پژوهش در پزشکی
سال:1401 | دوره:46 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: اختلال طیف اوتیسم (ASD) یکی از بیماریهای تکاملی سیستم عصبی است که به طور متوسط از هر 150 کودک یک نفر را در سراسر جهان درگیر میکند. هر دو عامل ژنتیک و محیط در بروز این طیف از اختلال ها نقش دارند. مطالعهها نشان دادهاند که بین پلیمورفیسمهای ژنی گیرنده ویتامینD (VDR) و اختلال های رفتاری مرتبط با تکامل سیستم عصبی از جمله بیماری اوتیسم ارتباط وجود دارد. با این حال با توجه تنوع پلیمورفیسم در جمعیتها، در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی ارتباط چندشکلیهای ژنی VDR rs731236(Taq1))، rs1544410 (BsmI) ( rs2228570 (FokI) با خطر بیماری اوتیسم در جمعیت آذربایجانشرقی است. روش کار: جمعیت بررسی شده در این مطالعه موردی-شاهدی، 50 کودک بیمار مبتلا به ASD و50 کودک کنترل سالم بودند که به دنبال واکنش زنجیرهای پلیمراز روی DNA استخراج شدهPCR ) (از خون محیطی و سپس هضم آنزیمی ( RFLP) با استفاده از نرمافزارSPSS16 از لحاظ توزیع ژنوتیپی و آللی مطالعه شدند. یافتهها: نتایج مطالعه های آماری توزیع ژنوتیپی و آللی برای انواع FokI و BMSI ژن VDR بین بیماران مبتلا به اوتیسم و شاهد تفاوت معناداری نشان نداد (05/0˃,(p، با این حال، از نظر توزیع ژنوتیپیTT (045/0,(p و tt (013/0 ,(p در دو گروه بیمار و شاهد تفاوت معنادار مشاهده شد. نتیجهگیری: این نتایج، شواهد اولیه را نشان میدهد که تغییرهای ژنتیکی ژن VDR (TaqI) ممکن است استعداد ابتلای کودکان را به ASD تغییر دهد.

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب است که عفونت گسترده ای در بیمارستان ها ایجاد می کند. به دلیل استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها، سودوموناس آئروژینوزا به انواع آنتی بیوتیک ها مقاوم شده است. یکی از انواع مقاومت های کسب شده توسط این باکتری، مقاومت به داروهای آمینوگلیکوزید است. مهم ترین مکانیسم این مقاومت غیرفعال سازی آنزیماتیک آمینوگلیکوزیدها توسط آنزیم های تغییردهنده آن هاست. ژن rmtB در این مقاومت نقش دارد و به دلیل اینکه نانوذرات نقره خاصیت ضدباکتریایی دارند، هدف این مطالعه ارزیابی سطح بیان ژن rmtB در نمونه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم شده ای است که تحت تیمار نانوذرات نقره بوده اند. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 53 نمونه از 11 آزمایشگاه سطح شهر مشهد در سال های 1399-1398 جمع آوری شدند. نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد آزمایشگاهی و کشت اختصاصی تعیین هویت شدند. برای بررسی فراوانی ژن­,rmtB از روش PCR استفاده شد. برای ارزیابی الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه ها، از روش انتشار دیسک بر اساس پروتکل (2018)CLSI استفاده شد. نانوذرات نقره توسط عصاره زنجبیل ساخته شدند و برای بررسی اثر نانوذرات نقره بر بیان ژن rmtBاز روش Real time PCR استفاده شد. میزان مقاومت با آنتی بیوتیک های مختلف با آزمون کای دو قضاوت آماری شد. یافته ها: از 53 نمونه سودوموناس آئروژینوزا، 51 نمونه به بیش از دو آمینوگلوکوزید مقاوم بودند. ارزیابی فنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های سودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آمینوگلوکوزیید نشان داد که 61 درصد به آمیکاسین، 84 درصد به جنتامایسین و 23 درصد به توبرامایسین مقاومت داشتند. همچنین از 53 نمونه، 76 درصد به هر سه آمینوگلیکوزید بررسی شده مقاوم بودند. حداقل غلظت بازدارندگی در روش رقت در آگار برای نانوذرات نقره تا رقت 500 میکروگرم بر میلی لیتر بود. بررسی ملکولی نشان دهنده حضور ژن rmtB در تمام نمونه ها بود و نتیجه بررسی Real time PCR نشان داد که تاثیر نانوذرات نقره روی بیان ژن rmtB معنادار است (P<0/01). نتیجه گیری: مقاومت بالایی نسبت به آمینوگلیکوزید در نمونه های جمع آوری شده از شهر مشهد وجود داشت. نانوذرات نقره تاثیر معنادار روی کاهش بیان ژن rmtB داشتند.

سابقه و هدف: سرطان پستان به عنوان شایعترین نوع سرطان در زنان است. یکی از عوامل مرگومیر ناشی از سرطان افزایش فعالیت ضدآپوپتوزی سلولهای سرطانی است. فیتوسترولها گروهی از ترکیب های طبیعی هستند که از طریق مکانیسمهای مختلفی سبب مهار رشد انواع سلولهای سرطانی میشوند. استیگماسترول به عنوان یکی از ترکیب های گروه فیتواسترولها دارای آثار ضدسرطانی است. در این تحقیق اثر ضد توموری استیگماسترول بر بیان ژنهای MCL-1 و BCL-XL در مدلهای حیوانی سرطان سینه بررسی شد. روش کار: در این مطالعه تجربی، 15سر موش BALB/C در سه گروه با تومور پستان به صورت زیرپوستی پیوند زده شدند. به گروه اول دوز6 میلیگرم بر کیلوگرم استیگماسترول و گروه دوم 20 میلیگرم بر کیلوگرم سیکلوفسفامید و گروه سوم (کنترل) محلول اتانول رقیقشده با PBS(1: 2) به صورت داخل صفاقی (IP) تیمار شدند. حجم تومور به مدت 10 روز توسط کولیسورنیه دیجیتال اندازهگیری شد. سپس موش ها کشته و بافت تومور آنها برای انجام و تغییرهای بیان ژنهای MCL-1 و BCL-XL با روش (Real-time PCR) بررسی شد. یافتهها: طبق نتایج بهدست آمده، تیمار موش های توموری با استیگماسترول در مقایسه با گروه کنترل، رشد تومور را مهار می کند. همچنین تیمار موش های توموری با استیگماسترول سبب کاهش بیان ژنهای ضد آپوپتوزی (MCL-1, BCL-XL) با اختلاف معناداری نسبت به گروه کنترل شد ((p <0. 001. نتیجهگیری: به نظر میرسد که استیگماسترول با تحقیق های بیشتر درباره خواص ضدسرطانی آن میتواند به عنوان یک مکمل دارویی در درمان سرطان در کنار سایر روشهای درمانی رایج بهره ببرد.

سابقه و هدف: در جنس مذکر، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (Spermatogonial stem cells-SSCs) عامل تولید سلول های جنسی و باروری هستند و کاهش و آسیب به آن ها از عوامل ناباروری است. کشت، تکثیر و تمایز SSCs در محیط آزمایشگاهی می تواند راهکاری برای درمان برخی از موارد ناباروی باشد. ما در این مطالعه که در سال 1399 در مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران انجام دادیم، رشد و تمایز SSCs روی بافت بیضه سلول زدایی شده (Decellularized testicular matrix-DTM) موش صحرایی را بررسی کردیم. روش کار: در این مطالعه تجربی، پس از استخراج SSCs با روش آنزیمی از بافت بیضه موش تازه متولدشده این سلول ها به مدت سه هفته در محیط کشت اختصاصی تکثیر شدند. سلول ها پس از تأیید هویت، برای تمایز در دو گروه یکی بر روی یک لایه ازDTM و دیگری در ظروف کشت معمول کشت داده شدند. پس از گذشت چهار هفته کشت تمایزی بیان ژن های پیش از میوز (شامل: PLZF و OCT4) و ژن های میوزی (شامل: SCP3 و Protamine-2) در هر دو گروه با روش Real-time PCR سنجیده شد. برای اطمینان از نتایج حاصل تمام مراحل کار با سه بار تکرار زیستی انجام شد و نتایج حاصل با روش آنالیز واریانس یک طرفه (One way ANOVA) ارزیابی شد. یافتهها: بررسی میزان بیان ژن ها ی پیش میوزی و میوزی پس از چهار هفته کشت تمایزی SSCs روی بستر دو بعدی و DTM با استفاده از Real-time PCR نشان داد که میزان بیان ژن های میوزی روی بستر DTM به میزان معنا داری افزایش یافته است (P ≤,0. 01). نتیجهگیری: در شرایط کشت سه بعدی حاصل از DTM به دلیل ارتباط بهتر سلول ها و وجود ماتریکس خارج سلولی طبیعی، شرایط مناسب تری برای حفظ، تکثیر و تمایز SSCs نسبت به کشت دو بعدی ایجاد شده است.

سابقه و هدف: نایسریا مننژیتیدیس یکی از عوامل منجر به مرگ در کودکان کشورهای توسعه یافته است. مننگوکوک بر اساس ویژگی های سرولوژیکی آنتی ژن های کپسولی به 13 سروگروپ طبقه بندی می شوند. شناسایی سریع باکتری در دوره بیماری سبب انتخاب درمان ضد میکروبی در اسرع وقت می شود. هدف از این تحقیق، تهیه آنتی سرم علیه انواع سروگروپ های مننگوکوک با درجه خلوص بالا برای استفاده در تست های تشخیصی است. روش کار: نوع مطالعه تحقیق و توسعه است. سوسپانسیون غیرفعال شده باکتری به خرگوش سفید نیوزیلندی تزریق شد. جمع آوری سرم یک هفته بعد از آخرین تزریق انجام شد. خالص سازی با روش های رسوب دهی، تانژنشیال فلوفیلتریشن و کروماتوگرافی انجام شد. از آنتی سرم تولید شده در تست آگلوتیناسیون و طراحی آزمون الایزا استفاده شد. یافتهها: یافته ها نشان داد که آنتی سرم به دست آمده از لحاظ کیفیت (درجه خلوص بالا، بیشتر از 98درصد) و کمیت (غلظت پروتئین مناسب) از درجه بالایی برخوردار است. تست آگلوتیناسیون با آنتی ژن اولیه به صورت 4+ بود. غلظت های بهینه برای طراحی آزمون الایزا 1 و 80 میکروگرم به ترتیب برای آنتی بادی اولیه و بیوتینیله به دست آمد. نتایج ارزش پیشگویی مثبت یا Positive predictive value 100 درصد و ارزش پیشگویی منفی Negative predictive value 96 درصد برای آزمون طراحی شده به دست آمد. نتیجهگیری: تشخیص سریع بیماری به وسیله آزمایش های مختلف مانند تست های سرمی که دارای حساسیت، اختصاصیت و سرعت عمل بالا و هزینه کمتری هستند، توصیه می شود. همچنین با توجه به درجه خلوص بالای به دست آمده در این مطالعه، می توان از این آنتی سرم در تست های مختلف، از قبیل آگلوتیناسیون و الایزا استفاده کرد.

سابقه و هدف: بی تحرکی و محدودیت های حرکتی عامل بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی عروقی است. بیماری های قلبی-عروقی در رأس بیماری های مرتبط با بی تحرکی و عامل اصلی مرگ و میر در جهان هستند. یکی از عوامل اصلی پیشگیری و درمان این بیماری ها، انجام فعالیت های ورزشی است. از آنجایی که انتخاب برنامه تمرینی مناسب برای این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است و پژوهش های محدودی در این زمینه انجام شده است؛ از این رو هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات ترکیبی و تناوبی بر میزان پروتئین واکنشگرC و گالکتین بیماران قلبی بوده است. روش کار: طی این کار آزمایی بالینی، 36 بیمار قلبی عروقی( با میانگین سن 4/1±, 14/55، وزن 1/5±, 6/78 و شاخص توده بدنی 33/±,27. 81) داوطلبانه انتخاب شدند و پس از مشابه سازی، نمونه ها در 3 گروه قرار گرفتند: گروه تمرین ترکیبی(13=n)، گروه تمرین تناوبی ( 12=n) و گروه کنترل (11=n). معیارهای ورود شامل عدم ظرفیت عملکردی کمتر از 5 مت، نداشتن تاکی کاردی و برادی کاردی و کسر تزریقی بالاتر از 30 بود. معیار های خروج نیز شامل تشخیص پزشک و عدم تمایل به تداوم فعالیت بود. پروتکل گروه تمرین ترکیبی شامل اجرای 3-2 بار در هفته تمرین تداومی هوازی بدون اجرای تمرینات تناوبی طی 4 هفته اول و سپس اجرای 2 بار در هفته تمرین تداومی هوازی و اجرای یک بار در هفته تمرین تناوبی طی 4 هفته دوم بود. پروتکل گروه تمرین تناوبی شامل اجرای 3-2 بار در هفته تمرین تناوبی طی 4 هفته اول و اجرای 3 بار در هفته تمرین تناوبی طی 4 هفته دوم بود. نمونه های خونی 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین (در شرایط یکسان برای هر سه گروه) گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه آماری t وابسته، کوواریانس( ANCOVA) و Post Hoc( آزمون شفه) در سطح معناداری 0/05˂, P انجام شد. یافتهها: اجرای تمرینات ترکیبی و تمرین تناوبی، تأثیر معناداری بر کاهش مقادیر سرمی پروتئین واکنشگرC در تمرین ترکیبی به میزان11/0 ±,59/1، 0/05˂, P، در تمرین تناوبی به میزان 08/0 ±,03/1، P˂, 0/001 را نشان داد. همچنین میزان تغییرات گالکتین-3 در تمرین ترکیبی به میزان 28/0 ±,51/4، P˂, 0/005، در تمرین تناوبی به میزان 14/0 ±,32/2، P˂, 0/004 در مقایسه با گروه کنترل با مقادیر002/0 ±, 034/ 0، P˂, 0/316 مشاهده شد. در مقایسه بین گروهی با آزمون تحلیل کوواریانس تغییرات بین گروهی برای پروتئین واکنشگرC، 15/0 ±,38/1، P˂, 0/001 و برای گالکتین-3 به میزان 11/0 ±,05/1، P˂, 0/001 بود. نتیجهگیری: احتمال می رود تمرینات ترکیبی و تمرین تناوبی بر کاهش مقادیر سرمی پروتئین واکنشگرC و گالکتین-3 بیماران قلبی عروقی مؤثر باشند، و باعث کاهش بیشتر مقادیر این دو شاخص التهابی( که مقادیر بالای آنها نشانه بیماری های قلبی عروقی است) می شود. در نتیجه با توجه به نتایج حاص، احتمال می رود تمرین ترکیبی در کاهش فاکتورهای خطر بیماری قلبی مؤثر تر از تمرینی تناوبی باشد. و بتوان آن را برای بهبود وضعیت سلامتی بیماران قلبی تجویز کرد.

سابقه و هدف: بیماری کبدچرب غیرالکلی وضعیتی است که در آن تری گلیسیرید در سلول های کبدی افرادی که سابقه مصرف الکل ندارند، یا الکل به میزان کم استفاده می کنند، تجمع پیدا می کند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره الکلی دو گیاه خارمریم و بوقناق به صورت تکی و ترکیبی روی کبد چرب غیرالکلی در رت های نژاد ویستار است. به دلیل نوآوری بودن و آنتی اکسیدان بالا این دو گیاه انتخاب شدند. روش کار: در این مطالعه تجربی-مداخله ای-آزمایشگاهی 70 سر رت نژاد ویستار نر به صورت مساوی و تصادفی به هفت گروه 10 تایی تقسیم شدند، تعداد 10 سر موش به عنوان گروه شاهد منفی در نظر گرفته شد و بقیه رت ها تحت تیمار با یک رژیم غذایی پر چرب قرار داده شده اند، 21روز بعد از شروع تغذیه با رژیم غذایی پرچرب و مبتلا به کبد چرب شروع به درمان با عصاره الکلی خارمریم و بوقناق به مدت دو ماه به صورت تکی و ترکیبی در دو دوز حداقل 200 و حداکثر 400 میلی گرم به ازای کیلو گرم شده اند و در پایان دوره درمانی سال 1398 برای برسی میزان، غلظت اسیدهای چرب غیراشباع ( NEFA: Non-esterified fatty acids )، بتاهیدروکسی بوتیرات ( BHB: hydroxybutyrate-Beta)، آلانین آمینو ترانسفراز (: Alanine aminotransferase ALT )، آسپارتات آمینو ترانسفراز ( AST: Aspartate aminotransferase)، گاما گلوتامیل ترانسفراز (Gamma-glutamyl transferase: GGT ) خون گیری انجام و اطلاعات تجزیه وتحلیل شد. نتایج به دست آمده از پژوهش برای تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزارآماری SPSS نسخه 24 استفاده شد. نتایج حاصله با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه در سطح احتمال 95 درصد و سطح معناداری 5درصد مقایسه شد و در صورت وجود اختلاف آماری معناداری، از آزمون تعقیب توکی در سطح <0. 05 P برای تعیین اختلاف بین گروه ها استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که میزان NEFA و BHBA و ALT و AST و GGT در گروه های درمان شده با عصاره الکلی گیاه خار مریم و بوقناق به صورت تکی و ترکیبی نسبت به گروه شاهد و مثبت مبتلا به کبد چرب کاهش معناداری (05/0>P) داشته است. میزان AST در گروه شاهد و مثبت (1/4±, 9/145) و در شاهد منفی (4/114±, 11) و ترکیبی (9/1±, 2/136) به این مقادیر یادشده هستند. نتیجهگیری: به نظر می رسد که دو گیاه خارمریم و بوقناق می توانند برای درمان بیماری کبد چرب غیرالکلی مطرح شوند که البته نیازمند کارآزمایی بالینی در دام هاست که سبب بهبود میزان آنزیم های کبدی می شود که به دلیل تأثیر این گیاهان روی بافت کبدی و بهبود میزان آنزیم های مربوط است. از این رو می توان از این گیاهان در تحقیق های آینده روی دام ها استفاده کرد و تأثیر آنها روی بهبود آنزیم های کبد و حفاظت از بافت کبد را بررسی کرد.

سابقه و هدف: بیشتر داروهای مورد استفاده در پزشکی هسته ای گامازا هستند. از آنجا که پرتوهای گاما برد نسبتاً زیادی دارند، کارکنان پزشکی هسته ای در معرض پرتوگیری خارجی می باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین پرتوگیری شغلی پزشکی هسته ای در طی روش های مختلف تشخیصی در یک مرکز پزشکی هسته ای می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. مولفه های بررسی شده عبارتند از میزان پرتوگیری پرتوکاران در مرحله تصویربرداری از بیماران و تزریق رادیودارو به بیماران در فواصل مختلف، در روش های پزشکی هسته ای متعارف شامل اسکن پرفیوژن میوکارد، اسکن استخوان کل بدن، اسکن تیروئید و اسکن کلیه می باشد. در مجموع 60 بیمار و 8 نفر از پرتوکاران در این مطالعه حضور داشتند. اطلاعات جمع آوری شده از نظر انطباق با حدود دوز تعیین شده توسط سازمان انرژی اتمی( 20 میلی سیورت در سال( براساس آماره های توصیفی نظیر حداقل دوز، حداکثر دوز، میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل و مقایسه ها از طریق آزمون تی دانشجویی در نرم افزار 25SPSS انجام شد. یافته ها: میزان میانگین پرتوگیری ثبت شده برای پرتوکاران هنگام تصویربرداری از بیماران در محدوده 0/01±, 0/03 تا 0/08±, 0/32 و همچنین هنگام تزریق رادیودارو به بیمار در محدوده 0/03±, 0/05 تا 0/04±, 0/43 ثبت گردیده است. نتیجه گیری: مقادیر دوز دریافتی تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. میزان پرتوگیری ثبت شده در حد قابل قبول بوده و از حد دوزتعیین شده برای پرتوکاران (20 میلی سیورت در سال) تجاوز ننمود، ضمن آنکه فاصله پرتوکار از بیمار، سرعت العمل پرتوکاران هنگام مواجهه با بیماران و میزان پرتوزایی تجویزی تأثیر مستقیم بر میزان دوز دریافتی توسط پرتوکاران دارند. با افزایش فاصله از بیمارو کاهش مدت زمان ارتباط با بیمار، میزان پرتوگیری پرتوکاران کاهش می یابد.

سابقه و هدف: با توجه به فزونی تعداد سالمندان و افزایش موارد دمانس، تشخیص زودرس این اختلال شناختی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است، زیرا با تشخیص و درمان بهنگام، می توان سیر بیماری را کندتر کرده و کیفیت زندگی بیمار و اطرافیان شان را ارتقا داد. این مطالعه با هدف مقایسه میزان هم خوانی و قابلیت تشخیصی تست های { CDR (Clinical Dementia Rating) یا آزمون طبقه بندی بالینی دمانس} و FAB(Frontal Assessment Battery)} یا آزمون ارزیابی فرونتال} با {Neuropsychiatric Inventory NPI یا علایم بالینی مندرج در فهرست علایم عصبی روانی} انجام شد. مواد و روش ها: : این مطالعه مقطعی در کلینیک حافظه بیمارستان طالقانی در شهر تهران انجام شد. با نمونه گیری در دسترس افرد بالای 65 سال سرپایی مراجعه کننده به این مرکز انتخاب شد. ابتدا تست CDR برای آنها انجام شد و 60 فرد مبتلا به دمانس با شدت مختلف (خفیف، متوسط و شدید) به ترتیب نمره یک تا سه را گرفتند. در این جمعیت دوباره تست بر اساس پرسشنامه FAB انجام و امتیازگذاری شد که هر چه نمره پایین تری داشتند، شدت اختلال شناختی بیشتر بود. سپس 12 جزء NPI بر اساس پرسشنامه ارزیابی شد. نمره CDR و FAB مقایسه شد و همچنین نمره هرکدام با نمره NPI مقایسه شد تا مشخص شود کدام یک از این دو تست شناختی با علایم بالینی تطابق بیشتری دارد. پایایی محاسبه شده برای تست CDR 81 درصد، FAB 88 درصدو NPI 86 درصد بود. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 و استفاده از روش های آماری با آزمون های کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: این مطالعه شامل 60 بیمار مبتلا به دمانس با میانگین سنی و انحراف معیار 25/7±,39/75 بود. 36 نفر از آنها (60 درصد) مونث، 39 نفر (65 درصد) باسواد و 46 نفر (7/76 درصد) مبتلا به بیماری زمینه ای بودند. میزان هم خوانی بین NPI و FAB برابر با 64/0–,و میزان همخوانی بین NPI و CDR برابر با 68/0 به دست آمد (001/0> P) که نشان دهنده رابطه به نسبت قوی بین NPI با هر دو تست است و هرچه نمره NPI افزایش یابد، شدت اختلال شناختی هم در سطح بالاتری قرار می گیرد. این نشان دهنده هم خوانی بالینی و نبود تفاوت معنادار بین دو تست است. ارتباط معناداری بین نمره CDRو سطح تحصیلات افراد وجود داشت (004/0=P)، اما ارتباط معناداری بین CDR و FAB با جنسیت وجود نداشت ( 284/0=P). نتیجه گیری: هر دو تست CDR و FAB از فواید بالینی (utility) یکسانی برخوردار هستند.

سابقه و هدف: دهان دروازه ورودی سیستم های تنفسی و گوارشی است. بنابراین سلامت دهان می تواند به عنوان آینه ای از سلامت عمومی باشد. تشخیص و درمان به موقع ضایعه های دهانی به خصوص در بیماران مستعد بخش عفونی نقش مهمی در سیاست های سلامت دارد. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی ضایعه های بافت نرم دهان در بیماران بستری در بخش عفونی بیمارستان شهید صدوقی یزد طراحی شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی در فاصله زمانی دی 1397تا اسفند 1397 انجام شد. 89 بیمار از بین بیمارانی که در بخش عفونی بیمارستان بستری شده بودند، برای مطالعه انتخاب شدند و از نظر وجود ضایعه های دهانی ارزیابی شدند. داده های مربوط به سن، جنس، نوع و محل ضایعه دهانی، وضعیت بهداشت دهان، سیگار و پروتزهای دندانی ثبت شد. داده های به دست آمده پس ازورود به نرم افزار SPSS19 با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری 5درصد و فاصله اطمینان 95درصد در نظر گرفته شد. یافتهها: 49 مرد و 40 زن با سن 3/14±, 4/53 معاینه شدند. فراوانی انواع ضایعه های بافت نرم دهانی در بیماران بستری در بخش عفونی 30 درصد گزارش شد. ضایعه های سفید-قرمز بیشترین درصد فراوانی(78/57درصد) و بعد از آن ضایعه های زخمی تاولی(40 درصد) را داشتند. از بین متغیرهای مورد بررسی، فراوانی ضایعه ها از نظر سن ( 001/0 (P=، سیگار ( 034/0= (P و بهداشت دهانی ( 042/0 (P= تفاوت معنادار داشت. نتیجهگیری: فراوانی ضایعه های دهانی به دست آمده از بیماران بستری در بخش عفونی، با توجه به عوارض شناخته شده آن جای نگرانی دارد و مورد توجه متخصصان قرار می گیرد.

بسیاری از اختلال های روان پزشکی و نورولوژیک به دلیل جهش در یک ژن خاص نیستند، بلکه ناشی از اختلال در تنظیم فعالیت ژن های مختلف و سیگنال هایی هستند که بیان آنها را کنترل می کنند. مکانیسم های اپی ژنتیک پیچیده ای در تنظیم بیان ژن های گوناگون اثر گذاشته و دارای اثر طولانی مدت بر نورون های بالغ و سایر سلول های بافت مغزی هستند. با توجه به این که تا به حال مقاله مروری در این مورد منتشر نشده بنابراین این مقاله تنظیم شد. این مطالعه به صورت مروری انجام شد و پژوهش های مرتبط و انتشار یافته تا سال 2021 میلادی با استفاده از جست وجوی واژگان کلیدی از جمله اپی ژنتیک، متیلاسیون DNA، RNAهای کوچک، ویرایش RNA و نیزاختلال های روان پزشکی، اسکیزوفرنیا، اوتیسم، اختلال دو قطبی، در پایگاه پاب مد بررسی شد. از میان مقاله های جمع آوری شده، مقاله هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مطالعه شدند. در حال حاضر حداقل چهار نوع مکانیزم تنظیمی اپی ژنتیکی شناسایی شده اند که از طریق ایجاد تغییرهایی روی اسیدهای نوکلئیک یا هیستون ها و همچنینRNA مقدار بیان ژن ها را تنظیم می کنند. با این حال این مکانیزم های اپی ژنتیکی خود نیز تحت تأثیر محیط درونی و بیرونی بوده و از سوء تغذیه، آلودگی ها، سموم، داروها، مواد، عفونت ها و سایر عوامل دچار اختلال کارکردی می شوند. مطالعه های زیادی نشان داده که اختلال های اپی ژنتیک گوناگونی روی بیان ژن های دخیل در بیماری های روان پزشکی مختلف مانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی و اوتیسم اثر دارند. بررسی جامع این اختلال های اپی ژنتیکی و عوامل محیطی مداخله گر احتمالاً نقش مهمی در پیشگیری و درمان این بیماری ها خواهد داشت. بسیاری از اختلال های روان پزشکی و نورولوژیک به دلیل جهش در یک ژن خاص نیستند، بلکه ناشی از اختلال در تنظیم فعالیت ژن های مختلف و سیگنال هایی هستند که بیان آنها را کنترل می کنند. مکانیسم های اپی ژنتیک پیچیده ای در تنظیم بیان ژن های گوناگون اثر گذاشته و دارای اثر طولانی مدت بر نورون های بالغ و سایر سلول های بافت مغزی هستند. با توجه به این که تا به حال مقاله مروری در این مورد منتشر نشده بنابراین این مقاله تنظیم شد. این مطالعه به صورت مروری انجام شد و پژوهش های مرتبط و انتشار یافته تا سال 2021 میلادی با استفاده از جست وجوی واژگان کلیدی از جمله اپی ژنتیک، متیلاسیون DNA، RNAهای کوچک، ویرایش RNA و نیزاختلال های روان پزشکی، اسکیزوفرنیا، اوتیسم، اختلال دو قطبی، در پایگاه پاب مد بررسی شد. از میان مقاله های جمع آوری شده، مقاله هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مطالعه شدند. در حال حاضر حداقل چهار نوع مکانیزم تنظیمی اپی ژنتیکی شناسایی شده اند که از طریق ایجاد تغییرهایی روی اسیدهای نوکلئیک یا هیستون ها و همچنینRNA مقدار بیان ژن ها را تنظیم می کنند. با این حال این مکانیزم های اپی ژنتیکی خود نیز تحت تأثیر محیط درونی و بیرونی بوده و از سوء تغذیه، آلودگی ها، سموم، داروها، مواد، عفونت ها و سایر عوامل دچار اختلال کارکردی می شوند. مطالعه های زیادی نشان داده که اختلال های اپی ژنتیک گوناگونی روی بیان ژن های دخیل در بیماری های روان پزشکی مختلف مانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی و اوتیسم اثر دارند. بررسی جامع این اختلال های اپی ژنتیکی و عوامل محیطی مداخله گر احتمالاً نقش مهمی در پیشگیری و درمان این بیماری ها خواهد داشت.