مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1400 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

هدف: گیاه شمعدانی از لحاظ اقتصادی یکی از پر اهمیت ترین گیاهان گلدانی در دنیا می باشد و در طراحی فضای سبز کاربرد فراوانی دارد. به جهت تولید گیاهان عاری از بیماری و یکنواخت از لحاظ ژنتیکی یکی از روش های جایگزین برای تولید انبوه این گیاه ارزشمند، تکثیر از طریق کشت بافت است. بنابراین هدف از این پژوهش دستیابی به روشی کارآمد و سریع در ریزازدیادی شمعدانی زینتی با مقایسه ریزنمونه های قطعات برگی، دمبرگ، ساقه و ریشه در محیط کشت MS و B5 می باشد. مواد و روش ها: جهت کالوس زایی، از ریزنمونه های ساقه، برگ و ریشه در محیط کشت پایه MS با 11 نوع ترکیب هورمونی مختلف حاوی اکسین (NAA و IAA) و سایتوکینین (BAP، Kin و Zeatin) در غلظت های متفاوت استفاده شد. جهت باززایی مستقیم از ریزنمونه های ساقه، برگ و دمبرگ، 10 نوع محیط کشت با ترکیب هورمونی متفاوت از MS و B5 استفاده گردید. ریزنمونه ها پس از شاخه زایی به محیط کشت B5 حاوی اکسین (0. 5 mg/l NAA و 0. 5mg/l IAA) جهت ریشه زایی منتقل شدند. نتایج: بهترین تیمار هورمونی جهت القای کالوس 1mg/l NAA+10mg/l Kin با ریزنمونه ساقه و برگ به ترتیب به میزان 5/92 و 75/88 درصد کالوس زایی بود. همچنین بیشترین وزن تر و خشک کالوس نیز مربوط به ریزنمونه ساقه در محیط کشت MS حاوی 1mg/l NAA+10mg/l Kin بود که تفاوت معنی داری با ریزنمونه برگی در همین محیط کشت نداشت. بیشترین درصد باززایی مستقیم و تعداد شاخه مربوط به ریزنمونه ساقه در محیط کشت B5 حاوی 2mg/l BAP+1mg/l Zeatin به ترتیب به میزان 25/71 درصد و 12/7 عدد شاخه بود و بیشترین طول شاخه به میزان 56/2 سانتی متر طی باززایی مستقیم در محیط کشت MS حاوی0. 2mg/l NAA+0. 5mg/l BAP+1mg/l Zeatin دیده شد. در ادامه شاخه ها با موفقیت ریشه دار و سازگار شدند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، ریزازدیادی گیاه شمعدانی زینتی تحت تأثیر نوع ریزنمونه، غلظت تنظیم کننده های رشد و نوع محیط کشت قرار می گیرد و ریزنمونه ساقه در کالوس زایی و باززایی مستقیم دارای نتایج مطلوبی می باشد.

هدف: بیماری بروسلوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام بوده که در سال های اخیر خسارت های زیادی را به صنعت دامپروری وارد کرده است. یکی از راه های پیشگیری این بیماری تهیه واکسن است. برای تولید یک واکسن نوترکیب موفق عواملی از جمله، انتخاب یک آنتی ژن مناسب از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. بدین منظور، اخیرا در تحقیقات بالینی، زیست پزشکی و تولید واکسن های نوترکیب از اپی توپ ها در به طور گسترده ای استفاده می شود. پروتئین های سطحی این باکتری از جمله پروتئین های BLS و OMP25، دارای ویژگی های آنتی ژنیک بوده و نقش مهمی در ایجاد این بیماری بازی میکنند. با توجه به عدم وجود واکسن های موثر، امروزه نیاز به تولید واکسن های جدید و کارآمد بیش از پیش احساس می شود. هدف از این مطالعه، پیش بینی بیوانفورماتیکی اپی توپ های ژن های BLS و Omp25 باکتری بروسلا به منظور معرفی کاندید مناسب برای تولید واکسن بود. مواد و روش ها: بدین منظور، جهت پیش بینی اپی توپ ها، از سرور های SYFFPEITHI، PROPRED و IEDB استفاده شد. سپس ساختار سه بعدی به دست آمد.، سپس مدلسازی اپی توپ های پیش بینی شده با استفاده از سرور Pepfold 3 انجام شد. به منظور بررسی پایداری ساختارهای پیش بینی شده و اطمینان از صحت ساختار سوم پپیتیدها، شبیه سازی دینامیک مولکولی با استفاده از نرم افزار GROMACS ورژن 2019 و در مدت زمان 10 نانوثانیه انجام شد. به منظور بررسی پایداری کمپلکس ها، بر اساس نتایج به دست آمده از داکینگ مولکولی، کمپلکس های با مقادیر منفی تر انرژی آزاد اتصال، جهت انجام شبیه سازی دینامیک مولکولی انتخاب شدند. در نهایت نتایج به دست آمده، در شرایط دینامیکی در نرم افزار گرومکس مورد بررسی قرار گرفت. بررسی استاتیک برهمکنش بین اپی توپ ها با مولکول های MHC II و MHC I گوسفندی به کمک نرم افزار Autodock vina انجام شد. نتایج: از بین نتایج به دست آمده از سرورهای مختلف، اپی توپ هایی انتخاب شده اند که در بین نتایج همه سرورها مشترک و دارای بهترین پارامترها بودند. در نهایت، 8 پپتید که عددهای بهتری داشتند به عنوان اپی توپ های پیشنهادی در نظر گرفته شدند. نتایج به دست آمده از دینامیک مولکولی نشان داد که مقادیر rmsd برای اینترلوکین و اینترلوکین متصل به پلی اپی توپ در دو حالت تفاوت زیادی نداشته، لذا این نتایج بیانگر این موضوع است که فعالیت اینترلوکین متصل به پلی اپی توپ تغییر نمی یابد. مقادیر rmsf هم نشانگر پایداری یکسان در هر دو پروتئین می باشد. در نهایت نتایج این مطالعه نشان داد که در شرایط دینامیکی، 4 اپی توپ پیش بینی شده، دارای قدرت اتصال بالا به گیرنده های MHC کلاس 1 و 2 می باشند. نتیجه گیری: علاوه بر این نتایج داکینگ و دینامیک مولکولی نشان داد که پلی اپی توپ پیش بینی شده در این مطالعه، می تواند به عنوان یک پلی اپی توپ کاندید در طراحی واکسن نوترکیب بر علیه بیماری بروسلوز مورد استفاده قرار گیرد. هرچند که برای تایید این نتایج، نیاز به انجام مطالعات تکمیلی و آزمایشگاهی می باشد.

هدف: پروتئازها از مهم ترین آنزیم های صنعتی محسوب می شوند. معمولاً برای تولید این آنزیم ها برای مصارف صنعتی از باکتری های متعلق به جنس باسیلوس استفاده می شود. هدف از این پژوهش جداسازی، همسانه سازی، تعیین توالی، بیان و بررسی بیوانفورماتیکی ژن سرین پروتئاز yyxA استخراج شده از باکتری باسیلوس لیکنی فورمیس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، پس از استخراج DNA باکتریایی، ژن سرین پروتئاز با نام yyxA از باکتری Bacillus licheniformis با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلی مراز جداسازی و در ناقل pTG19-T و سپس ناقل pET28a همسانه سازی شدند و ساختار مولکولی، ویژگی های بیوشیمیایی و فیلوژنتیکی آن مورد بررسی قرار گرفت. ساختار سه بعدی آنزیم همسانه سازی شده با استفاده از ابزارهای PHYRE2، I-TASSER، RAPTORX و Modeller پیش بینی شد. تأیید بیان ژن yyxA توسط آنالیز SDS-PAGE و دات بلاتینگ انجام شد. نتایج: درستی همسانه سازی به وسیله توالی یابی تأیید شد. تولید پروتئین نوترکیب با القاء IPTG به میزبان حاوی پلاسمید pET28a-yyxA با موفقیت انجام شد. بهینه سازی تولید پروتئین نوترکیب مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین مقادیر بیان در دمای 37 درجه سلسیوس و طی زمان 4 ساعت و با IPTG یک میلی مولار به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی های فیلوژنتیکی، توالی پروتئینی به دست آمده شباهت زیادی را با توالی های سایر باسیلوس ها از قبیل B. subtilis، B. gobiensis و B. pumilus نشان دادند. پس از ارزیابی مدل های ترسیم شده مشخص گردید که مدل ارائه شده توسط نرم افزار PHYRE2 و I-TASSER مدل های مطلوبی برای پیش بینی ساختار سه بعدی این پروتئاز هستند. نتیجه گیری: توالی نوکلئوتیدی ژن yyxA به طول 1212 نوکلئوتید بوده که پروتئینی با 403 آمینواسید را رمز می کند. بررسی ها نشان داد که آنزیم کد شونده توسط این ژن در دسته آنزیم های پایدار قرار گرفته و در باکتری اشریشیاکلای به صورت محلول بیان خواهد شد که این مزایا موجب می شود که آنزیم مذکور به عنوان گزینه مناسب برای استفاده در صنعت در نظر گرفته شوند.

هدف: گیاهان کارآیی بسیاری در تولید پروتئین های ارزشمند دارویی دارند. عامل رشد اپیدرمی انسانی، اثرات بی شماری بر روی سیستم های مختلف سلولی داشته و نقش مهمی در بهبودی زخم ها و اندام زایی دارد. هدف از پژوهش اخیر ساخت سازه های ویژه تک لپه ای ها برای انتقال بعدی ژن عامل رشد اپیدرمی و تولید انبوه آن در یک گیاه تک لپه ای خودگشن یعنی جو بود. گیاه جو با داشتن عملکرد پروتئینی بالا و دگرگشنی بسیار پایین، میزبان ایده الی برای تولید عامل رشد اپیدرمی است. مواد و روش ها: به منظور دسترسی به بالاترین میزان بیان عامل رشد اپیدرمی در بذر جو، توالی ژن موردنظر بر اساس ترجیح کدونی گیاه جو با نرم افزار COOL بهینه و همراه با پیش بر اختصاصی دی هوردئین سنتز شد. همچنین توالی راهنمای پپتیدی اندامک ذخیره ای پروتئین در بذر جو در ابتدای ناحیه رمزکننده قرار گرفت. پس از دریافت قطعه سنتزی در ناقل pUC57Hvorhegf، آن قطعه توسط آنزیم های SacI و HindIII از ناقل جدا و در پلاسمید pBI121 همسانه سازی شد. در گام بعدی همسانه سازی، برای درج توالی ژن موردنظر در ناقل pGH215، به دلیل نبود جایگاه های شناسایی یکسان در این ناقل ها، از ناقل حدواسط pBI121Gus-12 استفاده شد. بعد از برش ناقل همسانه سازی و pBI121Gus-12 توسط آنزیم های SacI و KpnI، همسانه سازی قطعه موردنظر در pBI121Gus-12 انجام گرفت. در گام آخر، ناقل pBI121G-12Hvorhegf و pGH215 با آنزیم های KpnI و SalI هضم شده و توالی موردنظر در مرز راست T-DNA و قبل از پایان دهنده NOS قرار گرفت. نتایج: با استفاده از آزمون کلونی پی سی آر، الگوی هضم آنزیمی و توالی یابی با آغازگرهای رفت وبرگشت، درستی همسانه سازی و تولید ناقل های pBI121Hvorhegf واجد ژن hegf با نشانگر کانامایسین و pGH215Hvorhegf واجد ژن hegf با نشانگر هیگرومایسین، مناسب برای انتقال ژن در تک لپه ای ها تائید شد. نتیجه گیری: ناقل بیانی نوترکیب pGH215 تغییریافته دارای کاست ژنی موردنظر همراه با نشانگر هیگرومایسین می تواند برای انتقال ژن موردنظر در تک لپه ای ها و بیان پروتئین نوترکیب در اندام ذخیره ای بذر استفاده شود.

هدف: ویروس موزائیک یونجه (AMV) یکی از مهم ترین ویروس های گیاهی در ایران و جهان می باشد. هدف از این تحقیق، مطالعه ی تعدادی از جدایه های ایرانی این ویروس بر اساس ترادف ژن MP، بررسی موقعیت تبارزائی آن ها و مقایسه ی آن با ژن CP می باشد. مواد و روش ها: طی سال های 1393 تا 1396، از مزارع یونجه شش استان کشور (کرمان، هرمزگان، اصفهان، فارس، خوزستان و گلستان) بازدید گردید و از بوته های مشکوک (یونجه و علف هرز) نمونه گیری شد. جهت بررسی آلودگی نمونه ها، از آزمون الایزا و همچنین RT-PCR استفاده گردید. از بین جدایه های بررسی شده، 20 جدایه شامل 17 جدایه از گیاه یونجه و سه جدایه از علف های هرز نام های شیرتیغی ( L. . Sonchus oleraceus)، سلمه تره ( L. . Chenopodium amaranticolor) و بارهنگ (Plantago ovate L. )، جهت مطالعه مولکولی انتخاب و به دنبال آن موقعیت تاکسونومیکی جدایه های این ویروس بر اساس ژنوم کامل پروتئین حرکتی و همچنین ناحیه ای از آن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: رسم درخت تبارزایی بر اساس طول کامل ژن پروتئین حرکتی ویروس نشان داد که جدایه ها در دو گروه I و II قرار می گیرند که هر گروه نیز به دو زیر گروهA وB تقسیم می شوند. اکثر جدایه های ایرانی به تنهایی در گروه II واقع گردیده و تمامی جدایه های انتخاب شده از بانک ژن به همراه دو جدایه از ایران با رس شماره های KX535456 و KX535454در زیر گروه IA قرار گرفتند. اما زیر گروه IB نیز منحصر به سه جدایه ایرانی (رس شماره های KX535462، KX535458 و KX535460) است. در حالیکه براساس درخت تبارزایی بخشی از ژن یاد شده (468 نوکلئوتید) اکثر جدایه های ایرانی به همراه یک جدایه از اسپانیا (JQ691163) زیر گروه جدیدی را تشکیل دادند. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد ترادف ژن پروتئین حرکتی برای تعیین روابط تبارزائی جدایه های AMV موفق عمل نمود. از آنجائیکه گیاه یونجه بومی خاور نزدیک و آسیای مرکزی است احتمالا این ویروس از تنوع ژنتیکی نسبتا بالائی در ایران برخوردار می باشد.

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی قابلیت نشانگر SCoT برای ارزیابی تنوع ژنتیکی گوجه فرنگی انجام شد. در این پژوهش همچنین میزان تنوع ژنتیکی ارقام این گیاه که پیشتر در ایران بصورت تجاری کشت شده اند، در حال حاضر کشت می شوند و یا ارقام امید بخش می باشند هدف دیگر مطالعه بود. مواد و روش ها: تعداد 99 رقم گوجه فرنگی (. Lycopersicon esculentum Mill) با استفاده از نشانگر SCoT مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این منظور DNA از نمونه های برگی تازه استخراج گردید. برای بررسی ابتدا از 36 آغازگر SCoT استفاده شد که پانزده آغازگر به منظور تجزیه و تحلیل نهایی در نظر گرفته شدند. نتایج: با استفاده از 15 آغازگر ارقام مورد بررسی 207 نوار تولید نمودند که 206 نوار آن چندشکل بود. اندازه نوارها بین 250 تا 3200 جفت باز متغیر بود. میانگین درصد چند شکلی و میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی به ترتیب 52/99 و 30/0 برآورد شد. از ضریب تشابه ژنتیکی جاکارد استفاده شد که میانگین آن 52/0 بود. در بررسی شباهت ژنتیکی بین ارقام، کمترین دامنه ضریب تشابه ژنتیکی جاکارد 17/0 و متعلق به ارقام شماره های 34 و 97 و بیشترین آن 84/0 و مربوط به رقم های شماره 86 و 87 بود. تجزیه خوشه ای بر اساس ضریب تشابه جاکارد و روش Centroid انجام شد که ارقام را به سه خوشه تقسیم کرد. تجزیه به مختصات اصلی رقم ها را به چهار گروه تقسیم نمود که سه مؤلفه اول 82/58 درصد تغییرات مولکولی را توجیه کردند. نتایج حاصل از تجزیه به مختصات اصلی تا حد زیادی با نتایج تجزیه خوشه ای مطابقت داشت. آغازگرهای SCoT12 و SCoT23 با داشتن محتوای اطلاعات چندشکلی، شاخص نشانگری، نسبت چندشکلی مؤثر و قدرت تفکیک بالا کارایی مناسبی در تمایز ارقام داشتند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد نشانگر مولکولی SCoT برای بررسی تنوع ژنتیکی گوجه فرنگی مناسب است. این نشانگر توانست سطح بالایی از چندشکلی را ایجاد کند و کارایی مناسبی در تمایز ژنوتیپ های گوجه فرنگی را نشان دهد. آغازگرهای SCoT12 و SCoT23 نسبت به سایر آغازگرهای مورد استفاده کارآیی بیشتری داشتند. همچنین بر اساس یافته های این پژوهش به نظر می رسد ارقام گوجه فرنگی مورد استفاده در ایران از تنوع ژنتیکی بسیار بالایی برخوردار نیستند اما برای بررسی دقیقتر استفاده از تعداد بیشتر آغازگر SCoT و نیز نشانگرهای دیگر توصیه می گردد.

هدف: سویا (Glycine max L. ) یکی از مهمترین محصولات کشاورزی است که نه تنها به دلیل ظرفیتش در تولید روغن بلکه به دلیل نقش آن در تغذیه انسان و دام دارای اهمیت ویژه ای است. یکی از روش های کارآمد در غلبه بر مشکلات اصلاحی این گیاه زراعی، استفاده از تکنیک های کشت درون شیشه ای و روش های مولکولی است. با توجه به اهمیت کشت بافت و باززایی گیاه در روند مهندسی ژنتیک گیاهی، کارایی موفقیت در این رابطه به عوامل متعددی ازجمله گونه و ژنوتیپ گیاهی، نوع ریز نمونه، غلظت و نوع تنظیم کننده های رشد گیاهی و غیره بستگی دارد. مواد و روش ها: پس از جوانه زنی و رشد گیاهچه های ارقام سامان و DPX در محیط کشت، ریز نمونه های هیپوکوتیل و کوتیلدون در محیط کشت های حاوی تیمارهای هورمون BAP (0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر) و IBA (0، 1/0 و 5/0 میلی گرم در لیتر) واکشت شدند. پس از آن، نمونه های به دست آمده مجددا در محیط های کشت حاوی هورمون IBA (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم در لیتر) به همراه آگار (5، 6 و 7 گرم) یا ژلرایت (2 و 3 گرم) کشت شدند. بطور جداگانه، مطالعه اثر تنظیم کننده های رشدی بر ارقام سو. یا بصورت آزمایش فاکتوریل، ازمایش اثر مواد ژله کننده بر اندام زایی و آزمایش ریشه زایی ارقام در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و هر تکرا ر شامل شش ریز نمونه اجرا گردید. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که در ریز نمونه کوتیلدون رقم سامان تحت تیمار هورمونی2 میکروگرم در هر لیتر BAP و 1/0 میکروگرم در لیتر IBA بیشترین میزان اندام زایی و تعداد شاخه های باززایی شده، مشاهده شد. همچنین، وجود 7 گرم آگار در محیط کشت بیشترین میزان اندام زایی و تعداد شاخه های باززایی شده را نشان داده است. علاوه بر این، غلظت 5/1 میکروگرم در هر لیتر از هورمون IBA بالاترین میزان ریشه زایی را القا کرد. نتیجه گیری: رقم بومی سامان نسبت به رقم DPX در شرایط کشت بافت گیاهی عملکرد و نتایج بهتری در باززایی و ریشه زایی نشان داد. یافته های این پژوهش می تواند برای انجام مطالعات انتقال ژن و مهندسی ژنتیک برای رقم سامان و سایر ارقام سویا استفاده شود.

هدف: امروزه، از جمله روش های کاهش هزینه تولید در واحدهای صنعتی مرغداری، جایگزین نمودن غلات مقرون به صرفه همچون گندم، به جای اقلام ذرت در جیره غذایی طیور می باشد. اما، وجود پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای در دیواره سلولی گندم، در هر صورت جذب مواد غذایی توسط طیور را با محدودیت اجتناب ناپذیر مواجه نموده است. در این راستا، یکی از روش های حذف پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای استفاده از افزودنی آنزیم زایلاناز در جیره های فرموله شده مبتنی بر گندم می باشد. بدین منظور، هدف از این آزمایش همسانه سازی آنزیم نوترکیب زایلاناز و بررسی اثرات آن بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره بر پایه گندم می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش، در گام نخست، ژن زایلاناز، به عنوان آنزیم تجزیه کننده پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای موجود در جیره طیور بر پایه گندم، درون پلاسمید pET-21a(+) در باکتری E. coli سویه بیانی origami با استفاده از روش شوک حرارتی کلون شد. جهت القای بیان ژن، از القاگر IPTG استفاده شد و نتیجه بیان بر روی ژل پلی اکریل آمید SDS-PAGE مشاهده گردید. سپس در گام دوم، محلول آنزیم نوترکیب زایلاناز به جیره غذایی مجموع 100 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی اضافه شد. در ادامه، همچنین میانگین افزایش وزن بدن، میزان ضریب تبدیل خوراک و ویسکوزیته محتویات ژژنوم نیز اندازه گیری شدند. نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که، ژن نوترکیب زایلاناز به سویه origami انتقال یافته و نتایج کلونی PCR حضور باند اختصاصی به طول 966 جفت باز را تأیید نمودند. همچنین SDS-PAGE، پروتئین نوترکیب با وزن مولکولی kDa 35 را نشان داد. همچنین، نتایج حاصل از افزودن آنزیم نوترکیب زایلاناز به جیره بر پایه گندم، افزایش در وزن جوجه های گوشتی و کاهش میزان ضریب تبدیل خوراک و ویسکوزیته را در دوره پایانی و کل دوره نسبت به گروه کنترل در سطح احتمال 5 درصد نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر، نشان داد که تولید آنزیم نوترکیب زیلاناز و افزودن آن به عنوان مکمل غذایی در جیره های بر پایه گندم، توانست با تجزیه آرابینوزایلان های موجود در دیواره سلولی گندم، سبب افزایش عملکرد جوجه های گوشتی گردد و وجود آنزیم زایلاناز در جیره ممکن است از عوامل مهم در تقویت رشد جوجه های گوشتی باشد.

هدف: ذرت (Zea mays L. ) یکی از مهمترین گیاهان زراعی در سراسر دنیا و از گیاهان مدل خانواده غلات است. استقرار و بهینه سازی یک سیستم بیان موقت ژن موفق در ذرت علاوه بر قابلیت استفاده در پروژه های خاموشی ژن یا تولید پروتئین های نوترکیب، می تواند موجب تسهیل مطالعات عملکرد ژن در این گیاه شود. پژوهش حاضر با هدف بهینه سازی سیستم بیان سیستمیک ژن به واسطه آگروباکتریوم در گیاه ذرت با استفاده از یک ناقل مبتنی بر ویروس موزائیک نیشکر انجام پذیرفت. مواد و روش ها: برای این منظور از ژنوم ویروسی نوترکیب که در آن توالی رمزکننده پروتئین فلورسنت سبز (GFP)، در امتداد چهارچوب قرائت آزاد ویروس و در ناحیه بین توالی P1 و HC-Pro ویروس درج شده بود، استفاده شد. برای انتقال ژنوم ویروسی نوترکیب به گیاهان ذرت، از روش تزریق مستقیم آگروباکتریومی (آگرواینجکشن) به نواحی مریستمی گره کولئوپتیلی گیاهچه استفاده شد. کارایی دو سویه EHA105 و GV3101 باکتری Agrobacterium tumefaciens در انتقال ژنوم نوترکیب ویروس به سه واریته ذرت Iochief، Golden Bantam (ذرت شیرین) و B73 (ذرت دندان اسبی) در دو مرحله رشدی (گیاهچه های سه و هفت روزه) مورد مقایسه قرار گرفت. پس از ظهور علائم موزائیک ویروسی در گیاهان تلقیح شده، بیان ژن خارجی GFP با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت کانفوکال و همچنین RT-PCR در این گیاهان در مقایسه با گیاهان شاهد ارزیابی شد. نتایج: نتایج حاصل از RT-PCR و میکروسکوپ فلورسنت کانفوکال، نشان داد که سویه GV3101 در مقایسه با سویه EHA105 به لحاظ آماری عملکرد بالاتری در انتقال ناقل نوترکیب به گیاهان ذرت دارد. همچنین در مقایسه واریته های مختلف ذرت، این روش در بیان پروتئین فلورسنت سبز در ذرت واریته گلدن بانتام به طور بسیار معنی داری موفق عمل نمود. اگرچه در مورد سویه EHA105 درصد گیاهچه های سه روزه ذرت شیرین گلدن بانتام که به طور موفق ناقل محتوی ژن خارجی را دریافت و بیان نمودند بالاتر بود، اما در مورد سویه GV3101 تفاوت معنی داری میان گیاهچه های سه و هفت روزه مشاهده نشد. نتیجه گیری: ذرت رقم گلدن بانتام و آگروباکتریوم سویه GV3101 در مراحل پیش از دوبرگی به عنوان یک سیستم مدل بهینه، سریع و کارآمد برای پروژه های تحقیقاتی بررسی عملکرد ژن و حوزه های پژوهشی مرتبط پیشنهاد می گردد.

هدف: مطالعات نشان داده اند که p32 در بافت های فعال متابولیکی و به سرعت در حال رشد، مانند ماهیچه ها، تومورهای سینه، اپیدرم و تخمدان به شدت بیان می شود. یکی از اقدامات اساسی در حیوانات اهلی مطالعه ژن ها و پروتئین های مرتبط با صفات اقتصادی و مطالعه آنها در سطح سلولی یا کروموزومی است. هدف این مطالعه، بررسی الگوی بیانی ژن p32 در بافت های ران، دست، راسته و چربی پشت کمر بره کرمانی بود. مواد و روش ها: نمونه برداری از بافت های ران، دست، راسته و چربی پشت کمر بره های نر کرمانی (12 نمونه از 3 حیوان و از هر بافت 3 تکرار) انجام شد. پس از انجماد سریع نمونه ها در داخل فریزر 80-نگهداری شدند. RNA کل با استفاده از کیت استاندارد استخراج شد. کیفیت و کمیتRNA استخراج شده با روش الکتروفورز روی ژل آگارز و با استفاده از دستگاه نانودراپ مورد ارزیابی قرار گرفت. برای سنتز cDNAاز کیت سنتز cDNA شرکت parstous استفاده شد. برای بررسی میزان نسبی بیان ژن ها از واکنش real time PCR به روش Syber Green استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از real time PCR از روش Pfaffl et al. استفاده شد. نتایج: بررسی کیفیت RNA های استخراج شده نشان داد که کیفیت مناسب و مطلوب است. مشاهده دو باند 18S و 28S در RNA نشان دهنده سالم بودن آن و عدم وجود باند اضافی نشان دهنده خلوص آن بود. الکتروفورز محصولات PCR روی ژل آگارز و نتایج منحنی های real time PCR نشان داد که ژن p32 در بافت های ران، راسته و چربی پشت کمر بره های نر کرمانی بیان نشده است و فقط در بافت دست این حیوانات تکثیر شده است. مشاهده تک باند در محدوده bp281 برای ژن p32 در بافت دست و وجود باند در محدوده bp112 برای ژن بتااکتین در همه نمونه ها، بیانگر صحت انجام آزمایش و تکثیر قطعه مورد نظر بود. نتیجه گیری: با توجه به این که در این مطالعه بیان ژن p32 در گوسفند کرمانی در سن 11 ماهگی مطالعه شد و بیان این ژن بیشتر در دوران جنینی گزارش شده است، لذا عدم مشاهده بیان این ژن در بافت های ران، راسته و چربی پشت و بیان پایین آن در بافت دست تایید کننده نتایج مطالعات قبلی است. بیان کم این ژن در عضله دست می تواند حاکی از این باشد که این عضله هنوز در این سن دارای رشد است و یا ممکن است این بافت سرطانی شده باشد، چرا که این ژن بیشتر در بافت هایی بیان می شود که در حال رشد سریع هستند و یا درگیر سرطان هستند.