زمینه و هدف: وقوع جرم حاصل تداخل فرایندی چندبعدی است. تمرد نسبت به ماموران انتظامی صرف نظر از عوامل و ابعاد گوناگون آن به لحاظ ماموریت ویژه دستگاه پلیس در حفظ امنیت و برقراری نظم و دفاع از حقوق عامه، به تامل و بازاندیشی مناسب نیاز دارد. اعمال مدیریت موثر و نتیجه بخش نیامند توجه به مولفه های گوناگونی است. ازجمله اینکه چه بسا بازخورد رفتار پلیس موجب ایجاد انگیزه رفتار مجرمانه و متمردانه باشد. اتخاذ تدابیر و روش های علمی و تجربی به منظور بروز مدیریت رفتاری، کنترل و مهار احساسات، پلیس را در انجام ماموریت های خود موفق و از ایجاد رفتار مجرمانه با عنوان تمرد، ممانعت ایجاد می کند. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه، کیفی و با استفاده از بررسی اسنادی تعداد 195 پرونده موجود در فرماندهی انتظامی استان های فارس، خوزستان و سیستان و بلوچستان انجام شده است و صرفا ویژگی های جمعیت شناختی بزهکاران و بزه دیدگان در فاصله سال های 1393 تا 1397 را نشان خواهد داد. یافته ها: جرم تمرد را باید در بطن تعامل اجتناب ناپذیر اجتماعی نیروهای پلیس با مردم ملاحظه کرد. متمرد و بزه دیده در زمان وقوع تمرد، حامل ویژگی های متعددی هستند که زمینه های تحقق آن را فراهم می کنند. در این میان، ویژگی های جمعیت شناختی ازجمله عواملی بوده که قابلیت مطالعه و تحقیق دارد. ویژگی های موردنظر از این بعد شامل سن، جنس، میزان تحصیلات، سابقه خدمت، بومی یا غیربومی بودن مامور و رسته خدمتی در گروه بزه دیدگان به عنوان مامور پلیس و ویژگی هایی شامل سن، جنس، میزان تحصیلات، اشتغال و سابقه کیفری بزهکاران مورد توجه قرار گرفته است. این ویژگی ها، توان و ظرفیت شناخت نسبی عوامل جرم شناختی وقوع خشونت نسبت به پلیس را در یک مطالعه علمی و میدانی پیشگیرانه فراهم می کند. نتیجه گیری: تفاوت های معنادار در عوامل جمعیت شناختی در مولفه های مورد توجه در این پژوهش در سه استان فارس، خوزستان و سیستان و بلوچستان قابل مشاهده است. دقت و توجه در کمیت این مولفه ها و مقایسه های عددی، کمی و آماری در برنامه ریزی بحران پیشگیری از وقوع خشونت و تمرد نسبت به ماموران پلیس و شناخت عوامل محیطی، اجتماعی، روانی و فردی این جرم به عنوان پایه تحقیقات بعدی ضروری و واجب است.