آموزش پرستاری
سال:1400 | دوره:10 | شماره:5 |تعداد مقالات:8

مقدمه: کم خونی فقر آهن از شایع ترین نوع کم خونی در جهان بخصوص کشور های در حال توسعه می باشد. این پژوهش به منظور تعیین تاثیر بسته آموزش ترکیبی پیشگیری از کم خونی فقر آهن بر آگاهی، نگرش وعملکرد دختران نوجوان انجام شد. روش کار: یک مطالعه نیمه تجربی (مداخله-کنترل) انجام شد. از دو پرسشنامه محقق ساخته جمعیت شناختی و کمخونی فقر آهن با انجام روایی محتوی و آزمون-باز آزمون استفاده شد. 120دختر دبیرستانی 14-19 سال در مدارس کرمانشاه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله-کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزشی طراحی شده به روش ترکیبی شامل گفتگو و سخنرانی (شفاهی), کتبی (پمفلت) و ارسال پیام های مجازی از طریق پیام رسان سروش بود. داده ها با نرم افزار spss نسخه 19 تحلیل شدند. به منظور دستیابی به نتایج از شاخص های آمار توصیفی,میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی,آزمون لون، کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس وRMANOVA در سطح معنی داری (05/0p=) استفاده شده است. یافته ها: میانگین و انحراف معیار دانش قبل و بعد از آموزش به ترتیب39 /4 ±, 89/ 27 و بعد از مداخله 9/3 ±, 19/ 30 که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (011/=p. ). میا نگین و انحراف معیار نگرش قبل و بعد از آموزش به ترتیب 68/8 ±, 17/40و بعد از مداخله 97/7 ±,97/58 که این اختلاف از از نظر آماری معنی دار بود (009/ =. p). میانگین و انحراف معیار عملکرد قبل و بعد از آموزش به ترتیب1/5 ±,38/24و بعد از مداخله11/3 ±, 72/30بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(003/0 =p). میانگین دانش، نگرش و عملکرد دو گروه قبل از آموزش تفاوت معناداری نداشت اما بعد از مداخله میانگین نمره آگاهی(011/=p. )، نگرش(009/ =p. ) و عملکرد(003/0 =p) گروه مداخله نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری پیدا کرد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیانگر تاثیر بسته آموزش ترکیبی بر آگاهی، نگرش و عملکرد کو تاه مدت دانش آموزان دختران در زمینه پیشگیری از کم خونی فقر آهن است.

مقدمه: با بروز تغییرات اجتماعی و دگرگونی های سنتی، مراقبت خانواده از سالمندان کاهش یافته است که این امر پیامدهای جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی ویژه ای را برای این نسل به همراه داشته است. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط بین «روابط بین نسلی» و «حمایت اجتماعی» بر «توانایی خودمراقبتی» در سالمندان مبتلا به بیماری مزمن است. روش کار: این مطالعه تحلیلی در سال 1399 در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 360 سالمند مبتلا به بیماری مزمن بستری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های "روابط بین نسلی، حمایت اجتماعی، خودمراقبتی" جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون های ویلکاکسون، رگرسیونی خطی و تحلیل معادلات خطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار روابط بین نسلی (6/4 ±, 7/40) تا حدودی خوب، حمایت اجتماعی (31/11±, 02/85) و خودمراقبتی (84/8±, 53/70) در سطح بالا بود. بین حمایت اجتماعی و روابط بین نسلی ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (24/0=β, ، 001/0>P)، اما ارتباط روابط بین نسلی با خودمراقبتی (001/0> P، 18/0-= β, ) و حمایت اجتماعی با خودمراقبتی (001/0> P، 276/0-= r) معکوس و معنی دار بود. نتیجه گیری: با افزایش روابط بین نسلی، ابعاد حمایت اجتماعی در سالمندان مبتلا به بیماری مزمن افزایش یافت. سالمندانی که از حمایت اجتماعی و روابط بین نسلی قوی تری برخوردار بودند، توانایی خودمراقبتی کمتری داشتند. به نظر می رسد سالمندان مورد مطالعه، مسئولیت مراقبتی خود را به خانواده واگذار کرده و از این رو توجه کمتری به خود داشتند.

مقدمه: مراقبت پرستاری و رضایتمندی بیماران دو جزء اساسی پرستاری محسوب می شود و حاصل آن ارتقاء سلامت جامعه و بهبودی سریعتر بیماران می باشد. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین رضایتمندی بیماران و تعیین ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک از مراقبت های پرستاری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر بیرجند انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 249 نفر از بیماران بستری در بیمارستانهای شهر بیرجند در سال 1398 به روش چند مرحله ای انتخاب شدند و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تدوین شده توسط معاونت پرستاری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 22 و آمار توصیفی و آزمون آماری کای دو در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه اکثربیماران زن (2/58%)، متاهل (2/93 %)، دارای سن 50-41 سال (5/20%)، تحصیلات زیر دیپلم (55%)، ساکن شهر(9/63%) ودارای تجربه خوب از بستری قبلی (2/49%) می باشند. سطح رضایتمندی آنان در کل و مولفه های آن در حد متوسط است. بیشترین میانگین نمره رضایتمندی بیماران مربوط به مولفه توانمندی اخلاقی و عاطفی (61/0±, 56/3) و کمترین میانگین مربوط به مولفه آموزش به بیمار (82/0±, 89/2) می باشد. میانگین نمره رضایتمندی بیماران در کل 63/0±, 31/3 بدست آمد. نتیجه گیری: در این مطالعه رضایتمندی بیماران از مراقبت پرستاری و ابعاد مراقبت های درمانی، آموزش به بیمار، ارتباط درمانی و توانمندی اخلاقی و عاطفی در حد متوسط بود. که با برنامه ریزی مدیران و پرستاران میتوان گامی در جهت ارتقاءکیفیت ارایه مراقبت های پرستاری و رضایتمندی بیماران برداشت.

مقدمه: از اهمیت آموزش در توسعه پرستاری به عنوان یک حرفه و یک علم بسیار یاد شده است. برای موفقیت هر چه بیشتر رشته کارشناسی پرستاری در ایران و شناسایی نقاط قوت و ضعف برنامه درسی آن، پرداختن به مطالعات تطبیقی و بهره برداری از تجارب و راهبردها در دانشگاه های موفق، امری ضروری است. این مطالعه نیز با هدف مقایسه تطبیقی برنامه درسی کارشناسی پرستاری ایران با دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) کانادا انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تطبیقی است که در سال 1399 به روش بردی در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه؛ محتوا، برنامه درسی و جزییات مقطع کارشناسی پرستاری را در ایران و دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا مورد مقایسه قرار داده است. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که در دانشگاه بریتیش کلمبیا افراد علاقه مند به پرستاری بر اساس توانمندی و بدون آزمون وارد دانشگاه می شوند و بعد از فراغت از تحصیل در صورت کسب مدارک RN یا LPN می توانند مشغول به کار شوند، حال آنکه در ایران دانشجویان بعد از قبولی در آزمون سراسری وارد دانشگاه می شوند و بعد از فارغ التحصیلی جهت گذراندن طرح در بیمارستان ها مشغول به کار می شوند. همچنین در بریتیش کلمبیا در برنامه های درسی به بعد تحقیق در پرستاری در هر دو رویکرد کمی و کیفی و نیز سالمندشناسی و ارتباط درمانی توجه ویژه ای شده است و دانشجویان قبل از ورود به بالین، مهارت های پرستاری را طی چند دوره آموزش می بینند، اما در ایران، دانشجویان تنها بعد از گذراندن یک دوره آموزش مهارت پرستاری در آزمایشگاه مهارتی (Skill Lab)، جهت کارآموزی وارد بالین می شوند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تفاوت عمده بین دو دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا و دانشکده های پرستاری ایران در مقطع کارشناسی، در نحوه پذیرش دانشجو و همچنین کسب شرایط لازم برای اشتغال در حرفه پرستاری می باشد. به رغم وجود تشابهات زیاد، تفاوت هایی نیز در اهداف، رسالت، چشم انداز و واحدهای درسی به چشم می خورد. با توجه به اینکه برنامه رشته کارشناسی پرستاری در ایران، در سال 1393 مورد بازنگری قرار گرفته است، انجام مطالعات توصیفی در مورد توانمندی های کسب شده و محتوای برنامه می تواند با رفع نقاط ضعف احتمالی، به ارتقای هر چه بیشتر آن کمک کند.

مقدمه: ارزشیابی خود و همتا بعنوان ارزشیابی های تکوینی در افزایش یادگیری دانشجویان تاثیر دارند. بمنظور معرفی روش موثرتر، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر بکارگیری ارزشیابی خود و همتا بر رضایتمندی و یادگیری مهارت بالینی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مداخله ای با طرح متقاطع، کلیه دانشجویان ترم یک کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری مامایی همدان جهت انجام دو پروسیجر ساکشن و پانسمان وارد مطالعه شدند. از چک لیست استاندارد برای ارزشیابی هر پروسیجر استفاده گردید. با استفاده از چک لیستها، همزمان با ارزشیابی مربی هر 49 دانشجو به صورت قرعه کشی یکی از پروسیجرها را به روش خودارزشیابی و پروسیجر بعدی را به صورت ارزشیابی همتا انجام دادند. 2هفته بعد مجدد هر دانشجو در طی انجام پروسیجرها تحت ارزشیابی توسط مربی قرار گرفت. نمره نهایی به عنوان ملاک یادگیری در نظر گرفته شد. رضایت دانشجویان از روش های ارزشیابی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بررسی گردید. داده ها با SPSS-16 و با سطح معنی داری 05/0 تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: در پروسیجر ساکشن تفاوتی بین نمره نهایی دانشجویان در دو روش ارزشیابی وجود نداشت. در پروسیجر پانسمان ارزشیابی همتا باعث یادگیری بهتر در دانشجویان نسبت به روش خودارزشیابی شد (01/0>p). ارزشیابی همتا باعث رضایت بیشتر دانشجویان در بعد ارتباط و کاهش اضطراب گردید (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه رضایت دانشجویان از ارزشیابی همتا و تاثیر مثبت آن بر یادگیری مهارتهای بالینی دانشجویان، استفاده از این روش در امر آموزش دانشجویان به مسیولان آموزشی توصیه می گردد.

مقدمه: دانش آموزان به عنوان سرمایه های اصلی انسانی هر جامعه بوده و توجه به سلامتی و ارتقای سلامت آن ها به عنوان سرمایه گذاری برای آینده در نظر گرفته می شود. در پژوهش حاضر، هدف مقایسه تطبیقی آموزش بهداشت مدارس ابتدایی در کشورهای ایران و کره جنوبی و ژاپن است. روش کار: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و توصیفی-تحلیلی بوده و بر اساس روش مطالعات تطبیقی در آموزش و پرورش مطابق دیدگاه جرج بردی انجام شده است. بر این اساس داده های جمع آوری شده در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها، مطالعات گسترده انگلیسی و فارسی از سال 2005 تا سال 2020 با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی و استنادی معتبر ازجمله PubMed، Web of Science، Scopus، Google scholar، WHO و Science Direct انجام شد. نمونه گیری به صورت انتخابی بوده و آموزش بهداشت دوره ابتدایی در کشورهای ایران، ژاپن و کره جنوبی بررسی و مقایسه شد. با توجه به الگوی مفهومی اولیه، آموزش بهداشت مدارس ابتدایی در مولفه های آموزش بهداشت جسمانی، روانی و اجتماعی موردمطالعه قرار گرفت. یافته ها: در بعد سلامت روان پذیرش دو فرهنگی، روابط خانوادگی، سبک فرزند پروری و در بعد سلامت جسمانی مشارکت ورزشی سازمان یافته، رفتارهای پرتحرک در مدرسه، رعایت رژیم غذایی، تعادل و چابکی، انعطاف پذیری، قدرت عضلانی، استقامت و در بعد اجتماعی امنیت، انسجام، توانمندسازی و حمایت اجتماعی ازجمله موارد آموزش بهداشت متفاوت بین ایران و دو کشور دیگرمی باشند. نتیجه گیری: در ایران به مولفه های آموزش بهداشت مدارس ابتدایی در هر سه بعد سلامت اجتماعی، جسمانی و روان کمتر توجه شده است و نیازمند جایگزین کردن مولفه های متفاوت ذکرشده یافته های پژوهش در سیستم آموزشی بهداشت مدارس ابتدایی و برنامه مربیان بهداشتی مدارس می باشد.

مقدمه: شواهد نشان داده اند که افراد کمرو نسبت به افراد بهنجار از خودپنداره ضعیف تری برخوردار هستند که این امر لزوم ارایه مداخلات روان شناختی را به این دسته از افراد ضروری می سازد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره دانش آموزان دختر کمرو انجام شد. روش کار: جامعه آماری این پژوهش آزمایشی دربرگیرنده کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 99-1398 بود که تعداد 45 دانش آموز مطابق با نمره برش در مقیاس تجدیدنظرشده کمرویی، تشخیص کمرویی را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر سه گروه پرسشنامه خودپنداره Beck و همکاران (1990) را تکمیل کردند و پس از اتمام هشت جلسه آموزش مهارت های مثبت اندیشی (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) و هشت جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه های آزمایش، پرسشنامه مذکور توسط گروه ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیره تحلیل شدند. یافته ها: هر دو آموزش مهارت های مثبت اندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره دانش آموزان دختر کمرو تاثیر معناداری دارند (001/0

مقدمه: سواد سلامت میزان ظرفیت هر فرد برای کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه از خدمات سلامتی است که بر سایر ابعاد زندگی سالمند موثر می باشد. بر این اساس محققین بر آن شدند مطالعه ای با هدف تعیین ارتباط بین سواد سلامت و کیفیت زندگی سالمندان مقیم در آسایشگاه های سالمندان استان گیلان در سال 1399 انجام دهند. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندان استان گیلان در سال 1399 بودند. نمونه آماری شامل 89 نفر از جامعه آماری مذکور بود که از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سواد سلامت(HELIA) و پرسشنامه کیفیت زندگی(SF-12) بود. تجزیه و تحلیل داد ه ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 20 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون ANOVA و آزمون t دو نمونه مستقل در سطح معنی داری p<0. 05 شد. یافته ها: میانگین سواد سلامت سالمندان 97/78 با انحراف معیار 249/5 است. میانگین کیفیت زندگی سالمندان 40/37 با انحراف معیار 645/6 بود. نتیجه حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره کلی سطح سواد سلامت و نمره کلی کیفیت زندگی سالمندان مقیم در آسایشگاه های استان گیلان در سال 1399، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد p<0. 05. همچنین بین سواد سلامت با نمره درک کلی، نمره عملکرد فیزیکی، نمره سلامت جسمانی، نمره درد جسمانی، نمره مشکلات هیجانی، نمره عملکرد اجتماعی، نمره نشاط و انرژی حیاتی و نمره سلامت روان در سالمندان مقیم آسایشگاه های استان گیلان در سال 1399، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت p<0. 05. نتیجه حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که بین سطح سواد سلامت و سطح کیفیت زندگی با سن رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین سطح سواد سلامت و سطح کیفیت زندگی با میزان تحصیلات رابطه معناداری وجود ندارد. نتیجه حاصل از آزمون t دو نمونه مستقل نشان داد که بین سواد سلامت و کیفیت زندگی سالمندان زن و مرد تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با برنامه ریزی و طراحی برنامه های آموزشی مفید در زمینه سواد سلامت متناسب با سالمندان می توان جهت توسعه مهارت های سواد سلامت در جامعه گامی موثر برداشت و همزمان کیفیت زندگی سالمندان را ارتقا بخشید.