مراقبت های نوین
سال:1391 | دوره:9 | شماره:1 (پیاپی 33) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: پرستاری از مشاغل پرتنش است و یکی از پیامدها و نتایج تنش شغلی، فرسودگی شغلی است که تاثیرات مخربی بر مراقبت از بیمار، سلامت جسمی - روحی پرستار و هزینه های درمانی دارد. از آنجا که ساختار «خودکارآمدی» بر مبنای اصول نظری، روشی را ارائه می دهد که مراقبت کنندگان بهداشتی می توانند از آن در برنامه های بهداشتی به منظور ارتقای سلامت استفاده کنند، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر خودکارآمدی در افزایش مهار تنش در پرستاران انجام شد.روش تحقیق: در این کارآزمایی شاهددار، تعداد 100 نفر از پرستاران زن تمام وقت شاغل در بیمارستان که دارای مدرک کاردانی و بالاتر بودند، به شیوه مرحله ای، تصادفی از بیمارستان های شهر مشهد انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استانداردشده تنش پرستاران اسیپو و خودکارآمدی عمومی استفاده گردید. مداخله آموزشی طی 8 جلسه 1.5 ساعته انجام شد و تا سه و شش ماه بعد، پیگیری انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های من ویتنی، فریدمن، ویلکاکسون و همبستگی در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره تنش شغلی و خودکارآمدی عمومی در دو گروه، بر اساس آزمون من ویتنی قبل از مداخله آموزشی، اختلاف معنی داری نداشت؛ اما بعد از مداخله آموزشی، اختلاف معنی داری حاصل شد (P<0.01). بین مهار تنش شغلی و خودکارآمدی، همبستگی قوی وجود داشت؛ به نحوی که با افزایش خودکارآمدی، مدیریت تنش بهتر بود.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق، به نحوی تاییدکننده بسیاری از مطالعات در زمینه ارتباط تنگاتنگ بین خودکارآمدی درک شده در مدیریت تنش شغلی می باشد؛ بنابراین می تواند برای انجام مداخلات به منظور عملکرد بهتر مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: در بیمارانی که تحت عمل سزارین قرار می گیرند، برای بیهوشی از یکی از روش های بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی استفاده می شود. از داروهای مختلفی برای ایجاد بی حسی نخاعی استفاده می شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر مخلوط مپریدین %5 و لیدوکائین %5 با لیدوکائین %5 به منظور بیهوشی نخاعی در بیماران تحت سزارین غیرفوری انجام شد.روش تحقیق: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور و بر روی 50 نفر از زنان باردار ترم، با کلاس بیهوشی یک و دو که به دلایل غیرفوری می بایست تحت عمل سزارین قرار می گرفتند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 25 نفری قرار گرفتند و به تمامی آنان 15 دقیقه پیش از ورود به اتاق عمل 10 میلی گرم متوکلوپرامید وریدی تزریق گردید. در بیماران گروه اول از مپریدین %5 و لیدوکائین %5 و در بیماران گروه دوم از لیدوکائین %5 هاپیرباریک استفاده شد. متغیرهایی مانند طول مدت بی دردی، تغییرات همودینامیک، تهوع، استفراغ و سایر متغیرها اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری تی و کای دو در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان بروز کاهش فشار خون در گروه لیدوکائین + مپریدین پایین تر از گروه لیدوکائین به تنهایی بود. میانگین طول مدت بی دردی پس از عمل در گروه مپریدین + لیدوکائین 342.5±18.5 دقیقه و در گروه لیدوکائین به تنهایی 131.6±15 دقیقه بود (P=0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، با اضافه کردن پتدین به لیدوکائین، می توان طول مدت بی دردی پس از عمل را افزایش داد و از عارضه کاهش فشار خون نیز جلوگیری کرد.

زمینه و هدف: گروه پرستاری مسوول مراقبت مستقیم و مداوم در پیشگیری و درمان زخم بستر هستند. برای رسیدن به مراقبتی با کیفیت مطلوب، باید دانش و عملکرد پرستاران بر اساس بهترین شواهد علمی باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر آموزش بر دانش و عملکرد پرستاران در پیشگیری و مهار زخم بستر انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، تمام پرستاران و بیماران بخش های داخلی، مغز و اعصاب، ارتوپدی و ICU بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود مورد ارزیابی قرار گرفتند. مداخله شامل دو جلسه آموزش دو ساعته در زمینه پیشگیری و درمان زخم بستر بود. اطلاعات مربوط به دانش پرستاران در دو مرحله قبل و یک ماه پس از آموزش با استفاده از پرسشنامه (اطلاعات فردی و پرسشنامه برگرفته شده از راهنمای Agency Health Care and Policy Research) و اطلاعات مربوط به روند بهبودی زخم (با مقیاس Pressure Ulcer Scale for Healing) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 14) و آزمون های ویلکاکسون، تی زوجی، من ویتنی، تی مستقل و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیشتر واحدهای پژوهش (%74) مونث و (%77) کارشناس پرستاری بودند. نمره پس از آموزش در تمام پرستاران در هر دو حیطه پیشگیری و درمان، افزایش معنی داری داشت. آموزش در نمونه های بالای 40 سال و سابقه کار بیشتر از 10 سال تاثیر چندانی نشان نداد و تفاوت معنی داری در نمرات کسب شده مشاهده نشد؛ بروز زخم بستر در دوره قبل از آموزش به پرستاران %4.45 بود و پس از آموزش مراقبت استاندارد به %3.08 کاهش یافت (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، آگاهی پرستاران در محدوده کمتر از متوسط در زمینه مراقبت راهبردی (استراتژیک) از زخم بستر می باشد. تدوین محتوا و آموزش راهبردی به منظور پیشگیری و درمان زخم بستر در دانشکده های پرستاری پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: کیفیت زندگی بیانگر مقیاسی از فعالیت فیزیکی و اجتماعی و همچنین سلامت روانی است و به عنوان یکی از شاخص ها و مولفه های مهم سلامت محسوب می شود. کیفیت زندگی و مهار سوخت و ساز قندخون دو شاخص مهم در درمان بیماری دیابت محسوب می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی در بیماران دیابتی و غیردیابتی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 100 نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با سن 20 سال به شیوه نمونه گیری تصادفی سیستماتیک از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان ولی عصر (عج) انتخاب شدند و کیفیت زندگی آنان با کیفیت زندگی 100 فرد غیردیابتی که از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با گروه مورد همسان بودند، با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 15) و آزمون های آماری خی دو، من ویتنی یو و کروسکال والیس در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از نظر متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت به طور معنی داری در تمامی ابعاد کمتر از افراد سالم بود. زنان به طور کلی در هر دو گروه از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند (P<0.05). بیماران با سطح تحصیلات دیپلم و فوق دیپلم نسبت به سایر گروه های تحصیلی کیفیت زندگی بالاتری داشتند (P<0.05). نمره کیفیت زندگی در افراد مجرد نسبت به متاهلین بیشتر بود (P<0.05). با افزایش سن، کیفیت زندگی در بیماران دیابتی کاهش نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، برنامه ریزی به منظور مداخلات درمانی و مراقبتی کامل تر و دقیق تر برای مهار بهتر بیماری و عوارض ناشی از آن و در نتیجه ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: خشونت خانگی شایعترین شکل خشونت علیه زنان در جهان با بیشترین پیامدهای جسمی، اجتماعی، روانی و اقتصادی است. شیوع خشونت در نقاط مختلف دنیا متفاوت است و برآورد می شود که در بیش از نیمی از خانواده ها وجود داشته باشد. بر پایه برخی گزارشات، از هر چهار زن، یک نفر در معرض خشونت است و تقریبا یک سوم زنان جهان دست کم یک بار خشونت را تجربه کرده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع و ابعاد جمعیت شناختی خشونت های خانگی علیه زنان انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 414 نفر از زنان شاغل و خانه دار در شهر بیرجند به روش چند مرحله ای و روش غیراحتمالی آسان انتخاب شدند. اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه خودساخته خشونت خانگی علیه زنان جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کای اسکوئر و تی در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: %42.3 از زنان مورد پژوهش معتقد بودند که مورد خشونت های خانگی قرار گرفته اند. %45.7، خشونت اعمال شده را از نوع کلامی و بیشترین دلایل خشونت را «یک طرفه بودن قوانین به نفع مردان» و «تربیت خانوادگی» ذکر کردند. %79.4 از خشونت های خانگی توسط شوهر اعمال شده بود و بین سن ازدواج و وجود خشونت فیزیکی اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.05)؛ همچنین بین وجود و شدت خشونت با شغل زن و بین وجود خشونت با شغل مرد و تعدد زوجات ارتباط معنی داری حاصل گردید .(P<0.05)نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای خشونت های خانگی علیه زنان، گذراندن دوره های آموزشی مهارت های زندگی و آگاه نمودن طرفین از حقوق زن و مرد و ارزش نهادن به حقوق انسانی زنان در جامعه جهت خانواده ها بخصوص مزدوجین جدید پیشنهاد می شود لازم است با تقویت مهارت های ارتباطی از این زنان حمایت شود.

زمینه و هدف: چاقی یک نگرانی بزرگ سلامتی است که در زنان شایع است. چاقی و اضافه وزن، بر سلامت جسمی و روانی اثر منفی می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی بین شاخص توده بدنی، تصویر ذهنی از جسم خود و افسردگی در زنان مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت علی (ع) شهر کرج انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - همبستگی، 200 زن مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت علی (ع) شهر کرج در سال 1388 به روش نمونه گیری آسان انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات لازم با استفاده از فرم مشخصات فردی، پرسشنامه چندبعدی نگرش فرد در مورد بدن خود، پرسشنامه شکل بدن، مقیاس افسردگی مربوط به مرکز مطالعات جمعیت شناختی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی، آزمون تی، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین شاخص توده بدنی 25.6±3.8، میانگین نمره تصویر ذهنی از خود 118.2±12.5، نارضایتی از بدن 72.9±33.1 و افسردگی 17.6±11.6 محاسبه گردید. %45.5 از زنان اضافه وزن داشتند؛ تصویر ذهنی از خود در %32.5 در حد متوسط، نارضایتی از بدن در %29 خفیف و افسردگی در %31.5 خفیف تا متوسط بود. شاخص توده بدنی همبستگی منفی معنی داری با نمره تصویر ذهنی از خود (P=0.002) و همبستگی مثبت معنی داری با نارضایتی از بدن (P<0.001) و نمره افسردگی (P=0.002) داشت. نمره افسردگی همبستگی منفی معنی داری با تصویر ذهنی از خود (P=0.038) و همبستگی مثبت معنی داری با نارضایتی از بدن (P=0.002) نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، اضافه وزن و چاقی در زنان، منجر به تصویر ذهنی منفی از خود و افزایش نارضایتی از بدن و افسردگی می شود.

زمینه و هدف: یکی از رویکردهای ارتقای کیفیت آموزش، ارزشیابی عملکرد آموزشی اساتید و یکی از متداول ترین این روش ها، ارزشیابی آموزش توسط دانشجویان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین معیارهای مهم ارزشیابی اساتید از دیدگاه دانشجویان پزشکی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، تمامی دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 1388 (200 نفر) به روش سرشماری انتخاب و دیدگاه آنان مورد ارزیابی قرار گرفت. ابزار سنجش، پرسشنامه محقق ساخته، شامل 55 سوال در شش حیطه مهارت های تدریس، ویژگی های فردی، مهارت های ارتباطی، مهارت های ارزشیابی، مهارت های بالینی و رعایت اصول و قوانین آموزش بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون های کای اسکوئر، تی و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در بخش مهارت های تدریس از نظر بیشتر دانشجویان، مهم ترین اولویت در ارزشیابی استاد «قدرت بیان و تفهیم مطالب درسی» (%88.5) بود. در بخش ویژگی های فردی «داشتن ظاهر مرتب و آراسته» (%58.5)، در بخش مهارت های ارتباطی «عدم جبهه گیری و تحقیر دانشجویان» (%68.5) در بخش رعایت اصول و قوانین آموزشی، «ارائه یک جزوه جامع و کامل برای درس مربوطه و رعایت زمان دقیق شروع و پایان کلاس» (%34) و در بخش مهارت های ارزشیابی «متناسب بودن ارزشیابی اساتید با مطالب تدریس شده» (%48.5) مهم ترین اولویت بود. علاوه بر این بین جنس دانشجویان با معیار ویژگی های فردی استاد و مقطع تحصیلی با مهارت های ارزشیابی استاد، رابطه معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: اگرچه دانشجویان با برخی عوامل ارزشیابی اساتید آشنا هستند، اما از قدرت قضاوت کافی در مورد اساتید برخوردار نیستند؛ اما همه آنچه را که بر اساس معیارهای علمی برای یک استاد خوب لازم است، مهم نمی دانند و همین امر ممکن است از اعتبار و پایایی ارزشیابی های دانشجویی بکاهد.

زمینه و هدف: افراد مبتلا به آسیب شنوایی نسبت به افراد شنوا، محدودیت های ارتباطی و اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند. تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط نوع مدرسه با وضعیت تعامل اجتماعی نوجوانان کم شنوای شاغل به تحصیل در مدارس تلفیقی و استثنایی انجام شد.روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی، از طریق نمونه گیری طبقه بندی شده، 79 نفر از دانش آموزان کم شنوای 12 تا 18 سال مقاطع راهنمایی و متوسطه مدارس تلفیقی (39 نفر) و استثنایی (40 نفر) شهر تهران انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نیمی از دانش آموزان انتخابی در هر نوع مدرسه، از میان افراد مبتلا به کاهش شنوایی خفیف و متوسط و نیمی دیگر از میان افراد مبتلا به کاهش شنوایی شدید و عمیق انتخاب شدند. مشکلات این نوجوانان در زمینه برقراری تعاملات اجتماعی، با استفاده از پرسشنامه 19 سوالی پژوهشگرساخته (که برگرفته از سوالات حیطه اجتماعی و عاطفی «پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با شنوایی» بود)، مورد سوال قرار گرفت. برای مقایسه نمرات تعامل اجتماعی دانش آموزان مدارس تلفیقی و استثنایی، به طور کلی و به تفکیک شدت کم شنوایی با توجه به نتیجه آزمون هنجار بودن پراکندگی داده ها بر حسب مورد از آزمون تی و من ویتنی استفاده شد.یافته ها: نمرات کل تعاملات اجتماعی و نمرات تعامل با دوستان، در نوجوانان کم شنوای خفیف تا متوسط شاغل به تحصیل در مدارس تلفیقی، به طور معنی داری بهتر از همتایان شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی بود (P=0.05)؛ نمرات تعاملات اجتماعی در مدرسه نوجوانان کم شنوای شدید تا عمیق، در مدارس استثنایی به طور معنی دار بهتر از نوجوانان کم شنوای شدید تا عمیق شاغل به تحصیل در مدارس تلفیقی بود (P=0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر می رسد پیامدهای کوتاه مدت تلفیق تحصیلی بر تعاملات اجتماعی نوجوانان کم شنوای خفیف و متوسط با نوجوانانی که دچار کم شنوایی شدید و عمیق هستند، متفاوت باشد. شایسته است این یافته در تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع مدرسه برای نوجوانان با درجات مختلف کم شنوایی در نظر گرفته شود.

خانمی 37 ساله با ورم اندام تحتانی راست و با تشخیص ترومبوز وریدهای عمقی پا در بخش قلب بستری شد. بیمار در ماه گذشته روزانه دو عدد قرص خوراکی ضد بارداری مصرف کرده بود. در روز دوم بستری، به علت عدم رعایت استراحت مطلق، دچار آمبولی ریه شد و برای وی ترومبولتیک تراپی با استرپتوکیناز شروع شد؛ پس از شروع درمان، بتدریج علائم بیمار بهبود یافت. در این گزارش، ضمن معرفی بیمار، بحثی در خصوص ترومبوز وریدهای عروقی و آمبولی ریه با رویکرد پرستاری ارائه می گردد.