دانش مالی تحلیل اوراق بهادار (مطالعات مالی)
سال:1389 | دوره:3 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

به طور معمول در شرکت ها از مدیریت ریسک برای کاهش اثرات مربوط به پیدایش شرایط نامساعد و در نتیجه کاهش تاثیر رفتاری این شرایط بر عملکرد و کارکرد شرکت ها استفاده می شود. اشاره این تحقیق به توانایی مدیریت ریسک در پاسخگویی به عوامل بازار که فراتر از کنترل مدیریت هستند به منظور ایجاد ثبات سودآوری در شرکت می باشد. نتیجه رفتار عملکردی مذکور به ارتقا اعتماد سرمایه گذاران و سهامداران در حفظ و ایجاد سرمایه گذاری و به دنبال آن بهبود عملکرد شرکت ها منتهی می گردد. در پژوهش حاضر رابطه عملکرد شرکت ها با مدیریت جامع ریسک در صنایع خودرو و دارو مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. نتایج آزمون نشان دهنده وجود یک رابطه مثبت معنادار بین عملکرد شرکت ها با مدیریت جامع ریسک می باشد. این رابطه به ویژه در شرکت هایی معنادارتر بوده که محصولات آنها کالاهای اساسی مصرف کنندگان نبوده و همچنین قیمت گذاری و میزان عرضه آن دستوری و تحمیلی از سوی دولت نیست. همچنین این شرکت ها در ابداعات و هزینه های تحقیق و توسعه، سرمایه گذاری انجام داده و سطح بالاتری از سرمایه فکری انسانها را در اختیار دارند. در نهایت نتیجه پژوهش نشان می دهد صنایعی که همگام با رشد سریع دانش به فعالیت می پردازند دارای رفتارهای عملکردی و کارکردی می باشد.

تحقیق حاضر با هدف کمک به توسعه کمی و کیفی روش های قیمت گذاری سهام در عرضه اولیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. عرضه اولیه سهام به اولین عرضه سهام شرکت در طول دوران فعالیت آن به عموم اطلاق می گردد. روش پژوهش حاضر زمینه یابی، همبستگی و علی - مقایسه ای است. جامعه آماری، تعداد 120 شرکت پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1387-1380 می باشد. یافته های تحقیق عبارتند از:1) قیمت عرضه اولیه طی دو مرحله به قیمت تثبیت شده در بازار ثانویه می رسد.2) قیمت تثبیت شده سهام در بازار ثانویه بزرگتر از قیمت عرضه اولیه است.3) قیمت گذاری عرضه اولیه در بورس اوراق بهادار تهران کمتر از واقع می باشد.4) بین متغیرهای حساسیت سرمایه گذار (اندازه شرکت، حجم معامله سهام در اولین عرضه، تعداد خریداران در اولین عرضه، نرخ تورم، نسبت P/E و نسبت های جاری، بدهی، بازده حقوق صاحبان سهام و خالص ارزش رشد شرکت) تنها نسبت P/E با انحراف قیمت رابطه معناداری دارد.5) سرمایه گذار از اولین روز عرضه اولیه تا تثبیت قیمت در بازار ثانویه، دارای عکس العمل بیش از حد می باشد.6) بررسی متغیرهای احتمالی مرتبط با قیمت تثبیت شده در بازار ثانویه نشان می دهد که از بین متغیرهای مورد مطالعه در تحقیق تنها سه متغییر نرخ تورم، نسبت P/E و نسبت بدهی بر قیمت تثبیت شده در بازار ثانویه تاثیرگذار بودند.

توسعه مالی و رشد اقتصادی از جمله مباحثی است که در حوزه ادبیات اقتصادی توجه بسیاری از اقتصاددانان را به خود معطوف کرده است. نتایج این مطالعات٬ که مورد قبول اکثر سیاستگذاران نیز است٬ به تاثیر مثبت و یکنواخت سطح توسعه مالی بر رشد اقتصادی اشاره دارد. در حالی که این تاثیر یکنواخت نیست و در بین کشورها متفاوت است. نتایج این مقاله با استفاده از داده های تابلویی برای 85 کشورها نشان می دهد که در کشورهای با درآمد بالا و از نظر سطح مالی در بازار پول و سرمایه توسعه یافته تر بهبود توسعه مالی منجر به رشد اقتصادی خواهد شد. در کشورهای با درآمد پایین و متوسط و با سطح توسعه مالی پایین در بازار پول و سرمایه٬ بهبود توسعه مالی در بازار پول تاثیر منفی و بهبود در بازار سرمایه تاثیر مثبت بر رشد اقتصادی خواهد داشت.

طبق نظریه تئوری سبد اوراق بهادار فرض می شود که سرمایه گذاران ریسک گریزند. بدین معنی که از بین دو دارایی با نرخ بازده برابر، دارایی ای را انتخاب می کنند، که سطح ریسک پایین تری داشته باشد. سرمایه گذارانی که نظریه نوین پرتفوی را پذیرفته اند بر این باورند که حریف بازار نیستند. بنابراین انواع گوناگونی از اوراق بهادار را نگهداری می نمایند، تا بازده مورد انتظارشان با متوسط بازده بازار برابر شود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از اوراق بهادار را نگهداری می کنند تا بتوانند به نرخ بازدهی مطلوب که نزدیک به نرخ بازده بازار است دست یابند. یکی از راه های کنترل ریسک سرمایه گذاری، تشکیل پرتفوی بهینه سهام است. برای انتخاب پرتفوی بهینه سهام روش های مختلفی وجود دارد؛ از جمله این روش ها در تحقیق حاضر استفاده از مدل های مارکویتز و ارزش در معرض خطر می باشد.فرضیه این تحقیق به این صورت بیان می گردد که انتخاب پرتفوی بهینه سهام در بورس اوراق بهادار تهران از طریق مدل های مارکویتز و ارزش در معرض خطر یکسان می باشد. دوره زمانی تحقیق (1387-1380) در نظر گرفته شده است. برای مقایسه پرتفوی بهینه سهام از طریق دو مدل مارکویتز و ارزش در معرض خطر، آزمون T-Test مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان دهنده آنست که، انتخاب پرتفوی بهینه سهام؛ در بازار سرمایه ایران از طریق مدل های مارکویتز و ارزش در معرض خطر یکسان می باشد. لذا این امکان را فراهم می سازد که سرمایه گذاران حرفه ای و غیر حرفه ای نیز به راحتی بتوانند از این دو مدل استفاده نمایند.

پیش بینی نوسان در بازارهای مالی یک فعالیت بحرانی و کلیدی است و دارای حوزه تاثیرگذاری گسترده ای می باشد که شامل سرمایه گذاری، ارزش گذاری اوراق بهادار، مدیریت ریسک و ایجاد سیاست پولی است. همانطور که مشخص است این موارد بوضوح از ارزش زیادی در تصمیم گیری های اقتصادی برخوردار است بنابراین، توجه به این مسایل سبب ایجاد سوال هایی از این قبیل می شود که چطور می توانیم بطور موثری نوسانات را پیش بینی کنیم و آیا ممکن است که مشخصا یک تکنیک ترجیح داده شده را انتخاب کنیم؟ روش های مختلفی که بوسیله آنها، چنین پیش بینی هایی می تواند بدست آید در ادبیات این موضوع گسترش یافته و در عمل بکار برده شده است. چنین تکنیک هایی، دربر گیرنده محدوده وسیعی از مدل های نسبتا ساده که از مفروضات ساده استفاده می کنند (روش گام تصادفی) تا مدل های نسبتا پیچیده واریانس ناهمسانی شرطی خانواده گارچ می باشند. در این تحقیق عملکرد پیش بینی خارج از نمونه 6 مدل برای نوسانات روزانه شاخص قیمت و بازده نقدی TEDPIX در دوره زمانی آغاز 1378 تا پایان 1387 (شامل 2355 مشاهده) مورد ارزیابی قرار گرفته است، که 2300 مشاهده اول برای تخمین پارامترها استفاده شده و باقیمانده داده ها برای پیش بینی بکار رفته است. مدل هایی که در این تحقیق با هم مقایسه شده اند عبارتند از: مدل Riskmetric و تعدادی از مدل های نوع گارچ، شامل مدل GARCH، EGRACH، APARCH، TARCH و IGARCH برای ارزیابی عملکرد پیش بینی مدل های مورد مقایسه، از سه آماره ارزیابی خطا استفاده شده است: MAE, RMSE, Theil.نتایج حاصله از این تحقیق بیانگر آن است که بر اساس هر سه معیار ارزیابی خطا، مدل Riskmetric بطور قابل ملاحظه ای بهترین عملکرد را در مقایسه با پنج مدل دیگر دارد. و از طرف دیگر، مدل EGARCH بدترین عملکرد پیش بینی را ارایه می دهد.

پژوهش در زمینه رابطه میان ساختار سرمایه و توان رقابتی نشان داده است ساختار بهینه سرمایه می تواند توان رقابتی شرکت را در بازار افزایش دهد. از این رو این تحقیق به دنبال بررسی رابطه بین ساختار سرمایه و توان رقابتی شرکت ها، در 36 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 1380 الی 1386 است. روش تحقیق همبستگی بوده و نتایج نشان می دهد توان رقابتی و ساختار سرمایه دارای رابطه معنی دار و مثبت با یکدیگر می باشند و بر هم تاثیرگذارند. نسبت سودآوری با ساختار سرمایه دارای رابطه معنی دار منفی، اما رشد فروش و اندازه شرکت با ساختار سرمایه رابطه معنی دار مثبت دارد. همچنین نسبت دارایی ثابت ارتباط معنی داری با ساختار سرمایه ندارد. اندازه شرکت و رشد فروش دارای رابطه معنی دار مثبت با توان رقابتی است و نسبت دارایی ثابت رابطه معنی دار منفی با توان رقابتی است ولی بین نسبت سودآوری و توان رقابتی رابطه معنی داری وجود ندارد. نتایج این پژوهش می تواند مورد استفاده تحلیل گران مالی و سایر استفاده کنندگان اطلاعات صورت های مالی در تصمیم گیری های آنها قرار گیرد.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر سرمایه فکری بر عملکرد مالی شرکت های ارزشی و شرکت های رشدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این تحقیق عملکرد بر اساس دو متغیر بازده سرمایه گذاری و بازده حقوق صاحبان سهام اندازه گیری شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 64 شرکت بعنوان نمونه تحقیق از بین شرکت های پذیرفته شده انتخاب شدند که اطلاعات مربوطه طی سال های 1383 لغایت 1386 مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج بدست آمده نشان می دهد که رابطه معناداری بین سرمایه فکری و بازده سرمایه گذاری شرکت های رشدی وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد رابطه مثبت معناداری بین سرمایه فکری و بازده حقوق صاحبان سهام شرکت های رشدی و سرمایه فکری و بازده حقوق صاحبان سهام و بازده سرمایه گذاری شرکت های ارزشی وجود دارد. از طرف دیگر تفاوت معناداری بین تاثیر سرمایه فکری بر بازده سرمایه گذاری و حقوق صاحبان سهام شرکت های ارزشی مشاهده نشد. نتیجه کلی تحقیق بیانگر اهمیت سرمایه فکری و درک ارزش آن از سوی سرمایه گذاران و همبستگی بالای آن با عملکرد شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران است.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سود مصوب و برآوردی هر سهم و عوامل موثر بر این رابطه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. دوره زمانی پژوهش، 1388-1382 بوده و 973 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار اقتصادسنجی EViews 6 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که متغیرهای سود برآوردی و تقسیمی هر سهم با سود مصوب هر سهم شرکت، رابطه مثبت قوی و معنی دار داشته و شرکت های بزرگ تر، از سود مصوب هر سهم پایین تری برخوردار بوده و متغیر قدمت شرکت علی رغم داشتن رابطه مثبت با میزان سود مصوب هر سهم، از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. نتایج همچنین نشان می دهد که متغیرهای قدمت و اندازه شرکت باعث بهبود رابطه بین سود مصوب و برآوردی هر سهم نمی شوند ولی متغیر سود تقسیمی هر سهم بر خلاف دو متغیر مذکور، باعث بهبود این رابطه به میزان %13 شده است. وجود رابطه منفی بسیار قوی بین اندازه (لگاریتم تعداد سهام در دست سهام داران) و سود مصوب هر سهم شرکت بیان گر بازدهی پایین سرمایه، ناشی از نبود فرصت های مناسب سرمایه گذاری یا ناتوانی مدیران در کشف این فرصت ها است.