هدف: ارایه چارچوبی اقتضایی به منظور انتخاب رویکرد خط مشی گذاری مناسب از بین رویکردهای مرحله ای، انطباقی، شبکه ای و اشاعه نوآوری تحت شرایط مختلف روش: به لحاظ ابعاد پژوهش، این تحقیق دارای مخاطب بنیادی می باشد و نتایج آن برای جامعه علمی قابل کاربرد است. هدف پژوهش توصیف شرایط بکارگیری هر یک از رویکردهای مرحله ای، انطباقی، شبکه ای و اشاعه نوآوری است. داده های گردآوری شده از نوع داده های کیفی هستند و به کمک روش فراترکیب سندلوسکی و باروسو(2007) تلفیق شده با تکنیک دلفی بدست آمده اند. پس از انجام فراترکیب و استخراج کدهای عملیاتی، مفاهیم سازنده و مقوله های فراگیر، مدل اولیه بدست آمده در اختیار 15 نفر خبره دانشگاهی قرار داده شد و پس از اتفاق نظر در دور چهارم روش دلفی، مدل تحقیق نهایی شد. یافته ها: به کمک سه متغیر محیطی قدرت پیش بینی، مشارکت گرایی و نوآوری گرایی، می توان شرایط استفاده و بکارگیری هر یک از رویکردهای مرحله ای، انطباقی، شبکه ای و اشاعه نوآوری را تبیین نمود. نتیجه گیری: هیچ یک از رویکردهای مرحله ای، انطباقی، شبکه ای و اشاعه نوآوری برای استفاده در تمامی محیط های خط مشی گذاری، مناسب نیستند. بلکه کاربردپذیری هر یک از این رویکردها، وابسته به شرایط اقتضایی خاص می باشد.