بیهوشی و درد
سال:1393 | دوره:5 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

اهداف: درد مزمن رادیکولر معمولا به طور موقت با انجام تزریق استروئید به روش ترانس فورامینال بهبود می یابد؛ هدف ما در این مطالعه ارزیابی اثر تزریق داروی دکسمدتومیدین به روش ترانس فورامینال در مقایسه با استروئید در بهبود بیماران مبتلا به دردهای مزمن رادیکولر کمری بود.مواد و روش ها: بیماران دارای حداقل 3 ماه کمردرد ودرد اندام تحتانی بدلیل بیرون زدگی دیسک کمری، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم می شدند تا تحت انجام تزریق به روش ترانس فورامینال با داروی بوپیواکائین 0.2 همراه با 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم دکسمدتومیدین و یا 20 میلی گرم تریامسینولون قرار بگیرند. بیماران، افراد انجام دهنده بلوک، و افراد ارزیابی کننده اثر این تزریق از نوع داروها بی اطلاع بودند. نمره درد بیماران و نیز بهبود عملکرد آنها بر اساس به ترتیب معیار انالوگ بصری درد و نمره ناتوانی آسوستری بلافاصله پس از بلوک و 2 هفته، 4 هفته، و 6 ماه بعد ارزیابی شد.یافته ها: 22 بیمار انتخاب و وارد مطالعه شدند؛ 11 نفر در گروه دکسمدتومیدین و 11 نفر در گروه تریامسینولون قرار گرفتند. هر دو گروه تغییر قابل توجه در نمره درد خود نسبت به قبل از انجام بلوک داشتند (p>0.05). در ضمن گروه دکسمدتومیدین بهبودی چشمگیر در کارکرد پس از 6 ماه نسبت به گروه تریامسینولون در نمره ناتوانی خود نشان دادند (p=0.007).در ضمن به جز موارد محدود واکنش های جانبی قابل کنترل، عارضه جدی برای بیماران اتفاق نیفتاد.نتیجه گیری: درد رادیکولر بدنبال هرنیاسیون دیسک با انجام تزریق اپیدورال- ترانس فورامینال داروی تریامسینولون و دکسمدتومیدین بهبود یافت. دکسمدتومیدین باعث بهبود کارکرد بیشتر و عوارض کمتری در بیماران شد؛ با این وجود مطالعات بیشتر در آینده مشخص می کنند که آیا دکسمدتومیدین برتری نسبت به استروئید ها دارد و آیا می تواند در افراد دارای ریسک عوارض ناشی از استروئید، جایگزین مناسبی باشد. هر چند که نهایتا با توجه به تعداد نمونه های مطالعه، نتیجه این مطالعه قابل گسترش به همه بیماران نیست و مسلما نیاز به تحقیق بیشتری در این زمینه هست.

زمینه و هدف: بای پس عروق کرونر یکی از اعمال شایع جراحی قلب می باشد. بیماری که تحت عمل جراحی قلب قرار می گیرد استرس فیزیولوژیک ناشی از بیهوشی، توراکوتومی، دستکاری جراحی و پمپ قلبی ریوی را تجربه می کند. بنابراین یک نسبت قابل توجهی از بیماران جراحی قلب می توانند دچار عوارض تنفسی شوند. اگر فرد بیمار، سیگاری قهار هم باشد این علائم ریوی تشدید شده و منجر به افزایش عوارض ریوی می شود و باعث، افزایش زمان بستری، افزایش هزینه های درمان و افزایش مرگ و میر در این بیماران می شود. هدف اصلی این مطالعه تعیین اثر درمان بر عوارض تنفسی بیماران سیگاری قهار با اسپرومتری نرمال پس از عمل جراحی بای پس کرونر می باشد.روش کار: در این مطالعه 225 بیمار سیگاری قهار (20 پاکت/در سال) با اسپرومتری نرمال FEV1/FVC³70%، FEV1>2LiT و بدون علائم تنفسی که کاندید بای پس عروق کرونر بودند، انتخاب شدند. بیماران به 3 گروه تقسیم شدند. (گروه های 75 نفره) گروه 1: افراد سیگاری قهار، گروه 2: افراد سیگاری قهارکه تحت درمان با اسپری سالبوتامول، آتروونت، بکلومتازون) قرار گرفتند. گروه 3: افراد سیگاری قهار که سیگار را به مدت 8 هفته ترک کردند.یافته ها: در گروه اول از 75 نفر 35 نفر و گروه دوم 23 نفر و گروه سوم 31 نفر دچار یکی از عوارض ریوی شدند. میزان فراوانی سرفه (p=0.039) ویزینگ (p=0.0001) و میانگین طول زمان تهویه مکانیکی (p=0.007) معنی دار بود. در ضمن انجام عمل مجدد (p<0.0001) به دلیل باز شدن استرنوم به دنبال سرفه های مکرر هم از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد در گروهی که تحت درمان با سالبوتامول، آتروونت، بکلومتازون (SAB) قرار گرفتند عوارض ریوی نسبت به گروه کنترل و گروهی که فقط ترک سیگار داشتند، کاهش چشمگیر داشت.

زمینه و هدف: درد یکی از معمول ترین علائم بالینی است. پرستاران ازجمله افراد کلیدی هستند که بیشترین ارتباط با بیماران دارند و از آنجا که یکی از مسوولیت های مهم پرستاران ارزیابی و کنترل درد، تامین آسایش و جلوگیری از ناراحتی بیماران است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت ارتباط با بیمار به پرستاران بر کاهش درد بیماران انجام شد.مواد و روش ها: یک پژوهش تجربی با انتخاب 30 پرستار شاغل در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان قائم (عج) و امام رضا(ع) مشهد با نمونه گیری تصادفی انجام شد. کارگاه 2 روزه 8 ساعته آموزش ارتباط پرستار- بیمار برای پرستاران برگزار شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه دموگرافیک، کنترل و توجه به درد و ارتباط، که قبل و 4 هفته بعد مداخله توسط پرستاران و 3 بیمار به ازای هر پرستار تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمارهای استنباطی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: از نظر پرستاران نمره ارتباط پرستار- بیمار قبل آموزش 21.6±5.95 و بعد آموزش 35.7±4.11 و میانگین نمره توجه به درد قبل آموزش 13.8±0.35 و بعد آموزش 19.5±2.57 بود که تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.001). از نظر بیماران نتایج نشان داد که میانگین نمره ارتباط پرستاران با آنان قبل آموزش 21.3±5.78 و بعد آموزش 35.9±4.09 و میانگین نمره توجه به درد قبل آموزش 15.4±3.76 و بعد آموزش 27.2±3.01 بود که تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که آموزش مهارت های ارتباطی و برقراری ارتباط پرستار- بیمار بر کاهش درد بیماران تاثیر دارد. لذا لازم است که مدیران و مسوولین محترم آموزش پرستاران، ارتقاء مهارت هایی ارتباطی پرستاران را مورد توجه قرار دهند.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت بررسی درد مزمن در سالمندان، دسترسی به ابزاری دقیق جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان برای مدیریت درد مزمن، ضروری است. بدین جهت، این مطالعه با هدف طراحی و روانسنجی ابزاری جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ترکیبی است که به منظور طراحی و روانسنجی ابزاری جهت بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان، در طی 3 مرحله انجام گرفت. در مرحله اول با استفاده از روش نظریه مبنایی مفهوم پذیرش درد مزمن در سالمندان بر اساس نظرات 30 سالمند مبتلا به درد مزمن، 3 نفر از همراهان آنها و 29 نفر از اعضاء گروه درمانی که بر اساس نمونه گیری هدفمند و نظری در مطالعه شرکت نموده بودند، تببین گردید. در مرحله دوم، عبارات پرسشنامه با استفاده از نتایج بخش کیفی مطالعه، همچنین بررسی متون معتبر و مرتبط با موضوع پژوهش، تدوین گردید، و در مرحله سوم نیزکه یک مطالعه روش شناختی است ویژگی های روانسنجی پرسشنامه با استفاده از روائی های صوری، محتوا، و سازه، همچنین پایایی همسانی درونی و ثبات، تعیین گردید.یافته ها: در طی مرحله اول پژوهش، مفهوم پذیرش درد مزمن در سالمندان تببین گردید. بر اساس نظرات شرکت کنندگان در بخش کیفی این مطالعه، پذیرش درد به معنی باور داشتن درد، محدودیت ها و ناتوانی های ناشی از آن بوده که به فرد در جهت تلاش برای کنترل درد، کمک می نماید. در مرحله دوم عبارات اولیه ابزار که شامل 38 عبارت بود، تدوین گردید در طی مرحله سوم این پژوهش، به ترتیب روائی صوری و محتوا به صورت کیفی وکمی (میانگین های نسبت اعتبار محتوا، 0.94 شاخص اعتبار محتوا، 0.92 بودند) انجام شد. در ادامه روایی سازه به وسیله تحلیل عاملی اکتشافی بررسی شد که عبارات ابزار به 7 عدد کاهش پیدا نمود و دو عامل برای عبارات ابزار حاصل گردید که به ترتیب در عامل اول (آگاهی در مورد درد) شامل 2 عبارات و عامل دوم (تلاش برای کاهش درد) دارای 5 عبارت، قرار گرفتند. در پایان نیز، پایایی آن نیز با استفاده از روش های همسانی درونی (a=0.83) و ثبات از طریق آزمون مجدد (0.85) تعیین گردید.نتیجه گیری: با توجه به طراحی، روائی و پایایی مناسب ابزار بررسی پذیرش درد مزمن در سالمندان، استفاده از آن به منظور بررسی پذیرش درد مزمن و مدیریت موثر درد مزمن در سالمندان، برای اعضاء گروه درمانی و پژوهشگران پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: سالانه به دلیل عواملی از قبیل بیماری، تروما و نواقص مادرزادی حدود 200 تا 500 میلیون قطع عضو در کل جهان صورت می گیرد، که از این تعداد به طور تقریبی 85 درصد آنها مربوط به اندام تحتانی می باشد. وجود درد اندام خیالی برای افرادی با قطع عضو یک مشکل عمده است و برای افرادی که نیازمند درمان هستند، چالش های درمانی را می طلبد. مطالعه حاضر با هدف پیگیری 18 ماهه اثر بخشی حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر درد عضو خیالی بیماران مبتلا به قطع عضو صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی می باشد. 40 بیمار مبتلا به قطع عضو، که از درد عضو خیالی رنج می بردند و مدت های طولانی تحت درمان دارویی بودند، به صورت نمونه گیری در دسترس (1391 تا 1393) انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. روش درمانی حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد برای هر بیمار بطور جداگانه در 12 جلسه یک ساعته در طی یک ماه اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافبک و مقیاس رتبه بندی درد استفاده شد. داده های گردآوری شده درد عضو خیالی در قبل از مداخله، بعد از مداخله و 18 ماه پیگیری با استفاده از آمار توصیفی، و آزمون اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین درد عضو خیالی در قبل از مداخله، بعد و 18 ماه پیگیری به ترتیب 7.15±1.08، 3.40±1.23 و 1.75±1.01 بود، که با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که اثر بخشی روش حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد در درمان درد عضو خیالی در 18 ماه پیگیری بادوام بوده است. بنابراین توصیه می شود که از این روش به عنوان یک روش درمانی و مکمل برای درد عضو خیالی بیماران مبتلا به قطع عضو استفاده شود.

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه سه روش درمانی ماساژ، تمرینات ثباتی و ترکیبی بر درد و درصد ناتوانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.مواد و روش ها: در این تحقیق 30 نفر از بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با میانگین سنی 33.44±9.02 سال شرکت کردند. بیماران به طور تصادفی در سه گروه ماساژ، تمرینات ثباتی و ترکیبی قرار گرفتند و به مدت 12 جلسه (4 هفته، به صورت یک روز در میان)، پروتکل درمانی ماساژ، تمرینات ثباتی و ترکیبی از ماساژ و تمرینات ثباتی را با نظارت تراپیست دریافت کردند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که روش های مورد مطالعه به طور معنی داری (p<0.05) باعث کاهش درد و بهبود عملکرد نسبت به پیش آزمون شده اند. همچنین بین روش های مورد مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، ترکیب تمرینات ثباتی با ماساژ درمانی، موثرتر از استفاده هر یک به تنهایی است.

زمینه و هدف: درد از مشکلات بعد از جراحی ستون فقرات می باشد. از آن جایی که جهت تسکین درد روش های غیر دارویی بر روش های دارویی ارجح تر می باشند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ماساژ بازتابی کف پا بر میزان درد بیماران مبتلا به اسکولیوز تحت عمل جراحی ستون فقرات در بیمارستان شفایحیائیان در سال 1392 انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی می باشد که بر روی 56 بیمار مبتلا به اسکولیوز تحت عمل جراحی ستون فقرات در بیمارستان شفا یحیاییان در سال 1392 انجام گردید. در گروه آزمون ماساژ کف پا از روز دوم پس از عمل به مدت 4 روز متوالی انجام شد و در گروه مشاهده نیز فقط پای بیمار بدون اعمال هیچ فشاری به مدت 1 دقیقه چرب گردید. متغیر درد قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسش نامه کوتاه شده درد مک گیل ثبت شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در تمام ابعاد پرسش نامه کوتاه شده در مک گیل در دو گروه آزمون و کنترل بعد از انجام مداخله وجود داشت (0=p).نتیجه گیری: بر اساس یافته ها ماساژ بازتابی کف پا به عنوان یکی از شاخه های طب مکمل برای کاهش درد بیماران مبتلا به اسکولیوز بعد از عمل جراحی ستون فقرات توصیه می شود.

زمینه و هدف: مانیتورینگ همودینامیک سنگ بنای مراقبت از بیماران بدحال در بخش مراقبت های ویژه می باشد. مانیتورینگ همودینامیک، بخش جامعی از مراقبت از بیماران بدحال در بخش مراقبت های ویژه بوده و برای شناسایی بی ثباتی همودینامیک و علت های آن و پاسخ به درمان مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مانیتورینگ همودینامیک به روش غیر تهاجمی در بخش مراقبت های ویژه صورت گرفت.مواد و روش ها: دراین مطالعه 61 رفرنس که در طی سال 1890 تا سال 2010 در زمینه مانیتورینگ غیر تهاجمی چاپ شده بود استفاده شد. رفرنس های این مقاله مروری از جاما، یاینس دایرکت، الزیویر ماسون، گوگل اسکولاز، الزیویر، پاب مد بدست آمدند. نویسندگان از کلید واژه هایی شامل: برون ده قلبی، غیر تهاجمی، بخش مراقبت های ویژه، اکسیژناسیون، مارکرهای upstream، Down stream، مانیتورینگ همودینامیک،روش های حداقل تهاجمی و شوک گردش خون نیز استفاده کردند.یافته ها: نتایج اکثر این مطالعات نشان دادند که مانیتورینگ مطلوب و بهینه بیماران بدحال بخش مراقبت های ویژه هنوز به عنوان یک چالش باقی مانده است. آگاهی از برون ده قلبی که مهمترین شاخص عملکرد قلب است، برای تصمیم گیری در نحوه اداره بالینی، اتخاذ شیوه درمان، بررسی های بالینی و پیش اگهی بیماران مبتلا به مشکلات قلبی اهمیت بسزایی دارد.نتیجه گیری: اکثر این مطالعات نشان دادند که سیستم مانیتورینگ غیر تهاجمی آسانتر، ایمن تر، ارزانتر، حساس تر و اثربخش تر از سیستم مانیتورینگ تهاجمی برون ده قلبی می باشد. و در صورتی که از این روش به طور مناسب استفاده شود می تواند میزان مرگ و میر و ناخوشی را به طور محسوسی کاهش دهد.

زمینه و هدف: از آنجایی که برای تشخیص موراد بدون علامت بلوک کامل قلبی کودکان، باید الکتروکاردیوگرام انجام شود و در ارزیابی قبل از عمل کودکان بدون علامت معمولا مطالعه الکتروکاردیوگرافی انجام نمی شود، لذا ممکن است در شروع بیهوشی با موارد تشخیص داده نشده بلوک کامل قلبی مواجه شویم که نحوه اداره این بیماران موضوع بحث این مقاله است و ما به معرفی پسر بچه سه ساله ای می پردازیم که پس از القای بیهوشی دچار بلوک کامل قلبی شده است شده ایم.معرفی بیمار: پسر بچه 31 ماهه 15 کیلوگرمی که پس از القای بیهوشی عمومی برای جراحی آنتی- ریفلاکس کلیه دچار برادیکاردی شده بود که پس از مشاوره اورژانس کاردیولوژی با تشخیص اولیه بلوک کامل قلبی، ریورس شده و برای اقدامات تشخیصی و درمانی بعدی به بخش مراقبت های ویژه قلب کودکان ارجاع شده بود. در الکتروکاردیوگرام اولیه ریت دهلیزی 150 و ریت بطنی 70 و کمپلکس های بطنی باریک بود. برای بیمار ضربان ساز موقت پوستی تعبیه شد و پس از آماده شدن بخش آنژیوگرافی ضربان ساز موقت وریدی تعبیه شد. بیمار اکوکاردیوگرافی نرمال داشت. برای وی هولتر مانیتورینگ 24 ساعته با سرعت زمینه ای 40 ضربه در دقیقه، انجام شد که نشان دهنده بلوک کامل قلبی بیمار با تعداد ضربان قلب متوسط 90 ضربه در دقیقه بود، بیمار یافته مثبت دیگری نداشت. با توجه به برطرف نشدن بلوک قلبی بیمار بعد از گذشت چند روز، احتمال مادرزادی بودن بلوک قلبی مطرح شد. سپس بیمار با ضربان ساز موقت وریدی جهت انجام عمل جراحی آنتی ریفلاکس به بیمارستان مبداء ارجاع و پس از انجام عمل در بخش مراقبت های ویژه پذیریش مجدد انجام شد. بیمار دو روز بعد از عمل با توجه نداشتن هیچگونه علامت، ضربان ساز بیمار خارج و بیمار با توصیه به مراجعات بعدی جهت پیگیری های بعدی ترخیص گردید.بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که داروهای بیهوشی می توانند باعث تشدید برادیکاردی شوند، برای مواجهه با چنین موارد تشخیص داده نشده، آماده داشتن داروهای ضربان ساز شیمیایی، ضربان ساز موقت و فرد کارآزموده برای استفاده از آن لازم است و در موارد تشخیص داده شده،، قبل از شروع عمل جراحی باید ضربان ساز تعبیه شده و از عملکرد آن اطمینان حاصل شود.