آبزیان و شیلات
سال:1392 | دوره:4 | شماره:15 |تعداد مقالات:8

مطالعه حاضر جهت بررسی ترکیب اسیدهای چرب در دو گونه ماهی هامور معمولی(Epinephelus coioides) و صبیتی (Sparidentex hasta) (پرورشی و دریایی) انجام گرفت. نمونه ها از استخرهای پرورشی و نمونه های دریایی از سواحل خلیج فارس جمع آوری گردیدند. استخراج چربی ها از بافت ماهیچه بر اساس روش 1959، Dyer Bligh and انجام گرفت، پس از استخراج چربی ترکیب اسیدهای چرب با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی(GC) انجام شد. نتایج نشان داد که (C22:6n3) DHA ، (C20:5n3) EPA، پالمیتیک اسید(C16:0)، استئاریک اسید (C18:0)،مریستیک اسید(C14:0)، اولئیک اسید(C18:1n9c) و پالمیتولئیک اسید(C16:0) از مهمترین اسیدهای چرب در نمونه های ماهی ها بودند. غلظت کمی از لینولئیک اسید(ALA, C18:3n3) در تمام نمونه های آنالیز شده دیده شد. مقادیر بالا معنی داری از SFA در نمونه های پرورشی مشاهده گردید. اگرچه در نمونه های د ریایی مقادیر MUFA و به دنبال آن PUFA بالاتر بود. در نمونه های دریایی مقادیر PUFA و DHA به عنوان فراوانترین اسیدهای چرب و به دنبال آن EPA اندازه گیری شد. همچنین فراوان ترین اسید چرب در نمونه های پرورشی EPA و DHA بود. نسبت w3/w6 در ماهی های دریایی به مقدار معنی داری بالاتر بوده و بیشترین میزان اندازه گیری شده مربوط به گونه هامور معمولی دریایی (13.04 mg/ml) بود.

در تحقیق حاضر پروتئین هیدرولیز شده ماهی کیلکا (Clupeonella cultiventris) در زمان 90 دقیقه، با استفاده از آنزیم های تجاری پرومود و بروملاین در pH 7(pH بهینه فعالیت آنزیم پرومود و بروملاین) و به نسبت 1 درصد آنزیم به پروتئین نمونه اولیه، در درجه حرارت 55 درجه سانتی گراد تولید شد. نتایج نشان داد که پروتئین هیدرولیز شده توسط آنزیم پرومود به صورت معنی داری از لحاظ بازیافت نیتروژنی (86.15 درصد) و درجه هیدرولیزاسیون(21.89) بالاتر از پروتئین هیدرولیز شده توسط آنزیم بروملاین(به ترتیب 68.15، 13.35 درصد) بود (p<0.05) و همچنین طول زنجیره پپتیدی پروتئین هیدرولیز شده توسط آنزیم پرومود (4.58) به طور معنی داری کمتر از آنزیم بروملاین (7.53) بود. (p<0.05) پپتون بدست آمده از هیدرولیز آنزیمی به جای پپتون استاندارد در محیط کشت تجاری استفاده شد و به عنوان محیط کشت برای رشد 3 سویه باکتری Bacillus subtilis، Bacillus licheniformis و Vibrio anguillarum مورد بررسی قرار گرفتند، همه باکتری ها در محیط کشت تجاری استاندارد (شاهد) و در محیط کشت حاوی پپتون کیلکا رشد کردند و رشد آنها با هم مقایسه شد. نتایج نشان داد که محیط کشت حاوی پپتون کیلکا تاثیر بیشتری بر روی رشد باکتری ها نسبت به محیط کشت تجاری (TSA) داشت (p<0.05) . در حالی که پپتون تولیدی به وسیله آنزیم پرومود تاثیر بیشتری نسبت به آنزیم بروملاین داشت (p<0.05) با توجه به نتایج می توان از پپتون ماهی کیلکا به عنوان منبع نیتروژن در محیط کشت میکروارگانیزم ها مورد استفاده قرار داد.

باکتریهای پروبیوتیک یا زیست یار، به عنوان مکمل های غذایی زنده ای هستند که از طریق بهبود تغییرات میکروبی روده میزبان، تاثیرات سودمندی را در جانور میزبان ایجاد می کنند؛ از طرفی کنجاله کانولا به عنوان ماده پروتئینی با ترکیبات اسیدآمینه ای شبیه به اسیدهای آمینه پروتئین آرد ماهی می باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات مصرف همزمان کنجاله کانولا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس بر رشد و زنده مانی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. این آزمایش در 4گروه به تعداد265 عدد لاروماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن اولیه 100mg±5در هر بخش ازسینی (تیمار) انجام شد؛ تیمار(1) شامل گروه دریافت کننده 0.10 g/kg پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس و 25 درصدکنجاله کانولا، تیمار (2) گروه دریافت کننده 0.50g/kg پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس و50درصد کنجاله کانولا، تیمار (3) دریافت کنند 1.5 g/kg پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس و 100درصد کنجاله کانولا و تیمار (4) گروه شاهد که فقط غذای خشک فاقد پروبیوتیک و کنجاله کانولا رابه مدت 65روز دریافت نمودند. نتایج به دست آمده با نرم افزار SPSSدرسطح خطای (p≤0.05) ارزیابی شد. در مقادیر مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس وکنجاله کانولا، تیمار شماره 2 رشد بیشتری را نسبت به گروه شاهد و دیگرگروه های مورد آزمایش نشان داد (p≤0.05) همچنین زنده مانی لاروماهیان تغذیه شده با پروبیوتیک وکنجاله کانولا درمقایسه با گروه شاهد بیشتربود (p≤0.05).

دریای خزر بزرگترین دریاچه بسته جهان است که دارای ارزش شیلاتی زیادی می باشد. ماهیان استخوانی دریای خزر از جمله مهمترین و با ارزشترین ماهیان این دریا می باشند که متاسفانه ذخایر آن درسال های اخیر به دلایل متعدد رو به کاهش نهاده است. در این تحقیق بررسی وضعیت صید ماهیان استخوانی در شرکتهای تعاونی صید پره در سواحل جنوبی دریای خزر (سه استان گلستان، مازندران و گیلان) در فصول صید سال های 88 الی90 مورد تجزبه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد صید ماهیان استخوانی از سال 1388 تا 1390 کاهش یافته است. بیشترین میزان کاهش صید از نظر میزان وزن صید مربوط به گونه ماهی سفید با 22.5 درصد) و بیشترین میزان کاهش صید ( 141781 کیلوگرم) از نظر درصد صید مربوط به گونه ماهی کپور با 67 درصد می باشد و تنها گونه ای که افزایش صید داشته است گونه ماهی کفال می باشد که حدود 33.9 درصد افزایش صید داشته است. بررسی مقدار صید بر واحد تلاش صیادی (CPUE) نشان می دهد سال 1390 نسبت به سال 1388 حدود9.7 درصد برای ماهیان استخوانی افزایش یافته و از حدود 197 کیلوگرم به حدود 216 کیلوگرم رسیده است. با بررسی مقدار صید بر واحد تلاش صیادی مشخص گردید که تنها کفال ماهیان افزایش حدود63.9 داشته است و گونه های ماهیان سفید و کپور و سایر ماهیان به ترتیب 5.2 و 60 و 6.9 درصد کاهش داشته اند. بطور کلی صید ماهیان استخوانی دریای خزر نوسانات زیادی را طی دهه های گذشته داشته و از ارقام موجود، در مجموع می توان چنین استنباط کرد که این ذخایر تحت بهره برداری بی رویه قرار داشته اند بطوریکه فشار صید بر روی برخی از گونه ها (مانند گونه کپور در استان گلستان) منجربه کاهش بسیار شدید جمعیت آنها در سواحل ایرانی دریای خزر شده است و پیشنهاد می گردد مدیریت شیلاتی برنامه های جامعی برای جلوگیری از انقراض نسل این ماهیان نماید.

ماهی، (Iranocichla hormuzensis Coad,1982) تنها گونه ی سیکلید ایرانی است که تاکنون در استان هرمزگان یافت شده است . دراین پژوهش برای نخستین بار امکان تکثیر و نسبت های جنسی این ماهی از رودخانه ی شور (باغو) در شرق شهرستان بندرعباس از استان هرمزگان مورد مطالعه قرارگرفت . تاثیر نسبت های جنسی متفاوت نر و ماده ماهی I.hormuzensis در قالب سه تیمار با نام های C, B, A که هر کدام به ترتیب شامل (F:M) 1:1، (F:M) 1:2 ،(F:M) 1:3 بود بر روی تکثیراین ماهی بررسی شد که هر تیمار در سه تکرار انجام شد و در نهایت نتیجه ی تولید مثل آنها شامل هم آوری، کیفیت ، و درصد بقای نوزادان طی 40 روز به دست آمد . نتایج نشان داد که بیشترین همآوری مولدین با میانگین .331±22 عددو بالاترین درصد بقای نوزادان با میانگین1.33 ± 97.2% مربوط به تیمار A وکمترین همآوری مولدین با میانگین 1.33±6 عددوکمترین درصد بقای نوزادان بامیانگین 1.33± 63.75% مربوط به تیمار B بود.

ماهی شیپ از جمله ماهیان خاویاری دریای خزر است که برای آبزی پروری مناسب است. در این بین تهیه غذای مناسب این ماهی بسیار مهم می باشد. ویتامین ها ازجمله مواد غذایی مورد نیاز ماهیا ن خاویاری هستند که مطالعه کمی درباره آنها صورت گرفته است. به همین دلیل، این مطالعه به منظور تعیین تاثیر سطوح مختلف ویتامین های C و اسید فولیک بر روند رشد، بچه ماهی شیپ انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار(هریک با سه تکرار) شامل تیمار شاهد (فاقد مکملهای ویتامین C واسید فولیک) ، تیمار 1 (ویتامین C 200 + اسید فولیک 1.5)، تیمار 2 (ویتامین C 200 + اسید فولیک 3.5)، تیمار 3 (ویتامین C 200 + اسید فولیک 5.5)، تیمار 4 ( اسید فولیک 3.5) ، تیمار 5 (ویتامین C 200) و تیمار 6 (فاقد ویتامین C و اسید فولیک)بودند. این تحقیق به مدت 8 هفته انجام شد شد. پس از عادت دهی ماهیان با غذای دستی، تعداد 10 عدد ماهی شیپ(1.66± 31.8 گرم) به هر یک از هجده تانک (به حجم آبی 500 لیتر) در نظر گرفته شده معرفی گردیدند. در پایان آزمایش در موارد میانگین وزن (WG)، میانگین طول کل، FCR، SGR، BWI، GR، CF، اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید (p<0.05)بطوریکه بیشترین میانگین WG، طول کل، SGR،BWI و GR در تیمار3 (C200=FA 5.5)و کمترین میزان WG، SGR، BWI، GR و CF در تیمار 6 (شاهد) مشاهده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مناسب ترین سطح پیشنهادی اسید فولیک در محدوده وزنی و دمایی مورد آزمایش 5.5میلی گرم در کیلوگرم و ویتامین 200C میلی گرم در کیلوگرم می باشد.

شناسائی و پراکنش صدف های خوراکی و تزئینی در خط ساحلی استان بوشهر در یک دوره یکساله از شهریور ماه 1387 تا تیر ماه 1388 (موقعیت جغرافیایی 50o38’ و 29o27’ تا 52o41’ و 27o17’) به اجرا گذاشته شد. اهداف این تحقیق شناسائی، پراکنش و تعیین فراوانی محل های تجمع صدف های خوراکی و تزئینی در سواحل استان بوشهر بود. نمونه برداری های در هنگام جزر کامل دریا هر دو ماه یکبار و در برخی موارد در فصول مختلف سال از سواحل گناوه تا خلیج نایبند و با استفاده از کودرات (0.25 متر مربع) و در خطوط عرضی به صورت تصادفی انجام گرفت. در یک مورد از دریج نیز استفاده گردید. نمونه ها شناسائی و شمارش شده و پراکنش گونه ها با درصدگیری از کل نمونه انجام گردید. وابستگی گونه ای میان مناطق و ایستگاه های نمونه برداری شده، با فرمول سورنسن (Sorensen) محاسبه گردید. در منطقه مورد مطالعه 45 گونه و جنس شناسائی گردید. سه گونه صدف، ملالیس (Solen brevis) ، ونوس مخطط خشن (Paphia cor) و محار (Pinctada radiata) به شکل زنده و سایر گونه ها کفه خالی صدف شناسایی و شمارش شده است. مهمترین مناطق پراکنش صدف زنده ملالیس در سواحل بوپاتیل، گسیر، کالو، پیازی و بردخون و منطقه پراکنش ونوس مخطط خشن در منطقه گسیر بود. صدف محار در سواحل گناوه دیده شد. همچنین مهمترین مناطق پراکنش صدف های تزئینی در خطوط ساحلی گلستان و نایبند قرار گرفته بودند که در منطقه نایبند 74 درصد گونه ها را صدف های زیتونی (Olividae) تشکیل می داد ولی در سواحل گلستان صدف های کالیست 50 درصد (Veneridae) گونه ها را شامل می شدند. کفه های خالی صدف دو کفه ای Trachycardium lacunosum در نوار ساحلی لاور ساحلی دیده شدند. گونه ها ی دیگر صدف ها در فراوانی های کمتر در طول دوره بررسی در منطقه مورد مطالعه دیده شدند.

این مطالعه با هدف تعیین رژیم غذایی ماهی گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus) در سواحل بندر دیلم، استان بوشهر در طول یک سال انجام شد. نمونه برداری ها بصورت فصلی از پاییز 1389 آغاز و تا انتهای تابستان 1390 ادامه داشت. نمونه ماهیان دارای طول کل 18.5 تا 28.5 سانتیمتر، وزن 88.81 تا 231.18 گرم بوده و شاخص تهی بودن لوله گوارش آنها 19.4، میانگین طول نسبی روده 0.18±1.07 و میانگین شدت تغذیه 16.97±99.50 تعیین گردید. نتایج نشان داد که ترتیب شاخص اولویت غذایی ماهی گوازیم دم رشته ای به فصل تغذیه بستگی دارد و در فصول پاییز و زمستان، ماهی خوار و در فصل بهار بیشتر از شکم پایان تغذیه می کند. همچنین با افزایش طول ماهی گوازیم رژیم غذایی سخت پوستان در آن افزایش یافته است بطوریکه در گوازیم های 29-25 سانتیمتری رژیم سخت پوستان زیاد و در گوازیم های 25-22 سانتی متر، ماهیان بیشترین نوع رژیم غذایی و در ماهیان 22-18 سانتیمتری نیز ماهیان و شکم پایان بیشترین نوع اقلام غذایی را تشکیل داده بودند. براساس این مطالعه مشخص است که ماهی گوازیم دم رشته ای دارای ترجیح غذایی گوشتخواری است و ماهیان جزء اصلی رژیم غذایی آن را تشکیل می دهند.