طب انتظامی
سال:1399 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

شیوع بیماری کرونا (کووید-19) اولین بار در شهر ووهان چین در دسامبر 2019 گزارش شد و خیلی سریع به سراسر جهان منتشر گردید و به یک پاندمی تبدیل شد [1]. کشور ایران از نخستین کشورهای مبتلا در خاورمیانه است. در 19 فوریه 2020 اولین مورد از بیماری کووید-19 در ایران در شهر قم ثبت شد. تا اول آگوست 2020 (یازدهم مرداد 1399) بیش از 17 میلیون نفر در دنیا به کووید-19 مبتلا شده اند که از این بین 683 هزار نفر فوت کرده اند (میزان مرگ ومیر=01/4 درصد) [1]. آمار مبتلایان قطعی به کووید-19 در ایران تا اول آگوست 2020 (یازدهم مرداد 1399) بنا به اعلام رسمی وزارت بهداشت 304 هزار و 204 نفر بوده که از این میان 16766 نفر دچار مرگ شده اند (میزان مرگ ومیر=5/5 درصد) [1]. در این پژوهش بر آن هستیم که در زمان پاندمی کووید-19 افتراق مسمومیت با متانول با بیماری کووید-19، موربیدیتی، مورتالیتی و عوامل مؤثر بر آن و راه های پیشگیری از آن را مورد بررسی قرار دهیم...

اهداف: لکه های مشکوک به خون، جزو رایج ترین مدارکی است که در صحنه جرم وجود دارد، از این رو تعیین منشاء حیوانی یا انسانی بودن این نمونه ها از اساسی ترین آنالیزها در آزمایشگاه های جنایی محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف بکارگیری و مقایسه روش های PCR معمولی، آشیانه ای و چندگانه در تشخیص منشأ حیوانی یا انسانی بودن نمونه های خون انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی به منظور تشخیص منشأ حیوانی یا انسانی بودن نمونه های خونی و بکارگیری آن ها در بررسی های جنایی، روش های مختلف PCR آشیانه ای، چندگانه و معمولی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش های PCR بر اساس تکثیر قطعاتی از سیتوکروم b و قطعه 16S ریبوزومی میتوکندری طراحی شدند. یافته ها: حضور تک باند 157 و 170 جفت بازی به ترتیب در PCR آشیانه ای و معمولی و دو باند 157 و 359 در واکنش چندگانه نشان دهنده نمونه های خونی انسانی بود. حضور تک باند 359 در واکنش چندگانه و باندهای چندتایی در PCR معمولی نشان دهنده نمونه های خونی با منشأ غیرانسانی بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که روش PCR چندگانه که بر پایه شناسایی ژن 16S ریبوزومی میتوکندری طراحی شده، علاوه بر مقرون به صرفه بودن از لحاظ زمان و هزینه، دارای دقت بالایی در تشخیص منشأ حیوانی یا انسانی بودن نمونه ها است و می تواند برای اهداف جنایی بسیار مفید باشد. زیرا قطعه 16S یک قطعه کوچک ویژه انسانی می باشد که به راحتی در نمونه هایی که DNA آن ها تخریب شده است با این روش قابل تکثیر است.

اهداف: با توجه به پیش بینی رشد تصاعدی جمعیت سالمندان در ایران و جهان طی سال های آتی، یافتن مشکلات سالمندان و راهکارهای آن از اولویت های سیستم های بهداشتی و درمانی تلقی می گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت سلامت بازنشستگان ناجا و ارتقای آن است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نظر هدف، مطالعه کاربردی، از نظر داده ها، به صورت مطالعه آمیخته اکتشافی و از نظر روش اجرا، شامل مصاحبه و مطالعه پیمایشی مقطعی بود. ابزار مطالعه در این پژوهش شامل پرسش نامه با طیف لیکرت پنج تایی (پس از تأیید روایی و پایایی) جهت تحلیل کمّی و مصاحبه عمیق و بدون ساختار جهت تحلیل کیفی بود. تعداد 383 نفر از کارکنان بازنشسته ناجا که به درمانگاه های بیمارستان ولیعصر (عج) ناجا و کانون بازنشستگان ناجای استان تهران، حد فاصل اول مرداد تا اول اسفند 1398 مراجعه داشتند، پرسش نامه ها را تکمیل کردند و مورد مصاحبه قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل کمی انجام شده بیانگر وضعیت مطلوب همه ابعاد سلامت بازنشستگان به جز سلامت اقتصادی و اجتماعی بود (05/0>p). مشکلاتی که بازنشستگان بدان اشاره نمودند عمدتاً شامل هزینه بیماری های قلبی (35%)، فشارخون (15%)، دیابت (13%) و بیماری های چشمی (13%) در بعد سلامت جسمانی، نگرانی در مورد آینده خانواده (63%) و کمبود حمایت معنوی (34%) در بعد سلامت عاطفی، هزینه های روزمره در بعد سلامت اقتصادی، کمبود امکانات اجتماعی و رفاهی (40%) و نیز هزینه های آنان (50%) در بعد سلامت اجتماعی و نیاز به شغل (10%) و حمایت اقتصادی (90%) در بعد سلامت انگیزشی و نیز مشکلات شناختی بود. نتیجه گیری: سلامت بازنشستگان در حوزه های اقتصادی و اجتماعی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد و دیگر ابعاد سلامت بازنشستگان در وضعیت مطلوبی است. ارتقای سلامت اقتصادی به ارتقای سلامت در سایر حوزه ها نیز کمک خواهد کرد.

اهداف: با توجه به شیوع بیماری کووید-19 و ترس از انگ این بیماری، ویژگی های روان شناختی و به تبع آن امنیت روانی افراد می تواند بر سطح اضطراب کرونا و انگ اجتماعی آن تأثیرگذار باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ویژگی های روان شناختی مرتبط با امنیت روانی در اضطراب کرونا و تجربه ی انگ اجتماعی پس از موج اول اپیدمی کووید-19 در دانشجویان دانشگاه آزاد شهر تبریز انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است که با توجه به محدودیت تردد و تعطیلی دانشگاه ها هنگام جدی شدن خطر کرونا در ایران، به صورت پرسش نامه آنلاین انجام گرفت. با روش نمونه گیری در دسترس، 259 نفر از دانشجویان علوم انسانی مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد شهر تبریز در اردیبهشت سال 1399 به صورت داوطلبانه به سئوالات پرسش نامه های امنیت روانی مازلو، پرسش نامه اضطراب بیماری کرونا و پرسش نامه ی محقق ساخته ی انگ اجتماعی کرونا به ترتیب با روایی و پایایی 89/0 و 84/0 پاسخ دادند. برای بررسی رابطه بین ویژگی های روان شناختی با اضطراب کرونا و میزان انگ اجتماعی کرونا از آزمون رگرسیون چندگانه به کمک نرم افزار SPSS 16 استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر 252 نفر از دانشجویان رشته علوم انسانی در مقطع کارشناسی از دانشگاه آزاد اسلامی تبریز شرکت داشتند که 208 نفر آنها (5/82%) دختر و 44 نفر (5/17%) پسر بودند و میانگین سنی آنها 42/7± 43/27 سال بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از مؤلفه های ویژگی های روان شناختی، پارانویا (025/0=p) و احساس سلامت (009/0=p) قادر بودند میزان اضطراب کرونا پس از موج اول اپیدمی را در دانشجویان پیش بینی نمایند. همچنین مؤلفه های پارانویا (025/0=p) و افسردگی (042/0=p) قادر بودند میزان انگ اجتماعی کرونا را پیش بینی نمایند. نتیجه گیری: بیشتربودن میزان پارانویا و افسردگی در افراد و کمتربودن میزان احساس سلامت، می تواند اضطراب کرونا و تجربه ی انگ اجتماعی ناشی از آن را بالا ببرد.

اهداف: کودکان از آسیب پذیرترین افراد در برابر حوادث غیرمترقبه محسوب می گردند و آموزش و ارتقاء توانمندی ها و مهارت های کودکان در زمینه ایمنی از مهم ترین شاخص های سطح سلامت و امنیت یک جامعه می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و تبیین ابعاد آموزش ایمنی کودکان در حوادث غیرمترقبه و ارائه راهکارهای لازم بود. مواد و روش ها: در این پژوهش از مطالعه تطبیقی "George F. Bereday"، شامل چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه استفاده شد. در هر مرحله به توصیف هر یک از عوامل مورد تحقیق به صورت جداگانه پرداخته شد. این پژوهش تطبیقی، با تحلیل برنامه درسی ایمنی در کشورهایی که از نظر "یونیسف" در بحث ارتقاء فرهنگ ایمنی با هدف کاهش خسارات ناشی از بلایای طبیعی دارای برنامه آموزشی جامعی در برنامه درسی خود بوده اند (ژاپن، فرانسه، روسیه، ترکیه، گرجستان و بنگلادش)، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انجام شد. یافته ها: کشورهای موردمطالعه (ژاپن، فرانسه، روسیه، ترکیه، گرجستان و بنگلادش) ابعاد آموزش فرهنگ ایمنی را در برنامه درسی دانش آموزان به 4 بعد اصلی: رویکردهای ادغام، روش های یادگیری، روش های ارزشیابی و توسعه حرفه ای معلمان تقسیم بندی نموده بودند. نتیجه گیری: از مقایسه مؤلفه های استخراج شده از کشورهای منتخب با ایران مشخص گردید که در برنامه درسی ایران به برخی از مؤلفه ها مانند آموزش کمک های اولیه پس از حادثه (ترکیه)، مهارت های آموزش بهداشت و ارتقای سلامت (گرجستان) و نحوه کنترل و رفتار در حوادث، کمتر یا اصلاً توجهی نشده است. حال آنکه آموزش و ارتقاء توانمندی ها و مهارت های کودکان در زمینه ایمنی از مهم ترین شاخص های ایمنی کودکان محسوب شده و توجه به این ابعاد با پیشگیری از وقوع حادثه کمک شایانی در انجام مطلوب مأموریت های اورژانسی، انتظامی و امدادی ایفا خواهد نمود.

اهداف: یکی از دلایلی که بخش عمده مراجعات کلینیکی را در برمی گیرد، شکایت از علایم جسمانی است که در آخرین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تحت عنوان اختلال علایم جسمی توصیف شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین برازش مدل ساختاری رابطه اختلال علایم جسمی با متغیرهای سازمانی تنش زا با میانجی گری فرآیندهای خودنظم دهی در نمونه بالینی از بیماران با تشخیص اختلال علایم جسمی انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری عبارت بود از تمامی بیماران دارای اختلال علایم جسمی که در شش ماه اول سال 1398 به بیمارستان ها و مراکز بهداشتی-درمانی پلیس شهر تهران مراجعه کرده بودند که از این بین 30 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در مطالعه، پرسش نامه برای اختلالات علایم جسمانی، فرم کوتاه مقیاس استرس پلیس ایران، مقیاس خودتنظیم گری، پرسشنامه غربالگر و مصاحبه ساختاریافته بالینی برای ارزیابی اختلالات DSM-5 بود که همه از اعتبار و پایایی مناسبی برخوردار بودند. داده های حاصل با استفاده از روش معادلات ساختاری و به کمک نرم افزارهای SPSS 23 و PLS 2 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری، نقش میانجی گری فرآیندهای خودنظم دهی را در رابطه بین متغیرهای سازمانی تنش زا و اختلال علایم جسمی تأیید کردند، به طوری که برازش مدل کلی (GOF) در گروه نمونه 490/0 بود و مدل دارای برازش بود. یافته ها نشان دادند که متغیرهای سازمانی مأموریتی بیشتر از متغیرهای سازمانی غیرمأموریتی بر علایم جسمی تأثیرگذار بود. همچنین مدل فرضی اولیه برازش مطلوبی با داده های مشاهده شده داشت و متغیرهای سازمانی تنش زا از طریق خودنظم دهی واریانس بیشتری از علایم جسمی را تبیین کردند. نتیجه گیری: اگر افسران پلیس از راهبردهای خودنظم دهی استفاده کنند، بهتر می توانند از تأثیرات تنش های سازمانی بر ایجاد علایم جسمی جلوگیری کنند و این ویژگی نقش حائل را در رابطه بین متغیرهای سازمانی تنش زا و علایم جسمی ایفا می کند و منجر به کاهش اثر تنیدگی در افراد می شود.

اهداف: هر سازمانی، قبل از اجرای وظایف قانونی خود باید سلامت کار و ایمنی کارکنان را مدنظر قرار دهد تا بتواند سازمانی کارآمد تلقی شود. مطالعه حاضر با هدف شناخت عوامل سازمانی مؤثر بر کاهش تلفات انسانی در ناجا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از تکنیک مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. در این تحقیق نمونه گیری هدفمند بود و ضمن بررسی اسنادی پرونده های مربوط به تلفات انسانی در طول پنج سال (1392 تا 1397) در یکی از سازمان های نظامی و انتظامی، تا زمان اشباع نظری محقق با 31 نفر از کارشناسان و خبرگان مرتبط با موضوع مصاحبه انجام شد. سپس با روش تحلیل ساختاری و از طریق کدگذاری بازتحلیل لازم انجام و در پایان با استفاده از آزمون فریدمن نسبت به اولویت بندی عوامل اقدام گردید. یافته ها: براساس نتایج به دست آمده عوامل سازمانی مؤثر بر کاهش تلفات انسانی در ناجا شامل پنج بعد، 14 مؤلفه و 101 شاخص بود که متغیرهای آموزش، ایمنی و بهداشت، عوامل مدیریتی، فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر کاهش تلفات نیروی انسانی در ناجا داشتند. نتیجه گیری: آموزش و ارتقاء سطح مهارت عملیاتی کارکنان، آموزش مناسب و متناسب با تهدیدها و آسیب های مرتبط با مأموریت های سازمان، استفاده از فناوری های نوین و پیشرفته در مأموریت ها، همراهی کارکنان توسط تیم های ایمنی و بهداشت (پزشکی و امدادی) در مأموریت ها و توجه ویژه به نشانه های خاص (گوشه گیری، کم حرفی، افسردگی و غیره) در کارکنان و کاهش استرس شغلی، تأثیر ویژه ای بر ارتقاء سطح ایمنی و کاهش تلفات انسانی دارد.

اهداف: در یک سازمان سالم، سلامت جسمی، روانی و عاطفی کارکنان به اندازه تولید و بهره وری اهمیت دارد. در این مطالعه، به تعیین رابطه ناسازگاری های عاطفی بر نشانه های سلامت با میانجی گری فرسودگی شغلی و فشار بین فردی در بین پرستاران زن شاغل در بیمارستان های نظامی شهر تهران پرداخته شد. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی-هبستگی حاضر در بین پرستاران زن شاغل در سه بیمارستان نظامی شهر تهران در سال 1397 انجام شد. تعداد 214 پرستار زن با استفاده از روش خوشه ای در دسترس و به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری داده ها از چهار پرسش نامه فرسودگی شغلی، سلامت عمومی، فشار و مشکلات بین فردی و ناسازگاری استرنبرگ استفاده گردید که توسط پرستاران تکمیل شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی و الگوسازی معادلات ساختاری و نرم افزار SMARTPLS 2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: فرسودگی شغلی با ضریب تعیین 945/0 بر نشانه های سلامت و فشار بین فردی تأثیر مثبت و معناداری داشت (05/0>p). همچنین ناسازگاری های عاطفی بر فشار بین فردی تأثیر معناداری داشت (05/0>p) و با توجه به مثبت بودن ضریب مسیر، می توان گفت با 95 درصد اطمینان، رابطه دو متغیر مثبت و معنادار بود و ناسازگاری های عاطفی توانستند3/67% از تغییرات سلامت عمومی را توضیح دهند. نتیجه گیری: ناسازگاری های عاطفی بر نشانه های سلامت با نقش میانجی فرسودگی شغلی و فشار بین فردی در بین پرستاران زن شاغل در بیمارستان های نظامی تهران مؤثر است. نتایج پژوهش حاضر لزوم توجه بیشتر به سلامت روان پرستاران به ویژه پرستاران زن شاغل در مراکز نظامی را نشان می دهد.