پژوهش در علوم توانبخشی
سال:1398 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: یکی از روش های درمان کمردرد، تمرینات کنترل حرکتی با آستانه بالا و پایین است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر اضافه کردن تمرینات معلق سازی با آستانه بالا به تمرینات اختصاصی آستانه پایین کنترل حرکتی، بر درد، عملکرد و نوسان پاسچر زنان مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن بود. مواد و روش ها: 128 زن مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن با میانگین سنی 62/6 ± 40/38 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های شاهد (43 نفر)، تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی (42 نفر) و تمرینات کنترل حرکتی (43 نفر) قرار گرفتند. مقیاس دیداری درد (Visual analogue scale یا VAS)، تست های کنترل حرکت و دستگاه صفحه نیرو به ترتیب جهت ارزیابی میزان درد، عملکرد و نوسان پوسچر (COPx و COPy) قبل و پس از هشت هفته تمرین مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های Paired t و ANOVA به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید (050/0 < P). یافته ها: تمرینات کنترل حرکتی با و بدون تمرینات معلق سازی، تأثیر معنی داری در کاهش شدت درد (018/0 = P)، عملکرد اختصاصی (050/0 > P) و کاهش نوسان پوسچر (050/0 > P) داشت؛ با این تفاوت که میزان تغییرات در گروه تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی بیشتر از گروه دیگر بود. نتیجه گیری: تمرینات کنترل حرکتی به همراه تمرینات معلق سازی نسبت به تمرینات کنترل حرکتی به تنهایی، در بهبود شدت درد، عملکرد اختصاصی و نوسان پاسچر زنان مبتلا به کمردرد از اندازه اثر بالاتری برخوردار می باشد. بنابراین، پیشنهاد می گردد که در آینده، ترکیبی از این تمرینات در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی استفاده شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: اختلال طیف اوتیسم، نوعی وضعیت عصبی-رشدی می باشد که در سال های اخیر شیوع بسیار زیادی بین کودکان داشته است. کودکان مبتلا به این اختلال، مستعد مشکلات حرکتی از جمله تعادل می باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی های ویدئویی فعال، بر تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، همراه با گروه شاهد بود. بدین منظور، 16 کودک 6 تا 10 ساله مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند و پس از اجرای پیش آزمون تعادل ایستا و پویا، به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (8 نفر) و شاهد (8 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی، بازی های ویدئویی فعال (دو و میدانی، بولینگ و بوکس در Kinect Xbox) را به مدت هشت هفته (هر هفته دو جلسه 45 دقیقه ای) اجرا کردند. گروه شاهد هیچ تمرینی به جزء برنامه های روزانه مرکز اوتیسم نداشت. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا و پویا، از آزمون های اصلاح شده لک لک و راه رفتن پاشنه به پنجه استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین گروه های تجربی و شاهد به لحاظ اجرای تعادل ایستا (002/0 = P) و پویا (001/0 = P) وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، می توان گفت که بازی های ویدئویی فعال، باعث بهبود تعادل ایستا و پویای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در مرحله پس آزمون می شود. بنابراین، استفاده از بازی های ویدئویی فعال به منظور افزایش تعادل این کودکان پیشنهاد می گردد.

مقدمه: ویژگی های بیومکانیکی پوست تحت شرایط پاتولوژیک و روند افزایش سن تغییر می کند. Nasolabial fold (NLF) یکی از نشانه های دژنراتیو بافت پوست به دلیل روند افزایش سن می باشد که با دارا بودن مقیاس های کمی اندازه گیری، خصوصیات بیومکانیکی پوست را تسهیل می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سوزن خشک بر کاهش ابعاد NLF و بهبود خصوصیات بیومکانیکی پوست ناحیه NLF بود. مواد و روش ها: 11 زن داوطلب 35 تا 55 ساله با نمره 5/2-2 در معیار Fitzpatrick، به صورت انتخابی وارد مطالعه شدند و تحت 7 جلسه درمان با سوزن خشک قرار گرفتند. گروه دیگر زنان 20 تا 30 ساله تحت عنوان گروه شاهد بودند که هیج درمانی دریافت نکردند. عمق و مساحت NLF، ضخامت اپیدرم و درم و ضریب الاستیک (Young's Modulus) پوست با استفاده از دستگاه سونوگرافی و نیروسنج طراحی شده ارزیابی گردید. از آزمون همبستگی درون رده ای (Interclass correlation coefficient یا ICC) به منظور بررسی تکرارپذیری داده های سونوگرافی، از آزمون Independent t برای مقایسه دو گروه مستقل و از آزمون Paired t جهت مقایسه نتایج قبل و بعد گروه تحت درمان استفاده شد. یافته ها: عمق و مساحت NLF پس از درمان به طور معنی داری نسبت به قبل از درمان کاهش یافت (001/0 ≥ P). همچنین، افزایش معنی داری در ضخامت اپیدرم و درم و ضریب الاستیک پس از درمان مشاهده شد (001/0 ≥ P). نتیجه گیری: سوزن خشک موجب کاهش ابعاد و بهبود خصوصیات بیومکانیکی بافت پوست ناحیه NLF بدون بر جای گذاشتن عوارض جانبی می شود.

مقدمه: اختلال نقص توجه-بیش فعالی (Attention deficit hyperactivity disorder یا ADHD)، یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در میان کودکان و نوجوانان می باشد. تمرینات مبتنی بر نوروفیدبک به عنوان روش جدیدی در بین درمان های غیر دارویی، با اصلاح ناهنجاری های موجود در برخی از باندهای فرکانسی مغز این کودکان، می تواند به بهبود عملکرد آن ها کمک کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، توسعه و طراحی یک بازی رایانه ای به عنوان بستری برای تمرینات نوروفیدبک و به کارگیری تنظیم سختی پویا در طراحی بازی بود. مواد و روش ها: این مطالعه به منظور ارزیابی تنظیم سختی پویا در بازی و سنجش میزان رضایتمندی از بازی با سختی پویا نسبت به بازی با سختی ایستا، طی چهار جلسه بر روی 6 شرکت کننده 20 تا 26 ساله انجام شد و از آن ها درخواست گردید که در هر جلسه بسته به میزان لذت و رضایتی که از بازی داشته اند، عددی بین 1 تا 10 را انتخاب کنند. سپس جهت سنجش میزان اثربخشی روش درمانی مبتنی بر بازی طراحی شده، دو کودک پسر 12 و 13 ساله مبتلا به ADHD طی 10 جلسه تحت تمرینات این بازی قرار گرفتند. یافته ها: تفاوت معنی داری در میزان رضایتمندی شرکت کنندگان از بازی با سختی پویا نسبت به بازی با سختی ایستا مشاهده شد (002/0 = P). همچنین، بازی تاثیر مثبتی در بهبود عملکرد مغزی کودکان داشت. نتیجه گیری: استفاده از بازی، روش جذابی برای درمان کودکان می باشد و متناسب کردن چالش های بازی با مهارت های فردی، می تواند انگیزه کاربر را از ابتدا تا انتهای بازی حفظ کند و علاوه بر این، موجب افزایش لذت از بازی شود.

مقدمه: در پژوهش حاضر، با طراحی یک محیط کاربری بر مبنای کنترل خشم، سعی شد تا کاربر با استفاده از این ابزار در دسترس، خشم خود را نسبت به شخصیتی که آن به وجود آورده است، کنترل یا کاهش دهد. ابزارها و جلوه های تصویری و صوتی ارایه شده در بازی هم در جهت تخلیه هیجانات خشمگینانه کاربر طراحی شد و در حالات به خصوصی، نتیجه تحریک خشم در کاربر را نیز مورد بررسی قرار داد. هدف از انجام مطالعه، بررسی تاثیر یک بازی رایانه ای (درون من) بر کنترل و مدیریت خشم نسبت به یک فرد خاص بود. مواد و روش ها: این تحقیق با دو گروه تجربی و شاهد انجام شد. جامعه آماری را کلیه دانشجویان دانشگاه هنر اسلامی تبریز در سال 1398 تشکیل داد که 10 نفر از آن ها انتخاب شدند و در دو گروه 5 نفره قرار گرفتند. گروه تجربی بازی طراحی شده را دریافت کرد و برای گروه شاهد مداخله ای انجام نشد. داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی و شاهد وجود داشت (050/0 = P)؛ به طوری که بازی مورد نظر (درون من)، باعث بهبود کنترل خشم نسبت به فرد خاص شد. نتیجه گیری: بازی «درون من» می تواند به عنوان یک روش اثربخش در افراد به منظور بهبود کنترل خشم نسبت به فرد خاصی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: چشم ها منبع غنی برای جمع آوری اطلاعات در زندگی روزمره می باشند. استفاده از چشم به عنوان شکلی از ورودی داده ها، می تواند یک سیستم رایانه ای را قادر سازد تا اطلاعات بیشتری کسب کند. کاربران می توانند علاوه بر صفحه کلید و ماوس، از نگاه به عنوان شکلی از ورودی استفاده نمایند. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، سامانه ای برای نقاشی دیجیتال طراحی شد تا داده ها را از طریق دستگاه ردیاب چشم دریافت نماید و یک خروجی گرافیکی ارایه دهد. بدین منظور، از زبان برنامه نویسی #C استفاده گردید. برای ارزیابی این تجربه، از افرادی که سابقه طراحی به شیوه معمول داشتند، دعوت به همکاری شد و از آن ها درخواست گردید که کیفیت تجربه خود را شرح دهند. یافته ها: با وجود سختی کنترل چشم و عدم تسلط کافی برای ترسیم با این شیوه، این تجربه خوشایند و لذت بخش توصیف شد و کاربران مایل به کار در این محیط نرم افزاری بودند. نتیجه گیری: افراد فارغ از نوع اثر به دست آمده از این شیوه نقاشی، روند تازه و نوآوری را جذاب دیدند و مایل به ادامه این تجربه بودند.

مقدمه: یادگیری تقویتی عمیق با برنامه درسی (Curriculum learning)، شیوه ای از آموزش عامل هوشمند است که ابتدا عمل های ساده و سپس عمل های سخت به عامل آموزش داده می شود تا عامل هوشمند بتواند عمل های پیچیده در فضای گسترده بازی را بهتر آموزش ببیند. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، از یادگیری تقویتی عمیق با برنامه درسی برای آموزش عامل هوشمند در فضای بازی غار اژدها استفاده شد . یافته ها: یافته ها حاکی از بهبود کیفیت عامل هوشمند با برنامه درسی نسبت به عامل هوشمند یادگیری تقویتی عمیق بدون برنامه درسی بود.

مقدمه: یکی از مولفه های مهم در برقراری ارتباط، نوای گفتار می باشد که ویژگی های زبرزنجیری گفتار را توصیف می کند. از آن جا که آزمون ها، ابزارهایی برای کمی کردن توانایی های گفتار و زبان به شمار می روند، می توان گفت که جهت ارزیابی، غربالگری، توصیف، تشخیص و درمان جنبه های مختلف، نیاز به استفاده از آزمون است. پژوهش حاضر با هدف مروری بر آزمون های موجود در حیطه نوای گفتار، خرده آزمون ها، روش اجرا، نمره دهی و در نهایت، کاربرد آن ها در عرصه های بالینی و تحقیقاتی در کودکان و بزرگسالان انجام شد. مواد و روش ها: به منظور مروری بر آزمون های متداول نوای گفتار، پایگاه های اطلاعاتی Web of Science، PubMed، Scopus، MEDLINE، Scientific Information Database (SID)، Google Scholar، Ovid و Magiran طی سال های 1982 تا 2019 مورد جستجو قرار گرفت. کلمات کلیدی «نوا، ابزار، ارزیابی، تست، وسیله، تشخیص و اندازه گیری» استفاده گردید. مقالات به دست آمده با استفاده از معیارهای ورود شامل دسترسی به متن کامل مقاله و انگلیسی یا فارسی بودن زبان مقاله مورد بررسی قرار گرفت. از 15 مقاله یافت شده، 8 آزمون جهت بررسی بیشتر وارد تحقیق گردید. یافته ها: آزمون مربوط به نوای گفتار یافت شد که 5 آزمون درکی، 2 آزمون بیانی و 1 آزمون درکی-بیانی بودند. قدیمی ترین آزمون در سال 1981 و جدیدترین آزمون در سال 2012 طراحی شده بود. نتیجه گیری: برخی از آزمون ها به دلیل تخصصی بودن خرده آزمون های مورد ارزیابی، در سال های اخیر بیشتر مورد استفاده قرار گرفته اند. مرور آزمون های نوای گفتار نشان می دهد که آزمون Profiling Elements of Prosody in Speech-Communication (PEPS-C) به دلیل ارزیابی حیطه های درکی-بیانی، هنجاریابی برای کودکان سالم و مبتلا به اختلال، ترجمه به چندین زبان دنیا و ویژگی های روان سنجی بالا، با مقبولیت بیشتری روبه رو بوده است.