برنامه های توسعه و مدیریت شهری، دستخوش ناهماهنگی ها و بی توجهی های متعددی شده است. از این رو تصمیم گیری در خصوص ساماندهی و اصلاح وضع موجود با استمداد از قوانین جدیدتر، موضوعی است که باید در تقویت جایگاه واقعی مدیریت شهری، توسعه شهری، طرح های توسعه و تبیین وظایف هر یک از عناصر دخیل در حفظ محیط زیست شهری اعم از شوراها، شهرداری ها، نهادهای دولتی، بخش خصوصی و غیره بیشتر مورد توجه قرار گیرد. ضرورت دیگر هم تغییر مکانیسم نظارت و ارزیابی عملکرد برنامه های محیط زیست به ایجاد سیستم متمرکز در سازمان حفاظت محیط زیست و تکمیل اطلاعات آن توسط سایر دستگاه های ذی ربط است.

هدف توسعه پایدار در سطح مناطق برقراری عدالت فضایی و توزیع متعادل امکانات و خدمات مختلف می باشد. توسعه در بعد فضایی زمانی می تواند در جهت پایداری قرار گیرد که بتواند راهکارهایی مشخص برای تامین مطلوب و عادلانه نیازهای خدماتی ساکنان ارائه نماید. در این تحقیق تلاش شده تا با شناسایی الگوی توزیع فضایی توسعه در شهرستان های استان خوزستان به این امر پی برد که آیا این توسعه جهت گیری پایدار دارد یا خیر. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش بررسی توصیفی- تحلیلی می باشد. داده های تحقیق از سالنامه آماری استان خوزستان در سال 1390 گرداوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، که توزیع فضای توسعه در سطح شهرستان های استان خوزستان در جهت اهداف و اصول توسعه پایدار نمی باشد. همه تحلیل ها نشان می دهد که توزیع فضایی توسعه در استان بسیار نابرابر بوده و در تضاد کامل با عدالت فضایی مطرح شده از سوی توسعه پایدار می باشد. نابرابری در توزیع فضایی توسعه در سطوح مختلف اتفاق افتاده است. نابرابری بین مرکز (اهواز) و شهرستان های پیرامون، نابرابری بین شهرستان های کم جمعیت و پرجمعیت استان، نابرابری بین بین شهرستان های با نرخ شهرنشینی بالا و پایین، نابرابری بین شهرستان های شمالی و جنوبی و شرقی و غربی استان. همچنین الگوی توسعه فعلی در سطح استان دیدگاه کل نگری و برخورد سیستمی توسعه پایدار را نقض می کند. به گونه ای که بخشی نگری در توزیع فضایی توسعه در حال حاضر بسیار روشن و مشخص است.