بیهوشی و درد
سال:1393 | دوره:4 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

درد حاد به دنبال عمل جراحی مساله شناخته شده ای است که اغلب بیماران از آن رنج می برند. اما درد مزمن به دنبال اعمال جراحی مشکلی است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. 10% تا 65% بیماران جراحی شده (بسته به نوع عمل جراحی) ممکن است مبتلا به درد مزمن شوند که 2% تا 10% آنان درد شدید دارند. حتی شاید در برخی موارد ارتباط بین درد مزمن بیمار و جراحی قبلی ناشناخته باقی بماند. درد مزمن پس از جراحی شیوع نسبتا بالایی پس از بعضی جراحی ها دارد: آمپوتاسیون (85-30%)، توراکوتومی (65-5%)، ماستکتومی (57-11%)، هرنیورافی اینگوینال (63-5%)، سزارین (55-6%)، کله سیستکتومی (50-3%).

مقدمه: بسیاری از مطالعات اثر مایعات کولوئیدی به عنوان یک جایگزین برای کریستالوئید در کاهش بروز افت فشار خون در بی حسی نخاعی را نشان داده اند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر سه رژیم مایعات داخل وریدی بر تغییرات همودینامیک زیر بی حسی نخاعی در سزارین انجام شد. رژیم ها شامل هیدرو کسی اتیل استارچ 6% به عنوان یک کولوئید و دو کریستالوئید نرمال سالین و رینگر لاکتات بودند.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، 90 خانم باردار سالم نامزد سزارین انتخابی به صورت تصادفی یکی از سه رژیم مایعات رینگر لاکتات (1000 میلی لیتر)، نرمال سالین (1000 میلی لیتر) و یا هیدروکسی اتیل استارچ (7.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم) را قبل از بی حسی نخاعی را دریافت کردند. پارامترهای همودینامیک از جمله فشار خون و ضربان قلب، pH خون بند ناف و آپگار نوزادان در سه گروه مقایسه شد.یافته ها: تفاوت در اندازه گیری های اولیه همودینامیک در سه گروه وجود نداشت. افت فشار خون و مقدار مورد نیاز از افدرین در گروه هیدروکسی اتیل استارچ کمتر بود. (0.008=p) تفاوت معنی داری در ناف pH خون بند ناف و یا نمره آپگار در گروه مداخله وجود نداشت.نتیجه گیری: مایع درمانی با هیدروکسی اتیل استارچ موثرتر از کریستالوئید در پیشگیری از افت فشار خون است اما در نمره آپگار و pH خون بند ناف موثرتر تفاوتی با کریستالوئیدها ندارد.

زمینه و هدف: کمردردهای غیراختصاصی ارتباطی مستقیم با کیفیت سطح زندگی، روزهای از کارافتادگی و هزینه های مربوط به درمان دارند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط میان دامنه حرکتی و انحنای لوردوتیک ستون فقرات در ناحیه کمری با کمردردهای غیراختصاصی بود.روش بررسی: 50 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه خوارزمی تهران با میانگین سنی 24 سال، وزنی 75.72 کیلوگرم، قدی 180.5 سانتی متر و شاخص توده بدنی (22.33)، بر اساس شدت درد کمر به سه دسته کمردرد خفیف، کمردرد متوسط و کمردرد شدید تقسیم بندی شدند و در این مطالعه شرکت کردند. میزان درد آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه ناتوانی و درد اسوستری و برای برخی از ویژگی های آنتروپومتریکی از دستگاه بادی کامپوزیشن آنالایزر و از وسایل آنتروپومتریکی برای اندازه گیری مشخصات ناحیه ستون فقرات کمری و اندام تحتانی از قبیل طول اندام تحتانی و اندازه پهنای لگن، و برای ارزیابی دامنه حرکتی کمر و زاویه گودی کمر آزمودنی ها، از دستگاه اسپاینال موس استفاده شد.یافته ها: نتایج آزمون های آماری نشان داد که بین ویژگی های فردی و آنتروپومتری آزمودنی ها با میزان درد کمر رابطه معنی داری وجود ندارد (p<0.05). با استناد به اندازه گیری های مربوط به میزان لوردوز کمری و دامنه حرکتی کمری، بین متغیر زاویه لوردوز کمری و میزان درد رابطه معنی داری وجود ندارد (p>0.05). از طرفی دیگر مشاهده گردید که بین متغیر دامنه حرکتی کمر و میزان درد همبستگی منفی معنی داری وجود دارد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، به نظر می رسد که کاهش دامنه حرکتی ورزشکاران در ناحیه کمری، خطر ابتلا به کمردرد را افزایش می دهد.

زمینه و هدف: از مشکلات عمده عمل جراحی تونسیلکتومی و آدنوتونسیلکتومی در اطفال، درد بعد از عمل است. تخفیف شدت درد قبل از عمل تونسیلکتومی می تواند از طریق استفاده موضعی بی حس کننده به ناحیه اطراف لوزه صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تجویز ترامادول به صورت پری تونسیلار بر روی کاهش درد پس از عمل جراحی تونسیلکتومی است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 72 بیمار کاندید تونسیلکتومی و یا آدنوتونسیلکتومی انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی به یک روش ثابت و بعد از تونسیلکتومی/ آدنوتونسیلکتومی، برای گروه مورد، گاز کوچک آغشته به ترامادول 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، که با نرمال سالین به 10 میلی لیتر رسانده شد و برای گروه شاهد، گاز کوچک آغشته به 10 میلی لیتر نرمال سالین برای 5 دقیقه در حفره هر دو لوزه گذاشته شد. سپس بیماران دو گروه از نظر کاهش درد پس از عمل با مقیاس سنجش درد با مقیاس دیداری وانگ بیکر با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: نمره درد در تمام فواصل سنجیده شده از پایان بیهوشی به صورت قابل ملاحظه ای در گروه ترامادول کمتر از گروه شاهد بود (میانگین نمره درد 0.4±1.5 در مقابل 0.4±2.4 با 0.001>P). بروز عوارض جانبی در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت.نتیجه گیری: تجویز ترامادول پری تونسیلار روشی ایمن است که با ایجاد بی دردی مناسب در اطفال تحت عمل جراحی تونسیلکتومی/ آدنوتونسیلکتومی، بی دردی مناسبی ایجاد می کند و تجویز آن پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: پروپوفول یکی از جدیدترین و شایع ترین داروهایی است که در بیهوشی و بخش مراقبت های ویژه جهت ایجاد اثرات آرام بخشی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از مشکلات این دارو درد در هنگام تزریق آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان درد ناشی از تزریق پروپوفول در دو تکنیک مخلوط پروپوفول با لیدوکائین و تزریق پروپوفول به دنبال لیدوکائین می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور می باشد که در آن تعداد 172 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو با کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1 و 2 وارد مطالعه شدند. بیماران به سه گروه، تزریق مخلوط پروپوفول با 40 میلی گرم لیدوکائین 2%، تزریق پروپوفول به دنبال تزریق 40 میلی گرم لیدوکائین 2% و تزریق پروپوفول یک درصد خالص تقسیم شدند. در تمام بیماران از کاتتر وریدی شماره 20 جهت تزریق دارو استفاده شد و شدت درد در بیماران با استفاده از معیار نمره دهی کلامی درد (VRS) تعیین گردید. داده ها سرانجام با نرم افزار آماری SPSS V.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان شدت درد در گروه تزریق پروپوفول به دنبال لیدوکائین کمتر از گروه مخلوط پروپوفول با لیدوکائین بود و از نظر آماری نیز اختلاف معناداری بین گروه های مورد مطالعه مشاهده شد (P>0.05). همچنین تغییرات همودینامیکی در همه گروه ها یکسان بود و از نظر آماری تفاوت معناداری بایکدیگر نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: استفاده از پیش داروی لیدوکائین 2% به میزان 40 میلی گرم در کاهش درد ناشی از تزریق پروپوفول موثرتر از روش مخلوط پروپوفول با 40 میلی گرم لیدوکائین 2% می باشد.

زمینه و هدف: لرز پس از عمل جراحی از عوارض شایع پس از بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی است. برای کاهش لرز روش های دارویی مختلفی وجود دارد. هنوز بر سر این موضوع که کدام روش دارویی برای بیماران پس از جراحی مناسب تر است بحث هایی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثربخشی دگزامتازون در کاهش لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی الکتیو بیمارستان آموزشی امام خمینی (ره) شهر ایلام می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است که بر روی بیماران الکتیو مراجعه کننده در بهار و تابستان 1392 به بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ایلام انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سن در محدوده 18 تا 55 سال، کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1و 2 بود. معیارهای خروج از مطالعه: بیماران با سن بالای 55 سال وسن زیر 18 سال، افراد دارای بیماری زمینه ای قلبی وهیپرتانسیون و دیابت ملیتوس (کلاس انجمن بیهوشی امریکا 3 و بالاتر) و عدم رضایت بیمار از مطالعه خارج شدند. 60 بیمار از هر دو جنس و به صورت تصادفی با نسبت 1:1 به دو گروه تقسیم شدند. توسط متخصص بیهوشی به یک گروه پلاسبو و به گروه دیگر داروی دگزامتازون 0.15 میلی گرم بر کیلوگرم بلافاصله پس القای بیهوشی و قبل از اینکه برش جراحی داده شود، تزریق گردید. در پایان عمل جراحی، فراوانی و شدت لرز با معیار پیوسته عددی (NRS) در دو گروه فوق در ریکاوری توسط تکنیسین بیهوشی که اطلاعی از نوع ماده تجویز شده نداشت، مورد بررسی قرار گرفت. داده های دموگرافیک بیماران، نوع بیهوشی و ماده تجویز شده برای بیمار در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 جمع آوری و با آزمون های آنوا و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: دراین مطالعه 61.7% بیماران زن و بقیه مرد بودند. بیشترین فراوانی شدت لرز، مریوط به شدت لرز درجه 1 و کمترین فراوانی هم مربوط به درجه 2 و 6 بودند. بین شدت لرز و داروی تجویز شده رابطه معنی داری وجود نداشت. بین جنس و داروی ضدلرز تفاوت معنادار نبود (0.79=P). بین نوع عمل جراحی و ضدلرز رابطه معناداری وجود نداشت (0.59=P).نتیجه گیری: یافته های ما تفاوت معناداری در گروه دگزامتازون و دارونما نشان ندادند.

زمینه و هدف: تغییرات همودینامیک طی عمل لاپاراسکوپی و نیز درد پس از عمل از مقولات پراهمیت در اعمال جراحی لاپاراسکوپی هستند، لذا در این مطالعه ما تاثیر کلونیدین خوراکی بر همودینامیک و درد پس از عمل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک را مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. 61 نفر از بیمارانی که کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک بودند، به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شد ند. به گروه مداخله یک ساعت قبل از شروع بیهوشی 0.2 میلی گرم کلونیدین خوراکی و به گروه کنترل، پلاسبو داده شد. تغییرات همودینامیک و درد پس از عمل در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: تغییرات ضربان قلب (P=0.15) و فشار خون متوسط شریانی (P=0.18) در حین عمل در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. میزان درد پس از عمل در گروه کلونیدین به طور معنی داری از گروه پلاسبو کمتر بود (P=0.003). میزان دریافت ضددرد بعد از عمل نیز در 60 دقیقه اول ریکاوری (P=0.006) و 24 ساعت پس از عمل (P=0.005) به طور معنی دار در گروه کلونیدین کمتر بود.نتیجه گیری: گرچه کلونیدین خوراکی بر تغییرات همودینامیک حین عمل لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی تاثیر معنی دار نداشت، اما باعث کاهش معنی دار درد و نیاز به ضددرد پس از عمل می شود.

زمینه و هدف: افزایش رفلکس راه هوایی و بروز سرفه یکی از مهم ترین عوارض خارج کردن لوله تراشه است. مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثربخشی استامینوفن وریدی به عنوان جایگزینی برای رمی فنتانیل جهت کاهش میزان پاسخ راه هوایی به وجود لوله تراشه در حین و پایان بیهوشی در جراحی اندوسکوپیک سینوس طراحی شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 70 بیمار 20 تا 60 ساله کاندید عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس در بیمارستان رسول اکرم انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه استامینوفن وریدی و رمی فنتانیل قرار گرفتند. در حین بیهوشی به هر دو گروه رمی فنتانیل با دوز 0.1 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه تجویز شد از زمان شروع تامپون کردن بینی تا زمان خروج لوله تراشه در یک گروه رمی فنتانیل با دوز 0.1 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه ادامه پیدا کرد و در گروه دوم در 20 دقیقه آخر عمل، انفوزیون رمی فنتانیل قطع شد و انفوزیون استامینوفن وریدی 1 گرم آغاز گردید. میزان سرفه، فشارخون متوسط و ضربان قلب ثبت گردید.یافته ها: تفاوتی در میزان بروز سرفه هنگام خروج لوله تراشه، در مقایسه دو گروه ملاحظه نشد (0.07=P). تغییرات فشارخون متوسط شریانی در گروه رمی فنتانیل به طور معنی داری پایین تر بود (P<0.01). تغییرات ضربان قلب در دو گروه مشابه بود (0.74=P).نتیجه گیری: استفاده از استامینوفن وریدی در کنترل رفلکس های راه هوایی بعد از جراحی اندوسکوپیک سینوس و همچنین کاهش عوارضی نظیر بیقراری و تغییرات ضربان قلب، دارای اثری مشابه رمی فنتانیل می باشد.

زمینه و هدف: کنترل درد حاد پس از عمل برای جلوگیری از ایجاد درد مزمن ضروری می باشد. پره گابالین به عنوان یک آنالوگ گاماآمینوبوتیریک اسید (GABA) دارای اثرات آنالژزیک روی درد حاد پس از جراحی است. پره گابالین عوارض جانبی اندکی داشته و سریعا از راه خوراکی جذب می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر آنالژزیک تک دوز پره گابالین خوراکی پس از اعمال جراحی ارتوپدی است.مواد و روش ها: در این مطالعه 60 بیمار کاندید اعمال جراحی ارتوپدی تحت آنستزی اسپاینال به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای گروه مداخله، پره گابالین خوراکی 150 میلی گرم و برای گروه کنترل، دارونما یک ساعت قبل از جراحی تجویز شد. بیماران از نظر شدت درد بر اساس معیار دیداری درد (VAS) و میزان دریافت داروی مخدر در 12 ساعت پس از عمل جراحی تحت بررسی قرارگرفتند. در صورت معیار دیداری درد بالاتر از 4، پتیدین وریدی 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق گردید.یافته ها: اختلاف آماری معنی داری بین داده های دو گروه وجود داشت. نمره درد بیماران بر اساس معیار دیداری درد در گروه پره گابالین در مقاطع زمانی ریکاوری و ساعت 6 و 12 پس از عمل پایین تر از گروه کنترل بود (0.05>P). همچنین میزان مصرف پتیدین وریدی در گروه پره گابالین کمتر از گروه کنترل بود (P=0.001).نتیجه گیری: تجویز تک دوز 150 میلی گرم پره گابالین خوراکی یک ساعت قبل از اعمال جراحی ارتوپدی تحت بی حسی نخاعی به طور محسوسی موجب کاهش درد پس از عمل و کاهش نیاز به داروهای مخدر می گردد.

بیمار آقای 69 ساله مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) که کاندیدای عمل جراحی رزکشن پروستات ترانس یورترال (TURP) با لیزر دیود 980 نانومتر بود، که در بیمارستان بستری شد. پس از شروع بیهوشی، عمل جراحی وی بدون مشکل آغاز گردید و عمل حدود یک ساعت به طول انجامید، در حوالی پایان عمل، تیم جراحی متوجه دیستانسیون شکم شد که با مشاوره جراحی، کاندید لاپاراتومی با تشخیص شکم حاد گردید. و بیمار تحت لاپاراتومی قرار گرفت که در حین لاپاراتومی مشخص شد که بیمار دچار پارگی خارج صفاقی مثانه شده است. پس از ترمیم پارگی، بیمار به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان (ICU) برای پایش قلبی تنفسی منتقل شد و پس از 48 ساعت از بخش مراقبت های ویژه ترخیص شده و به بخش اورولوژی منتقل گردید.