مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1391 | دوره:25 | شماره:4 (مسلسل 73) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه، ارزیابی توانایی مهروموم کنندگی آپیکال ضخامت های مختلف MTA به صورت ارتوگرید (دسترسی مستقیم) در مقایسه با 5 میلی متر گوتاپرکا بود.روش بررسی: در این مطالعه از 50 دندان تک کانال کشیده شده انسانی استفاده شد. پس از آماده سازی کانال ها، دندان ها به صورت تصادفی به 4 گروه آزمایشی 10 تایی و 2 گروه 5 تایی کنترل تقسیم شدند. در گروه 1، ناحیه آپیکال کانال با گوتاپرکا و سیلر AH26 و به روش تراکم جانبی به گونه ای مهروموم گردید که پلاگی با ضخامت 5 میلی متر به دست آید. در 3 گروه دیگر، پلاگ MTA به ضخامت 2، 3 و 4 میلی متر از طزیق دسترسی تاجی در ناحیه آپیکال قرار گرفت. به قسمت کرونال کانال تمام نمونه ها محلول میکروبی حاوی استرپتوکوک سنگوئیس اضافه شد و نوک ریشه ها در محلول لاکتوز قرمز (Phenol red lactose) قرار گرفت. تغییر رنگ محلول به مدت 60 روز مشاهده شد. اطلاعات جمع آوری شده با روش Fisher exact test ارزیابی شد.یافته ها: میزان نشت مشاهده شده در گروه گوتاپرکا پس از 60 روز 100% و در گروه های 2، 3 و 4 میلی متری MTA به ترتیب 72.7%، 30.8% و 50% بود. اختلاف مشاهده شده بین گوتاپرکا و گروه 3 میلی متر MTA از نظر آماری معنی داری بود (P=0.02).نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، به نظر می رسد که ضخامت 3 میلی متری MTA آپیکال، مهروموم بهتری نسبت به سایر ضخامت ها و همچنین 5 میلی متر گوتاپرکا ایجاد می نماید.

زمینه و هدف: یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در زیبایی پروتزهای متکی بر ایمپلنت، انتخاب نوع و جنس اباتمنت می باشد. یک انتخاب برای داشتن رستوریشن های ایمپلنتی با زیبایی مطلوب، استفاده از انواع مختلف اباتمنت های سرامیکی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه مقاومت شکست سه نوع اباتمنت سرامیکی مختلف با اباتمنت تیتانیومی و بررسی نوع شکست آنها بود.روش بررسی: چهار گروه 5 تایی از اباتمنت های تیتانیومی پیش ساخته معمول، اباتمنت های تمام زیرکونیایی پیش ساخته، اباتمنت های زیرکونیایی با ناحیه اتصال تیتانیومی، و اباتمنت های زیرکونیایی Copy-milled انتخاب شد. اباتمنت ها پس از اتصال به ایمپلنت با نیروی24 Ncm  توسط Torque Wrench محکم شدند و با زاویه 30 درجه در جیگ مانت شدند. سپس تحت نیرو تا نقطه شکست قرارگرفتند. نیروی شکست و نوع شکست در نمونه ها اندازه گیری و ثبت گردید و پس از بررسی توزیع نرمال داده ها، با استفاده از آزمون One-Way-ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست اباتمنت های مختلف در چهار گروه مورد بررسی بین 426 تا 688 نیوتن متفاوت بود ولی تفاوت معنی داری وجود نداشت (P=0.14). از نظر نوع شکست، به جز گروه پیش ساخته زیرکونیایی که به صورت شکست تنه اباتمنت بود در سایر گروه ها شکست در تنه دیده نشد و بیشتر به صورت شکست یا خمش پیچ رخ داد.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های مطالعه، استفاده از اباتمنت های زیرکونیایی به اشکال مختلف، در قطر متوسط نمی تواند تاثیر معنی داری بر مقاومت شکست آن در مقایسه با اباتمنت های پیش ساخته تیتانیومی داشته باشد.

زمینه و هدف: در اتصال اباتمنت به ایمپلنت مکانیزم های مختلفی ارایه شده است. یکی از پر کاربردترین این مکانیزم ها در ایمپلنت های دندانی، TIS (Tapered Integrated Screw) یا ترکیب مخروط با پیچ متصل به انتهای آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی چگونگی عملکرد مکانیزم فوق و همچنین تعیین عوامل موثر در بهبود عملکرد TIS در فرآیند طراحی و اجرا به روش تحلیلی بود.روش بررسی: معادلات مربوطه با در نظر گرفتن استخوان اطراف ایمپلنت و همچنین بدون آن برای به دست آوردن گشتاور سفت شدن و شل شدن، فشار انقباضی و پیش بار توسعه داده شدند. نسبت گشتاور شل شدن به گشتاور سفت کردن به عنوان راندمان این مکانیزم تعریف گردید. در ادامه تاثیر استخوان و تغییر مدول الاستیک و ضخامت استخوان در عملکرد TIS بررسی شد.یافته ها: در این مطالعه 14 متغیر مستقل که در عملکرد TIS موثر هستند شناخته شدند. ازجمله این عوامل، زاویه مخروط، ضریب اصطکاک، هندسه اباتمنت و ایمپلنت می باشند که با استفاده از آنالیز حساسیت نقش برخی از آنها در عملکرد ایمپلنت استاندارد ITI نشان داده شد.نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که ضریب اصطکاک، سطح تماس و شعاع ایمپلنت بیشترین نقش ها را در تغییر مقادیر گشتاور شل شدن و سفت شدن و همچنین راندمان TIS ایفا می کنند، همچنین مشخص شد که تغییر خواص استخوان ازجمله ضخامت و مدول الاستیک، کمتر از 15% می توانند در عملکرد TIS موثر باشند.

زمینه و هدف: اختلالات داخلی، شایع ترین ناهنجاری کلینیکی و پاتولوژیک مرتبط با مفصل گیجگاهی فکی می باشند که به صورت تغییر غیرطبیعی در ساختار داخلی و عملکرد دیسک و همچنین رابطه ناصحیح آن نسبت به کندیل، گلنوئید فوسا و برجستگی مفصلی زمانی که دندان ها در وضعیت دهان بسته می باشند، تعریف می شود. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین شیب برجستگی مفصلی با حرکات مجموعه کندیل و دیسک در تصاویر MRI مبتلایان به اختلالات داخلی مفصل گیجگاهی فکی صورت گرفت.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، فایل های دیجیتال MRI مربوط به 90 مفصل مبتلا به اختلالات داخلی مفصل گیجگاهی فکی، متعلق به 45 بیمار در حالت دهان باز و بسته مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه جابجایی قدامی دیسک با بازگشت (64 مورد) و جابجایی قدامی دیسک بدون بازگشت (26 مورد) تقسیم شدند. مقاطع مناسب Oblique sagittal که در آن ها کندیل، دیسک و گلنوئید فوسا به خوبی مشاهده می شد، انتخاب و پرینت شد. سپس با استفاده از کاغذ تریسینگ توسط یک دستیار رادیولوژی دهان و فک و صورت و یک متخصص رادیولوژی دهان و فک و صورت تریس شد. زوایایی که نشان دهنده میزان حرکت انتقالی کندیل، شیب برجستگی مفصلی، چرخش دیسک و چرخش کندیل بودند رسم شده و اندازه گیری شدند و توسط آزمون T-test مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش، تفاوت در مقادیر شیب برجستگی مفصلی، چرخش دیسک، چرخش کندیل و حرکت انتقالی کندیل در دو گروه جابجایی قدامی دیسک با بازگشت و جابجایی قدامی دیسک بدون بازگشت، از لحاظ آماری معنی دار نبود، (مقدار P-value به ترتیب از راست به چپ: 0.64، 0.77، 0.28، 0.12). در گروه جابجایی قدامی دیسک با بازگشت، چرخش دیسک با شیب برجستگی مفصلی از لحاظ آماری ارتباط معنی داری داشت (P=0.034). هرچند میزان همبستگی ضعیف بود (r=0.27)، اما هیچ رابطه معنی دار دیگری میان سایر متغیرها با شیب برجستگی مفصلی مشاهده نشد، (میزان P-value به ترتیب برای چرخش کندیل 0.3 و برای حرکت انتقالی کندیل 0.98 بود). در گروه جابجایی قدامی دیسک بدون بازگشت، بین چرخش دیسک و حرکت انتقالی کندیل رابطه معنی دار وجود داشت (P=0.11 و0.49 -=r). همچنین چرخش دیسک با چرخش کندیل نیز ارتباط معنی داری داشت (0.004=P و 0.54=r). اما هیچکدام از متغیرها با شیب برجستگی مفصلی، رابطه معنی داری نداشتند، (میزان P-value برای چرخش دیسک0.06  و برای چرخش کندیل 0.72 و برای حرکت انتقالی کندیل 0.73 بود).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، ارتباط مشخصی بین شیب برجستگی مفصلی و حرکات مجموعه کندیل و دیسک در بیماران مبتلا به اختلالات داخلی مفصل گیجگاهی فکی وجود ندارد. بنابراین این فرضیه که شیب زیاد برجستگی مفصلی، یک فاکتور مستعد کننده در ایجاد جابجایی دیسک بدون برگشت می باشد، قابل اثبات نیست و از این رو کاربرد روش درمانی Eminectomy به صورت پروفیلاکتیک در بیماران، مورد سوال است و به بررسی های بیشتر نیاز دارد.

زمینه و هدف: حدود 5% از سرطان ها به حفره دهان مربوط می باشند. جهت درمان، برداشت قسمتی از کام (جراحی ماگزیلکتومی) ممکن است انجام شود. ماگزیلکتومی معمولا منجر به ایجاد ناتوانی های فانکشنال چشمگیر شامل مشکلات مضغ، بلع و اختلال در تکلم همراه با ایجاد اثر منفی بر روان و زندگی اجتماعی بیماران می شود. پروتز Obturator یک درمان پروتزی جهت جداسازی حفره بینی و دهان و بازیابی فانکشن های ذکر شده می باشد. ارزیابی گفتار جهت بررسی فانکشن گفتار بازیابی شده توسط درمان، انجام می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی گفتار بیمارانی بود که ماگزیلکتومی شده و توسط پروتز Obturator در بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران درمان شده اند. این ارزیابی با استفاده از نرم افزار کامپیوتری به صورت تست جملات قابل فهم (Sentence intelligibility test) صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 10 بیمار (66-23 سال) ارجاع داده شده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی جهت دریافت پروتز Obturator انجام شد. بعد از ارزیابی اولیه پروتز، تست های گفتاری در یک اتاق اکوستیک و بدون صدا زیر نظر یک متخصص گفتار انجام شد و توسط وی آنالیز شد. همچنین قابلیت فهم گفتار (SI) توسط شنوندگان غیرمتخصص با و بدون استفاده بیمار از پروتز ارزیابی شد. آنالیز آماری توسط تست های Weighted kappa و Wilcoxon-sign Rank Test انجام شد.یافته ها: قابلیت فهم گفتار (SI) در بیماران با و بدون استفاده از پروتز اختلاف معنی دار داشت (0.001>P). در دو بیمار از ده بیمار هنگام استفاده از پروتز نیز خطاهای گفتاری مشاهده شد.نتیجه گیری: با وجود محدودیت های مطالعه حاضر، پروتز Obturator اثر به سزایی در پیشرفت گفتار، در بیماران مورد مطالعه داشت. بهبود کیفیت زندگی بیماران قابل پیش بینی خواهد بود.

زمینه و هدف: استفاده مجدد از میکروبراش ممکن است بر روی استحکام باند ریزکششی ادهزیو به عاج تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه ارزیابی استفاده مجدد از میکروبراش روی استحکام باند ریزکششی ادهزیو به عاج بود. روش بررسی: 30 دندان مولر انسان جمع آوری و مینای سطح اکلوزال آن ها حذف شد، تا عاج سطحی اکسپوز شود. عاج سطحی اچ، شسته و با پوار هوا خشک شد به طوریکه عاج کاملا خشک نشود. سپس دندان ها بر اساس تعداد دفعات استفاده از میکروبراش به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول: استفاده از میکروبراشی که قبلا استفاده نشده بود. گروه دوم: استفاده از میکروبراشی که قبلا دو بار استفاده شده بود. باندینگ (FGM،Ambar (Brazil  طبق دستور کارخانه و با استفاده از میکروبراش هایی که در بالا ذکر شد روی سطح عاج اچ شده به کار برده شد و تاج دندان ها با استفاده از کامپوزیت (FGM، Llis (Brazil بازسازی شد. سپس دندان ها در جهت باکولینگوال و در مقاطع 1 میلی متر برش داده شدند و سپس 50 نمونه به شکل ساعت شنی از 30 دندان تهیه شد، به طوریکه هر گروه شامل 25 نمونه بود نمونه ها توسط دستگاه (Germany، MTD500 (SD Mechatronic تحت آزمون استحکام باند ریزکششی قرار گرفتند. نتایج توسط آزمون آماری T-test بررسی شد.یافته ها: میانگین استحکام باند ریزکششی در گروه دوم برابر 9.06±23.61 مگاپاسکال و در گروه اول 7.18±30.49 مگاپاسکال بود که اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود داشت (0.005=P).نتیجه گیری: هر میکروبراش نباید جهت ترمیم بیش از یک حفره استفاده شود.

زمینه و هدف: انجام تست های حیاتی پالپ برای تشخیص بیماری های پالپ و افتراق آن با بیماری هایی که منشاء اندودنتیک ندارد، ضروری است. تست های حرارتی و الکتریکی، روش های رایج برای بررسی وضعیت حیاتی پالپ می باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تغییرات حرارتی بر روی پاسخ پالپ تستر الکتریکی بود.روش بررسی: در این تحقیق 160 دندان ثنایای میانی ماگزیلای سالم از 40 نفر داوطلب مورد آزمایش قرار گرفت. پس از ایزوله کردن، آستانه پاسخ بیمار به تست الکتریکی ثبت شد. پس از تست های گرما و سرما تست الکتریکی تکرار شد. درجه پاسخ ثبت شد و مورد آنالیز آماری قرار گرفت. واکاوی آماری داده ها توسط آزمون T زوج شده برای داده های هر گروه و آزمون T مستقل برای مقایسه بین دو گروه انجام گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین پاسخ دندان ها به پالپ تستر الکتریکی، قبل از تست سرما 1.3 و پس از انجام تست سرما 1.7 بود و این میانگین قبل از تست گرما 1.4 و پس از تست گرما 1.7 بود. با انجام آزمون T زوج شده، بین پاسخ دندان با دمای طبیعی و دندان سرد شده و گرم شده اختلاف معنی داری مشاهده شد (0.001>P). آزمون T مستقل نشان داد که بین دو گروه مورد آزمایش بعد از انجام تست اختلاف معنی داری وجود ندارد (0.25=P).نتیجه گیری: تست الکتریکی پالپ تحت تاثیر تست های گرما و سرما قرار می گیرد.

زمینه و هدف: (NC) Nursing Caries یک شکل مخرب از پوسیدگی ناشی از عادات تغذیه ای نادرست در نوزادان است که دندان های شیری را بعد از رویش متاثر می کند. آشنایی با الگوی این نوع پوسیدگی و بررسی قرینگی و ناقرینگی آن جهت تشخیص و درمان موثر و علمی ضروری به نظر می رسید. هدف از این مطالعه بررسی ارزیابی الگوی پوسیدگی Nursing Caries از نظر قرینگی و ناقرینگی در کودکان بین 3 تا 5 سال بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی (Cross sectional) می باشد. تعداد 10 مهد کودک در شهر تهران توسط سازمان بهزیستی تهران به صورت تصادفی انتخاب گردید. 115 کودک دارای پوسیدگی با الگوی NC پس از معاینه و تکمیل پرسشنامه مربوطه توسط والدین در مطالعه وارد شده و dmfs در دندان های انسیزور بالا و کانین های بالا و پایین و مولرهای اول شیری بالا و پایین تعیین گردید و الگوی پوسیدگی ها در دندان های فوق از نظر قرینگی و ناقرینگی مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها به وسیله آزمون های آماری ANOVA، LSD، Chi-square و Fisher انجام شد.یافته ها: در این مطالعه در 53.9% از کودکان دارای الگوی NC، دندان های قدامی به صورت قرینه و 46.1% به صورت ناقرینه درگیر شده بودند و در مجموع دندان های قدامی و خلفی (مولرهای اول شیری) دارای الگوی%32.2 NC به صورت قرینه و67.8 % به صورت ناقرینه درگیر شده بودند. همچنین درمورد رابطه سمت شیردهی مادر با قرینگی الگوی NC، نتایج نشان داد که در کودکان با الگوی قرینه%51 NC به طور یکسان از هر دو سمت مادر شیر خورده بودند، در کودکان دارای الگوی NC و ناقرینه با درگیری بیشتر در سمت راست 50% بیشتر از سمت چپ مادر و در کودکان با درگیری بیشتر در سمت چپ 50% بیشتر از سمت راست مادر شیر تغذیه نموده بودند (P=0.01).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که NC هم دارای الگوی قرینه و هم الگوی ناقرینه می باشد. از عوامل تاثیرگذار بر قرینگی یا ناقرینگی NC، سمتی از مادر می باشد که کودک از آن سمت بیشتر شیر تغذیه می کرده است.

زمینه و هدف: عفونت های دندانی که پوسیدگی ها و بیماری های پریودنتال را دربر می گیرند، شیوع بالایی دارند. یکی از عوامل مهم در بروز آن ها، بیماری های متابولیکی کنترل نشده نظیر دیابت می باشند. لذا هدف از این مطالعه بررسی شیوع بیماری های سیستمیک در افراد مبتلا به عفونت های دندانی شدید بود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی با همکاری 50 بیمار مبتلا به عفونت شدید دندانی بستری در بخش فک و صورت بیمارستان دکتر شریعتی طی سال های 85-84 انجام شد. داده های مطالعه با استفاده از پرسشنامه درمورد سابقه یک سری از بیماری های سیستمیک، خصوصیات دموگرافیک، رادیوگرافی OPG، معاینه لثه و انجام آزمایشات CBC، FBS، PT، بیلی روبین، کراتینین، T3، T4، TSH، آنتی بادی ضد ویروس ایدز و ضد هپاتیت B، گردآوری شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه 28% بیماران دیابت، 28% آنمی، 4% هپاتیت و 4% کم کاری تیروئید داشتند. همچنین 28% افراد مورد بررسی اعتیاد به سیگار، 18% اعتیاد به الکل و 6%اعتیاد به مواد مخدر داشتند که همگی آن ها مرد بودند. در بررسی وضعیت پریودنتال بیماران، مشاهده شد که وضعیت پریودنتال با جنس، هپاتیت، آنمی، کم کاری تیروئید، سابقه مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر، رابطه آماری معنی داری نداشت. در حالیکه وضعیت پریودنتال با دیابت (P=0.004)، سن (P=0.000) و تحصیلات (P=0.024) رابطه آماری معنی داری داشت.نتیجه گیری: شیوع برخی بیماری های سیستمیک مانند دیابت در افرادی که عفونت دندانی دارند بیشتر بوده است. در نتیجه دندانپزشکان باید به معاینه کامل و لزوم بررسی از نظر وضعیت قند خون افراد دیابتی مبتلا به عفونت های شدید دندانی، توجه کافی داشته باشند. از طرف دیگر به بیماران نیز لزوم آموزش و رعایت بهداشت دهان و دندان جهت پیشگیری از بروز عفونت های دندانی تاکید شود.

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت سلامت روانی دندانپزشکان شهرستان شیراز انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 106 نفر دندانپزشک و 94 نفر پزشک عمومی (گروه مقایسه) از کلینک های خصوصی و دولتی شهر شیراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی و پرسشنامه مربوط به ویژگی های دموگرافیک را تکمیل نمایند. جهت بررسی همسانی ویژگی های دموگرافیک و شغلی دو گروه از آزمون های Independent t-test و کای دو استفاده شد. با امتیازگذاری پرسشنامه ها و محاسبه امتیازات نهایی هر فرد، وضعیت سلامت روانی وی تعیین شد. میانگین امتیاز(GHQ) General Health Questionnaire در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه گردید.یافته ها: از نظر متغیرهای جمعیت شناختی به جز سن دو گروه با یکدیگر یکسان بودند. با درنظر گرفتن امتیاز 23 به عنوان نقطه برش، میانگین امتیاز کل در دندانپزشکان (17.9) و پزشکان (16.34) به شکل معنی داری کمتر از این مقدار بود (0.001>P). میانگین امتیاز GHQ در دندانپزشکان در حیطه های عوارض جسمانی، اضطراب و بی خوابی، عملکرد اجتماعی غیرمعمول و افسردگی شدید با گروه مقایسه ازنظر آماری متفاوت بود. با افزایش سابقه کار امتیاز نهایی GHQ در دندانپزشکان نیز افزایش می یابد.نتیجه گیری: به طورکلی دندانپزشکان از سطح سلامت روانی ضعیف تری نسبت به گروه مقایسه برخوردار بوده و در تمام حیطه های چهارگانه GHQ امتیازات آنان با همتایان پزشک دارای اختلاف معنی دار بود.